Τι σχέση έχει η σημερινή «Αριστερά» με την Αριστερά των οραμάτων μας;

Η κοινωνία μας, γοητευμένη από το όραμα της αλλαγής και της απεμπόλησης αβελτηριών και στρεβλώσεων στη δόμηση του Κράτους, προσβλέπει σε εκείνα τα κόμματα που ευαγγελίζονται τις αλλαγές, προσδοκώντας την υλοποίησή τους και την βελτίωση των συνθηκών ζωής. Προσβλέπουν στην εξασφάλιση της εργασίας, στην επιβράβευση της αριστείας, στην απαλλαγή από τις συντεχνίες των συνδικαλιστών και των κηφήνων, στην υλοποίηση όλων αυτών που προαναφέρθηκαν, ελπίζοντας ότι η μεταρρύθμιση θα γίνει πράξη. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, τότε επικρατεί η απαισιοδοξία και η εγκατάλειψη της προσπάθειας. Όλα αυτά συνθέτουν την μεταρρύθμιση και την πρόοδο. Αυτό είναι το νόημα και το περιεχόμενο της πραγματικής Αριστεράς. Της Αριστεράς της νιότης μας και των νεανικών μας αναζητήσεων. Της Αριστεράς μας. Κάτι που εντέχνως αποσιωπάται από πολλούς, όχι σκοπίμως βέβαια.

Η «Αριστερά», δηλαδή αυτό που αυτοαποκαλείται Αριστερά, έδωσε συντεταγμένες μάχες αποβιομηχάνησης της χώρας και απομάκρυνσης σημαντικών παραγωγικών μονάδων. Αρκεί να θυμηθούμε τις βιομηχανίες ελαστικών αυτοκινήτων (δεκαετία του 80), αλλά και την χαλυβουργική (2012). Η «Αριστερά» έδινε έως προσφάτως μάχες για αυξήσεις μισθών, προσλήψεις προσωπικού, ακόμη και σε βιομηχανικές μονάδες με σοβαρά προβλήματα διάθεσης του προϊόντος τους. Οι καταλήψεις των χώρων εργασίας, προκειμένου να εκβιαστούν οι απεχθείς «καπιταλιστές», πέτυχαν την απώλεια διεθνών αγορών και, κατά συνέπεια, θέσεων εργασίας και συναλλάγματος. Αποτέλεσμα ήταν η μεγέθυνση του ελλείμματος εμπορικού ισοζυγίου και η αύξηση της ανεργίας. Μεγάλο ρόλο φυσικά σε αυτό έπαιξε και η ασυδοσία στη δανειοδότηση αεριτζήδων, χωρίς τον έλεγχο της τοποθέτησης και της επένδυσης των δανεικών από τις τράπεζες. Η "Αριστερά" ήταν αυτή, η οποία, μέσω των συνδικαλιστών-στελεχών της, πρωτοστατούσε ή ενεθάρρυνε ή συναινούσε ή απλώς παρακολουθούσε αδιάφορα στις μάχες για συνδικαλιστικές άδειες (δηλαδή αποχή από την εργασία), για πρόσθετες επιχορηγήσεις στα συνδικάτα, για πρόσληψη προσωπικού στις Δημόσιες Επιχειρήσεις Κοινής Ωφελείας (τέκνων και συγγενών), για επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού με τις εισφορές, συντάξεις και παχυλά εφ’ άπαξ επιδόματα (δες ΔΕΗ, όπου μόνον για το 2015 η εν λόγω επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού ανέρχεται στο 1 δις ευρώ). Μετά το 2000 βέβαια και οι συνδικαλιστές της Δεξιάς ακολούθησαν αντιγράφοντας τις πρακτικές της «Αριστεράς», ενώ από το 1981 και μετά πολλοί καιροσκόποι πρασίνισαν, αφού το κυρίαρχο σύνθημα ήταν «το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο Λαός στην εξουσία».

Θέτω εντός εισαγωγικών την λέξη Αριστερά, αφού Αριστερά σημαίνει συνεχής επανάσταση με μεταρρυθμίσεις προς όφελος της κοινωνίας, επιβράβευση της αριστείας, παροχή παιδείας για όλους, αλλά συνέχιση παροχής της, βάσει απόδοσης και δυνατοτήτων του αποδεχόμενου την δωρεάν παιδεία, με αξιοκρατικά κριτήρια, εξασφάλιση περίθαλψης για όλους και μέριμνα για τους αδυνάμους. Πότε η «Αριστερά» ενστερνίστηκε την αριστοτελική ρήση: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανισότητα από το να νέμονται και κατέχουν είτε ίσοι άνισα είτε άνισοι ίσα»;

Αντιθέτως, η «Αριστερά» είχε ως πρόταγμα την ισοπέδωση όλων, ασχέτως της προσφοράς τους στην κοινωνία. Ακόμη βλέπουμε σε πανώ του ΠΑΜΕ «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Αρκεί δηλαδή κάποιος να δηλώνει εργάτης και τότε οι νόμοι καθορίζονται από τον ίδιο.

Συχνά ακούμε δηλώσεις του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ότι η Βουλή είναι απονομιμοποιημένη και ότι θα καταργήσουν όλες τις εφαρμοστικές πράξεις του Μνημονίου (450 μεταρρυθμιστικοί νόμοι), όταν αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας. Δηλαδή, θα καταργήσουν κάθε μεταρρύθμιση που αποτολμήθηκε στο διάστημα 2000-2014. Πρώτος απ’ όλους φυσικά ο νόμος Διαμαντοπούλου 4009/2011, που έθεσε τα θεμέλια για την αποκατάσταση της ακαδημαϊκής δεοντολογίας στα πανεπιστήμια. Ακόμη, σκοπίμως και όχι από άγνοια, αποκρύπτουν ότι η μείωση του ΑΕΠ της χώρας κατά 25% οφείλεται πρωτίστως στο ότι σε αυτό δεν προσθέτουν πλέον τα δανεικά. Οφείλεται στην μείωση του προϋπολογισμού εξόδων και στην μείωση των εισαγωγών, που συσσώρευαν χρέη στο δημόσιο και στους ιδιώτες. Το 2009 το έλλειμμα του προϋπολογισμού ανήρχετο στα 35 δις ευρώ, που καλυπτόταν από ισόποσο δάνειο, εκ των οποίων τα περίπου 27 δις κάλυπταν το πρωτογενές έλλειμμα, δηλαδή προσετίθεντο στο ΑΕΠ. Επίσης, το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών ανήρχετο σε περίπου 30 δις ευρώ, δηλαδή δανεικά που προσετίθεντο και αυτά στο ΑΕΠ για την εισαγωγή αγαθών και υπηρεσιών.

Αν όλα τα ανωτέρω δεν τεκμηριώνουν τη θέση ότι η «Αριστερά» στη χώρα μας (ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ) είναι συντηρητική και οπισθοδρομική, τότε τι αποδεικνύουν; Είμαι έτοιμος να αποδεχθώ δημοσίως την πλάνη μου, εφ’ όσον κάποιος αντικρούσει τον τρόπο σκέψης μου και τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγω.