Εκλογές 2023: Μπορεί η αντιπολίτευση να προτείνει κάτι σοβαρό;

Και πάνω που άρχισε και επίσημα η προεκλογική περίοδος και κάποιοι ήλπιζαν σε σοβαρή πολιτική συζήτηση, σκάει ο Γιάνης Βαρουφάκης με το σχέδιο «Δήμητρα» και τα πράγματα διολισθαίνουν σε κλίμα ιλαρότητας. Όπως, συντεταγμένη χρεοκοπία της χώρας, εθνικοποίηση τραπεζών, ελληνική νομισματική αρχή, εκτύπωση μονάδων Δήμητρας (γιατί όχι Αφροδίτης;) και όλα τα χρέη δημόσια και ιδιωτικά δεν θα είναι πια σε ευρώ αλλά σε «Δημητρούλες». Και όλα αυτά σε περίπτωση που χρειαστεί να βγούμε από το ευρώ – πράγμα το οποίο βεβαίως και απεύχεται. Αλλά αν του επιτρέψουμε να εφαρμόσει την πολιτική του μπορεί και να μας προκύψει. Ως παρενέργεια! Συντεταγμένα πάντα.  Εδώ να σημειώσουμε  ότι κάποιοι υπολογίζουν το ΜΕΡΑ25 ως έναν από τους εταίρους της κυβέρνησης των «ηττημένων» που θα αναλάβουν να σώσουν τη χώρα από τα νύχια του νικητή, δηλαδή της δεξιάς και του Μητσοτάκη. Μια χαρά το βλέπω να πηγαίνει κι αυτό. 

Αν η «Δήμητρα» φαντάζει ως κωμωδία, η «υπόθεση Γεωργούλη» προφανώς και αποτελεί δράμα για τη γενναία Κυρία που έκανε νομίμως και εγκαίρως την καταγγελία της σεξουαλικής κακοποίησης. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί αυτή η θλιβερή ιστορία πρέπει να γίνει αντικείμενο της προεκλογικής περιόδου; Αυτή η πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα επίθεση στην καταγγέλλουσα, που αρχίζει από την αποκάλυψη του ονόματός της, συνεχίζει με χυδαία σεξιστικά υπονοούμενα και καταλήγει στην εμπλοκή των βελγικών δικαστικών αρχών στο  δικό μας εκλογικό πανηγύρι, γράφει μια ακόμα σελίδα κοινωνικής βαρβαρότητας στο βιβλίο της εγχώριας πολιτικής. Συνοδευόμενη βεβαίως από την αφωνία όλων όσοι διατυμπανίζουν σε ανάλογες περιπτώσεις το αλά καρτ «ηθικό τους πλεονέκτημα». Το οποίο πριν εκφραστεί αναζητά τις κομματικές ταυτότητες θύτη και θύματος και μετά αποφασίζει. Ο φανατισμός, η ξεφτίλα, το μίσος συναντούν την αρλούμπα, την τερατολογία και την «πέτσινη» οργή  και προσπαθούν να ορίσουν τις συντεταγμένες του προεκλογικού μας στίγματος. Αλλά προς τι όλη αυτή η φασαρία;

Η Ελλάδα δεν κινδυνεύει πλέον, αντιθέτως βρίσκεται σε καλό και σίγουρο δρόμο. Το 2015 είναι πολύ μακριά ώστε να εναποθέτει τις ελπίδες της σε τσαρλατάνους. Ήδη έγινε και το προτελευταίο βήμα πριν την επιστροφή της χώρας στην επενδυτική βαθμίδα. Και δεν έγινε το τελευταίο, διότι η S&P θέλει να είναι σίγουρη ότι θα συνεχιστεί η σημερινή οικονομική πολιτική, θα διευρυνθεί το μεταρρυθμιστικό έργο, θα ολοκληρωθεί η εξυγίανση των τραπεζών, θα επιτευχθεί το πρωτογενές πλεόνασμα για το 2023, θα μειωθεί ο λόγος τους δημόσιου χρέους προς το ΑΕΠ με αποτέλεσμα να συνεχιστεί η ανοδική πορεία του γενικού δείκτη στο χρηματιστήριο των Αθηνών. Με δύο λόγια, ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει την πορεία της σε περιβάλλον δημοσιονομικής σταθερότητας και διαθρωτικών μεταρρυθμίσεων ώστε να μπορέσει να αξιοποιήσει θετικά τα κεφάλαια  του ευρωπαϊκού ταμείου Ανάκαμψης και να προχωρήσει.

