Ειρήνη Αγαπηδάκη: «Μη γίνει η καταγωγή μας μοίρα»

Η ζωή της Ειρήνης Αγαπηδάκη ξεκίνησε πριν από 43 χρόνια – μεγάλωσε σε μία οικογένεια με πολλές αντιξοότητες στο βορειοανατολικό κομμάτι της Κρήτης, στο χωριό Παλαίκαστρο, Σητείας. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα τεθεί επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας, της φαινόταν απίστευτο.

«Ήμουν τυχερή επειδή είχα καλούς δασκάλους, είχα πρόσβαση σε δημόσιο σχολείο και στο δημόσιο πανεπιστήμιο, για αυτό και κατάφερα –δουλεύοντας παράλληλα– να σπουδάσω και να κάνω μεταπτυχιακό και διδακτορικό. Δεν είναι εύκολο να φανταστείς ότι θα σου γίνει τέτοια τιμή. Νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω με παρόμοια διαδρομή» λέει, σημειώνοντας ότι «το σημαντικό είναι να έχουμε ίσες ευκαιρίες. Ένας άνθρωπος, ο οποίος είναι στο περιθώριο, σε φτώχεια, δεν έχει ευκαιρίες, είναι ένας άνθρωπος που η ίδια η κοινωνία, το κράτος, τον πετάει απ’ έξω. Τι θα κάνει αυτός ο άνθρωπος; Ή θα απελπιστεί ή θα γεμίσει μίσος».

«Δεν μπορώ να δεχθώ την κοινωνική αδικία»

Τη ρωτάω ποια θα είναι η βασική της ατζέντα ως βουλευτής, δεδομένου ότι ασχολήθηκε ενεργά με το προσφυγικό και τη Δημόσια Υγεία. «Ένα κομμάτι που με αφορά και βρίσκεται στον πυρήνα της Δημόσιας Υγείας είναι οι κοινωνικές ανισότητες, το να μη γίνεται η καταγωγή μας μοίρα. Προέρχομαι από μια οικογένεια που αντιμετώπιζε πολύ σοβαρά οικονομικά προβλήματα όπως τόσες άλλες, έχω παλέψει πολύ στη ζωή μου και δεν μπορώ να δεχθώ την κοινωνική αδικία, γιατί κανείς δεν διαλέγει την οικογένεια και το περιβάλλον που θα γεννηθεί, κανείς δεν διαλέγει να του καθορίσει τη ζωή η φτώχεια ή ο πλούτος. Θέλω να έχουμε ίσες ευκαιρίες – αυτό άλλωστε σηματοδότησε και η επιλογή του πρωθυπουργού στο πρόσωπό μου και αυτό σηματοδοτεί και η πολιτική που εφαρμόζει η Νέα Δημοκρατία: όχι απλώς μια ισχυρή οικονομία, αλλά ισχυρή Ελλάδα ίσων ευκαιριών. Να μπορεί δηλαδή ένας άνθρωπος που έχει παλέψει, που δουλεύει και φέρνει αποτέλεσμα, να προχωρά στη ζωή. Οι άνθρωποι με τη δική μου διαδρομή, όσο κι αν παλεύουμε, όσο κι αν δουλεύουμε, όσο αποτελεσματικοί και να είμαστε, έχουμε εξοικειωθεί με την κοινωνική αδικία – με τα χρόνια, κάπου μέσα μας έχουμε πιστέψει ότι όσο κι αν προσπαθήσουμε δεν θα πάει παραπέρα. Αυτό κατέρριψε ο πρωθυπουργός και έχει συγκινήσει κι εμένα και νομίζω πολύ κόσμο – είναι ένα μήνυμα, ότι όταν παλεύει κανείς δεν υπάρχει όριο στο τι μπορεί να πετύχει κι αυτό είναι πάρα πολύ σπουδαίο».

