Στις αρχές του φετινού καλοκαιριού, οι βουλευτές της αντιπολίτευσης συγκέντρωσαν 139 υπογραφές ζητώντας δημοψήφισμα για την ΔΕΗ (!!), απολύτως σύμφωνα με το άρθρο 44 που αναφέρει «Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από τα δημοσιονομικά, εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα τρία πέμπτα του συνόλου των βουλευτών ύστερα από πρόταση των δύο πέμπτων του συνόλου».
Ο κος τσίπρας ήταν πολιτικός αρχηγός και το 2010, το ίδιο και ο κος σαμαράς ο θερμοκέφαλος που δεν συναινούσε στο λάθος και ζήταγε επιτακτικά εκλογές, ήταν αρχηγοί και οι 2 τους και αργότερα όταν μετέτρεψαν τις περιφερειακές εκλογές του 2010 σε «αντιμνημονιακές κάλπες - δημοψήφισμα», όπου και έχασαν πανηγυρικά. Με τον ίδιο τρόπο με τη ΔΕΗ, μπορούσαν την 6η μαΐου του 2010, πριν το μνημόνιο επικυρωθεί από την ελληνική βουλή, να συλλέξουν 120 και παραπάνω υπογραφές και να ζητήσουν δημοψήφισμα, αφού δεν μπορούσαν να επιβάλουν εκλογές όπως «ζητούσαν» και ο «προδότης» δεν τους έκανε την χάρη και προχωρούσε μόνος του, και αυτοί ήθελαν να μας «προστατέψουν» από τις καταστροφικές συνέπειες του μνημονίου.
Δεν το έκαναν γιατί αφενός δεν ήθελαν να γίνει καμία στραβή και χρεοκοπήσαμε εθελοντικά, ηρωικά και πένθιμα, και αφετέρου δεν ήθελαν να δεσμευτούν με το όποιο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. «Το δημοψήφισμα που δεν έγινε τον Μάιο του 2010 για το μνημόνιο θα γίνει τον Μάιο του 2014» τόνισε ο κος τσίπρας σε προεκλογική συγκέντρωση του στη θεσσαλονίκη, αλλά δεν τον θυμάμαι να μαζεύει υπογραφές για δημοψήφισμα τότε, και ούτε βέβαια να το επιθυμεί το 2011 που το διακήρυξε επίσημα ο γαπ.
Θεωρητικά τον οκτώβριο του ’11 διακηρύχθηκε από τον τότε πρωθυπουργό το περιβόητο δημοψήφισμα και ακολούθησε το γνωστό πανηγύρι ανά την ελλάδα από τους αλλόφρονες και απεγνωσμένους έλληνες πολίτες, σε συνέχεια της παράνοιας που είχε ξεκινήσει την ημέρα της παρέλασης. Η απόλυτη πλειοψηφία προτίμησε να το βουλώσει και να μη ζητά να ψηφίσει. Προτίμησε για την ακρίβεια να σκάσει, όπως της ζητούσαν οι «επικηρυγμένοι» από τον αθάνατο ελληνικό λαό «εχθροί» της, και να πουλήσει τρέλα και ανησυχία για τα spreads που ανέβηκαν, για τα χρηματιστήρια που τρελάθηκαν, για τον πανικό της μέρκελ και του σαρκοζί, για τα δισ. δολάρια που έχασαν οι κεφαλαιαγορές, για τα κοιλιακά άλγη του βενιζέλου και τα «γαλλικά» του σαρκοζί. Κάτι ανησυχίες που μας πιάνουν ώρες ώρες στα μετερίζια του αγώνα!
