Φάρατζ, Λεπέν και Λούκε σέρνουν τον ευρωπαϊκό χορό

Η ευρωπαϊκή κρίση οδήγησε στην ενίσχυση των ευρωσκεπτικιστών και των αντιπάλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γεγονός που αποτυπώνεται στα αποτελέσματα των ευρωπαϊκών εκλογών του περασμένου Μαΐου και στην ίδια τη σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Oι ευρωσκεπτικιστές και οι αντίπαλοι της ΕΕ δεν είναι ενωμένοι γιατί οι περισσότεροι από αυτούς είναι εθνικιστές και θεωρούν ότι η χώρα τους πρέπει να έχει περισσότερα δικαιώματα και ευκαιρίες από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Παρόλ’ αυτά είναι σε θέση να αξιοποιούν τις δυσκολίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και τις αντιθέσεις μεταξύ της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς που κυριαρχούν στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Την περασμένη Τρίτη (21/10/14) το κύριο άρθρο των «FinancialTimes» είχε τίτλο «Ο Κάμερον φέρνει τη Μ. Βρετανία πιο κοντά στην πόρτα εξόδου» και υπότιτλο «Η δέσμευση του πρωθυπουργού να περιορίσει τη μετανάστευση από χώρες της ΕΕ είναι ένα μη ρεαλιστικό και υψηλού κινδύνου στοίχημα».

Ο Κάμερον δέχεται μεγάλη πίεση από τον Φάρατζ, τον ηγέτη του Κόμματος για την Ανεξαρτησία του Ηνωμένου Βασιλείου (UKIP). Το αντιευρωπαϊκό κόμμα του κ. Φάρατζ ήρθε πρώτο στις ευρωεκλογές του Μαΐου, καταγράφει δημοσκοπικά ποσοστά της τάξης του 15%-20% σε βρετανικό επίπεδο, υποδέχεται στις τάξεις του πολλά δυσαρεστημένα στελέχη του Συντηρητικού Κόμματος του κ. Κάμερον, κέρδισε πρόσφατα τις αναπληρωματικές εκλογές στο Κλάκτον και διεκδικεί με σοβαρές πιθανότητες επιτυχίας τη νίκη στις αναπληρωματικές εκλογές στο Ρότσεστερ, τον επόμενο μήνα.

Όπως επισημαίνουν οι «FinancialTimes», ο πρωθυπουργός κ. Κάμερον αντί να οργανώνει την προεκλογική εκστρατεία των Συντηρητικών εν όψει των βουλευτικών εκλογών του Μαΐου 2015 στη βάση της αντιπαράθεσης με τους Εργατικούς για την οικονομική και την κοινωνική πολιτική, καταλήγει να ανταγωνίζεται τον κ. Φάρατζ σε μια ξενοφοβική επιχειρηματολογία που μετατρέπει τους εργαζόμενους που πηγαίνουν στο Ηνωμένο Βασίλειο από άλλες χώρες μέλη-της ΕΕ σε εύκολο πολιτικό στόχο των δημαγωγών και των λαϊκιστών.

Ο απερχόμενος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Μπαρόζο προειδοποίησε τον κ. Κάμερον ότι κάνει ένα λάθος στρατηγικής σημασίας, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η χώρα του να βρεθεί εκτός ΕΕ και να δει το ειδικό βάρος της στη διεθνή οικονομία και την πολιτική να περιορίζεται δραστικά.

Δεν είναι μόνο ο Κάμερον πολιτικός αιχμάλωτος του αντιευρωπαίου Φάρατζ αλλά και ο σοσιαλιστής πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ δεσμεύεται ολοένα περισσότερο στις επιλογές του από τη ΜαρίνΛεπέν και το Ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο, ενώ η Κεντροδεξιά Καγκελάριος της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ δυσκολεύεται κι αυτή να διαχειριστεί ζητήματα μεγάλης ευρωπαϊκής σημασίας, όπως το χρέος της Ελλάδας και του ευρωπαϊκού Νότου, εξαιτίας της πίεσης που δέχεται από τους δεξιούς ευρωσκεπτικιστές του κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία», του οποίου ηγείται ο ευρωβουλευτής κ. Λούκε.

Ο τελευταίος υποστηρίζει ότι τα χρήματα που δίνονται στην Ελλάδα και σε άλλες υπερχρεωμένες χώρες του Νότου είναι ουσιαστικά δανεικά κι αγύριστα, που θα επιβαρύνουν, αργά ή γρήγορα, τους Γερμανούς φορολογούμενους. Το κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» κατέγραψε ένα ποσοστό 7% στις ευρωεκλογές ενώ πέτυχε διψήφιο ποσοστό στις τρεις τελευταίες περιφερειακές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στη Γερμανία. Η κ. Μέρκελ θέλει να αποφύγει με κάθε τρόπο ένα νέο δανειακό «πακέτο» για την Ελλάδα και καθυστερεί την αναγκαία ρύθμιση του χρέους μέχρις ότου βγάλει οριστικά συμπεράσματα για τις δυνάμεις και την προοπτική των Γερμανών ευρωσκεπτικιστών.

Στη Γαλλία, ο κ. Ολάντ και οι συνεργάτες του άφησαν πίσω τους τις ιδεολογικές αγκυλώσεις και προσπαθούν να προωθήσουν τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές στη γαλλική οικονομία. Διστάζουν όμως να αναβιώσουν το γαλλογερμανικό άξονα, που αποτέλεσε για δεκαετίες ολόκληρες την κινητήριο δύναμη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, γιατί η εθνικιστική, αντιγερμανική, αντιευρωπαϊκή ρητορεία της ΜαρίνΛεπέν αποκτά ολοένα μεγαλύτερη απήχηση.

Ο Κάμερον τρέμει τον Φάρατζ, ο Ολάντ δεσμεύεται από τη Λεπέν, η Μέρκελ διστάζει εξαιτίας του Λούκε και η Ευρωπαϊκή Ένωση χάνει πολύτιμο χρόνο στην αντιμετώπιση των προβλημάτων και μένει πολύ πίσω στο σκληρό ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ και τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Οι αντιευρωπαϊστές και οι ευρωσκεπτικιστές σέρνουν, σε τελική ανάλυση, τον ευρωπαϊκό χορό.