Η συμβολική σημασία της φετινής Ανάστασης για τη χώρα και τη δημοκρατική πορεία της
Το αναστάσιμο μήνυμα της Χριστιανοσύνης έχει συνδυαστεί κατά καιρούς με τις ανθρώπινες προσδοκίες για «γήινες» αναστάσεις στην προσωπική και την κοινωνική ζωή αλλά και στη πορεία της χώρας, για την αποκατάσταση της ειρήνης στον κόσμο και την αντιμετώπιση των κινδύνων που απειλούν τον πλανήτη. Στις περιπτώσεις που οι γιορτές του Πάσχα συνέπιπταν με προεκλογικές περιόδους, όπως γίνεται φέτος, οι προσδοκίες αυτές έπαιρναν πάντα και πολιτικές διαστάσεις, μια και η Ανάσταση της Ελλάδας ήταν «παραδοσιακά» συνδεδεμένη με την εκλογική νίκη του ενός ή του άλλου κόμματος. Προσδοκίες που, τις περισσότερες φορές, αποδείχτηκαν αυταπάτες.
Αν σε κάτι διαφέρει η φετινή Ανάσταση είναι ότι του επιτάφιου θρήνου για το «θείο δράμα» προηγήθηκε ο επιτάφιος θρήνος για το δράμα των νέων ανθρώπων που «σταυρώθηκαν» στις σιδηροδρομικές ράγες των Τεμπών βυθίζοντας στο πένθος ολόκληρη τη χώρα. Οι εβδομάδες των παθών που ακολούθησαν την τραγωδία ξαναζωντάνεψαν τις δεκαετίες των παθογενειών που συνηθίσαμε να κουκουλώνουμε μετά από κάθε Ανάσταση αλληλοεπιρρίπτοντας ευθύνες μέχρι την επόμενη τραγωδία. Έτσι ακριβώς κάναμε στο παρελθόν κάθε φορά που μια τραγωδία στοίχιζε ανθρώπινες ζωές.
Οι αναστάσεις δεν γίνονται με προεκλογικές διακηρύξεις και υποσχέσεις
Ας προσπαθήσουμε, αυτή τη φορά τουλάχιστον, να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα στην ουσία του βγάζοντας τις προεκλογικές κομματικές παρωπίδες. Άλλωστε, ξέρουμε πολύ καλά ότι η ανάσταση της χώρας δεν θα γίνει στις 21 Μαΐου ή όποτε σχηματιστεί η επόμενη κυβέρνηση. Οι αναστάσεις δεν γίνονται με προεκλογικές διακηρύξεις και υποσχέσεις. Γίνονται από τη στιγμή που κάποιοι κυβερνώντες αποφασίζουν να υλοποιήσουν τις απαιτούμενες ριζικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις αναλαμβάνοντας το πολιτικό κόστος της σύγκρουσης με τις «κεκτημένες» παθογένειες. Η μέχρι σήμερα εμπειρία, με μερικές μόνον φωτεινές εξαιρέσεις, δεν είναι καθόλου ενθαρρυντική.
Η ανάσταση της χώρας θα γίνει πράξη από τη στιγμή που θα κοπεί ο ομφάλιος λώρος ανάμεσα στα κόμματα και την εκλογική τους πελατεία, από τη στιγμή που η αξιολόγηση και η αξιοκρατία θα γίνουν γενικός κανόνας και διοικητές των κρατικών οργανισμών και των νοσοκομείων, για παράδειγμα, θα τοποθετηθούν οι αξιότεροι και όχι οι «ημέτεροι». Η ανάσταση της χώρας θα σημάνει όταν η γραφειοκρατία θα παταχθεί πραγματικά, όταν η δικαιοσύνη θα απονέμεται έγκαιρα χωρίς παρεμβάσεις και οι αποφάσεις της θα γίνονται καθολικά σεβαστές. Όταν η Παιδεία θα βάζει τις βάσεις για την ανάδειξη μορφωμένων και υπεύθυνων πολιτών μακριά από ιδεοληπτικές ισοπεδωτικές αγκυλώσεις.
Οι καθυστερημένες τροπολογίες για την απαγόρευση της συμμετοχής του «Κόμματος Κασιδιάρη» στις εκλογές δεν δικαιολογούν κανένα εφησυχασμό
Η φετινή Ανάσταση αποκτά συμβολική σημασία και για ένα ακόμα πολύ κρίσιμο για τη δημοκρατική πορεία της χώρας ζήτημα. Το φάντασμα του νεοναζισμού έκανε ξανά την εμφάνισή του μέσα από τις φυλακές των πρωτεργατών της εγκληματικής οργάνωσης. Όσοι επαναπαύτηκαν στη δικαστική καταδίκη τους διαπιστώνουν ότι βιάστηκαν να προεξοφλήσουν την εξόντωση του τέρατος που, όπως αποδείχτηκε, φωλιάζει παντού. Είναι καιρός οι πολιτικές δυνάμεις να αναλογιστούν τον κίνδυνο και να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Οι καθυστερημένες τροπολογίες για την απαγόρευση της συμμετοχής του «Κόμματος Κασιδιάρη» στις εκλογές δεν δικαιολογούν κανένα εφησυχασμό. Σε μια κοινωνία δραματικά αυξανόμενης βίας, ιδιαίτερα ανάμεσα στη νέα γενιά, είναι απαράδεκτη η αντιμετώπιση της νεοναζιστικής απειλής με βάση εκλογικές κομματικές σκοπιμότητες.
Ας γίνει η φετινή Ανάσταση η αφορμή να αναλογιστούν και να αναλάβουν όλοι, συντεταγμένη πολιτεία και κοινωνία των πολιτών, τις σοβαρές διαχρονικές τους ευθύνες αποτίοντας έτσι ειλικρινή φόρο τιμής στα θύματα μιας ανείπωτης τραγωδίας που δεν πρέπει να ξανασυμβεί.
Τα λάθη και η πελατειακή νοοτροπία είδαμε πού μας οδήγησαν. Οι επιλογές που γίνονται σήμερα θα καθορίσουν αν θα αφήσουμε οριστικά πίσω μας την κρίση ή αν θα ξαναμπούμε στον φαύλο κύκλο.
13°