«Επίσης, να ενισχύσουμε τη δημοκρατική συμμετοχή, με ανησυχεί πολύ το δημοκρατικό έλλειμμα στην εποχή μας, το βλέπουμε όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και διεθνώς να εκφράζεται και μέσω της αποχής. Βλέπουμε ότι ο κόσμος δεν ασχολείται με την πολιτική, ειδικά οι νέοι. Νομίζω ότι αυτό συμβαίνει διότι το κοινωνικό αίτημα έχει αλλάξει, οι πολίτες θέλουν λύσεις και αναζητούν εκείνους που μπορούν υπεύθυνα να μιλήσουν για αυτές και να τις κάνουν πράξη. Όμως πολύ συχνά κυριαρχεί στον δημόσιο διάλογο μια φασαρία η οποία φτάνει και στα όρια της τοξικότητας, που έχει κουράσει και αποξενώσει τους πολίτες. Άρα, θέλω να ανοίξει αυτός ο χώρος και για άλλους ανθρώπους, να καταλάβουν τη δύναμη της Δημοκρατίας, της ψήφου, τι σημαίνει να σε αντιπροσωπεύει κάποιος στο κοινοβούλιο, να ενισχύσουμε την κοινωνική συνοχή. Έχουμε πράγματα που μας ενώνουν, ανεξάρτητα από τον πολιτικό χώρο που ανήκουμε: όλοι θέλουμε καλά σχολεία, αποτελεσματική Υγεία, να ζούμε μια όμορφη ζωή και να μπορούμε να ξεδιπλώνουμε τις δυνατότητές μας. Νομίζω ότι αυτά μας αφορούν όλους και θα έπρεπε να υπάρχει πεδίο συνεννόησης σε διακομματικό επίπεδο, αρκεί ο στόχος μας να είναι πράγματι το κοινό καλό. Η τοξικότητα κουράζει, δεν αφορά τους πολίτες, με αποτέλεσμα να απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο από τη συμμετοχή στα κοινά και την πολιτική».

«Θέλανε να υποφέρω χαριτωμένα;»

Η κ. Αγαπηδάκη απέκτησε αναγνωρισιμότητα στα social media στα χρόνια της οικονομικής κρίσης με την κοινωνική της δράση, ειδικά στο πλαίσιο του «Μένουμε Ευρώπη» και όχι μόνο, ενώ η ίδια έκανε παρεμβάσεις, κάποιες φορές με αιχμηρά κείμενα στα social media. Μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς της, ο Παύλος Πολάκης, έτεροι του ΣΥΡΙΖΑ και μερίδα του φίλα προσκείμενου Τύπου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τα θυμήθηκαν.

Τη ρωτάω για τις αντιδράσεις των τελευταίων ημερών από τον ΣΥΡΙΖΑ και ζητώ απάντηση.  «Υπάρχει μια πολύ συντονισμένη και συστηματική προσπάθεια από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ να επαναφέρει το 2023 την τοξικότητα του 2016 ώστε να μην ασχοληθούμε με την ουσία. Πρώτον, μιλάμε για πράγματα που έγραφα ως πολίτης, τα δύσκολα χρόνια που η χώρα βρέθηκε σε μία οριακή κατάσταση, που δεν ξέραμε τι μας ξημερώνει, που χάσαμε δουλειές – εμένα προσωπικά, έχοντας κοπιάσει για να ανέβω δυο σκαλιά, με την προκήρυξη του δημοψηφίσματος ήταν σαν να ήρθε κάποιος, να μου έδωσε μια κλωτσιά και να με γύρισε σχεδόν εκεί όπου είχα ξεκινήσει. Μιλάμε για κάτι πολύ περισσότερο από πολιτική διαφωνία, μας διέλυσαν σχεδόν τη ζωή. Χάσαμε δουλειές, μείναμε στον αέρα, με μια τρομακτική αβεβαιότητα για το αύριο.

