Λοβέρδος: Πρότυπο για όλα τα πανεπιστήμια η επιτυχία Φορτσάκη

Τη στήριξή του στον πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών Θεόδωρο Φορτσάκη για τα πρόσφατα γεγονότα στο ΕΚΠΑ καθώς και την άποψη πως το παράδειγμά του πρέπει να ακολουθηθεί για όλα τα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας, εξέφρασε την Κυριακή ο υπουργός Παιδείας Ανδρέας Λοβέρδος, μιλώντας στο περιθώριο της Εθνικής Οργανωτικής Επιτροπής του Συνεδρίου της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης.

Συγκεκριμένα σε ερώτηση των εκπροσώπων του Τύπου για τα τελευταία γεγονότα στο ΕΚΠΑ, ο Ανδρέας Λοβέρδος δήλωσε: «Από την πρώτη στιγμή στηρίξαμε και όχι μόνο με λόγια τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ξεκαθαρίσαμε ότι ο δημόσιος χώρος που λέγεται Πανεπιστήμιο και προστατεύεται από το άρθρο 16 έχει αυτοδιοίκητο έναντι του κράτους το οποίο δεν το προσβάλλει, ειδικά τα τελευταία χρόνια, αλλά και έναντι τρίτων που θέλουν να το διοικήσουν με άνομες συμπεριφορές. Το Σύνταγμα προστατεύει απ’ όλες αυτές τις αθέμιτες παρεμβάσεις τον πανεπιστημιακό χώρο και ο Πρύτανης Φορτσάκης έδωσε τη μάχη του. Αυτή η επιτυχία πρέπει να κρατηθεί ως δεδομένο για όλα τα ιδρύματα της χώρας και για όλα τα επόμενα χρόνια. Υπάρχουν Πανεπιστήμια σήμερα με ιδιαίτερα σημαντική εξωστρέφεια. Τα ενισχύουμε. Ιδρύουμε τμήματα μόνο για αλλοδαπούς. Θα δώσουμε περισσότερα χρήματα στα Πανεπιστήμια και τα Τ.Ε.Ι. που ανοίγονται στον κόσμο. Για να γίνουν όμως όλα αυτά προϋποτίθεται μία διοικητική ευρυθμία. Και για να υπάρξει διοικητική ευρυθμία πρέπει να υπάρξουν οι πρακτικές που ο Πρύτανης Φορτσάκης με τον αγώνα του κατοχύρωσε».

Εξάλλου στην ομιλία του κατά τις εργασίες της Οργανωτικής Επιτροπής για το Συνέδριο της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης την Κυριακή ο Ανδρέας Λοβέρδος τόνισε μεταξύ άλλων:

«Το πανεπιστήμιο πρέπει να λειτουργεί εύρυθμα. Πρέπει να χαιρετίσουμε την πρακτική, την τακτική και την στρατηγική του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών, που κατοχύρωσε για πρώτη φορά μετά από χρόνια το γεγονός ότι ο δημόσιος χώρος δεν είναι ξέφραγο αμπέλι. Προστάτευσε το αυτοδιοίκητο κατά το Σύνταγμα του Πανεπιστημίου, όχι από το κράτος, το οποίο δεν παρεμβαίνει, αλλά από τους τρίτους, τους τραμπούκους, αυτούς που πιστεύουν ότι δήθεν μεταφέρουν λαϊκά μηνύματα».

Στο αμιγώς πολιτικό σκέλος της ομιλίας του, ο υπουργός Παιδείας αναφέρθηκε στα εκλογικά ποσοστά της Ελιάς, στην ψήφο-ορόσημο, όπως τη χαρακτήρισε για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ενώ στάθηκε με επικριτική διάθεση στις ασκούμενες πολιτικές ειδικά σχετικά με το Δημόσιο. «Δε νομίζω ότι 3.000 και 4.000 απολύσεις δίνουν σύγχρονα αποτελέσματα. Δίνουν πολιτική αναστάτωση και μη εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας» σχολίασε χαρακτηριστικά, ενώ μιλώντας για τον δικό του τομέα ευθύνης είπε:

