Η παντοδυναμία του Μητσοτάκη και πώς την ανατρέπουμε

Πριν τις εκλογές κάποιοι μας λέγανε ότι «έρχονται και θα είναι αλλιώς». Και όπως και να το κάνεις μια ανατριχίλα γι’ αυτό το «αλλιώς» την έχεις. Άλλοι πάλι και καλά αντίπαλοι των επερχόμενων, μας υπόσχονταν προοδευτική διακυβέρνηση χωρίς τον Μητσοτάκη. Συνήθως το συνδύαζαν με σοσιαλδημοκρατική, όπως λέμε «φούστα - μπλούζα», μιας και οι έννοιες αυτές είναι για κάποιους συνώνυμες. Η μία δεν μπορεί χωρίς την άλλη. Οι περισσότεροι ήταν σχεδόν σίγουροι για μια κυβέρνηση «ηττημένων», ή ειδικού, ή καλού σκοπού που στην ακραία της εκδοχή θα περνούσε τον Μητσοτάκη «ειδικό δικαστήριο» για τις υποκλοπές. Και όλα αυτά χάρις στην απλή αναλογική, αυτό το πάγιο όραμα - αίτημα της Αριστεράς και της Προόδου. Πώς γίνεται τώρα η απλή και άδολη να είναι «mea culpa»;

Μια χαρά δολερή ήταν η άδολη. Και όχι μόνο για ακυβερνησία και αστάθεια, όπως γράφτηκε κατά κόρον, αλλά και για μια κυβέρνηση της ευρύτερης αριστεράς, όπως ακριβώς σχεδιάζονταν. Της λεγόμενης και πληθυντικής. Με πρωθυπουργό kinder έκπληξη –πολλοί λογικά υπέθεταν κάποιο «εθνικό κεφάλαιο»– και με πρόγραμμα, ποιο άλλο, τον δημοκρατικό σοσιαλισμό. Με τόσα αριστερής ύφανσης κόμματα στο προηγούμενο κοινοβούλιο, μια τέτοια κυβέρνηση ήταν στόχος εφικτός. Άλλο αν τα έφερε η ζωή αλλιώς. Αρκεί το αποτέλεσμα της 21/5 να ήταν λίγο διαφορετικό από αυτό που έδιναν οι δημοσκόποι. Να ήταν η διαφορά 3 αντί για 6 μονάδες. Και τότε αμέσως καλύτερα. Αλλά τη χάλασε τη δουλειά ο ψηφοφόρος, ο κυρ Παντελής, με το 40%-20%. Και καλά στην επαρχία και στα Βόρεια προάστια. Αλλά και στη Β΄ Πειραιά και στη Δυτική Αθήνα; Και στη λεβεντομάνα Κρήτη; Πώς ήρθαν τα πράγματα τόσο ανάποδα; 

Υπήρχε μάλιστα τόση σιγουριά για το εγχείρημα ώστε κάποιοι δεν κρατιόντανε και ξεδίπλωναν το πρόγραμμά τους. Ο ένας είχε έτοιμο εναλλακτικό νόμισμα με το όνομα «Δήμητρα» και οι άλλοι σχεδίαζαν, θεωρητικά πάντα, τοπικά νομίσματα, τα οποία δεν είχαν κανένα λόγο να τα κρατήσουν κρυφά. Στα ίδια πλαίσια πάντα, κάποιος δεν δίστασε να υποσχεθεί και νέα φοροεπιδρομή στους ελεύθερους επαγγελματίες. Τόσο σίγουροι ήταν. Προφανώς κάτι μετρούσαν ή κάτι τους έλεγαν ότι μετρούσαν και ζέσταιναν τις μηχανές μιας αριστερής διακυβέρνησης. Με τροφοδοτικό μηχανισμό, ποια άλλη, την απλή και την άδολη. Και όσο την προμοτάριζαν τόσο και έζωναν τα φίδια τον κυρ-Παντελή. Και ο Μητσοτάκης κατάκτησε σχεδόν την αυτοδυναμία!

Αλλά αυτά είναι ιστορία που τη ζήσαμε, η κατάληξη της οποίας ήταν μια συντριβή των οραμάτων. Και φυσικά του βολονταρισμού. Σύμφωνα με «την ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης από ταξική σκοπιά» η δεύτερη και εναλλακτική γραμμή που ήδη τρέχει είναι να σώσουμε ό,τι μπορεί να σωθεί, δηλαδή η ανάσχεση της παντοδυναμίας του Μητσοτάκη, αυτού του «Όρμπαν της Μεσογείου». Σε τι συνίσταται η παντοδυναμία; Μήπως σε κάποια εκτροπή, σε κάποιο πραξικόπημα, σε μια λαθροχειρία; Σύμφωνα με τον «προοδευτικό» στερέωμα είναι οι 160 βουλευτές και η αυτοδυναμία που πιθανότατα θα κατακτήσει η ΝΔ. Δηλαδή αμφισβητούν την αρχή της πλειοψηφίας; Είναι κάτι πρωτόγνωρο και αντιδημοκρατικό να έχει ένα κόμμα 160 δημοκρατικά εκλεγμένους βουλευτές; Οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ είχαν λιγότερους; Και από πότε είναι κακό να έχει ένα κόμμα τη δυνατότητα να υλοποιήσει το πρόγραμμα το οποίο επιδοκίμασε η σχετική πλειοψηφία των ψηφοφόρων; Ή μήπως κακώς αποφασίζουν οι ψηφοφόροι; Μήπως θα έπρεπε να αποφασίζει μόνο το κόμμα; Είναι και η 3η Διεθνής που μας στοιχειώνει. 