»Δεύτερον, υπήρξε η απειλή να βγει η χώρα από την ΕΕ και σε αυτό αντιδράσαμε πολλοί πολίτες. Είχαμε ένα πολύ τοξικό κλίμα, μια κυβέρνηση που είχε η ίδια δημιουργήσει μια οριακή κατάσταση για τη χώρα. Απέναντι σε όλα αυτά που η ίδια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προκάλεσε, υπάρχει εκ των υστέρων μια απαίτηση να έχω αντιδράσει αλλιώς το 2015, ως απλός πολίτης – γιατί δεν είχα σχεδιάσει να ασχοληθώ με την πολιτική, δεν είμαι καιροσκόπος. Το πρόβλημά τους είναι ότι ως ένας πολίτης που βίωνε μια καταστροφή αντέδρασα με διάφορους τρόπους, διαδηλώνοντας με το «Μένουμε Ευρώπη» και χρησιμοποιώντας αιχμηρό λόγο. Εκείνοι επιθυμούσαν προφανώς να κάτσω στη γωνιά μου και να υποφέρω κομψά και χαριτωμένα. Ναι, αυτό δεν μπορώ να το κάνω, όταν σου καταστρέφουν τη ζωή δεν μπορείς να υποφέρεις χαριτωμένα. Δεν θέλω καν να θυμηθώ τις επιθέσεις που είχαμε δεχτεί και το βάρβαρο κλίμα εκείνων των ετών. Κοιτώντας προς τα πίσω, προφανώς υπάρχει αναστοχασμός και προφανώς θα απέφευγα κάποιους χαρακτηρισμούς. Αρκετά. Πάθαμε μεγάλη ζημιά. Ως πολίτες μάθαμε πολλά από εκείνη την εμπειρία γιατί σε όποια πλευρά και αν βρεθήκαμε τότε, πληρώσαμε όλοι μαζί το τίμημα και όλοι μοιραστήκαμε την ίδια αγωνία για το τι μας ξημερώνει. Δεν είμαι όμως βέβαιη ότι έμαθε κάτι ο ΣΥΡΙΖΑ και αυτό είναι πραγματικά λυπηρό. Εμείς προχωρήσαμε, ο ΣΥΡΙΖΑ επανέρχεται με τις προτάσεις του 2015, με το ύφος του 2015. Προσωπικά έχω αποδείξει έμπρακτα και ότι προχώρησα ως άνθρωπος και ότι μπορώ να παράγω έργο, που μιλάει καλύτερα για το ποια είμαι».

Της επισημαίνω ότι δεν είναι η πρώτη φορά που θυμούνται όσα έγραφε παλαιότερα: «Και το 2019 που ανέλαβα τη θέση για τα ασυνόδευτα πάλι δέχθηκα επιθέσεις, κάθε φορά συμβαίνει το ίδιο. Το πρόβλημά τους είναι ότι πολιτεύομαι με τη ΝΔ και όχι με τον ΣΥΡΙΖΑ κι έχω παράγει έργο. Αν ήμουν στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είχαν κανένα θέμα. Ναι, έχω το θάρρος να παράγω έργο, να πολιτεύομαι με τη ΝΔ και να έχω το θάρρος της γνώμης μου».

«Είμαι κανονικός άνθρωπος, όπως είμαστε όλοι»

Κάποιοι άλλοι τη χαρακτήρισαν «περσόνα του Facebook». Ζητώ το σχόλιό της: «Είναι ο ορισμός της δολοφονίας χαρακτήρα. Ή θα είμαι τρολ, που σημαίνει ανώνυμος, εγώ όμως έγραφα επώνυμα ως πολίτης, ή θα σχετίζομαι με κάποια θεωρία συνωμοσίας ή θα είμαι περσόνα ή δεν ξέρω τι. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την εξής στρατηγική, που δεν είναι πολιτική, δεν ξέρω πώς να το ονομάσω, πολιτική πάντως αυτό δεν είναι – συστηματική προσπάθεια να δημιουργηθεί ακραία πόλωση και τοξικότητα, με δολοφονίες χαρακτήρων, να φτάσουμε τα πράγματα σε οριακό σημείο ώστε να συζητάμε οτιδήποτε άλλο εκτός από το ποιος είναι κάποιος και τι παράγει. Το να πρέπει να υφίσταμαι ξανά και ξανά δολοφονία χαρακτήρα γιατί είμαι “περσόνα του Facebook” και να μην κρίνομαι για το έργο μου, είναι αδιανόητο, την ώρα μάλιστα που υπάρχουν υπουργοί στο ΣΥΡΙΖΑ που όχι μόνο δεν άλλαξαν όταν ανέλαβαν κυβερνητική θέση, αλλά συνεχίζουν με την ίδια χυδαιότητα. Είναι να απορεί κανείς».