Συνεπώς, δεν έχουμε κανέναν λόγο να συζητάμε ανοησίες στον δρόμο προς τις εκλογές. Αλλά ούτε και να καταφεύγουν τα κόμματα σε τόσο φθηνά ή χυδαία κόλπα ώστε να προσελκύσουν ψηφοφόρους. Για παράδειγμα, μετά από μια τετραετία μείωσης ή κατάργησης 50 διαφορετικών φόρων δεν μπορεί η αξιωματική αντιπολίτευση να μιλάει για υπερφορολόγηση επειδή αυξάνονται τα φορολογικά έσοδα. Απλά, παράγεται πλούτος, η οικονομία αναπτύσσεται, οι συναλλαγές πολλαπλασιάζονται και φυσιολογικά  αυξάνεται και η φορολογητέα ύλη. Δυστυχώς γι’ αυτούς έχουμε ακόμα ελεύθερη οικονομία. Με τόσο εύκολα ψέματα νομίζουν ότι θα κοντύνουν τον Μητσοτάκη; Όταν μάλιστα η φορολογική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ γονάτισε τη μεσαία τάξη, πράγμα που παραδέχθηκε και ο δικός του υπουργός Οικονομικών.

Μέσα σε όλα τα απίθανα ακούσαμε και για «ψηφιακό παρακράτος». Δηλαδή το κράτος έχει στήσει έναν σκοτεινό και παράνομο μηχανισμό που χρησιμοποιεί την ψηφιακή αναβάθμιση της χώρας για να παρακολουθεί πολίτες και πολιτικούς, να διακινεί ψεύδη και κατευθυνόμενες πληροφορίες, για να κάνει προπαγάνδα προς όφελος του κυβερνώντος κόμματος. Εδώ ο στόχος δεν είναι άλλος από τον Κυριάκο Πιερρακάκη. Τον άνθρωπο που έκανε πράξη τα πιο τρελά όνειρα κάθε εκσυγχρονιστή, κάθε πραγματικά προοδευτικού ανθρώπου. Που έκανε την πατρίδα μας πρότυπο για πολλά προηγμένα κράτη. Ενός πολιτικού που χωρίς να προέρχεται από κανένα πολιτικό τζάκι κατάφερε να αναδειχθεί με την αξία, τις γνώσεις και την εργατικότητά του. Ένα αυθεντικό και επιτυχημένο παιδί της μεσαίας τάξης. Και βρήκαν να χτυπήσουν αυτόν, τον πιο επιτυχημένο υπουργό της κυβέρνησης, γιατί κάπως έτσι νομίζουν ότι κάνουν προεκλογικό αγώνα και συμβάλλουν στον πολιτικό διάλογο. Ανασκαλεύοντας τις στάχτες του «τεχνοφασισμού». Και όλα αυτά με προοπτική μιας κάποιας κυβέρνησης συνεργασίας αν δεν καταστεί εφικτή η αυτοδυναμία. Ποιος αλήθεια να συζητήσει με ποιον και το χειρότερο πώς να συνεννοηθούν και σε ποια γλώσσα;

