Μπρουτάλ και Νεάντερνταλ

«Είμαι πολύ μπρουτάλ, είμαι και Νεαντερτάλ»
(τίτλος καψουροτράγουδου, που θριάμβευε στις πίστες των σκυλάδικων στη δεκαετία του '80)

Εμμονικά ο Αλ. Τσίπρας στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, τις Βρυξέλλες και όπου αλλού βρεθεί επαναλαμβάνει με έμφαση ότι κινδυνεύει η Δημοκρατία στην Ελλάδα από το «καθεστώς Μητσοτάκη», ότι έχει διαβρωθεί το κράτος δικαίου, ότι χειραγωγούνται Δικαιοσύνη και μέσα ενημέρωσης, ότι έχει υπονομευθεί η ανεξαρτησία των Ανεξάρτητων Αρχών και γενικά ότι η χώρα κινείται πλέον σε συνθήκες πολιτικής και συνταγματικής εκτροπής. Κατ' ακολουθίαν αυτών, τα κεντρικά διλήμματα με τα οποία βαδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ προς τις κάλπες είναι «Δημοκρατία ή εκτροπή», «Δημοκρατία ή Μητσοτάκης», «Δημοκρατία ή Νέα Δημοκρατία», όπου ως Δημοκρατία παρίσταται ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλ. Τσίπρας και ως εκτροπή η Νέα Δημοκρατία και ο Κ. Μητσοτάκης.

Σκόπιμο γίνεται λοιπόν να δει κανείς ποιες είναι οι εκπεφρασμένες αντιλήψεις του ίδιου του πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ και στελεχών του κόμματός του εις ό,τι αφορά τη λειτουργία των θεσμών της Δημοκρατίας, τη Δικαιοσύνη, τα μέσα ενημέρωσης και όλα τα άλλα ζητήματα, που στοιχειοθετούν την, κατά την άποψή του, «εκτροπή». Έτσι θα γίνουν καλύτερα αντιληπτά τα δικά του μέτρα και σταθμά, βάσει των οποίων κρίνει και εγκαλεί σήμερα το «καθεστώς Μητσοτάκη».

Εις ό,τι αφορά το κράτος δικαίου και τη Δικαιοσύνη, ο Αλ. Τσίπρας έδωσε ένα σαφές δείγμα των αντιλήψεών του, όταν εκδικαζόταν στο Συμβούλιο της Επικρατείας η υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών. Συγκεκριμένα, πριν εκδοθεί η απόφαση, στη φάση των διασκέψεων των δικαστών, είχε διαδοχικά δηλώσει:

• «Δεν δίνω ούτε μία πιθανότητα να ακυρωθεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας ο διαγωνισμός.»
• «Το διακύβευμα δεν είναι απλώς η ερμηνεία του Συντάγματος αλλά αν η εκλεγμένη από τον λαό πλειοψηφία έχει δικαίωμα να ρυθμίσει το χάος του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου ή τα ιδιωτικά συμφέροντα είναι υπεράνω της Δημοκρατίας.»
• «Το διακύβευμα είναι αν σε αυτό το τόπο θα αποφασίζει η Βουλή, η εκλεγμένη κυβέρνηση ή τα οικονομικά συμφέροντα. Αυτή η μάχη δεν είναι ενός υπουργού αλλά μιάς ολόκληρης παράταξης και ενός λαού. Ο διαγωνισμός είναι μέτωπο για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας.»
• «Ο νόμος που η κυβερνητική πλειοψηφία ψήφισε και εφαρμόζεται έχει δικαιωθεί από τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινής γνώμης, με στόχο να σταματήσουν τα ντε φάκτο καθεστώτα.»

Και ο εισηγητής του νόμου για τις τηλεοπτικές άδειες, Ν. Παππάς, πρόσθετε:

• Αν κριθεί αντισυνταγματικός ο νόμος είναι προφανές ότι δεν θα είναι μία ευχάριστη εξέλιξη όχι για τη κυβέρνηση αλλά για τη λειτουργία της Δημοκρατίας μας. (21/10/2023)

Με άλλους λόγους, δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας που θα έκριναν αντισυνταγματικό το νόμο, θα ταυτίζονταν με ιδιωτικά συμφέροντα, θα τάσσονταν εναντίον του μετώπου για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της μάχης του λαού και υπέρ ντε φάκτο καθεστώτων, θα λάμβαναν αποφάσεις αρνητικές για τη λειτουργία της Δημοκρατίας κ.λπ. κ.λπ. Τι παραπάνω από αυτά που είπαν θα μπορούσε να πει ένας πρωθυπουργός και υπουργοί του προκειμένου να χειραγωγήσουν αποφάσεις της Δικαιοσύνης; Και δεν αποτελούν αυτές οι βίαιες παρεμβάσεις αληθή εκτροπή από τους κανόνες λειτουργίας των θεσμών του κράτους δικαίου και της ίδιας της Δημοκρατίας;

