Εκτός από τη βίαιη ωρίμανση (σ.σ. του ΣΥΡΙΖΑ) για την οποία εγκαίρως έχει μιλήσει ο Γιάννης Δραγασάκης, υπάρχει και η βίαιη αντίδραση. Αυτή τη φορά όχι ενός κόμματος, αλλά της αγοράς. Τα αποτελέσματα της ρητορικής της κυβέρνησης ότι η χώρα είναι έτοιμη να φύγει από το ΔΝΤ και ότι θα βγει σύντομα στις αγορές, και μάλιστα χωρίς επιτήρηση, τα είδαμε. Άμεση εκτίναξη των spreads και της αγοράς των ελληνικών ομολόγων. Βεβαίως, το κακό κλίμα επέτεινε και η ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ, η εκλογολογία και η παραφιλολογία γύρω από τον ενδεχόμενο χρηματισμό των βουλευτών προκειμένου να ψηφίσουν για Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Tι δηλούν τα παραπάνω; Ότι τα δύο κόμματα εξουσίας πρέπει να είναι πολύ προσεκτικά όταν ομιλούν. Διότι, δυστυχώς, η ελληνική οικονομία, όπως φάνηκε με την πρώτη αναταραχή, είναι απολύτως ακάλυπτη από τους «διεθνείς ανέμους». Και αυτό οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι δεν έχουν προχωρήσει οι μεταρρυθμίσεις και οι διαρθρωτικές αλλαγές. Το φορολογικό αλλάζει πιο συχνά και από τον καιρό στο Λονδίνο, η γραφειοκρατία δεν έχει αντιμετωπιστεί, τα επαγγέλματα δεν έχουν ανοίξει, το δημόσιο δεν έχει εκσυγχρονιστεί, οι ιδιωτικοποιήσεις δεν προχωράνε, ενώ επενδύσεις ακούμε και επενδύσεις δεν βλέπουμε. Μπορεί να έχουν γίνει και μάλιστα μεγάλα βήματα σε δημοσιονομικό επίπεδο, ωστόσο δεν έχουν αλλάξει πολλά στο παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Άρα σε επίπεδο λειτουργίας-μοντέλου είμαστε ακόμα στα χρόνια της οικονομικής ευμάρειας, αλλά χωρίς λεφτά.
Ο καθηγητής Γιάννης Βούλγαρης συνηθίζει να μιλά για το «κόμμα της εθνικής ανασυγκρότησης», διαπιστώνοντας ότι ένα τέτοιο κόμμα δεν υπάρχει. Διάσπαρτα υπάρχουν πρόσωπα με ατζέντα μεταρρυθμιστική. Ωστόσο τον τόνο τον δίνουν οι ακραίοι και οι λαϊκιστές. Άλλωστε η λέξη συνεννόηση είναι (σχεδόν) ποινικοποιημένη. Συν τοις άλλοις, είναι πρόδηλο ότι χωρίς οριζόντια πολιτική συνεννόηση δεν μπορούν να προχωρήσουν οι διαρθρωτικές αλλαγές που έχει ανάγκη η οικονομία. «Κυβέρνηση ειδικού σκοπού», την ονομάτισε ο Σπύρος Λυκούδης.
Για αυτό έχει μεγάλη σημασία ότι ο Αλέξης Τσίπρας σημείωσε ότι «επιδιώκουμε μια ευρύτατη εθνική, κοινωνική και πολιτική συνεννόηση». Και έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία ότι την αναφορά αυτή την έκανε στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ και όχι στο… Κόμο ή στο Τέξας!
Βεβαίως, τα λόγια του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ενδεχομένως να ηχούν ως παραφωνία όταν ακούει κανείς τα (περισσότερα) στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στα τηλεπαράθυρα ή διαβάζει τον ιστότοπο Iskra (απηχεί τις απόψεις της ομάδας Λαφαζάνη). Παρά ταύτα και για το καλό της χώρας, ο πρωθυπουργός επιβάλλεται να πιαστεί από τις φράσεις αυτές και να επιδιώξει ένα πλαίσιο επικοινωνίας με την αξιωματική αντιπολίτευση. Οι ελίτ, τα ΜΜΕ και, γιατί όχι, η ίδια η κυβέρνηση πρέπει να ενισχύσουν τις φωνές εκείνες (Σταθάκης, Δραγασάκης κ.ά.) εντός του ΣΥΡΙΖΑ που επιθυμούν μια ρεαλιστική προσέγγιση των ζητημάτων. Η κοινωνία μόνο να κερδίσει θα έχει αν κάτσουν στο ίδιο τραπέζι ο κ. Σαμαράς με τον κ. Τσίπρα, όπως συμβαίνει σε καιρούς κρίσης σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου (βλ. Πορτογαλία, Ιρλανδία κ.ά.). Δεν μπορεί να μονοπωλούν και πολύ περισσότερο να διαμορφώνουν την ατζέντα της επικαιρότητας οι γραφικές φιγούρες των δύο κομμάτων – άσε που είναι και πολλές. Και στην τελική, ο πρωθυπουργός ακόμα και αν χάσει από αυτή την τακτική, θα ξέρει ότι έχει κάνει το απολύτως σωστό. Και αυτό είναι το σημαντικότερο αυτή την ώρα!
4°