«Θα πρέπει να μιλήσουμε για διαρθρωτικές αλλαγές με αναπτυξιακό περιεχόμενο και όχι με στόχο το χτύπημα του κόσμου. Αυτοί οι εκσυγχρονιστές που θεωρούν λόγου χάριν ότι έχεις παραπάνω γυμναστές και θεολόγους στην Καρδίτσα, απόλυσέ τους και πάρε φιλολόγους στην Αθήνα. Αυτοί οι κύριοι και οι κυρίες που τα λένε αυτά και ο σχετικός Τύπους που τους υποστηρίζει δεν μπορεί να ανήκουν σε ένα σοσιαλιστικό κόμμα. Αρκετές οικογένειες ανέργων υπάρχουν πεταμένες στο δρόμο. Θα πρέπει να νοιαστούμε και να βρούμε εξυπνότερες μεθόδους και να τις πούμε ανοιχτά»

Αναλυτικά η ομιλία του Ανδρέα Λοβέρδου στην Εθνική Οργανωτική Επιτροπή του Συνεδρίου της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης:

«Συντρόφισσες και σύντροφοι καλημέρα σας, χαίρομαι πάρα πολύ που συμμετέχω σε αυτή τη διαδικασία και θα σας πω μία ανάλυση των θέσεων μας, ορισμένες σκέψεις που σταχυολογώ ως σημαντικότερες για τη σημερινή διαδικασία ενόψει του συνεδρίου μας, το οποίο πια έχει ημερομηνία. Έγινε αναφορά χθες από πολλούς ομιλητές στη διαχείριση της κρίσης, που ξέσπασε με πολύ βίαιο τρόπο το 2009-2010, την οποία κάναμε εμείς ως Κυβέρνηση και ως κοινοβουλευτική ομάδα. Δεν θέλω να προσθέσω τίποτα. Έχω ζήσει τις μάχες εκείνες από την πρώτη γραμμή και τις ζω ακόμη. Επικαλούμαι τις σκέψεις και την κριτική τοποθέτηση απέναντι σε αυτά όπως αυτές κατατέθηκαν εδώ από τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελο Βενιζέλο.

Ας κάνουμε μία αφαίρεση της τετραετίας 2010-2014, αφού ο Πρόεδρος χθες συμπεριέλαβε στην ομιλία του τις θέσεις που έχουμε για την περίοδο αυτή και ας πάμε στο 2014, που η χώρα ετοιμάζεται να βγει από τη θεσμική βάση διαχείρισης της κρίσης. Της κρίσης όπως διαμορφώθηκε στην Ελλάδα για λογαριασμό όλης της Ευρώπης το 2010. Βγαίνουμε από την βάση του προγράμματος του μνημονίου, έτσι όπως το λέμε και ανοιγόμαστε στις ανοιχτές θάλασσες όχι μόνο των αγορών, αλλά και στις ανοιχτές θάλασσες της νοοτροπίας και της ιδιαιτερότητας, των πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων που έχει το ελληνικό πολιτικό και κομματικό σύστημα. Ξαναγυρίσουμε υπό επιτήρηση όπως και πολλοί άλλοι, αλλά πάντως, ξαναγυρίζουμε στα όρια της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας. Όμως, συντρόφισσες και σύντροφοι δεν ξαναγυρίζουμε αυτομάτων στην ευημερία παρ’ ότι η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα προβλέπει ρυθμούς ανάπτυξης 2,9% για το 2015, φυσικά αν δεν έχει εκλογές. Αυτό δεν σημαίνει ευημερία. Αυτό σημαίνει μία καλή αρχή, που θα συνδυάζεται με πολύ υψηλή ανεργία και διευρυμένη φτώχια. Που συνδυάζεται με κοινωνία δύο τρίτων, αλλά τα δύο τρίτα είναι φτωχά κοινωνικά στρώματα, αδύναμα να αντιμετωπίσουν τη ζωή και σε ένα τρίτο που οικονομικά ευδοκιμεί. Είναι η αντιστροφή της κοινωνίας των δύο τρίτων, που συντελέστηκε μέσα στη κρίση.

