Μετά Τσίπραν προφήτες

Σήμερα όλοι υποστηρίζουν ότι είχαν δει τα «αδύναμα σημεία» του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι οι ίδιοι που το 2015 έλεγαν ότι ο Τσίπρας θα κυβερνάει για 100 χρόνια. Οι ίδιοι, οι οποίοι μετά την ήττα του 2019 έλεγαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγάλο κόμμα και θα επανέλθει. Οι ίδιοι που έλεγαν μέχρι χθες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν πέφτει κάτω από 30%».

Οι ίδιοι, οι οποίοι θεωρούσαν ακροκεντρώο όποιον επισήμαινε την τοξικότητα και τη διχαστικότητα του αντιπολιτευτικού λόγου. Οι ίδιοι που εθελοτυφλούσαν μπροστά στο συνεχές μπούλινγκ εναντίον οποιουδήποτε δεν συμμορφωνόταν με τη γραμμή του κόμματος.

Για όλους αυτούς, όποιος δημοσιογράφος έβλεπε καθαρά τον καιροσκοπισμό και την γελοιότητα των συμπεριφορών, ήταν «πετσοταϊσμένος» και ΑΡΔ. Η μόνη αλήθεια δεν βρίσκονταν ούτε καν στους Sex Pistols, αλλά μόνο στην «ερευνητική δημοσιογραφία» που «υπηρετούσαν» κομματόσκυλα παλαιάς κοπής. Ψήγματα αλήθειας έβρισκαν και σε διάφορους ιδεοληπτικούς που κατήγγειλαν τη χώρα για ότι απίθανο μπορούσαν να σκεφτούν. Ενωμένοι ρεπόρτερ, χωρίς σύνορα και χωρίς φραγμούς, διέδιδαν σωρούς από ψέματα που καθαγίαζε ο ίδιος ο ηγέτης μέσα στη Βουλή και έδινε τροφή στα trolls για να δολοφονούν όποιον είχε αντίθετη άποψη. Από τον Γιώργο Φλωρίδη και τον δημοσκόπο Ζαχαρία Ζούπη, μέχρι τον Διονύση Σαββόπουλο.

Ισχνές μειοψηφίες ξεχασμένες σε ένα φαύλο παρελθόν που «εξέφραζαν τη λαϊκή αγανάκτηση». Από την υπόθεση «τσιμενδώνη» μέχρι τα πτυχία των ηθοποιών. Από τη στήριξη σε τρομοκράτες μέχρι «αυθόρμητες συγκεντρώσεις» κατά των εμβολίων. Ένας ιδεολογικός αχταρμάς, που χωρούσε από επαναστάτες του πληκτρολογίου μέχρι ποινικούς και «μετανοημένους» Χρυσαυγίτες. Και όλο αυτό βαφτισμένο με το ζόρι ως «προοδευτικό» και με την πλήρη στήριξη της πλειοψηφίας των λαϊκιστών συναδέλφων μου, οι οποίοι πάσχιζαν να καταδείξουν τη δημοκρατικότητα του ΣΥΡΙΖΑ σε αντιδιαστολή με τη φαυλότητα του «μητσοτακέικου» και της δεξιάς.

Όλοι αυτοί χθες σοκαρίστηκαν. Κατανοούν ότι χρειάζεται μια γρήγορη κωλοτουμπα για να μη μείνουν έξω από το τρένο του εκσυγχρονισμού. Θα γλύψουν τον Μητσοτάκη μέχρι να λιώσει. Μέχρι να καταλάβουν ότι μπορούν να ξαναρχίσουν το λαϊκίστικο κέντημά τους. Το κέντημα με τους πολίτες που περιγράφονται μονίμως να υποφέρουν με τα πάντα και δεν φταίνε ποτέ για τίποτα. Το ύφος τους και μόνο φτάνει για να καταλάβεις ότι θεωρούν όλους τους άλλους ηλίθιους.

Ακόμη όμως ζουν με τον φόβο του μαρμαρωμένου βασιλιά, που θα αναστηθεί και θα πάρει την πόλη, εν μέσω μολότοφ και φλεγόμενων δικαιωματιστών. Αρνούνται να πουν δημόσια ότι ένας αρχηγός που χάνει διαρκώς εκλογές και χθες έχασε με 21 μονάδες πρέπει να φύγει. Κρατούν πισινή. Θα είχαν φάει ευχαρίστως ζωντανό οποιονδήποτε δεξιό είχε χάσει ακόμη και με 0,3%. Θα τον είχαν φάει και αν είχε κερδίσει με ισχνή διαφορά έως 5 μονάδες.

Ο Μητσοτάκης συνεχίζει με σοβαρότητα και θεσμικότητα. Θα κάνει κι αλλά λάθη. Μερικά από τα οποία θα είναι χοντρά. Δεν γίνεται αλλιώς. Λάθος δεν κάνει μόνο αυτός που δεν προσπαθεί. Οι πολίτες όμως κρατούν τεφτέρι και στο τέλος κάνουν λογαριασμό.

Ο Τσίπρας συνεχίζει απτόητος, όπως έκανε και μετά τις θηριώδεις ήττες του 2019. Όπως έκανε και όταν έβαλε τους συντρόφους του να ξαναψηφίσουν, επειδή δεν του άρεσε το αποτέλεσμα. Σήμερα στο Twitter, τα trolls επαναλαμβάνουν τα ίδια για παιδεραστές, αλήτες, ελευθερία του Τύπου κ.λπ. Οι βουλευτές περιφέρονται σαν ζόμπι στα πάνελ και ψελλίζουν «κι όμως γυρίζει».

Όντως γυρίζει. Αλλά αυτός που θα κερδίσει τον Μητσοτάκη θα πρέπει να είναι σοβαρός, εργατικός και με πρόταση. Οι πολίτες δεν παρέδωσαν τη χώρα σε κάποιον που πολιτεύεται «με ψέματα», με το τίποτα, μιμούμενος τη φωνή του Αντρέα. Με σταλινικά στελέχη που διψούν για εκδίκηση και θυγατέρες που νομίζουν ότι τους χρωστάει ο Θεός.

Οι επόμενες εκλογές θα είναι ακόμη πιο δύσκολες. Η παντοκρατορία Μητσοτάκη θα τρομάξει πολλούς. Όμως αν τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν πείσουν για τη σοβαρότητά τους δεν μπορούν να έχουν τύχη. Με αστειάκια τύπου Σεφερλή και εξυπνάδες τύπου «δεν ακούω τους επικοινωνιολόγους μου» δεν θα πάνε μακριά. Θυμίζουν τον Ελληνάρα που το παίζει εξπέρ στο BBQ, κοροϊδεύει όποιον χρησιμοποιεί θερμόμετρο αλλά στο τέλος καίει την μπριζόλα και ψάχνει να ρίξει τις ευθύνες στη χαλασμένη ψησταριά ή στα κακής ποιότητας κάρβουνα.