Μας έκανε σοφότερους το debate;

Οι προσδοκίες για να δούμε ένα debate το οποίο θα μας καθήλωνε δεν ήταν ποτέ υψηλές. Οι ίδιοι οι πολιτικοί αρχηγοί αλλά και οι δημοσιογράφοι το έλεγαν -με τον τρόπο τους- ήδη από την είσοδο τους στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ. Όντως όσοι ενημερωνόμαστε καθημερινά για τα πολιτικά δρώμενα και παρακολουθήσαμε την τρίωρη συζήτηση δεν γίναμε σοφότεροι. Στις περισσότερες απαντήσεις των πολιτικών αρχηγών βλέπαμε σε επανάληψη πράγματα και θέσεις που είχαν εκφράσει ήδη σε ομιλίες τους και άλλες δημόσιες παρεμβάσεις τους το προηγούμενο διάστημα ή «αποσπάσματα» των τηλεοπτικών σποτ των κομμάτων τους.

Όμως το debate δεν γίνεται για εμάς. Ούτε καν για τη μεγάλη πλειοψηφία των συμπολιτών μας που έχει ήδη αποφασίσει τι θα ψηφίσει στις 21 Μαΐου. Γίνεται για εκείνους που η πολιτική ενημέρωση δεν είναι πρώτιστη προτεραιότητα τους και φυσικά κυρίως για τους αναποφάσιστους. Οι 6 πολιτικοί αρχηγοί είχαν την ευκαιρία -και σε ένα βαθμό το έπραξαν- να περιγράψουν το προεκλογικό τους πρόγραμμα, να πούνε τις προτάσεις τους για το αύριο, να επικοινωνήσει ο καθένας το δικό του «όραμα».

Υπήρξε ξεκάθαρος νικητής σε αυτή την τηλεμαχία; Η απάντηση είναι όχι. Και αυτό γιατί κανείς δεν έκανε την έκπληξη και όλοι ακολούθησαν την πεπατημένη προσέχοντας πολύ μην κάνουν το μοιραίο λάθος.

Ο κ. Μητσοτάκης ξεκίνησε με δύο πολύ σωστά στοχευμένες απαντήσεις, στη συνέχεια όμως και στην ερώτηση για τις υποκλοπές φανερά δυσκολεύτηκε. Δεν αναφέρθηκε σχεδόν καθόλου στα άλλα κόμματα, παρουσίασε το σχέδιο του για την επόμενη μέρα και ήταν απολογητικός για λάθη της διακυβέρνησής του. Επειδή προηγείται στις δημοσκοπήσεις πήγε για να μη χάσει και δεν έχασε.

Ο κ. Τσίπρας με μεγαλύτερη άνεση στην επικοινωνία, προσπάθησε τόσο να παρουσιάσει μέρος του προγράμματος του, όσο και να χτυπήσει τον κ. Μητσοτάκη σε θέματα που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ψηλά στην ατζέντα του. Φλέρταρε τον κ. Άνδρουλάκη και αποπειράθηκε να μιλήσει σε ένα ευρύτερο κοινό. Αμήχανα -δεν- απάντησε στην ερώτηση για το τι είχε κάνει με τους συνταξιούχους κατά την περίοδο που κυβέρνησε.

Ο κ. Ανδρουλάκης περιέγραψε το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ με μεστό αλλά όχι γοητευτικό λόγο. Έγινε κεντρικό πρόσωπο λόγω της αναφοράς στις υποκλοπές, έκανε επιθέσεις τόσο στον κ. Μητσοτάκη (δεν είμαι επικίνδυνος για τη Δημοκρατία, αλλά για τη Νέα Δημοκρατία), όσο και στον κ. Τσίπρα (δυνατή στιγμή η υπενθύμιση της τοποθέτησης ιδιοκτήτη βουλκανιζατέρ επί ΣΥΡΙΖΑ στη διοίκηση περιφερειακού νοσοκομείου), αλλά δεν έδωσε σαφή απάντηση στα περί συνεργασιών.

Ο κ. Κουτσούμπας θύμισε το κλασσικό ΚΚΕ και όχι τον πιο «μοντέρνο» εαυτό που έχει βγάλει σε πρόσφατες συνεντεύξεις του. Είχε την ευκαιρία να διευρύνει το ακροατήριο του, αλλά δεν το επιχείρησε. Ο κ. Βελόπουλος είχε σαφή στόχευση στους υπερσυντηρητικούς outsiders και υπηρέτησε την στρατηγική του άρτια. Δεν δέχθηκε δύσκολες ερωτήσεις. Τέλος, αν και ο κ. Βαρουφάκης έμοιαζε να είναι έξω από τα νερά του, το τελικό του σχόλιο ήταν σωστά τοποθετημένο για το κοινό που επιθυμεί να κερδίσει.

Βοήθησε λοιπόν το debate τους αναποφάσιστους να κατασταλάξουν στο τι τελικά θα ψηφίσουν; Η αίσθηση μου είναι πως όχι. Άλλωστε η ιστορία δείχνει ότι τα debates -εκτός και αν συμβεί κάτι πολύ σημαντικό- δεν επηρεάζουν την τελική έκβαση των εκλογών. Μην ξεχνάμε ότι στις εκλογές, συνήθως το 10% περίπου λαμβάνει την απόφαση του κυριολεκτικά πάνω από την κάλπη.