«Στη Δημοκρατία, τον πολιτικό αντίπαλο τον κοιτάμε στα μάτια, γιατί είμαστε αντίπαλοι, όχι εχθροί. Προσωπικά αυτό που με ενδιαφέρει είναι να φτιάξουμε τη ζωή μας καλύτερη και να λύσουμε προβλήματα για τους πολίτες, όχι να αισθάνομαι ότι έχω εχθρό έναν άνθρωπο που έχει άλλες πολιτικές απόψεις, μου είναι ξένο αυτό. Για τους λόγους αυτούς διαχώρισα την ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ την τετραετία 2015-2019 από τους πολίτες, ενώ κάποιοι ταύτιζαν ηγεσίες και ψηφοφόρους επενδύοντας στον διχασμό. Είναι άλλο ο πολιτικός, άλλο ο πολίτης, καθένας έχει διαφορετικό ρόλο και ευθύνη και διαφορετικούς περιορισμούς».

Η Ειρήνη Αγαπηδάκη για το Προσφυγικό και τη Δημόσια Υγεία

Η Ειρήνη Αγαπηδάκη στη διάρκεια της 4ετίας ανέλαβε δύο απαιτητικές θέσεις: της ειδικής γραμματέως για τα ασυνόδευτα ανήλικα και της γενικής γραμματέως Δημόσιας Υγείας. Ζητώ, στο πλαίσιο της αυτονόητης λογοδοσίας, να αναφέρει τι παρέλαβε και τι άφησε.

Προσφυγικό: «Όταν ανέλαβα κι όταν ανέλαβε αυτή η κυβέρνηση το καλοκαίρι του ’19, αυτό που παραλάβαμε στο προσφυγικό και στα ασυνόδευτα δεν υπάρχουν λόγια να περιγραφεί. Μιλάμε για το απόλυτο μπάχαλο και το λέω διότι έχει σημασία να καταλάβουμε το εξής: Κατηγορούν τη ΝΔ για δεξιά πολιτική στο προσφυγικό. Θέλω να καταλάβω ποια είναι η αριστερή διαχείριση που πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτή των ανοιχτών συνόρων; Παραλάβαμε μία κατάσταση που δεν ξέραμε πόσα παιδιά ασυνόδευτα υπάρχουν στη χώρα, στις δομές υπήρχαν ενήλικες, δεν υπήρχε πουθενά έλεγχος, σωστές υποδομές, επιτροπεία. Τα παιδιά ήταν σε προστατευτική φύλαξη, πρακτική για την οποία έχει ελεγχθεί η χώρα από το Συμβούλιο της Ευρώπης και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τα είχαν σε κελιά γιατί δεν είχαν δομές να τα στεγάσουν, παιδιά αγνοούνταν, ήταν άστεγα. Δεν είχε γίνει ποτέ επιχείρηση εντοπισμού παιδιών σε επισφαλείς συνθήκες, και δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που αντίκρισα στη Μόρια τον Δεκέμβριο του ’19, μικρά παιδιά, χωρίς να ξέρουν αν έχουν γονείς, να ζουν κάτω από τα δέντρα, σε πρόχειρα παραπήγματα, βρόμικα, πληγωμένα, μια άθλια κατάσταση».