Τον ιούνιο του 2012, το 60,3%των ιρλανδών ψήφισαν ναι στο αντίστοιχο δημοψήφισμα για το δημοσιονομικό σύμφωνο με την ΕΕ χωρίς να πέσουν τα τσιμέντα, χωρίς να στενοχωρηθεί κανείς για τα χαμένα δισ. των κεφαλαιαγορών, χωρίς να βρουν κανέναν προδότη να κρεμάσουν. Οι απολίτιστοι… οι προσκυνημένοι. Και να ψηφίσουν και να ψηφίσουν ναι κιόλας, αυτό πάει πολύ. Εμείς δεν χρωστάμε… δεν ψηφίζουμε, ας αποφασίσουν οι άλλοι για εμάς.
Τον μάιο του 2010 διάφορα παπαγαλάκια κυκλοφορούσαν φήμες στους διαδρόμους της βουλής και στους δημοσιογράφους ότι 40 βουλευτές της ΝΔ θα πάνε κόντρα στον σαμαρά και θα ακολουθήσουν την ντόρα που έχει ταχθεί (εξ ανάγκης) υπέρ, και θα δώσουν πλειοψηφία άνω των 180 ναι στο 1ο μνημόνιο. Ο βενιζέλος προτείνει πλειοψηφία 180 βουλευτών. Οι νουνεχείς της κυβέρνησης ξέρουν ότι η ντόρα δεν έχει ούτε την ψήφο του αδελφού της και προτείνουν 151. Ο καρατζαφέρης ξέρει και αυτός ότι κανείς δεν θα ακολουθήσει την ντόρα και για αυτό αποφασίζει να ψηφίσει με τους βουλευτές του ναι και να «κερδίσουν» τα όποια οφέλη, αν υπάρξουν. Αν είχε προχωρήσει η πρόταση βενιζέλου το μνημόνιο δεν θα πέρναγε, θα πηγαίναμε σε καθυστερήσεις αν όχι σε εκλογές και η ελλάδα στις 19 μαΐου θα βάραγε χρεοκοπία.
Μπορεί κάποιος να δικαιολογεί στον εαυτό του να είναι αντιμνημονιακός αγωνισταράς και την επομένη της εκλογής του να λέει ουδείς αναμάρτητος αφού κάτσει στην καρέκλα και είναι δικαίωμα του ελλ. λαού να τον «εμπιστεύεται» και στις 2 περιπτώσεις, αλλά υπάρχουν στιγμές που δεν παίζεις με τα συμφέροντα της χώρας ακόμη και αν σε φορτώσουν με την ταμπέλα του προδότη οι «φευγάτοι» τότε βενιζέλος και σαμαράς και λοιποί αγωνισταράδες. Του φευγάτου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ, είπε πρόσφατα ο βενιζέλος. Εννοούσε τη δική του στάση στο δημοψήφισμα και στην υπόθεση της πλειοψηφίας 180 που υποτίθεται ήθελε. Στο επικαιροποιημένο «μνημόνιο», όταν ήταν αντιπρόεδρος σαμαρά, καμία τέτοια φαγούρα δεν είχε. Στην ψηφοφορία του 2010 μόνο η ντόρα ψήφισε υπέρ (ούτε καν ο μητσοτάκης, ούτε καν ο χατζηδάκης) και ο σαμαράς τη διέγραψε με συνοπτικές διαδικασίες.
Στις 25 ιανουαρίου 2010 η ελλάδα ζητά από τις αγορές με 5ετή ομόλογα 5 δισ. ευρώ, στις εγγραφές προσφέρουν 25 δισ. προσφορές και τσιμπάμε 8 δισ. ευρώ με επιτόκιο 6,2%, το υψηλότερο στην εποχή ευρώ. Από τα 8 δισ. όμως, τα 6 είναι χρήματα των ελληνικών τραπεζών. Εσωτερικός δανεισμός, δηλαδή, από τις ελληνικές τράπεζες που όμως και οι ίδιες δεν μπορούν να δανειστούν από την εε. Δανεισμός στην πραγματικότητα από τις καταθέσεις. Οι αγορές έδωσαν μόλις 2 δισ. Η νέα δημοκρατία και ο σαμαράς κατηγορούν τον παπακωσταντίνου ότι έπρεπε να είχαμε πάρει και τα 25 δισ. Οι άσχετοι νόμιζαν (και νομίζουν ακόμη;) ότι τα χρήματα αυτά υπήρχαν όντως. Τα ίδια γράφει και σε βιβλίο του ο υπουργός της χαρτοπετσέτας «άσ’ τα για αργότερα» παπαθανασίου, άσχετος και ας είχε διατελέσει «υπουργός οικονομικών» και είχε αφήσει ηρωικό έλλειμμα 15,6%.
