Πριν λίγες μέρες ο δικηγόρος της Βίκυς Σταμάτη, η οποία ως γνωστόν νοσηλεύεται εδώ και καιρό στο Δρομοκαΐτειο, έκανε μια σοβαρότατη καταγγελία. Υποστήριξε πως η πελάτισσά του δέχτηκε λεκτική αλλά και σωματική επίθεση από νοσηλεύτρια του εν λόγω ιδρύματος. Ο κ. Ραγκούσης μάλιστα τόνισε πως δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Πολλάκις η κ. Σταμάτη έχει πέσει θύμα λεκτικών επιθέσεων και προσπάθειας εξευτελισμού από εργαζόμενους». Φυσικά, δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν όλα όσα ισχυρίστηκε ο κύριος Ραγκούσης ισχύουν στην πραγματικότητα. Φαντάζομαι η σχετική έρευνα (αν αυτή πραγματοποιηθεί) θα δώσει την απάντηση. Από κει και πέρα, ο σύλλογος νοσηλευτών του ιδρύματος έβγαλε ανακοίνωση ως απάντηση στους ισχυρισμούς του Ραγκούση. Θεμιτό, φυσικά. Το πρόβλημα όμως είναι το ύφος της ανακοίνωσης, γιατί εκεί διαβάζουμε: «Το νοσηλευτικό προσωπικό κατά καιρούς έχει δεχθεί από μέρους της απειλές για μηνύσεις με αποτέλεσμα να εργάζεται υπό το φόβο πειθαρχικών και ποινικών διώξεων. Από τις πρώτες ημέρες της νοσηλείας η νοσηλευόμενη ζητούσε να έχει στην κατοχή και στο δωμάτιό της διάφορα απορρυπαντικά εξαιρετικά επικίνδυνα για τους νοσηλευόμενους. Η Διεύθυνση Νοσηλευτικής Υπηρεσίας, ο θεράπων ιατρός και η ιατρική ομάδα της κλινικής είναι ενήμερη για τα προβλήματα και τους κινδύνους που μπορεί να προκύψουν από τη συμπεριφορά της νοσηλευόμενης».
Αναρωτιέμαι, λοιπόν: Μα είναι δυνατόν οι νοσηλευτές ενός ψυχιατρικού νοσοκομείου να καταφέρονται δημοσίως εναντίον ενός ατόμου που νοσηλεύεται σε αυτό; Ακόμα και αν οι ισχυρισμοί τους είναι 100% αληθείς, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως για να βρίσκεται εκεί η Σταμάτη αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα. Έτσι τουλάχιστον έκριναν οι γιατροί που την έστειλαν στο συγκεκριμένο. Είναι δυνατόν λοιπόν να βγαίνουν οι νοσηλευτές και να λένε πως τους απειλεί με μηνύσεις; Μα σε ψυχιατρείο βρισκόμαστε! Πιθανότατα κάποιοι άλλοι ασθενείς να απειλούν τους νοσελευτές με πυρηνικό πόλεμο. Αυτούς τι θα τους κάνουν; Θα βγάλουν Δελτίο Τύπου καταγγέλλοντας τον κίνδυνο παγκοσμίου ολοκαυτώματος;
Ως συνήθως, τα περισσότερα σχόλια σχετικά με το συμβάν δεν μπήκαν στη λογική τού αν η Σταμάτη κακοποιήθηκε ή όχι. Απλώς περιορίστηκαν στον αφορισμό: «Καλά της κάνανε της σκρόφας, που έχει το θράσος και ζει μετά από όσα έκανε στον ελληνικό λαό». Πιο εντυπωσιακό ακόμα: Κάποια άρθρα που γράφτηκαν για το θέμα (από σοβαρές μάλιστα εφημερίδες και αξιόλογους αρθρογράφους) στηλίτευαν την υπερασπιστική αυτή γραμμή (όπως οι ίδιοι τη χαρακτήρισαν). Το επιχείρημα ήταν: «Μα γιατί προκαλεί κι αυτός ο Ραγκούσης; Αφού γνωρίζει πως η πελάτισσά του είναι στην μπούκα. Γιατί δεν βρίσκει κάτι άλλο να πει;» Δηλαδή ο Ραγκούσης (αν, επαναλαμβάνω, ισχύει η καταγγελία του) θα πρέπει να αφήσει τη Σταμάτη να τρώει μάπες για να μην ενοχληθεί η υπέροχη κοινή γνώμη; Η Σταμάτη πρέπει να έχει την τύχη της Μαρίας Αντουανέτας.
Ως πότε λοιπόν θα ζούμε στη δικτατορία του όχλου; Ως πότε η δικαιοσύνη αυτής της χώρας θα κρίνεται από τον κάθε κάφρο και τη δική του αίσθηση περί δικαίου; Το ενδεχόμενο ένας ψυχικά ασθενής (ό,τι και αν έχει κάνει, όποιος και αν είναι) να κακοποιείται σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα μόνο και μόνο επειδή ορισμένοι από τους νοσηλευτές του «δεν τον πάνε», είναι ανατριχιαστικό και παραπέμπει σε ναζιστική Γερμανία. Και η λογική πως όλοι μας πρέπει να σωπάσουμε γιατί η «κοινή γνώμη» εγκρίνει αυτό το αίσχος δείχνει το πόσο χαμηλά έχουμε φτάσει ως χώρα.
Υ.Γ.Πιθανότα όλοι γνωρίζετε πως μια ανάρτησή μου σχετική με το θέμα αυτό προκάλεσε μια ιντερνετική διαμάχη η οποία αποτέλεσε ένα από τα πιο πολύκροτα σκάνδαλα στην ιστορία του ελληνικού Facebook. Δεν θα γράψω κάτι εδώ, υπάρχει σχετική τοποθέτησή μου στη σελίδα μου. Επειδή όμως κάποιοι βρήκαν αποκρουστικό το γεγονός πως υπερασπίστηκα τη Βίκυ Σταμάτη, απαντώ πως έχω μάθει στη ζωή μου πως τα δικαιώματα είναι ίδια για όλους. Και κυρίως για τους φυλακισμένους, οποιοδήποτε έγκλημα και αν έχουν διαπράξει. Είτε λοιπόν κάποιος είναι κλεφτοκοτάς είτε κατά συρροή βιαστής ανήλικων αγοριών είτε είναι ο Ξηρός είτε ο Δουρής είτε ο Ρουπακιάς είτε ο Λάκης Γαβαλάς, το κράτος οφείλει να σεβαστεί τα δικαιώματά του. Όπως είχα παλιότερα γράψει υπέρ του Σακκά, σήμερα το κάνω για τη Σταμάτη. Τα δικαιώματα δεν είναι a la carte.
12°