Αυτά θα είναι τα βασικά πολιτικά θέματα που θα έχει να διαχειριστεί η χώρα από την 1η Ιανουαρίου του 2015, αλλά πάντως, εκτός μνημονίων, έχοντας αποκτήσει στοιχεία και κομμάτια της χαμένης της ανεξαρτησίας λόγω της κρίσης η οποία ξέσπασε και μας έφερε στα όρια μίας πραγματικής πτώχευσης, την οποία αποφύγαμε λόγω του ηρωισμού που επέδειξε η δική μας παράταξη. Θα ζούμε δύο καταστάσεις, μία θετική και μία αρνητική και θα προσπαθούμε να βρούμε την άκρη αυτής της πολιτικής διαχείρισης. Αν κοιτάμε την χώρα και τους πολίτες από ψηλά θα λέμε ότι χώρα πέτυχε. Αν τους κοιτάμε μέσα από την κοινωνία και ειδικά μέσα από τα δύο τρίτα της κοινωνίας θα λέμε ότι η Ελλάδα έχει δρόμο μπροστά της για να φτάσει στο επιθυμητό σημείο, όμως, θα έχει γίνει η αρχή.

Από εκεί και πέρα οι εξελίξεις του 2015 σε ότι αφορά την οικονομία, τη φτώχια, την απόκτηση μεγαλύτερου πλεονάσματος, άρα την κοινωνική αναδιανομή, θα έχουν μόνο πολιτικές προϋποθέσεις. Πάει η χώρα σε εκλογές; Παρ’ όλα αυτά που πρόκειται να γίνουν τους επόμενους μήνες σε συνδυασμό με τη ρύθμιση για τα κόκκινα δάνεια που με αγωνία περιμένουμε και με αυτή των ασφαλιστικών εισφορών που είναι η καλύτερη των τελευταίων ετών, μέσα σε αυτή την πορεία των λιγότερων φόρων, της ύπαρξης πλεονάσματος που θα επιτρέψει καλύτερη αναδιανομή; Μέσα σε αυτή την πορεία βγαίνουμε στην άκρη; Δεν βγαίνουμε. Η πολιτική ή θα τα καταστρέψει όλα αυτά ή θα επιστρέψει να συνεχιστούν. Και η πολιτική δεν είναι μία ανοιχτή διαδικασία από τις 7 Ιανουαρίου, του Αγ. Ιωάννου και μετά, αλλά είναι μία διαδικασία που καθορίζεται και από τις συνταγματικές ρυθμίσεις, αφού πρέπει να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας για να υπάρξει συνέχεια. Η άγονη δική μου διαδρομή στον χώρο των ανεξαρτήτων, μου δίνει τη δυνατότητα να σας πω, επειδή ξέρω τα πρόσωπα καλά, καλύτερα από πολλούς, όποιες πολιτικές απόψεις και αν είχαν. Σας διαβεβαιώνω και απαντώ έτσι σε κάποιους συντρόφους μας, που στο παρελθόν σε εσωκομματικές διαδικασίες είχαν εκφράσει αντιρρήσεις σε αυτό που πιστεύω, ότι αν εκπληρωθούν αυτές που πολιτικές προϋποθέσεις Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται με απόλυτη βεβαιότητα. Και αυτό θα αποτρέψει μία προεκλογική περίοδο μηνών, διότι οι ψηφοφορίες στη Βουλή γίνονται ανά πέντε ημέρες. Διότι υπάρχει περιθώριο δέκα ημερών μέχρι να διαλυθεί υποχρεωτικά η Βουλή. Διότι θα ακολουθήσει προεκλογική περίοδος. Διότι θα έπεται πολύ σοβαρή και ασταθής μετεκλογική περίοδος. Διότι θα χαθεί ένα τετράμηνο. Αυτό το τετράμηνο που χάθηκε το 2012, σήμανε για μας που ψηφίσαμε το νέο πρόγραμμα το Νοέμβριο του 2012, 7 δισεκατομμύρια ευρώ παραπάνω για τον ελληνικό λαό. Τώρα θα σημάνει αφαίρεση ανάπτυξης και καταστροφή επιτευγμάτων που με τόσο κόπο και τη δική μας θυσία έχουν επιτευχθεί.

