Οι Έλληνες μαθητές δεν αποτυγχάνουν στις εξετάσεις. Τους κόβουν.

Αν κάτι πρέπει να αναγνωρίσουμε στον μπρόεδρο Αλέκση και το κόμμα του είναι ότι καταφέρνουν με επιτυχία να εκφράσουν όλες τις πλευρές της ελληνικής «παθογένειας» όπως ονομάζουμε το σύνολο των ασθενειών από τις οποίες οικειοθελώς πάσχει η χώρα του εξυπνότερου /εργατικότερου/ πιο βασανισμένου λαού στον κόσμο. Προφανώς σε κάθε κόμμα εμφανίζονται κάποιες από αυτές τις ασθένειες, αλλά μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται όλες και τίποτα άλλο εκτός από αυτές.

Προχτές σε μια απρόσμενη συνάντηση του Αλέκση με δύο νεαρούς συμπολίτες που συστήθηκαν ως μαθητές που πήραν μέρος στις πανελλήνιες εξετάσεις (τον έναν από αυτούς μετά τον θαυμάσαμε και σε φωτογραφίες από άλλες εκδηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ) έγινε ο παρακάτω διάλογος:

Μαθητής: Είχα δώσει πανελλήνιες...
Αλέκσης: Με βάση εισαγωγής;
Μαθητής: Ναι με βάση εισαγωγής και...
Αλέκσης: Σε κόψανε.. Σ’ έκοψε η Κεραμέως..

Στη συνέχεια ο μπρόεδρος (ο οποίος ήδη ήξερε -ίσως χάρη σε κάποιο κληρονομικό χάρισμα- από πριν τις επιδόσεις στις πανελλήνιες του νέου που εντελώς τυχαία συνάντησε) διαπίστωσε με θλίψη ότι «20.000 παιδιά σαν κι εσένα θα μπορούσαν να έχουν περάσει σε κάποιο πανεπιστήμιο». Φυσικά αυτό που στεναχωρεί τον μπρόεδρο Αλέκση δίνει χαρά σε κάθε λογικό άνθρωπο που δεν θέλει τα πανεπιστήμια να είναι ο Άγιος Παντελεήμονας της εκπαίδευσης, στον οποίο καταλήγουν οι (από εκπαιδευτικής απόψεως) «κουτσοί και στραβοί», αλλά το θέμα μου σήμερα δεν είναι αυτό.

Το θέμα μου είναι αυτό το «Σε κόψανε... Σε έκοψε η Κεραμέως» που κανονικά θα έπρεπε να ακούγεται με μουσική υπόκρουση τον εθνικό μας ύμνο. Γιατί λίγα πράγματα είναι τόσο ελληνικά όσο το να ρίχνεις σε άλλους την ευθύνη της αποτυχίας σου.

Κάποιος μπορεί να παρατηρήσει ότι στην πραγματικότητα ο συγκεκριμένος μαθητής (δεν έχει σημασία αν είναι ή δεν είναι μαθητής, με τον ίδιο τρόπο που δεν έχει σημασία για τα μηνύματα του έργου το ότι τον Άμλετ ποτέ δεν τον υποδύεται ένας αληθινός Δανός πρίγκιπας) δεν «κόπηκε» και πολύ περισσότερο δεν τον «έκοψε» καμία Κεραμέως, αλλά απέτυχε να ανταπεξέλθει ακόμα και στις ελάχιστες απαιτήσεις ενός διαγωνισμού στον οποίο οικειοθελώς συμμετείχε. Δεν πέρασε ούτε τη βάση. Απέτυχε και μάλιστα παταγωδώς.

Αυτό θα ήταν αλήθεια αν ο μαθητής δεν ήταν Έλληνας.

Ένας πραγματικός Έλληνας (και κατ’ επέκταση ο ελληνικός λαός στο σύνολό του) ποτέ δεν αποτυγχάνει. Όταν δεν τα καταφέρνει, φταίει πάντα κάποιος άλλος που τον έχει αδικήσει/σαμποτάρει/ματιάσει. Όταν δεν υπάρχει άλλος να του φορτώσει την αποτυχία, ο πραγματικός Έλληνας αποφαίνεται: «ήμουν άτυχος».

Αναπόφευκτα, ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τους Έλληνες μαθητές στις πανελλήνιες. Ποτέ δεν αποτυγχάνουν. Πάντα κάποιος άλλος φταίει που τους αδικεί και τους «κόβει».

Τη μία τα θέματα ήταν πολύ δύσκολα και απαιτούσαν ειδικές γνώσεις, την άλλη ήταν πολύ εύκολα και δεν μπορούσε να ξεχωρίσει αυτός που πραγματικά είχε διαβάσει, την παράλλη οι πανελλήνιες ήταν κοντά στο Πάσχα και οι αποτυχόντες δεν είχαν προλάβει να χωνέψουν το αρνί, την παραπαράλλη ήταν κοντά σε κάποιο σπουδαίο γεγονός το οποίο δεν τους άφησε να συγκεντρωθούν στη μελέτη τους. Προφανώς όλες τις φορές όσοι απέτυχαν ήταν άτυχοι. Και σα να μην έφταναν αυτά, τώρα τους κόβει και η ίδια η υπουργός της Παιδείας που είχε το θράσος να (ξανα)βάλει κάποιες μίνιμουμ προϋποθέσεις για όποιον θέλει να σπουδάσει με τα λεφτά των φορολογούμενων.

Για να μην τα πολυλογώ, μπορεί η φράση του μπροέδρου Αλέκση να είναι μια λαϊκίστικη μπούρδα που δείχνει την άρρωστη νοοτροπία του ΣΥΡΙΖΑ, όμως ταυτοχρόνως είναι ένα από τα πιο ελληνικά πράγματα που έχω ακούσει σ' αυτήν την προεκλογική εκστρατεία. Και μπράβο του.