Η τιμωρία του πολιτικού καιροσκοπισμού

Αμέσως μετά την κρίση του 2010 και την πτώχευση του δημοσίου, εμφανίστηκαν  στο πολιτικό σκηνικό διάφορες καιροσκοπικές πολιτικές δυνάμεις, τόσο από τα δεξιά, όσο και από τα αριστερά. Εκείνες οι δυνάμεις ήταν, και κάποιες απ’ αυτές που επέζησαν, εξακολουθούν να είναι, καιροσκοπικές, βασικά γιατί στήριξαν το κεντρικό τους πολιτικό αφήγημα στο ψέμα, στην τοξικότητα και στην απάρνηση της τρέχουσας πραγματικότητας, παρελθούσης και σημερινής.

Μετά τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών φαίνεται ότι οι πολίτες τιμώρησαν καταλυτικά αυτόν τον τοξικό και εμφατικά επιθετικό λόγο που εξέφραζαν σε όλη την προηγούμενη τετραετία αλλά και στη διάρκεια αυτής της προεκλογικής περιόδου αυτές οι καιροσκοπικές πολιτικές δυνάμεις. Με την αναίρεση της ψήφου τους, τους αφαίρεσαν σημαντική πολιτική δύναμη, διαμορφώνοντας ένα νέο πολιτικό ορίζοντα, ο οποίος ταυτόχρονα αποτελεί και το ζητούμενο.

Τα αποτελέσματα των εκλογών ανέδειξαν, μεταξύ πολλών άλλων, δύο κεντρικά πολιτικά ζητήματα, τα οποία επιβάλλεται να μας απασχολήσουν ιδιαιτέρως στο κοινωνικοπολιτικό επίπεδο και τα οποία εμφανίστηκαν σ’ ένα συγκεκριμένο πολιτικό οργανισμό, στον ΣΥΡΙΖΑ:

1. Τον πολιτικό καιροσκοπισμό, ο οποίος μπορεί τάχιστα να αναπτυχθεί σε ανώμαλες πολιτικοκοινωνικά συνθήκες και σε πολιτικούς χώρους οι οποίοι δεν έχουν ένα ειδικό πολιτικό βάρος και βασικά σημαντικό πολιτικό παρελθόν και ιστορία.
2. Τη σοβαρότητα της σημασίας της χρήσης από ένα πολιτικό χώρο ενός πολιτικού νοήματος μεγάλης βαρύτητας, όπως το νόημα προοδευτικός σε αντιδιαστολή με τον όρο συντηρητικός.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος από ένα γκρουπούσκουλο του 4%, χωρίς κανένα πολιτικό ειδικό βάρος και μ’ ένα συνονθύλευμα αντικρουόμενων απόψεων, που συντίθεντο από πρώην στελέχη της άκρας αριστεράς, έως και της λαϊκίστικης σοσιαλδημοκρατίας, στα 2015, και σε μια φάση όπου το σύνολο του συστημικού πολιτικού συστήματος είχε καταρρεύσει, βρέθηκε ξαφνικά στην κυβέρνηση.

Τότε, και με βάση την ψευδαισθητική θέση της μη αποδοχής, των μνημονιακών υποχρεώσεων της χώρας έναντι των δανειστών και υποστηρίζοντας την άποψη ότι «η κρίση οφείλονταν στις μνημονιακές υποχρεώσεις», η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε τις μνημονιακές συμφωνίες των προηγούμενων κυβερνήσεων οδηγώντας ξανά τη χώρα σε νέες διαπραγματεύσεις με τους δανειστές με αποτέλεσμα. Στόχος ήταν η υπογραφή νέων ευμενέστερων μνημονιακών όρων. Τελικά τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν με τον «καλύτερο» τρόπο και αναγκάστηκε να υπογράψει νέα δανειακή σύμβαση με τους δανειστές, χρεώνοντας τη χώρα με επιπλέον δισεκατομμύρια και υποθηκεύοντας μεγάλο μέρος της κρατικής περιουσίας για πάνω από 50 χρόνια.

Το ζήτημα του καιροσκοπισμού προέκυψε στη συνέχεια και αφού η κυβέρνηση αναίρεσε το δημοψήφισμα που της έδινε τη δυνατότητα, όπως είχε ήδη απαιτήσει να αποχωρίσει από την ΕΕ. Τότε, και αποδεχόμενη όλους τους νέους δανειακούς όρους, με νέα λαϊκή εντολή υποστήριξε ότι θα κυβερνήσει χωρίς ταξικούς διαχωρισμούς, ώστε να βγούμε από τα μνημόνια. Αυτό το επιχείρησε, συγκυβερνώντας μ’ ένα άλλο καιροσκοπικό κόμμα της άκρας δεξιάς, υποκλέπτοντας φορολογικά την μεσαία τάξη, κυβερνώντας με νεποτισμό, καταργώντας τα πρότυπα σχολεία, καταργώντας τη βάση εισαγωγής στα παν/μια, ασκώντας κυρίως μια φορομπηχτική πολιτική στη βάση ενός κρατικοδίαιτου καπιταλισμού, και ασκώντας ένα ανελέητο κυνηγητό στα ΜΜΕ. 

Όλα αυτά γινόντουσαν στο όνομα της «αριστεράς» και της «προόδου» και ταυτόχρονα ενάντια στη σοσιαλδημοκρατία και σε μια ανάλγητη «νεοφιλελεύθερη» δεξιά.

Στην πορεία, αυτός ο ανώριμος πολιτικά χώρος, καιροσκοπώντας αδιάλειπτα, προσπάθησε να υποκριθεί πολιτικά τη σοσιαλδημοκρατική εναλλακτική λύση, ενώ ταυτόχρονα, έβαλε τους πολίτες να ξεπληρώσουν με αίμα τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας. Τελικά, έχασε τις επόμενες εκλογές, παρόλο που επέμενε στη διατήρηση της ίδιας κρατικοδίαιτης πολιτικής οικονομίας, την οποία και ονόμασε αφελώς προοδευτισμό.

Έτσι, κεντρικά συνθήματα της σοσιαλδημοκρατίας, το κοινωνικό κράτος, το κράτος δικαίου και η κοινωνική δικαιοσύνη, κατέληξαν στα «χέρια» αυτού του «άδηλου» πολιτικά χώρου, να μετατραπούν σε καιροσκοπικές διαφημιστικές καμπάνιες, κενές περιεχόμενου.

Τι απέμεινε και μετά τις τωρινές εκλογές και την ήττα τους;

Η τοξικότητα και το μίσος απέναντι στους πολίτες, φιλελεύθερους και σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι μπόρεσαν κι έκαναν την υπέρβαση και τους αποδοκίμασαν, αποδοκιμάζοντας ταυτόχρονα όλη εκείνη τη ταραγμένη περίοδο των «δύο πλατειών» του καιροσκοπισμού.

Η σελίδα πάει να γυρίσει μια και καλή και ο πολιτικός καιροσκοπισμός να εξαφανιστεί, τουλάχιστον προς το παρόν.