Η εκλογή, κατά τη δική μου γνώμη, Προέδρου της Δημοκρατίας είναι ορόσημο, πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και ένας δρόμος υπάρχει. Ο δρόμος της ανάδειξης Προέδρου της Δημοκρατίας. Παλεύουμε γι’ αυτό, αλλά δεν συνπροσδιορίζεται μόνο από τις ψήφους των Βουλευτών. Η ψήφος των Βουλευτών, ειδικά των ανεξάρτητων καθορίζεται από το ευρύτερο πολιτικό περιβάλλον. Έχεις τα κότσια, επειδή στηρίζεσαι στην αλήθεια να πεις στην περιφέρειά σου ότι καλώς έπραξα, η χώρα πρέπει να συνεχίσει. Αν δεν συνεχίσει όλα αυτά τα οποία με κόπο κατακτήσαμε θα είναι στον αέρα.

Εμείς σε αυτή την πορεία έχουμε τη θέση που γνωρίζουμε. Έχουμε προσφέρει τα περισσότερα. Συμφωνώ και συμμερίζομαι την άποψη ότι στην Ελλάδα πλην μεγάλων εθνικών και δημοκρατικών στιγμών, η πολιτική επιρροή εξαγοράζεται. Και εμείς πέσαμε σε περίοδο που έπρεπε να κόψουμε εισόδημα, πλεονεκτήματα και προνόμια. Αυτό το πληρώνουμε. Δεν αναφέρομαι σε λάθη που οδήγησαν εκεί. Αναφέρομαι στο βασικό κορμό των αιτιών της εκλογικής μας συρρίκνωσης. Αφαιρέσαμε και δεν προσθέσαμε διότι έπρεπε να διαχειριστούμε την κρίση. Τα λάθη που έγιναν έχουν δευτερεύουσα σημασία στην εκλογική μας συρρίκνωση. Το πρωτεύων είναι ότι φερθήκαμε σκληρά, διότι έτσι έπρεπε να γίνει, διότι η χώρα έτσι σήμερα διεκδικεί την έξοδο της απ’ όλα αυτά. Και περάσαμε πολλά. Συγκρουστήκαμε και μεταξύ μας. Περιορίστηκε και ακόμα είναι περιορισμένη σε κάποιους που είναι πολίτικά πολύ πίσω από τις ανάγκες της χώρας, έλλειψη αλληλοανοχής. Το βλέπεις στα μάτια τους, στις συμπεριφορές τους. Άνθρωποι πίσω από τις ανάγκες της χώρας. Που δεν καταλαβαίνουν. Που θυσιάζουν ευρύτερα αγαθά για τα δικά τους. Περάσαμε φάσεις σύγκρουσης και έλλειψης αλλολοανοχής. Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Είναι μοιραία συνθήκη για όποιον πολέμησε στην πρώτη γραμμή της κρίσης και δεν κρυβόταν από πίσω για να λέει ότι αυτός αν ήταν θα τα έκανε καλύτερα.

Ξεπεράσαμε και αποκτήσαμε εμπειρίες από αυτή την εσωτερική σύγκρουση, ας την αφήσουμε πίσω. Όλοι μαζί μπορούμε. Ο καθένας χωριστά δεν μπορεί τίποτα. Παλέψαμε, όχι όλοι. Το ζήσαμε αυτό, από το Γενάρη του 2014 έως τις ευρωεκλογές για ένα επαρκές αποτέλεσμα όχι ένα καλό αποτέλεσμα. Επειδή συντρόφισσες και σύντροφοι έζησα κάθε εβδομάδα αυτή τη σύγκρουση και έβλεπα ποιος μετείχε και ποιος δεν μετείχε, μπορώ να σας πω για το τελικό αποτέλεσμα. Αυτό που το κρίνω όχι ικανοποιητικό διότι κανείς δεν κλαίει που κλαίει που ένα κόμμα του 45% πήρε 8%, αλλά θα μπορούσε να είναι και 4%. Θα μπορούσε αυτή η παράταξη να έχει πάρει λαϊκή εντολή διάλυσης. Δεν την πήρε. Πήρε από το λαό ψήφο συνέχειας. Ο λαός έδωσε εντολή να συνεχίσουμε. Αυτό το ποσοστό που δεν μας ικανοποιεί και δεν μας συγκινεί, είναι ένα πολύ σημαντικό ποσοστό, που ήρθε από τον αγώνα κάποιων. Ξεκίνησε η προσπάθεια μας με τις δημοσκοπήσεις να μας δείχνουν στο 4%. Η διεύρυνση ήρθε μέσα στο πλαίσιο του χώρου, με λίγους, αλλά κρίσιμους ανθρώπους. Η δυνατότητα που δόθηκε για ψήφο στο ΠΑΣΟΚ και από αυτούς που δεν εμπιστεύονται την παράταξη, όλα αυτά μας ανέβασαν ξαφνικά. Και το δίλλημα όπως το θέσαμε μας πήγε στο 6%. Και το τελευταίο τριήμερο με την συσπείρωση που έγινε από τους ανθρώπους του χώρου που μας ψήφισαν και όσοι ζήσαμε τη μάχη το ξέρουμε αυτό, μας έφερε στο 8%. Αυτό το ποσοστό είναι το χαμηλότερο που θα έχει πάρει η παράταξη. Στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν, το ποσοστό μας θα είναι διψήφιο. Και έχω πάρα πολλά επιχειρήματα να τεκμηριώσω το συμπέρασμά μου αυτό.

Έχουμε ορισμένες ομάδες δουλειάς. Η οργανωτική είναι η δυσκολότερη διότι δεν υπάρχουν διαθέσιμοι άνθρωποι να κάνουν αυτή τη σκληρή δουλειά, ενώ τα οικονομικά μας μέσα είναι πενιχρά. Αυτή, όμως, είναι μία πολύ κρίσιμη παράμετρος της δουλειάς μας, αλλά καλά οργανώθηκε και εγώ όπως και άλλοι σύντροφοι θα συμμετάσχουμε όσο το δυνατόν περισσότερο. Η πολύ περισσότερο, όμως, δύσκολη δουλειά είναι η διαμόρφωση των θέσεων. Η διαμόρφωση των θέσεων δεν μπορεί να είναι κατά τα συνήθη. Μία πολιτική φλυαρία ακατάσχετη, όπου κανένας δεν λέω τίποτα δεν έχει αποτέλεσμα. Εγώ δέχομαι το σύντροφο από το Πανεπιστήμιο των Χανίων στην πολύ συγκεκριμένη του αναφορά και ήταν η μοναδική χθες αναφορά σε πολιτικές. Έτσι πρέπει να γίνεται. Τι θέλουμε, τι δεν θέλουμε. Και να φανεί ποιος λέει και ποιος δεν λέει, ποιος συμφωνεί και ποιος διαφωνεί. Διαφωνώ με τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα και το καταθέτω. Έχουν απομακρυνθεί 200.000 δημόσιοι υπάλληλοι από το δημόσιο. Το πρόγραμμα το οποίο διάβασα και ψήφισα και το γνωρίζω, μιλάει για 150.000 αποχωρήσεις. Έχουμε ξεπεράσει τις 200.000. Έχουμε το πέμπτο φθηνότερο δημόσιο στην Ευρώπη και το χειρότερο ταυτόχρονα. Έχουμε μικρότερο κράτος και ταυτόχρονα χειρότερο κράτος. Όλοι αυτοί οι τύποι που έλεγαν ότι το μικρότερο θα είναι καλύτερο, διαψεύστηκαν. Δε νομίζω ότι 3.000 και 4.000 απολύσεις δίνουν σύγχρονα αποτελέσματα. Δίνουν πολιτική αναστάτωση και μη εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας. Δεν λέμε όχι στην εφαρμογή του προγράμματος. Λέμε ναι στο πρόγραμμα, αφού το ψηφίσαμε και τιμούμε την υπογραφή μας. Αλλά επιτεύχθηκε ένας μείζων στόχος, της μείωσης των υπαλλήλων του δημοσίου. Αφού αυτό επιτεύχθηκε έχεις περιθώριο για τα υπόλοιπα.

