Our greek drama

Αίσθηση προκάλεσε η συνέντευξη της κ. Γιάννας Αγγελοπούλου στην «Καθημερινή της Κυριακής». Ως γνωστόν, η κυρία Αγγελοπούλου, για το γραμμένο στην αγγλικήν πόνημά της, επέλεξε το βαρύγδουπο τίτλο «My greek drama» (τι τα θέλεις, αλλιώς εκφράζεται κανείς στη γλώσσα που μίλαγε και άκουγε από παιδί…). Αν το βιβλίο είχε γραφτεί στα ελληνικά θα μπορούσε βέβαια να είχε επιλέξει τίτλο από τη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου, όπως «Ο Γολγοθάς μιας αθώας» ή «Ταπεινή και καταφρονεμένη». Ας είναι. Και το «My greek drama» αρκούντως μελοδραματικό και πονεμένο ακούγεται, όπως ταιριάζει σε μια αποσυνάγωγη της κοινωνίας. Σε μια αντισυστημική, βρε αδερφέ.

Από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει, προσπαθώντας να ιχνηλατήσει τη μακρά διαδρομή της κυρίας Γιάννας στο δύσβατο έδαφος του αντισυστημισμού. Αντισυστημική προώθηση στην πολιτική σκηνή από συγκεκριμένα στελέχη της ΝΔ. Αντισυστημική «λιποθυμία» στην αγκαλιά μεγιστάνα του ελληνικού επιχειρηματικού κόσμου. Αντισυστημικός γάμος και απαρχή αντισυστημικής διαβίωσης στις εσχατιές της Φιλοθέης, σε τοπίο αφιλόξενο και με άγρια βλάστηση, εντελώς ακατάλληλο, εκτός των άλλων, και για την εκτόξευση πυροτεχνημάτων κατά τη διάρκεια δεξιώσεων. Αντισυστημική διεύθυνση και διαχείριση ενός πρότζεκτ ιλιγγιωδών διαστάσεων, όπως η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Αντισυστημική προσπάθεια απόκτησης πρόσβασης στο διεφθαρμένο, διαπλεκόμενο χώρο των ΜΜΕ – με στόχο, προφανώς, τη ριζική εξυγίανσή του.

Ίσως να υπήρξαν και άλλα δείγματα αντισυστημισμού όλα αυτά τα χρόνια εκ μέρους της κυρίας Γιάννας Δασκαλάκη-Παρθένη-Αγγελοπούλου, που όμως μου διαφεύγουν. Ας είναι. Το βασικό κίνητρο έχει σημασία, και αυτό δεν είναι άλλο από τον διαχρονικό, επίμονο, ασυμβίβαστο αντισυστημισμό της. Ίσως μόνο με τη Δέσποινα Κουτσούμπα του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ή ακόμα και με την Πόλα Ρούπα, να μπορεί να γίνει σύγκριση ως προς τον αντισυστημικό οίστρο που αποπνέει η συνέντευξη της κυρίας Αγγελοπούλου. Αν πάλι θέλει κανείς να σταθεί σε πιο «απτά» κοινά σημεία αντισυστημισμού, μάλλον ο βουλευτής Διαμαντόπουλος του ΣΥΡΙΖΑ προσφέρεται για συγκρίσεις, λόγω της εμμονής με τις γούνες και τα γουναράδικα που η κυρία Αγγελοπούλου φαίνεται να μοιράζεται μαζί του – η σχετική φωτογραφία με το φουλ της γούνας και το πούρο στο χέρι επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.

Έπειτα από μια τόσο μακρά και συνεπή πορεία στους δρόμους και στα μονοπάτια του αντισυστημισμού, ποια είναι η λογική κατάληξη ενός αγωνιστή ή μιας αγωνίστριας που επιμένει να στέκει «απέναντι» στο σύστημα; Μα βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ. Λέγεται ότι σε αυτή τη συμπάθεια έπαιξε/παίζει ρόλο και η επιρροή που ασκούν στην κυρία Αγγελοπούλου οι γιοι της. Ίσως να ’ναι κι έτσι, ίσως και όχι. Στο κάτω κάτω, βουτηγμένα τα παιδιά από την πιο τρυφερή ηλικία στα νάματα του αντισυστημισμού, τι λογικότερο από το να βγουν κι αυτά αντισυστημικά; Αναφέρονται, βέβαια, και περιπτώσεις παιδιών που, από αντίδραση στους γονείς τους, επιλέγουν την άλλη άκρη του πολιτικού φάσματος. Όμως, δεν είναι η περίπτωση. Εδώ υπάρχει οικογενειακή σύμπνοια και σύμπτωση απόψεων. Ίσως βοηθάει και το DNA, που λένε και οι παρουσιάστριες στην τηλεόραση.

Έτσι, αν κάποτε υπάρξει μια αυθεντικά «αντισυστημική» κυβέρνηση, όπως αυτή του ΣΥΡΙΖΑ και των συμμάχων του, στο νέο μπλοκ εξουσίας θα χωράνε όλοι οι αγνοί και άδολοι αντισυστημικοί: και κάποιοι καθηγητές που αυτό το άτιμο το σύστημα τους έδινε κάποτε πέντε(!) μισθούς ταυτόχρονα (για να τους εκμαυλίσει προφανώς), και ο Καμμένος με την παρέα του, και ο Φωτόπουλος με τον Μπαλασόπουλο, και ο Αλέξης Μητρόπουλος με τον Κουρουπλή και τον «Ανδρός πεσούσης», και η Λούκα με τον Μάκη, και ο Κουρής με την «Contra News», και ο φίλος της Δήμητρας διασκεδαστής με το Τσαντίρι του. Γιατί όχι και η αντισυστημική κυρία Γιάννα με την οικογένειά της; Όσο για μας, δεν μας φτάνει το «our greek drama», έχουμε και κάποιους/κάποιες να μας πουλάνε αντισυστημιλίκι πίνοντας τσάι από φλιτζάνι με το μονόγραμμά τους.