«Όταν κάηκε η Μόρια, να υπενθυμίσω ότι μεταφέραμε τα τελευταία 406 παιδιά –συνολικά πήραμε από τη Μυτιλήνη πάνω από 2.000 ασυνόδευτα ανήλικα. Όλο αυτό ήταν ένα πολύ τρομακτικό, σκοτεινό πλαίσιο. Το πρώτο πράγμα που έκανα, κι ο ΣΥΡΙΖΑ με κατηγορεί για αυτό, ήταν μία στιβαρή πολιτική που τη θεσμοθετήσαμε: αξιολόγηση προσδιορισμού ηλικίας, το ζητούσε και η Κομισιόν. Άνθρωποι που ήταν ενήλικες είχαν καταγραφεί ως ανήλικοι – αυτό τελείωσε. Ξέρουμε πια, από τα σχεδόν 5.500, για να μην πω παραπάνω, ασυνόδευτα που παρέλαβα εγώ, ότι ο αριθμός κινείται γύρω στις 2.000 σταθερά. Φέραμε μια τάξη, καταργήσαμε την προστατευτική φύλαξη, κάναμε την πρώτη επιχείρηση εντοπισμού άστεγων παιδιών, σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, τις επείγουσες δομές φιλοξενίας και την 24ωρη γραμμή, έναν μηχανισμό επείγουσας ανταπόκρισης που είναι τομή για τη χώρα – οποιοδήποτε ασυνόδευτο ανήλικο βρεθεί σε κίνδυνο, 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες την εβδομάδα, μπορεί να καλέσει και να έχει άμεση βοήθεια στο πεδίο, οπουδήποτε κι αν είναι. Αυξήσαμε επίσης τις θέσεις στις μακροχρόνιες δομές φιλοξενίας, ξέρουμε πλέον πού είναι τα παιδιά, τι παροχές έχουν. Φυσικά πάντα υπάρχουν περιθώρια για περαιτέρω βελτιώσεις, αλλά φέραμε μία σειρά από τομές. Για να μην πω για το πρόγραμμα των μεντόρων, που δείχνει πώς μπορεί να υλοποιηθεί μία πολιτική ένταξης, γιατί έχει κανόνες, τα παιδιά πρέπει να πηγαίνουν σχολεία, να μαθαίνουν ελληνικά, να προσαρμοστούν σε αυτό που είναι η κοινωνία και το περιβάλλον μας».

«Ταυτόχρονα, όμως, εγώ λέω ναι και στον φράκτη στον Έβρο, και στους μηχανισμούς ελέγχου, διότι δεν υπάρχει περίπτωση η Ελλάδα να αντέξει χωρίς να ελέγχει τους αριθμούς και χωρίς να υπάρχει πλαίσιο σε όλα αυτά τα πράγματα».

Υπουργείο Υγείας: «Ανέλαβα αυτή τη θέση όταν αρχίσαμε να έχουμε την Όμικρον, τέλη ’21, αρχές ’22. Υπήρχε μεγάλη πίεση εκείνο το διάστημα με την πανδημία, κινήθηκα λοιπόν στα εξής επίπεδα: Το ένα ήταν να προχωρήσουμε γρήγορα για να έχουμε όσα χρειαζόμασταν για τη διαχείριση της πανδημίας, ειδικά τότε που είχε αυξηθεί η κινητικότητά μας (ήμασταν η χώρα με τα υψηλότερα τεστ και η τελευταία που τα μείωσε), προσπαθήσαμε να προσαρμόσουμε το πρωτόκολλο στα σχολεία για να μπορούν τα παιδιά να μη χάνουν άλλα μαθήματα και να έχουν μια όσο το δυνατόν πιο ομαλή κοινωνική και σχολική ζωή χωρίς να κινδυνεύουν». 

«Ταυτόχρονα έγινε ένας πολύ καλός σχεδιασμός και ξεκίνησε η υλοποίηση στο κομμάτι που αφορά την πρόληψη και την ενίσχυση της προαγωγής υγείας. Η χώρα μας είχε παντελή απουσία οργανωμένης πρόληψης σε σχέση με αυτά που έχουν άλλες χώρες εδώ και πολλά χρόνια, και για αυτό έχουν καλύτερους δείκτες υγείας. Οι Έλληνες χάνουν κατά μέσο όρο 12 χρόνια από τη ζωή τους εξαιτίας χρόνιων νοσημάτων, τα οποία είναι στην πλειονότητά τους προλήψιμα νοσήματα – έχουμε δηλαδή υψηλό ποσοστό πρόωρων θανάτων, αρρωσταίνουμε νωρίτερα και πεθαίνουμε νωρίτερα γιατί δεν έχουμε πρόληψη». 