Δεύτερον το πανεπιστήμιο πρέπει να λειτουργεί εύρυθμα. Πρέπει να χαιρετίσουμε την πρακτική, την τακτική και την στρατηγική του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών, που κατοχύρωσε για πρώτη φορά μετά από χρόνια το γεγονός ότι ο δημόσιος χώρος δεν είναι ξέφραγο αμπέλι. Προστάτευσε το αυτοδιοίκητο κατά το Σύνταγμα του Πανεπιστημίου, όχι από το κράτος, το οποίο δεν παρεμβαίνει, αλλά από τους τρίτους, τους τραμπούκους, αυτούς που πιστεύουν ότι δήθεν μεταφέρουν λαϊκά μηνύματα. Και μιλώ για απλές, μικρές πτυχές θεμάτων της πολιτικής.

Υπάρχουν σοβαρότερες μεγαλύτερες, αυτές που αφορούν την ανάπτυξη και την εξωτερική πολιτική. Γιατί δεν θυμόμαστε ότι η αλλαγή πολιτικής απέναντι στον αραβικό κόσμο και το Ισραήλ, που σήμερα καρπούνται και η Ελλάδα και η Κύπρος, θεμελιώθηκε το 2010 και συνεχίζεται αμείωτη σήμερα. Γιατί δεν βλέπουμε πόσα στηρίχθηκαν εκεί σε αυτή

την καταπληκτική αλλαγή πολιτικής που έγινε και με έξυπνο τρόπο, της οποίας τους καρπούς γεύεται η Ελλάδα σήμερα και συνεχίζει να γεύεται.

Θα πρέπει να μιλήσουμε για διαρθρωτικές αλλαγές με αναπτυξιακό περιεχόμενο και όχι με στόχο το χτύπημα του κόσμου. Αυτοί οι εκσυγχρονιστές που θεωρούν λόγου χάριν ότι έχεις παραπάνω γυμναστές και θεολόγους στην Καρδίτσα, απόλυσέ τους και πάρε φιλολόγους στην Αθήνα. Αυτοί οι κύριοι και οι κυρίες που τα λένε αυτά και ο σχετικός Τύπους που τους υποστηρίζει δεν μπορεί να ανήκουν σε ένα σοσιαλιστικό κόμμα. Αρκετές οικογένειες ανέργων υπάρχουν πεταμένες στο δρόμο. Θα πρέπει να νοιαστούμε και να βρούμε εξυπνότερες μεθόδους και να τις πούμε ανοιχτά.

Αυτή η γραμμή, της διαμόρφωσης πολιτικού κειμένου, πιστεύω ότι είναι η δυσκολότερη. Και θα πρέπει να βοηθήσουμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που θα αποτελέσουν τις ομάδες παραγωγής πολιτικών θέσεων και που θα οδηγήσουν το συνέδριο στα τέλη του Ιανουαρίου να πάρει θέση. Δεν υπάρχει δυσκολότερη δουλειά, από την δουλειά που έχει ένα σοσιαλιστικό κόμμα να διαμορφώσει πολιτικές εν μέσω μίας κρίσης που το ίδιο διαχειρίστηκε και θέλει να βγει.

Κλείνω με μία εμπειρία. Όταν ανέλαβα το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων βρήκα μία κατάσταση σχέσεων με το συνδικαλιστικό κίνημα και αναφέρομαι στην εισήγηση της κ. Αντωνίου, που ευτυχώς έγινε. Όταν ανέλαβα, λοιπόν, αυτή την ευθύνη βρήκα απέναντί μου συνδικάτα που είχαν διακόψει εδώ και τρία χρόνια την σχέση τους με την πολιτική ηγεσία. Χωρίς να αλλάξουμε πολιτικές, εφαρμόζοντας πολιτικές που βρήκαμε από τους προκατόχους μας και στρέφοντας το ενδιαφέρον μας μόνο στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, εφαρμόζοντας τους νόμους του 2011 και το 2012, ο διάλογος που ανοίξαμε και κάποιες θέσεις που υπερασπιστήκαμε μας έφεραν πάλι κοντά με τα συνδικαλιστικά κινήματα. Συντρόφισσες και σύντροφοι να υπογραμμίσουμε κάτι. Ως παράταξη καταδικάσαμε τον συντεχνιασμό, όχι το συνδικαλισμό. Μαζί με το συντεχνιασμό ξεδοντιάστηκε και ο συνδικαλισμός. Αυτή τη στιγμή οι συνδικαλιστές, τα συνδικαλιστικά κινήματα είναι ξεδοντιασμένα. Άρα οι εξουσίες αδιαμεσολάβητες. Μαζί με το κακό που το πήρε ο ποταμός χάθηκε και το καλό. Και για μία παράταξη της κεντροαριστεράς αυτό δεν μπορεί να είναι συμβατό με την πολιτική της φυσιογνωμία. Πολύ καλά δίνουμε έμφαση στα μαζικά κινήματα, στα ειδικά κινήματα, στα συνδικαλιστικά κινήματα. Εμείς από το κομμάτι της παιδείας την προσέγγιση αυτή την κάνουμε και ήδη καρποφορεί. Θα το δείτε και στα αποτελέσματα, ειδικά στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση στις αρχαιρεσίες που θα γίνουν. Το ίδιο ακούω και από το σύντροφο Πάρη Κουκουλόπουλο και για τη γεωργία. Είναι ζητήματα ηθικής τάξης, πολιτικής αντιμετώπισης του διαλόγου, έλλειψης του ψευτοαυταρχισμού και καταστατικής αρχής αν την έχεις και την πιστεύεις ότι χωρίς μαζικά κινήματα, κόμματα δεν έχεις.

Για να δείξεις τη δύναμή σου σήμερα έχεις πεδία, την διαφθορά. Εμείς συγκρουστήκαμε με τη μεγαλύτερη διαφορά στη χώρα, πάνω και από αυτή των όπλων, τη διαφθορά στην υγεία και ξέρουμε καλά. Τώρα στην παιδεία υπάρχουν λιγότερα, θα τα καθαρίσουμε και εκεί. Όλα αυτά τα ΙΕΚ και τα κολέγια που στηρίχθηκαν και στην ανοχή μας θα γίνουν πολύ γρήγορα χθες. Εκεί, λοιπόν, να δείξει ο καθένας τη δύναμή του. Όχι στον απλό κόσμο, όχι στην άρνηση του διαλόγου με τους συνδικαλιστικούς φορείς. Αυτός ο τομέας δράσης είναι κρίσιμος και δεν ξέρω πως, αλλά πάντως, θα πρέπει να το συμπεριλάβουμε ως τακτική και στρατηγική στην καθημερινή μας δουλειά. Εύχομαι καλές εργασίες. Πρέπει να συμμετάσχουμε όλοι και όλες. Εύχομαι ο χρόνος του συνεδρίου να μας βρει ως χώρα που δεν πάει σε εκλογές, που δεν καταστρέφει, εκλέγει Πρόεδρο της Δημοκρατίας και έχει βγει από το μνημόνιο.

Για μένα ΠΑΣΟΚ – Δημοκρατική Παράταξη – Ελιά αυτό είναι το σχήμα. Ο διάλογος μόνο ΠΑΣΟΚ, μόνο οι άλλοι είναι άγονος διάλογος. Κανένας δεν περισσεύει. Και σε όποιες συνελεύσεις πήγα αυτές οι θέσεις αίρουν όλες τις συγκρούσεις και τις διαφωνίες. Γιατί να αρνηθείς τις υπογραφές του άλλου. Τι κακό σου κάνει. Μάζεψε και εσύ αν μπορείς και

βάλε και αυτές στο κοινό καλάθι. Να είμαστε όλοι μαζί. Άρα κλείνω, εύχομαι, ελπίζω και θα αγωνιστώ ο χρόνος του συνεδρίου να είναι χρόνος εκτός μνημονίου με τη χώρα να έχει βρει το δρόμο της, να εκλέγει Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να συνεχίζει και δεν θα καταστρέφει, και την παράταξη μας σε δρόμο ανάκαμψης και διαμόρφωσης της νέας στρατηγικής της. Ευχαριστώ πολύ».