Ο Προκόπης Δούκας σχολιάζει τη στάση του πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ - Κίνημα Αλλαγής, Νίκου Ανδρουλάκη, για το πρόσωπο του πρωθυπουργού σε περίπτωση κυβέρνησης συνεργασίας.
Μην τα ξαναλέμε: Υπάρχει ένα όχι ασήμαντο ποσοστό του εκλογικού σώματος του 2019, που έδωσε τη νίκη στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ψηφίζοντας για πρώτη φορά Νέα Δημοκρατία. Η κύρια πολιτική προέλευση των ψηφοφόρων αυτών είναι η παλιά ανανεωτική αριστερά, η κεντροαριστερά και το κέντρο. Βασικό κίνητρο τους, η απομάκρυνση του Αλέξη Τσίπρα από την εξουσία και δευτερευόντως η αντίληψη τους οτι είχαν να κάνουν με έναν κατά βάση εκσυγχρονιστή αρχηγό, που έσερνε το κόμμα του προς το κέντρο.
Πολλοί από αυτούς τους ψηφοφόρους θα ήθελαν να μην ξαναψηφίσουν ΝΔ, αφού άλλωστε δεν ανήκουν εκεί ιδεολογικά. Μέχρι πρόσφατα, η εναλλακτική, ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν τους «γέμιζε το μάτι», με το βιογραφικό του, το ύφος του και τον τρόπο που πολιτεύεται. Δεν τους αρέσει οτι έχει αγκιστρωθεί στη θέση του στην Ευρωβουλή, δεν συγκινούνται από τη στάση του στις υποκλοπές, δεν πείθονται από την όψιμη αποστασιοποίησή του από την Εύα Καϊλή και το εφεύρημα «Δούρειος Ίππος της ΝΔ» (ενώ ήταν κολλητοί συνάδελφοι στο Ευρωκοινοβούλιο), δεν κατανοούν τον αποκλεισμό Μητσοτάκη από την πρωθυπουργία, σε περίπτωση συνεργασίας.
Μετά την τραγωδία των Τεμπών όμως, οι ψηφοφόροι αυτοί αμφιταλαντεύονται περισσότερο από ποτέ. Αρκετοί μάλιστα καλοβλέπουν μια κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, που θα μπορούσε να περιέχει περισσότερους υπουργούς τύπου και προέλευσης Πιερρακάκη και καθόλου ή λιγότερους υπουργούς σαν τον Βορίδη ή τον Καραμανλή. Αυτοί οι ψηφοφόροι θα έπρεπε να είναι ο βασικός στόχος του Νίκου Ανδρουλάκη, από τα δεξιά.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να μην πει τίποτα για το πρόσωπο του πρωθυπουργού, σε περίπτωση κυβέρνησης συνεργασίας, όπως άλλωστε γίνεται και σε πολλές δυτικές χώρες: Η συζήτηση για το ποιος θα ηγηθεί, αρχίζει, με βάση και τη δύναμη των κομμάτων, μετά το αποτέλεσμα της κάλπης.
Τι επαναλαμβάνει όμως τώρα σε αυτούς τους ψηφοφόρους, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος του κεντροαριστερού κόμματος; Ότι θα συνεργαστεί πιθανώς με τη ΝΔ, αν αυτή έρθει πρώτο κόμμα, αλλά ότι ένας από τους βασικούς λόγους, για τον οποίο αυτοί οι ψηφοφόροι τόλμησαν να ψηφίσουν ΝΔ, θα αποκλείεται από την πρωθυπουργία, με κάποιον άγνωστο στη θέση του. Στην ουσία, δηλαδή, τους στέλνει να ψηφίσουν πάλι Μητσοτάκη από τον πρώτο γύρο, ακόμα κι αν δεν θέλουν, με κίνητρο και την πολιτική σταθερότητα.
Είχε φανεί οτι ο Νίκος Ανδρουλάκης απομακρύνεται από αυτή τη ρητορική, με την οποία χάνει ψήφους, γιατί κατάλαβε πόσο αδιέξοδη είναι (το επιχείρημα «δεν συνεργάζομαι με αυτόν που με παρακολουθούσε» δεν ευσταθεί, γιατί πάλι ως αρχηγοί θα είναι υποχρεωμένοι να συνεργαστούν). Η επανάληψή της, θα μπορούσε να δείχνει απειρία, αλλά είναι πιθανό να δείχνει και κάτι άλλο, σε συνδυασμό με τον πήχη του «ισχυρού διψήφιου ποσοστού», που έβαλε (αχρείαστα επίσης) στον εαυτό του.
Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πιθανώς προτιμά σε αυτές τις εκλογές να αποφύγει εντελώς την πιθανότητα συνεργασίας, ώστε να παραμείνει στην αντιπολίτευση και να επιχειρήσει να απομυζά ψηφοφόρους, κυρίως από τα αριστερά του. Δεν επιδιώκει παρά ένα χαμηλό ποσοστό, αρκετό ώστε να μην αμφισβητηθεί, που δεν θα τον βάλει σε «περιπέτειες».
Οι «περιπέτειες» όμως είναι δείγμα υπευθυνότητας, ως προς τη διακυβέρνηση της χώρας. Και είναι ακριβώς αυτές που θα του εξασφάλιζαν ανοδικά ποσοστά και πραγματικό ρόλο ρυθμιστή. Φαίνεται ότι το ΠΑΣΟΚ, που ήδη έχασε την ευκαιρία να πλασαριστεί στη φυσική του θέση, την ηγεμονία στην κεντροαριστερά, χάνει τώρα και αυτή τη δεύτερη ευκαιρία.
8°