«Έχουμε έναν διογκωμένο νοσοκομειοκεντρικό τομέα και η κυβέρνηση επιχειρεί εν μέσω πανδημίας να κάνει αυτό τον πολύ σοβαρό αναπροσανατολισμό. Έρχεται με το πρόγραμμα “Σπύρος Δοξιάδης”, το οποίο είναι πάνω από 400 εκατ. ευρώ και έχει πάνω από 20 δράσεις. Όπως το πρόγραμμα πρόληψης κατά του καρκίνου του μαστού, το “Φώφη Γεννηματά”, στο πλαίσιο του οποίου έχουν ήδη γίνει πάνω από 120.000 μαστογραφίες και έχουν έγκαιρα εντοπιστεί με ευρήματα πάνω από 7.500 γυναίκες – αυτό σημαίνει ότι θα έχουν τη δυνατότητα ίασης, γιατί ο καρκίνος του μαστού, όταν εντοπιστεί έγκαιρα, έχεις πάρα πολύ υψηλές πιθανότητες να είναι ιάσιμος. Αντίστοιχα, το πρόγραμμα πρόληψης για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, το οποίο αφορά 2,5 εκατ. γυναίκες, πρόγραμμα πρόληψης για τον καρκίνο του παχέος εντέρου, που αφορά 3 εκατ. πληθυσμού, πρόγραμμα πρόληψης για τα καρδιαγγειακά νοσήματα, 5,5 εκατ. άνθρωποι 30-70 ετών στη χώρα μας θα μπορούν να κάνουν δωρεάν εξετάσεις. Πρόγραμμα πρόληψης για τον καρκίνο του δέρματος για όσους ασκούν χειρωνακτική εργασία. Για τον καρκίνο του πνεύμονα. Όλα αυτά τα δουλεύαμε παράλληλα και τώρα ξεκινά η υλοποίησή τους. Έχουμε σχεδιάσει και εργαλεία όπως το healthflix, μία πλατφόρμα με στόχο την ενίσχυση της εγγραματοσύνης υγείας στον πληθυσμό, πέρα από τα προγράμματα που έχουν παροχή εξετάσεων, υπηρεσιών, δωρεάν υπηρεσία σε διατροφολόγους, οδοντιάτρους, που δεν τα είχε πριν ο πολίτης. Ερχόμαστε να ενισχύσουμε τις δεξιότητες προάσπισης της υγείας μας, να το βάλουμε στην κουλτούρα μας».

«Η κατάσταση στα νοσοκομεία θεωρείτε ότι είναι καλή;» ρωτάω. «Όχι, το είπε και ο πρωθυπουργός δημόσια, και είναι μία από τις βασικές δεσμεύσεις για την επόμενη τετραετία. Έχουμε δεσμεύσει πόρους από το Ταμείο Ανάκαμψης για την ανακαίνιση των δομών υγείας σε όλη τη χώρα, είναι σε εξέλιξη αναδιάρθρωση του υγειονομικού χάρτη, για να έχουμε πιο αποτελεσματικό σύστημα, δρομολογούμε εξελίξεις σε σχέση με το κομμάτι της αποδοτικότητας και της αξιολόγησης των υπηρεσιών στα νοσοκομεία και του προσωπικού και –πάρα πολύ σημαντικό– ενισχύουμε με υλικοτεχνική υποδομή και με προσωπικό (10.000 προσλήψεις νοσηλευτών ενδεικτικά θα γίνουν για την Υγεία) και ήδη την 4ετία που έφυγε ανεβάσαμε τον προϋπολογισμό κατά 1,4 δισ., πέρα από τα χρήματα που δώσαμε για την πανδημία. Ενισχύσαμε σε προσωπικό του ΕΣΥ κατά 7.000 (μαζί με το επικουρικό προσωπικό είναι τουλάχιστον διπλάσιος ο αριθμός), έχουμε δώσει κίνητρα σε γιατρούς και νοσηλευτές για τις παραμεθόριες και απομακρυσμένες περιοχές – δεν είναι εύκολο, το στοίχημα είναι να ξαναγίνει το ΕΣΥ ελκυστικό και αποδοτικό. Η Νέα Δημοκρατία έχει αναπτύξει μια συνολική πρόταση, τόσο για τη βελτίωση της υγείας του πληθυσμού, όσο και την αναβάθμιση του ΕΣΥ, με επίκεντρο τη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων στην υγεία. Το όραμά μας δεν περιλαμβάνει μόνο ποιοτικότερες υπηρεσίες υγείας για όλους, αλλά και ίσες ευκαιρίες για όλους».