Όταν οι σύντροφοι υφίστανται την εξέγερση

Λίγες μέρες (πιθανόν και ώρες) πριν από την επίθεση στον άνθρωπο παγόνι (κατά κόσμον Γιάνη Βαρουφάκη) ο βουλευτής του κόμματός του, σύντροφος Κρίτων Αρσένης, είχε ανεβάσει στο ίνστα το γκραμ αυτή τη φωτογραφία:

Λίγες μέρες (πιθανόν και ώρες) μετά, κάποιοι εξεγερμένοι συμπολίτες έκαναν μια μικρή επίδειξη του πού ακριβώς βγαίνουν οι εξεγέρσεις σε μια δημοκρατία, αλλά φοβάμαι ότι για πολλοστή φορά αυτή η επίδειξη καθόλου δεν θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύονται (και πιθανόν να σκέφτονται) πολλοί από τους πολιτικούς της αριστεράς οι οποίοι προτρέπουν σε «εξέγερση», «επανάσταση» ή «ανατροπή του συστήματος» κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνουν (χωρίς να αποκλείεται κάποιοι όντως να μην καταλαβαίνουν) ότι σε μια δημοκρατία στην οποία η ελευθερία έκφρασης και ψήφου είναι απόλυτη (και περιλαμβάνει ακόμα και τα άκρα) η εξέγερση και πολύ περισσότερο η ανατροπή της, δεν μπορεί παρά να είναι δουλειά αντιδημοκρατών τραμπούκων όπως αυτοί που επιτέθηκαν στον Βαρουφάκη. Και ότι η «επανάσταση», δηλαδή η βίαιη ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης και η αλλαγή του πολιτεύματος, δεν μπορεί παρά να έχει σκοπό μια δικτατορία.

Φοβάμαι ότι οι πολιτικοί της αριστεράς θα συνεχίσουν απτόητοι να χρησιμοποιούν λεξιλόγιο που παραπέμπει σε βίαιες ενέργειες αρνούμενοι να συνειδητοποιήσουν ότι οι αντιδράσεις που αυτό το λεξιλόγιο μπορεί να προκαλέσει δεν μπορεί παρά να έχουν στόχο και τους ίδιους. Γιατί είτε τους αρέσει είτε όχι (κι επειδή σίγουρα τους αρέσει το σωστό μάλλον είναι «είτε θέλουν να το παραδεχτούν είτε όχι») είναι και οι ίδιοι μέρος του συστήματος. Εκτός αν κανείς πολιτικός νομίζει ότι το κόμμα του μπορεί να συμμετέχει στις εκλογές, να εκλέγει βουλευτές, να εισπράττει την προβλεπόμενη κρατική επιχορήγηση, ο ίδιος να εκλέγεται βουλευτής, να συμμετέχει στις συνεδριάσεις της Βουλής και να εισπράττει τον μισθό του βουλευτή και μετά να ποζάρει ως αντισυστημικός και επαναστάτης.

Η επίθεση στον Βαρουφάκη θα μπορούσε να είναι (άλλη) μια ευκαιρία για τους συντρόφους να αναθεωρήσουν, αν μη τι άλλο, το λεξιλόγιό τους, αλλά νομίζω πως και αυτή η ευκαιρία θα πάει χαμένη.

Άλλωστε και το ίδιο το θύμα της επίθεσης έσπευσε να τουιτάρει «Δεν ήταν αναρχικοί, αριστεριστές, κομμουνιστές ή νέοι μέλη κανενός κινήματος. Μπράβοι της Νύχτας ήταν (και φαινόντουσαν)»  απευθυνόμενος μάλλον σε ανθρώπους που επιμένουν να αμφισβητούν ότι αυτό που κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια δεν μπορεί παρά να είναι γάτα.

Ακόμα και η σύλληψη του 17χρονου αναρχικού στα (πού αλλού;) Βόρεια Προάστια (η επιβεβαίωση δηλαδή της παρουσίας γάτας) δε νομίζω ότι θα αλλάξει τίποτα. Η πώληση θεωρητικής βίας θα συνεχιστεί κανονικά όπως και οι υποκριτικοί κλαυθμοί και οδυρμοί όταν κάποιοι αποφασίζουν ότι βαρέθηκαν με τη θεωρία και θέλουν λίγη δράση.

Όμως αυτό που δεν μπορούν (ή δεν θέλουν) να καταλάβουν οι σύντροφοι της «επανάστασης», της «ανατροπής», της «εξέγερσης» και άλλων βίαιων και αιματηρών καταστάσεων, καλό είναι να το εμπεδώσουμε όλοι οι υπόλοιποι που δεν έχουμε κανένα απολύτως συμφέρον από την πώληση τέτοιων λέξεων: στις δημοκρατίες βία χρησιμοποιούν αυτοί που θέλουν να τις ανατρέψουν και αυτοί που θέλουν να ανατρέψουν τις δημοκρατίες μπορεί να είναι από φασίστες μέχρι αναρχικοί αλλά δημοκράτες δεν μπορεί είναι. Και μπράβο μας.  

ΥΓ1 – Εντωμεταξύ αν ο ισχυρισμός περί «μπράβων της νύχτας» είναι ειλικρινής γεννά το εξής ερώτημα: τι ζόρι τραβάνε οι σύντροφοι με την παρουσία της αστυνομίας σε μια περιοχή στην οποία οι μπράβοι της νύχτας αισθάνονται τόσο άνετα και τόσο ασφαλείς ώστε να επιτεθούν σε αρχηγό κόμματος της Βουλής;

ΥΓ2 - Το τουίτ περί μπράβων της νύχτας του ανθρώπου που τσιγκουνεύεται τα «ν» ξεπερνάει μόνο αυτό το τουίτ του καραμανλικού συριζαίου (συγγνώμη για τον πλεονασμό) Αντώναρου ο οποίος απεφάνθη ότι η επίθεση όχι μόνο έγινε από μπράβους της νύχτας αλλά και ότι η εντολή ήρθε από την κυβέρνηση.