Στον κουμπαρά μπαίνουν τα πρώτα 5 δισ. από τα συνολικά 54 δισ. που απαιτεί το πρόγραμμα δανεισμού της χρονιάς. Στις 4/3 σηκώνουμε άλλα 10 δισ. με επιτόκιο 6,38% σε 10ετές ομόλογο, εδώ μόνο τα 2 δισ. τα πήραν οι ελλ. τράπεζες. Στις 17/3 η κα μέρκελ, ενώ έχει πάρει φωτιά η ευρώπη, στην κοσμάρα της ακόμη απευθύνεται στο κοινοβούλιο της χώρας της, «μία εσπευσμένη εκδήλωση αλληλεγγύης στην ελλάδα δεν μπορεί να είναι η σωστή απάντηση». Τα χάπια μου. Κάπως έτσι στις 29/3 σηκώνουμε άλλα 5 δισ. με το ζόρι με 7ετές ομόλογο με επιτόκιο 6% με προσφορές μόλις 7 δισ. και με αφορολόγητη απόδοση σε ιδιώτες. Το ομόλογο στη 2γενή αγορά πατώνει. Παίζει μόνο στην εσωτερική αγορά. Και στις 31/3 αντλούμε μόλις 390 εκ. σε 20ετές ομόλογο ενώ ζητούσαμε μόλις 1 δισ. Έτσι έχει καλυφθεί το 5ετές ομόλογο επί καραμανλή με επιτόκιο 3% 8,3 δισ. που έληγε στις 20/4. Αλλά στις 19 μαΐου λήγει 10ετές ομόλογο 8,5 δισ. με επιτόκιο 6% επί δραχμής επί σημίτη, και στον κουμπαρά δεν υπάρχει δεκάρα γιατί κανείς δεν μας δανείζει. Ο σημίτης επί δραχμής δανείζοταν με ορίζοντα 10ετίας, ενώ ο καραμανλής σε ευνοϊκότερες συνθήκες επί ευρώ δανειζόταν με ορίζοντα 5ετίας. Και ψάχνουμε να βρούμε πώς πτωχεύσαμε;;
Από τότε μέχρι και τον απρίλιο του ’14 η χώρα δανείζεται μέσω εντόκων γραμματίων 13 ή 26 εβδομάδων για τα ψιλά της, ενώ για την εξυπηρέτηση του χρέους της μόνο από την τρόικα. Κάτι ρώσοι, κάτι κινέζοι, κάτι σώρρες, κάτι ΑΟΖ με «υδατάνθρακες», κάτι βαρουφάκηδες, κάτι ζάππεια 1,2,3, κάτι γερμανικές πολεμικές αποζημειώσεις, δεν συνεισφέρουν ούτε σεντ.
Πριν λίγες ημέρες οι 2 γνωστοί αγανακτισμένοι πολιτικοί που έπαιξαν την ελλάδα στα αντιμνημονιακά ζάρια ζήτησαν γραπτώς από το ΔΝΤ να την κάνουμε (μπας και πιάσουν τον σύριζα στα ποσοστά), ενώ δημοσιονομικά οι γνωστοί οίκοι αξιολόγησης μας έχουν ακόμα πάνω-πάνω στον τενεκέ με τα σκουπίδια. Μερικές ώρες μετά την παγκόσμια ξεφτίλα, υποχρεώθηκαν να ζυγίσουν τη σημασία των λόγων τους και των επιθυμιών τους και να το βουλώσουν, προσφέροντας ένα ακόμη ρεζιλίκι στη χώρα που «υπηρετούν». Μαζί πήραν το νόημα και οι επαναστάτες της μερέντας που θα σκίσουν το μνημόνιο όταν αναλάβουν στις επόμενες εκλογές. Αλλά δεν το είπε κανείς στο σύντροφο λαφαζάνιν που επιμένει «δεν χρωστάμε, μας χρωστάνε». Κάπως έτσι έλεγε και ο άλλος περήφανος ηγέτης που παραμύθιαζε τον κόσμο περί ανακήρυξης της ΑΟΖ της ελλάδας και ότι θα γεμίζαμε «υδατάνθρακες» που ήθελε και ο πρόεδρος πάνος, και βλέπουν σήμερα τον καπετάνιο του «μπαρμπαρός» να τους στέλνει ηρωικούς χαιρετισμούς από τις ακτές της λεμεσού. Αλίμονο, έχουμε γεμίσει μάγκες σε αυτήν τη χώρα….
Θεωρητικά το δημοψήφισμα του νοεμβρίου του ’11 δεν έγινε. Θεωρητικά. Στην πράξη όμως, και αυτό είναι που έχει σημασία, όλοι εμείς αποφασίσαμε να μην ψηφίσουμε ούτε ναι ούτε όχι ούτε γιουβέτσι, αποφασίσαμε να αποφασίσουν όπως συνήθως οι υπόλοιποι για εμάς. Και να συνεχίσουμε την απόλυτη τρέλα, ναι μεν αλλά, και όχι βέβαια, αλλά φέρτε τώρα τα λαλάκια να τη βγάλουμε, βρήκαμε και τους αποδιοπομπαίους τράγους που επιζητούσαμε και συνεχίσαμε αμέριμνοι τη γοητεία της ζωής του επαναστάτη αγωνιστή. Την ίδια ώρα ανοίξαμε την πόρτα στην ανεργία και στη φτώχεια σε 1,5 εκ. συμπατριώτες μας και κρατήσαμε τη μιζέρια της μικροπολιτικής επιβίωσης και ζητιανιάς. Την επιστροφή στην κανονικότητα.
Κάποιοι πρετεντέριζαν ως επιχείρημα τότε ότι ο μιτεράν έλεγε πως οι πολίτες απαντούν σε αυτόν που τους ρωτά και όχι στο ερώτημα. Βλακείες. Στα δημοψηφίσματα απαντάμε σε ερωτήματα και σε πολιτικές, στις εκλογές απαντάμε σε πρόσωπα. Μπορούμε να προσποιηθούμε τους εξαπατημένους μόνο στα πρόσωπα των εκλογών και όχι στα ερωτήματα των δημοψηφισμάτων. Αλλά ορισμένους λαούς έτσι μας βολεύει. Να το παίζουμε εξαπατημένοι. Να πιστεύουν ότι η απάντηση στον sorros είναι ο σώρρας…. Και να το ξαναπαίζουμε εξαπατημένοι. Κάπου ο καστοριάδης έγραφε «διότι, “για να θεσμίσεις ένα λαό”, όπως λέγει ο Ρουσό, πρέπει πρώτα να του αλλάξεις “τα ήθη” και τα ήθη είναι κατ’ ουσίαν η διαπαιδαγώγηση των παθών, πράγμα που απαιτεί τουλάχιστον ότι οι νόμοι θα το λαμβάνουν υπ’ όψιν τους, με θετικές διατάξεις, στην κατάστρωση της πολιτικής της παιδείας των πολιτών».
Ποιος είναι αυτός ο καστοριάδης; Κριτής στο dancing with the stars;
7°