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η Ν.Δ. ανακτά τις απώλειες λόγω του πολύνεκρου δυστυχήματος των Τεμπών. Και τις ανακτά διότι υπάρχει ικανό πλήθος ψηφοφόρων που δεν επηρεάζεται από μεμονωμένα γεγονότα, αλλά κοιτάζει τη μεγάλη εικόνα. Έστω κι αν οι σοβαρές ευθύνες της κυβέρνησης για τη γενικότερη κατάσταση του ΟΣΕ είναι προφανείς. Τη συντρέχει όμως και η «αριστερή» αντιπολίτευση που δεν μπόρεσε να κρύψει τον ενθουσιασμό της για τη «στραβή που έκατσε στη βάρδια» του αντιπάλου. Με αποτέλεσμα να διαδηλώνει για τον θάνατο 60 ανθρώπων και να φωτογραφίζεται σκασμένη στα γέλια. Και για να τεκμηριώσει ο ηγέτης της  τις κυβερνητικές ευθύνες επισκέφτηκε ένα άσχετο γιαπί στη Λάρισα ως το δήθεν εγκαταλειμμένο  κέντρο τηλεδιοίκησης. Και έπεσε το γέλιο της αρκούδας. Και θέλουν με τέτοια πρακτική να νικήσουν και μετά να κυβερνήσουν. Και αν δεν μπορούν μόνοι,  να πάρουν και τις «Δήμητρες».

Σχετικό Άρθρο

Πολιτικη & Οικονομια Το σχέδιο «Κυριάκος» σε πλήρη εξέλιξη

Μάνος Βουλαρίνος 28.04.2023, 11:38

Το ζήτημα και σ’ αυτές τις εκλογές δεν είναι αν κάποιος είναι αριστερός, ριζοσπάστης ή σοσιαλδημοκράτης. Αν έχει το κληρονομικό ηθικό πλεονέκτημα ή αν αυτοχαρακτηρίζεται ως ηγέτης της προοδευτικής παράταξης. Το ζήτημα είναι τι έχει να  προτείνει, ποιο σχέδιο καταθέτει για την ανάπτυξη της χώρας, για την ασφάλεια και την ευημερία των πολιτών της. Και για να το μινιμάρω, αν λέει στοιχειωδώς σοβαρά και εφαρμόσιμα πράγματα που συνάδουν με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Και αν έχει στελέχη με γνώσεις και ικανότητες για να τα υλοποιήσουν. Συνθήματα επιπέδου «αύξηση μισθών, μείωση τιμών και ρύθμιση χρεών» γίνονται εύκολα ανέκδοτα. Διαφορετικά, όπως κάνει η σημερινή αντιπολίτευση, οχυρώνεται πίσω από τσιτάτα και στερεότυπα, πολιτεύεται αποκλειστικά με καταγγελίες, εμπορεύεται μνήμες Εμφυλίου και Ανένδοτου, λέει «ΟΧΙ» ακόμα και στα προφανή και καμώνεται ότι είναι η μετεξέλιξη του «κόμματος των Κύρκου και Παπαγιαννάκη». Και νομίζει ότι έτσι μπορεί να γίνει σχετική πλειοψηφία και να κυβερνήσει συνεταιρικά τον τόπο.

Εντάξει, ως λαός δεν φημιζόμαστε για την πολιτική μας ορθοκρισία  και διορατικότητα, αλλά δεν θέλουμε και να αυτοκτονήσουμε. Την τελευταία φορά που το επιχειρήσαμε, αποτύχαμε – αλλά καμιά φορά κάτι τέτοιες απόπειρες επιτυγχάνουν. Και στο όνομα του θεού που πιστεύετε όχι αλλά ανιστόρητα, όχι άλλοι αναχρονισμοί, όχι άλλα παραμύθια. Η κυβερνητική πολιτική έχει προφανώς τρωτά, κάποια πράγματα έχουν μείνει πίσω ή μεταρρυθμίστηκαν ανεπιτυχώς, βρείτε τα και εστιάσετε σ’ αυτά. Αλλά τεκμηριωμένα. Αναφερόμενοι σε χώρα της Ε.Ε. το 2023. Όχι σε ασιατική δεσποτεία του 20ού αιώνα. Αλλά τι ζητάω τώρα και από ποιους;