Νεφέλη Χατζηιωαννίδου: Η υποψήφια βουλεύτρια της ΝΔ μιλάει στην Athens Voice λίγο πριν τις εκλογές 2023
Στα 31 της χρόνια δεν φανταζόταν ότι θα ανέβει στο βάθρο μαζί με τους υπόλοιπους υποψηφίους του ψηφοδελτίου Επικρατείας της ΝΔ – πόσο μάλλον ότι το όνομά της θα ήταν στις εκλόγιμες θέσεις. Μια γυναίκα της γενιάς της, που βίωσε έντονα τις πολλαπλές κρίσεις των τελευταίων χρόνων, έγινε μητέρα πριν και κατά τη διάρκεια της πανδημίας, άνοιξε και έκλεισε μία επιχείρηση, εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα ως υπάλληλος και δίνει τη δική της μάχη για τα δικαιώματα των γυναικών μέσω της δημοφιλούς πλατφόρμας «Υπέροχες Γυναίκες».
Η Νεφέλη Χατζηιωαννίδου δεν είναι η τυπική υποψήφια και η συζήτηση μαζί της μοιάζει (και) με ακτινογραφία των νέων ανθρώπων που μεγάλωσαν σε συνθήκες πολυκρίσης. «Έλεγα για τη γενιά μου ότι δεν φοβόμαστε τίποτα, ότι σηκώνουμε τα μανίκια και αυτό είναι καλό. Τώρα θα πω ότι δεν ήταν καλό, ο καθένας μας έχει από πέντε αυτοάνοσα. Είμαστε μια γενιά που μεγάλωσε με πολύ άγχος, χάσαμε την ανεμελιά μας». Μου ζητάει προκαταβολικά συγγνώμη για την περίπτωση που τα μικρά παιδιά της κάνουν φασαρία και η κουβέντα μας επικεντρώνεται στην πρόταση του πρωθυπουργού, στο πώς η ίδια αντιλαμβάνεται την πολιτική και τι θέλει να κομίσει ως μέλος της επόμενης Βουλής. «Εργαζόμενη παράλληλα, σε lockdown, έγινα μαμά μέσα στον κόβιντ, είδα το παιδί μου να μεγαλώνει μέσα στον κόβιντ και μου κόπηκαν τα πόδια. Το δεύτερό μου παιδί νοσηλεύτηκε με κόβιντ και διασωληνώθηκε 40 ημερών στο Ιπποκράτειο. Είμαστε μία γενιά που δεν είναι σε ροζ συννεφάκι», λέει και σημειώνει εμφατικά ότι αυτές οι αποσκευές θα την ακολουθούν διαρκώς στο νέο της εγχείρημα.
«Ελπίζω να αλλάζουν τα πράγματα»
«Άνοιξα δική μου επιχείρηση εστίασης που έκλεισε λόγω κόβιντ, κι έτσι μπορώ να μιλήσω για την κοινωνική επιχειρηματικότητα. Μπορώ να μιλήσω για το πώς είναι να ανοίγεις και να κλείνεις μία επιχείρηση στην Ελλάδα σήμερα, να έχεις προσωπικό, να πληρώνεις ένσημα, να γνωρίζεις τον βασικό μισθό και να το βλέπεις μετά από αντίθετη σκοπιά, να είσαι εσύ ιδιωτικός υπάλληλος. Θεωρώ ότι έχω πραγματική αίσθηση του τι συμβαίνει εκεί έξω», λέει συμπληρώνοντας ότι σκοπεύει να πάρει μαζί της σε αυτό το ταξίδι όποιον το επιθυμεί καταγράφοντας χωρίς φίλτρα το τι συμβαίνει στην πολιτική ζωή του τόπου.
«Ελπίζω, όταν μπω στη Βουλή, να δω ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν. Αν δω ότι δεν αλλάζουν θα κάνω πίσω. Ελπίζω να μπορέσω να κάνω όσα έχω στο μυαλό μου – αυτό είναι το μόνο που με νοιάζει. Ζω στην Ελλάδα, έχω δύο παιδιά στην Ελλάδα, αν δω ότι τα πράγματα δεν αλλάζουν... έχουμε πρόβλημα» τονίζει.
«Δεν θα αλλάξω την ατζέντα μου, με ενδιαφέρει πολύ το πώς επηρεάζει η κάθε κρίση τη σύγχρονη γυναίκα και τις μητέρες. Έχω εστιάσει στη νέα γενιά και πώς διαχειρίζεται την κρίση, αλλά και στην 3η ηλικία. Με ενδιαφέρει το πώς επηρεάζονται οι γυναίκες στην υγεία τους, στην ψυχική τους υγεία, στη μητρότητα, στην εργασία, σε θέσεις ευθύνης. Είμαστε πίσω ως χώρα στα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας και θέλω κι εκεί να δώσω τον δικό μου αγώνα» λέει. «Περιμένω να δω, ως βουλεύτρια, αν έχεις τη δυνατότητα να πετύχεις πράγματα, να κάνεις προτάσεις, να μπεις στα προβλήματα και να τα αλλάξεις. Έχω τρομερό άγχος για αυτό το κομμάτι. Με ενδιαφέρει να δω αν όντως αλλάζει κάτι».
