Τοτέμ και ταμπού

Ασκήσαμε λοιπόν κριτική στο ιερό τοτέμ του χώρου, τον κύριο Βενιζέλο, για κάποιες άστοχες δημόσιες παρεμβάσεις του και κάποιοι μας κατηγόρησαν ότι είτε δεν έχουμε τα προσόντα για να τον κρίνουμε, είτε ότι διακατεχόμαστε από εμπάθεια, είτε, τέλος, ότι είμαστε σε διατεταγμένη υπηρεσία.

Λες και ο ίδιος είναι υπεράνω κριτικής η ότι για κάποιο μυστηριώδη και ανεξακρίβωτο λόγο είναι ταμπού να μιλάμε για την περίοδο που ο ίδιος άσκησε κάποτε εξουσία. 

Να θυμίσουμε ότι εκτός από την πρότερη υπουργική του θητεία στις κυβερνήσεις του Α. Παπανδρέου, ο κύριος Βενιζέλος ανέλαβε υπουργός Οικονομικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου τον Ιούνιο του 2011, ήταν δηλαδή καθ’ ύλην αρμόδιος για τις διαπραγματεύσεις με την τότε τρόικα.

Ας δούμε λοιπόν το παρακάτω κείμενο που έγραψε κάποιος, καθόλου τυχαίος, για την περίοδο αυτή:

«Η αρνητική αποτίμηση του Μνημονίου θέτει το ερώτημα γιατί η ελληνική κυβέρνηση αποδέχθηκε αυτή τη συμφωνία και δεν αντέδρασε για να πετύχει μια άλλη λύση, προσαρμοσμένη στην ελληνική πραγματικότητα. Η απάντηση είναι απλή, δεν ήξερε να κάνει αλλιώς. Δεν είχε δικό της σχέδιο, δεν είχε διαμορφώσει μια αντίληψη για την αντιμετώπιση της κατάστασης και δεν είχε ούτε τα επιχειρήματα ούτε το χρόνο για να μεταπείσει τους συνομιλητές της…»

Ο κάποιος ήταν ο Κώστας Σημίτης και όλα αυτά γράφτηκαν στο βιβλίο του «Ο Εκτροχιασμός».

Και απαντούν έστω και εκ των υστέρων, στις ειρωνείες του Βενιζέλου για το επιτελικό κράτος του Μητσοτάκη.

Γιατί το ίδιο αυτό επιτελικό κράτος έφερε μεγάλες ξένες επενδύσεις και ανόρθωσε την οικονομία της χώρας, το ίδιο επιτελικό κράτος προχώρησε σε μια καθολική ψηφιοποίηση που άλλαξε τις σχέσεις του με τον πολίτη και μείωσε τη διαφθορά, το ίδιο επιτελικό κράτος χειρίστηκε αποτελεσματικά την πανδημία και το πρόγραμμα εμβολιασμών, το ίδιο επιτελικό κράτος χειρίστηκε με επιτυχία την τεράστια κρίση στον Έβρο με την απόπειρα εισβολής, το ίδιο επιτελικό κράτος απέφυγε τον πόλεμο με την κρίση στο Αιγαίο, μην έχοντας καθόλου απεμπολήσει κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Τα έκανε όλα τέλεια λοιπόν το επιτελικό κράτος του Μητσοτάκη; Ασφαλώς και όχι. Ανέλαβε όμως γενναία τις ευθύνες του για τις όποιες αστοχίες, στο μέτρο που του αναλογούσαν. Αυτές δηλαδή που δεν ανέλαβε ποτέ ο κύριος Βενιζέλος όταν είχε σημαίνοντα ρόλο στη διακυβέρνηση της χώρας. Κανείς άλλωστε από την παρούσα κυβέρνηση δεν υποσχέθηκε ποτέ ότι θα θεραπεύσει όλες τις παθογένειες της χώρας αυτής, μονομιάς, σε τέσσερα μόλις χρόνια.

Και αν τώρα ο κύριος Βενιζέλος πιστεύει ότι το επιτελικό αυτό κράτος ήταν αναποτελεσματικό και η λύση για τα προβλήματα της χώρας είναι μια κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ όπως υπαινίχθηκε, ας μας εξηγήσει πώς αυτό το επιτελικό κράτος θα γίνει καλύτερο με Ανδρουλάκηδες, Κατρίνηδες και Σκανδαλίδηδες, με ανθρώπους δηλαδή που δεν ξέρουν να δέσουν ούτε τα κορδόνια τους.