Ο Τσίπρας στη «χρονοκάψουλα των αγανακτισμένων»

Αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για να καλύψουν τις δικές τους ευθύνες διαδίδουν τις τελευταίες ώρες, ότι για την κατρακύλα τους, φταίει ο Κατρούγκαλος. Είναι ανήθικο και είναι και ψέμα. Από εκλογές σε εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε περίπου το 9% των ελεύθερων επαγγελματιών που τον ψήφιζαν. Σε κάθε περίπτωση δηλαδή ακόμη και αν όλοι αυτοί φύγανε εξαιτίας του Κατρούγκαλου είναι ένα 3 με 4% του εκλογικού σώματος. Το άλλο 17% γιατί το έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ;

Να ανοίξω μια παρένθεση εδώ και να σας πω ότι τα όσα λέει ο Κατρούγκαλος για το ασφαλιστικό των ελεύθερων επαγγελματιών έχουν πολλούς υποστηρικτές και στο φιλελεύθερο στρατόπεδο. Άλλωστε αυτά λένε και οι «Θεσμοί» όπως λέμε τρυφερά την Τρόικα, το ΔΝΤ και τα συναφή. Βέβαια σε έναν προεκλογικό αγώνα που όλα είναι «κραυγές» κανείς δεν ασχολήθηκε με την ουσία της πρόταση του Κατρούγκαλου και ο ίδιος κατέληξε γρήγορα και βρεγμένος και δαρμένος. Κλείνω την παρένθεση και γυρνάω στο ερώτημα: Γιατί καταποντίστηκε ο Σύριζα - Προοδευτική Συμμαχία; 

Έχω ξεχωρίσει 2 φράσεις από την εφημερίδα Αυγή που εκδόθηκε τη Δευτέρα μετά τις εκλογές.
Πρώτη φράση: «τα κομματικά ραντάρ έχασαν την κοινωνία».
Δεύτερη φράση: «υπάρχει μια άλλη Ελλάδα, την ύπαρξη της οποίας ούτε καν γνωρίζαμε».

Οι αρθρογράφοι του ΣΥΡΙΖΑ λένε, λοιπόν, –ανοιχτά πλέον– αυτό που τόσο καιρό λέγαμε κάποιοι δημοσιογράφοι. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται μόνο σε αυτούς που είναι στο Τουίτερ και στα κομματικά γραφεία και όχι στην πραγματική Ελλάδα. Αλληλοπείστηκαν ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα κόλαση γεμάτη γκρινιάρηδες και «σε αυτούς τους γκρινιάρηδες πρέπει μόνο να απευθυνθούμε».

Όλη τους η καμπάνια στήθηκε για να προσελκύσει αυτούς τους γκρινιάρηδες. Ασπρόμαυρες αρνητικές διαφημίσεις και συνεχείς απαξιωτικές αναφορές στον Μητσοτάκη. Το «Αι μεντ» κάθισε και μέτρησε τις αναφορές κάθε αρχηγού στους αντιπάλους του. Προσέξτε: την προεκλογική περίοδο ο Τσίπρας έκανε 330 αναφορές στον Μητσοτάκη ενώ αντιστοίχως ο Μητσοτάκης έκανε μόνο 67 αναφορές στον Τσίπρα.

330 αναφορές στον αντίπαλο σου; Ενδιαφέρον… αλλά βγάλε ένα βιβλίο. «Η μαύρη βίβλος του Μητσοτάκη» ας πούμε. Μην μας το λες κάθε μέρα όπου σταθείς και όπου βρεθείς, γιατί έχουμε και δουλειές. Και θέλουμε να μάθουμε, ρε σύντροφοι, τι θα κάνετε για αυτές τις δουλειές.

«Το αυξήσεις για όλους», δεν αρκεί. Μοιάζει με εκείνο «με έναν νόμο και ένα άρθρο θα τρώμε όλοι με χρυσά κουτάλια» που δεν μας βγήκε και σε πολύ καλό. Και μετά είναι το άλλο. Ο Τσίπρας έλεγε «ελάτε να κάνουμε μια προοδευτική κυβέρνηση με τον Μήτσο και τον Κίτσο». Μια πρόταση με τρεις αγνώστους. Τι εννοούμε «προοδευτική κυβέρνηση» εν έτη 2023; Πόση «πρόοδο» έχουν οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ας πούμε, στην Παιδεία. Ή θεωρεί κανείς ότι αρκεί να πεις στους νέους «ΟΧΙ στην ελάχιστη βάση εισαγωγής» και εκείνοι θα βάλουν ξυπνητήρι για το πρωί της Κυριακής να πάνε να ψηφίσουν;

Και τελικά ποιος είναι ο Μήτσος και ο Κίτσος; Γιατί όλοι αυτοί που θα κάνανε «προοδευτική κυβέρνηση» με τον Τσίπρα έλεγαν «καλύτερα να μας κοπεί το χέρι παρά να πάμε μαζί του». Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα λοιπόν…

Και ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε από εκλογή σε εκλογή, έναν στους τρεις ψηφοφόρους του! Και η χειρότερη κυβέρνηση όλων των εποχών –άλλος αφορισμός και αυτός– του έριξε 20 μονάδες και όχι 5 και 6 που έλεγαν τα «εξαγορασμένα από τον Μητσοτάκη MEDIA».

Αφήνω για το τέλος τον Πολακισμό. Και δεν εννοώ τα μπρος πίσω για τον συγκεκριμένο βουλευτή. «Κακός την μια εβδομάδα, καλός την άλλη»… και να μην ξέρει πώς να το εξηγήσει ο δύσμοιρος ο Συριζαίος στα καφενεία και στα εργοτάξια. Λέω τον Πολακισμό ως φαινόμενο. Βρίζω και απειλώ όποιον δεν γουστάρω. Τους δημοσιογράφους, τους δημοσκόπους, τον Σαββόπουλο…

Η ανανεωτική αριστερά είχε πάντα φίλους. Αλλά οι φίλοι κάνουν και κριτική. Εδώ και κάποια χρόνια, λοιπόν, δεν θέλει φίλους. Θέλει μόνο στρατιώτες και τρολ. Ανώνυμα και ανόητα τρολ να χειροκροτούν τον αρχηγό και να ξεσκίζουν τους αντιπάλους του.

Αν λοιπόν –και για να τελειώνω– ο Τσίπρας θέλει να παραμείνει πολιτικό κεφάλαιο για τη χώρα, πρέπει να βγει από την «χρονοκάψουλα των αγανακτισμένων» που τον έχουν κλείσει.

Ακούστε εδώ το podcast