Το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, οι απόψεις που λέγονται και γράφονται, η απαίτηση για αλλαγές.
Είτε πρόκειται για απροκάλυπτη προπαγάνδα, είτε για μετάθεση ευθυνών, είτε για απόπειρα αναβάπτισης μέσω μια κολυμπήθρας γεμάτης αίμα, μετά το δυστύχημα των Τεμπών ακούσαμε και ακούμε διάφορα παραμύθια. Αυτά εδώ νομίζω είναι τα πιο μεγάλα.
Για το δυστύχημα φταίει η ιδιωτικοποίηση Ίσως το πιο ακραίο παραμύθι από όλα όσα λέγονται ή γράφονται για τα Τέμπη. Σταθμάρχες, ελεγκτές, οι προϊστάμενοι τους, οι προϊστάμενοι των προϊσταμένων τους κ.ο.κ., όλοι όσοι είναι λίγο ή πολύ υπεύθυνοι για το δυστύχημα είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Ανήκουν στο κομμάτι εκείνο του ΟΣΕ που παρέμεινε στο ελληνικό δημόσιο. Η άποψη περί «εγκληματικής ιδιωτικοποίησης» γίνεται ακόμα πιο σουρεαλιστική αν κανείς σκεφτεί ότι η εταιρεία που αγόρασε το κομμάτι του ΟΣΕ που πουλήθηκε ανήκει στο ιταλικό δημόσιο. Στο δυστύχημα των Τεμπών δεν υπάρχει ιδιωτικός τομέας.
Για το δυστύχημα φταίει ο καπιταλισμός και το κυνήγι του κέρδους Αυταπόδεικτο παραμύθι και για τους λόγους που έχουν να κάνουν με τη «δολοφονική ιδιωτικοποίηση» αλλά και για έναν ακόμα: η οικονομική ζημιά που υφίσταται μια εταιρεία μεταφορών μετά από ένα δυστύχημα είναι τεράστια και συχνά μοιραία. Γι’ αυτό και στις χώρες της δύσης (εκεί δηλαδή που θριαμβεύει ο καπιταλισμός) οι μεταφορές γίνονται με περισσότερη ασφάλεια απ’ όπου οπουδήποτε αλλού. Γιατί οι εταιρείες πιάνουν τα κέρδη που κυνηγούν όταν οι επιβάτες είναι και νιώθουν ασφαλείς. Το κράτος, δεν έχει τόσο επιτακτικό κίνητρο να νοιαστεί για την ασφάλεια η οποία επαφίεται στην ευσυνειδησία των υπαλλήλων. Οι κυβερνήσεις έχουν κι αυτές συμφέρον από τις ασφαλείς μεταφορές αλλά μόνο για το μικρό διάστημα που κυβερνούν (εξ ου και σπανίως μια κυβέρνηση σχεδιάζει με ορίζοντα δεκαετιών ενώ συχνά φορτώνει δουλειά στην επόμενη).
Για το δυστύχημα φταίνε όλες οι κυβερνήσεις το ίδιο Όχι ακριβώς. Φυσικά αυτό που παραλαμβάνεις έχει τεράστια σημασία για τον πρώτο καιρό της διακυβέρνησης αλλά όσο τα χρόνια περνούν οι ευθύνες βαραίνουν όλο και περισσότερο αυτούς που κυβερνούν. Ακόμα κι αν δεν μπορούν να διορθώσουν όλα τα χάλια των προηγούμενων οφείλουν να είναι ενήμεροι και να ενημερώνουν και τους πολίτες.
Ο Καραμανλής είναι γενναίος επειδή ανέλαβε την πολιτική ευθύνη και παραιτήθηκε Για αρχή είτε την αναλάμβανε είτε όχι η πολιτική ευθύνη ήταν αντικειμενικά δικιά του. Το μόνο που θα κατόρθωνε παραμένοντας στη θέση του θα ήταν να εξοργίσει ακόμα και τους πιο μετριοπαθείς. Επιπροσθέτως φαίνεται ότι αυτό που είχε στο μυαλό του ήταν να παραιτηθεί μόνο και μόνο για να είναι και πάλι υποψήφιος λίγες εβδομάδες μετά την παραίτηση. Όχι και πολύ «γενναία» στάση ακόμα και για όσους μπερδεύουν τη γενναιότητα με το αυτονόητο.
Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κάνουν σπουδαία δουλειά στην κάλυψη του θέματος Μετά το δυστύχημα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης όντως κάνουν τη δουλειά τους πολύ καλά (και παρά το διάχυτο κουσούρι του υπερσυναισθηματισμού που νομίζω δεν ταιριάζει στην ενημέρωση). Μόνο που είναι δύσκολο κανείς να ξεχάσει πως λίγες μέρες πριν το δυστύχημα το πιο σημαντικό θέμα για πολλές ενημερωτικές εκπομπές ήταν το αν φέτος η λαγάνα θα είναι μισό ή ένα ευρώ ακριβότερη. Αν τα ΜΜΕ έκαναν όλο τον χρόνο το ίδιο καλά τη δουλειά τους πολλά από αυτά που μας φαίνονται πρωτοφανή θα ήταν γνωστά (εννοείται πως γράφω για τα κυρίαρχα ΜΜΕ καθώς ρεπορτάζ για την κατάσταση των σιδηροδρόμων είχαν γίνει και είχαν συναντήσει ελάχιστο ενδιαφέρον).
Δημοσιογράφοι είπαν «ευτυχώς που έγινε το δυστύχημα» επειδή «επιτέλους θα φτιάξουμε σιδηροδρόμους» Κανένας και ποτέ. Αυτά είναι λόγια που επινόησαν και απέδωσαν σε δημοσιογράφους παρουσιαστές «ψυχαγωγικών» εκπομπών προκειμένου να τους επιτεθούν.
Ο ελληνικός λαός απαιτεί αλλαγές Αυτό δεν είναι ακριβώς παραμύθι. Ο ελληνικός λαός όντως απαιτεί αλλαγές. Απλώς ακόμα ένα μεγάλο κομμάτι του φαίνεται να δυσκολεύεται να αποδεχτεί ότι αυτές οι αλλαγές αναπόφευκτα τον περιλαμβάνουν. Και ακόμα προσπαθεί να βρει τρόπους να αλλάξει η χώρα χωρίς να αλλάξει το ίδιο. Να γίνουν όλα «ευρωπαϊκά» αλλά εκείνοι να παραμείνουν «ελληνάρες». Με αποτέλεσμα να ξεσηκώνονται αλλά να μην απαιτούν αυτά των οποίων η έλλειψη οδήγησε στο δυστύχημα των Τεμπών: την αυστηρή επιβολή των νόμων και των κανόνων, την αξιολόγηση, την αξιοκρατία και τη διαφάνεια. Και μπράβο του.
12°