Και πώς θα εμποδίσουν την παντοδυναμία του Μητσοτάκη; Μήπως με το δικό τους πρόγραμμα το οποίο αποδοκιμάστηκε; Με ταξικούς αγώνες στους δρόμους; Με προσωπικές επιθέσεις στον πρωθυπουργό; Με καθημερινή αναπαραγωγή του τοξικού κλίματος, με καταγγελίες για το παραμικρό, με fake news και τρολαρίσματα, με εργαλειοποίηση κάθε φυσικής καταστροφής, κάθε θανάτου, κάθε αβελτηρίας του κράτους και των υπηρεσιών του; Μα αυτά ήδη δοκιμάστηκαν εδώ και 4 χρόνια και μάλιστα στο έπακρο και το αποτέλεσμα ήταν συντριπτικό για τους εμπνευστές τους. Ο κόσμος όχι μόνο δεν τα αποδέχθηκε αλλά ως φαίνεται τα σιχάθηκε, μιας και δεν έδιναν καμιά λύση στα όποια σοβαρά ή μη προβλήματά του. 

Γιατί δεν σκέφτεστε να δοκιμάστε κάτι θετικό; Όχι βέβαια αριστερές ρετσέτες και βερμπαλισμούς αλλά συγκεκριμένες θέσεις επί πραγματικών προβλημάτων. Που θα οδηγούν βεβαίως σε μια Ελλάδα σύγχρονη και αναπτυγμένη. Κάποια εργαλεία που θα μετασχηματίσουν το κράτος σε ένα ανθρώπινο, λειτουργικό και αποτελεσματικό μοντέλο στην υπηρεσία της κοινωνίας των πολιτών. Που θα κινητοποιούν τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας και θα απαντούν θετικά στις σημερινές αλλά και τις αυριανές προκλήσεις που θα αντιμετωπίσει αυτή η χώρα. Γιατί αφήνετε τη δήθεν οργή σας να σας ποδηγετεί, γιατί προσποιείστε ότι νοιάζεστε για τους αδικημένους τους οποίους σπρώξατε ακόμα πιο βαθιά στο τέλμα, γιατί αρνείστε να ψηλαφήσετε τις πραγματικές ανάγκες, γιατί δεν ρίχνετε μια ματιά στο δυτικοευρωπαϊκό υπόδειγμα; Γιατί μένετε ακόμα προσκολλημένοι στην Ανατολή και στο παρελθοντολογικό ίνδαλμα της Ρωσίας; Δεν πήρατε χαμπάρι ότι όλα αυτά τέλειωσαν; 

Γιατί δεν δοκιμάζετε να απαιτήσετε σύγχρονα δημόσια πανεπιστήμια που να μπορούν να κοιτάξουν στα μάτια τα ιδιωτικά και μη κερδοσκοπικά; Γιατί δεν ζητάτε από τους εκπαιδευτικούς να τελειώνουν με επάρκεια τη διδακτέα ύλη ώστε να χρειάζονται οι μαθητές λιγότερα φροντιστήρια; Γιατί δεν προτείνετε την ολική επαναφορά της Τεχνικής Εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων; Γιατί δεν καλείται τα κεφάλαια όλου του κόσμου να έρθουν να επενδύσουν στην Ελλάδα και τα εκφοβίζετε με σκληρή φορολογία; Γιατί δεν προβάλλετε ένα κοστολογημένο πρόγραμμα των παροχών που ευαγγελίζεστε; Γιατί δεν προτείνετε ένα νέο τουριστικό μοντέλο; Γιατί συκοφαντείτε διεθνώς την πατρίδα μας με ακίδα το μεταναστευτικό αντί να τη διαφημίζετε και να εξαίρετε την ανθρωπιστική της δράση όπου τουλάχιστον αυτή εκδηλώνεται; Γιατί δεν προτείνετε λιγότερη γραφειοκρατία, και λύσεις για λειτουργικότερο και μικρότερο κράτος; Γιατί δεν είχατε ποτέ ένα σχέδιο για καλύτερη αστυνόμευση; Γιατί δεν κάνετε τη διαφορά με θετικό πρόσημο αλλά έχετε κολλήσει μια ζωή στη λατρεία του αρνητικού;

Εγώ σας καταλαβαίνω. Έχετε βρει μια μανιέρα, την έχετε βαφτίσει αριστερή και προοδευτική και μ’ αυτή πορεύεστε μια ζωή. Αλλά δεν λειτουργεί πια. «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά». Έλα όμως που ο Μητσοτάκης δεν είναι Δεξιά. Είναι κέντρο, καρακέντρο. Πιο κέντρο δεν γίνεται. Και γι’ αυτό φρόντισε να θωρακίσει τη δεξιά πλευρά του και να ανοιχτεί στην αριστερή. Και στη νέα κυβέρνηση προβλέπω νέο κεντρώο και κεντροαριστερό αίμα. Περισσότερη μέριμνα για τους αδύναμους, καλύτερες δημόσιες υπηρεσίες, ασφαλείς συγκοινωνίες, δραστικές επεμβάσεις στο ΕΣΥ, εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων στην Παιδεία, εξομάλυνση των σχέσεων με τη γείτονα Τουρκία, αντιμετώπιση του δημογραφικού, ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης. Αλλά εσείς κολλημένοι στην πρώιμη μεταπολίτευση αναμασάτε απίθανες ξουρίες ενώ η χώρα τρέχει προς το μέλλον και πάντοτε στην καλή πλευρά της Ιστορίας. Στο πλευρό των ισχυρών του κόσμου. Α, και στο πλευρό της μαρτυρικής Ουκρανίας, για να μην το ξεχάσω. Είναι και κάτι τέτοια αβάσταχτα και πώς να τα φορτωθείτε;