Τις «Υπέροχες Γυναίκες» τις ακολουθούν χιλιάδες άνθρωποι, ασχέτως πολιτικής ή κομματικής τοποθέτησης. Ρωτάω την κ. Χατζηιωαννίδου εάν φοβάται μήπως φόρεσε κομματικό καπέλο στον φεμινισμό με την ένταξή της στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ. Περιγράφει εκτενώς τη διαδρομή της από το 2013, όταν και αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέμα της γυναικείας ενδυνάμωσης, του φεμινισμού και του Μetoo. Θεωρεί ότι πολλοί ενοχλούνται αν «δεν είσαι by the book φεμινίστρια» και πως κάποιοι έχουν στο μυαλό τους έναν συγκεκριμένο ανθρωπότυπο, κάτι που εν τέλει «δημιουργεί ενοχές σε όποια γυναίκα θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά και τα δικαιώματα των γυναικών – κι αυτό είναι πρόβλημα».
«Ήμουν μέσα σε αυτό το κομμάτι, αλλά όταν έγινα μητέρα, όταν άρχισα να πιέζομαι περισσότερο βιοποριστικά, άρχισα να έχω την ανάγκη να θέλω να μιλήσω για θέματα που απασχολούν εμένα, έτσι δημιουργήθηκαν οι “Υπέροχες Γυναίκες”, ως μία πλατφόρμα διάδρασης, κι ενώ αρχικά μιλούσα εγώ ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι υπήρχαν κι άλλες γυναίκες γύρω μου που είχαν τους ίδιους προβληματισμούς και δεν ήξεραν πώς να τους προσεγγίσουν».
Και προσθέτει: «Στην αρχή ξεκίνησα το σάιτ ανώνυμα, αλλά επειδή αρχίσαμε να δεχόμαστε πάρα πολλές καταγγελίες για παρενόχληση και κακοποίηση, επώνυμες καταγγελίες, θεώρησα ότι είναι σωστό να εμφανιστώ, να πω ότι εγώ βρίσκομαι πίσω από τις “Υπέροχες Γυναίκες” και μιλάτε μαζί μου. Άρχισα να παροτρύνω και άλλες γυναίκες μέσα από την κοινότητα να συμμετέχουν σε δράσεις με θετικό αντίκτυπο για τις γυναίκες και την κοινωνία στο σύνολό της. Έτσι προσέγγισα τον φεμινισμό και δεν νιώθω ότι προδίδω κανέναν. Ο σκοπός μου ήταν αυτός εξ αρχής και όχι να ωφεληθώ εγώ από την πλατφόρμα. Έχουμε κατεβάσει πολλές προτάσεις, έχουμε πει τη γνώμη μας σε νομοσχέδια στο gov και είδαμε ότι οι γυναίκες ενδιαφέρονται για όσα συμβαίνουν, απλώς κανείς δεν τους δίνει το βήμα να μιλήσουν. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ να ασχοληθώ με την πολιτική, δεν έχω κανένα πολιτικό background, η οικογένειά μου είναι κεντρώα. Ιδεολογικά ανήκω στο κέντρο» συμπληρώνει.
Νεφέλη Χατζηιωαννίδου: Από την πλατφόρμα «Υπέροχες Γυναίκες», στη Βουλή
Τη ρωτάω πώς προέκυψε η πρόταση για το ψηφοδέλτιο Επικρατείας κι απαντάει πως είχε λάβει μια τηλεφωνική κλήση πριν από περίπου 3-4 εβδομάδες από το Μαξίμου και της είχαν πει ότι ο πρωθυπουργός θέλει να συναντηθούν και να συζητήσουν, άλλωστε αυτό είχε γίνει και κατά το παρελθόν. «Είχαμε επαφή με τη Γ.Γ. Ισότητας, βοηθήσαμε πολλές γυναίκες να βρουν ξενώνες φιλοξενίας, είχα δώσει feedback για να βοηθήσουμε. Πίστευα λοιπόν ότι θα είναι ένα τυπικό ραντεβού των 5-10 λεπτών», λέει περιγράφοντας τη συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου. «Η συζήτηση κράτησε μία ώρα. Με ρώτησε για τις δράσεις που κάνουμε ως “Υπέροχες Γυναίκες” και, στο τέλος, εάν θα με ενδιέφερε όλα αυτά που κάνω να τα προσεγγίσουμε μέσα από έναν άλλο ρόλο ώστε να έχουν μεγαλύτερη εφαρμογή».
Η Νεφέλη Χατζηιωαννίδου δεν το περίμενε. «Αιφνιδιάστηκα, σοκαρίστηκα θα έλεγα. Δεν είχε περάσει καν από το μυαλό μου. Ήμουν ειλικρινής, ανέφερα τους προβληματισμούς μου, ότι βλέπω την πολιτική καχύποπτα –όπως όλοι της γενιάς μας–, ότι ενδεχομένως δεν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, ότι οι γονείς μου θα φοβηθούν, ότι έχω δύο παιδιά και δεν θα ήθελα να τα εκθέσω. Από την άλλη δεν μπορώ να κρύψω ότι, ακούγοντάς με να τα λέω όλα αυτά, σκέφτηκα ότι είναι υποκριτικά – από τη μία λες ότι φοβάσαι πως δεν αλλάζει τίποτα στην Ελλάδα κι από την άλλη, όταν σου δίνεται η ευκαιρία να κάνεις κάτι, λες φοβάμαι. Εκεί άρχισα να αλλάζω γνώμη. Επίσης είδα ότι δεν προσπάθησαν καθόλου να με βάλουν σε κομματική γραμμή, δεν μου είπαν τι πρέπει να κάνω, το μόνο που μου είπε ο πρωθυπουργός ήταν “εμείς θέλουμε να κάνεις αυτό που κάνεις, όπως ακριβώς το κάνεις, κι όπως το βλέπεις από την επαφή που έχεις με τον κόσμο”. Αν ένιωθα ότι έχω κάποιον περιορισμό, κάποια λογοκρισία, οποιοδήποτε κομματικό καπέλωμα, θα είχα αρνηθεί από την πρώτη στιγμή. Απάντησα λοιπόν ότι αναλόγως της πρότασης θα δώσω την απάντηση. Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνω πολιτικός, να αρχίσω τις χαιρετούρες και να κυνηγάω σταυρούς, δεν μπορώ να το κάνω αυτό».
Στο μεσοδιάστημα έφυγε από τη ζωή η Μυρσίνη Ζορμπά και οι «Υπέροχες Γυναίκες» έκαναν ένα αφιέρωμα. Δεν υπήρχε καμία αντίδραση από τη ΝΔ, «αυτό ήταν που με έκανε να νιώσω ότι το πολιτικό ήθος αλλάζει και ότι δεν πρέπει να είμαι καχύποπτη». Όπως λέει, «από αυτό το κόμμα, που στο μυαλό των περισσότερων ενδεχομένως είναι πιο συντηρητικό, έρχεται ένας άνθρωπος και σου λέει: δεν θέλω τίποτα άλλο από σένα παρά να κάνεις αυτό που κάνεις και να δεις τι μπορεί να αλλάξει. Αν δεν μου έλεγες ότι είναι ο πρωθυπουργός ή ο πρόεδρος της ΝΔ, θα σου έλεγα ότι είναι ένας φιλελεύθερος πολίτης – έτσι αντιμετώπισε εμένα o Κ. Μητσοτάκης και μπορώ να μιλήσω για όσα αισθάνθηκα εκείνη τη στιγμή».
Κάπως έτσι είπε το «ναι», με συγκεκριμένη οπτική. «Θα ήθελα να φέρω σε κάθε πολιτική συζήτηση το πώς βιώνω τα πράγματα εγώ, ως πολίτης 31 ετών. Ξέρω για την ακρίβεια, γνωρίζω πόσο κοστίζει το βρεφικό γάλα ή οι πάνες, πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ κάθε μέρα και μου γυρνάει το μυαλό. Είναι δύσκολα κι αν δεν δουλεύουν και οι δύο στο σπίτι δεν μπορείς να έχεις δύο παιδιά, για όλα αυτά μπορώ να μιλήσω αληθινά».
Η Νεφέλη Χατζηιωαννίδου επιθυμεί να εκφράσει τη γενιά της: «Είμαστε αυτοί που πριν τα μνημόνια ζήσαμε τα πιο κρίσιμα χρόνια στο λύκειο και στο πανεπιστήμιο. Μετά, σαν να μας τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια. Έπρεπε να σπουδάζουμε χωρίς να έχουμε όνειρα. Βιώσαμε την οικονομική κρίση και το προσφυγικό. Όλα αυτά μας στιγμάτισαν ως γενιά και μάλιστα σε μια φάση που θα έπρεπε να είναι τα πιο δημιουργικά μας χρόνια: να πειραματιστούμε επαγγελματικά, να μπορούμε να επιλέξουμε την εξειδίκευσή μας, να πάρουμε το πρώτο μας σπίτι ή να νοικιάσουμε, να ταξιδεύσουμε, να μάθουμε νέα πράγματα. Αυτό δεν έγινε – δεν ήταν καθόλου εύκολα. Είμαστε μια γενιά που έχασε την ανεμελιά της σε όλα τα επίπεδα, γιατί δεν ήταν μόνο το αν επηρεάστηκε ο καθένας λιγότερο ή περισσότερο από όλες αυτές τις κρίσεις, αλλά ότι κανείς γύρω μας δεν ήταν καλά και όλοι το βιώναμε διαφορετικά». Η Νεφέλη Χατζηιωαννίδου θέλει να μιλήσει για όλους αυτούς και αν δεν τα καταφέρει, όπως λέει, θα φύγει από μόνη της.
6°