Παρά αυτή την ασφυκτική πίεση στις παραμονές έκδοσης της απόφασής τους, παρά αυτή τη θεσμικά πρωτόγονη επιχειρηματολογία, οι δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας εν τέλει κατεδάφισαν τον νόμο, κρίνοντάς τον αντισυνταγματικό. Ο επίλογος, όταν έγινε γνωστή η απόφαση, γράφηκε με μία απαξιωτική δήλωση - επίθεση της τότε κυβερνητικής εκπροσώπου Ολ. Γεροβασίλη, σύμφωνα με την οποία «το Συμβούλιο της Επικρατείας είναι το δικαστήριο που έκρινε συνταγματικά τα μνημόνια που διέλυσαν την Ελλάδα, έκρινε συνταγματικό το μαύρο στην ΕΡΤ και έκρινε συνταγματικό το PSI που διέλυσε τα ασφαλιστικά ταμεία».

Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα αν προχωρήσουμε και σε άλλους στενούς συνεργάτες του πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ:

Είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τι ακριβώς μπορεί να σημαίνει η επαναφορά της δημοκρατίας με το καλό ή με το άγριο, που επαγγέλθηκε ο Σπίρτζης. Έσπευσε όμως εγκαίρως να επεξηγήσει ο Πολάκης (7.2.2023), ερμηνεύοντας αυθεντικά τη σκέψη του Σπίρτζη: «Με το καλό σημαίνει ότι όσοι πολιτικοί και μη θα επιστρέψουν οικειοθελώς στο δημόσιο τα κλεμμένα θα πάνε φυλακή με τις ευεργετικές διατάξεις του νόμου. Με το άγριο σημαίνει ότι όσοι πολιτικοί και μη θα παρεμποδίσουν την αποκατάσταση της Δικαιοσύνης και τη κάθαρση θα μπουν και θα μείνουν στη φυλακή μέχρι να σβήσει ο ήλιος».

Ίσως θα πρέπει τώρα, με τη σειρά του, να ερμηνεύσει αυθεντικά ο ίδιος ο Τσίπρας τη σκέψη του Πολάκη, όπως και εκείνος ερμήνευσε αυθεντικά τη σκέψη του Σπίρτζη. Άλλωστε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να εκτιμά ιδιαίτερα τον Πολάκη, τον «αψύ Κρητικό», όπως του αρέσει να τον αποκαλεί. Ενδεικτικά μάλιστα είχε δηλώσει στην Κρήτη, απευθυνόμενος σε Κρητικούς, ότι πρέπει να είναι υπερήφανοι για το Κρητικόπουλο (δηλαδή τον Πολάκη) που δεν κολλάει πουθενά. Πώς αντιλαμβάνεται λοιπόν ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αυτό το «άγριο» του Σπίρτζη και τις διευκρινήσεις του «Κρητικόπουλου»; Δεν οφείλει να απαντήσει κατά πόσο συμμερίζεται αυτές τις δηλώσεις των πρώην υπουργών στελεχών του; Αν συμφωνεί, έστω και διά της σιωπής του, ας το γνωρίζουν οι ψηφοφόροι. Αν διαφωνεί, οφείλει το πει.

Και ίσως ακόμη θα πρέπει να διευκρινίσει ο Αλ. Τσίπρας πώς ακριβώς αντιλαμβάνεται ο ίδιος το ζήτημα της διαπλοκής εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας. Επί παραδείγματι, σε σχέση με το διορισμό της τέως προέδρου του Αρείου Πάγου Βασιλικής Θάνου, τον Ιούλιο του 2017, δέκα μόλις ημέρες μετά τη συνταξιοδότησή της, ως άμισθης νομικής συμβούλου, προϊσταμένης του αντίστοιχου γραφείου του. Επίσης να διευκρινίσει πώς ακριβώς αντιλαμβάνεται την ανεξαρτησία των ανεξάρτητων αρχών όταν στη συνέχεια, λίγους μήνες πριν χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές του Ιουλίου 2019, η νομική του σύμβουλος κ. Θάνου τοποθετήθηκε, με πρότασή του, ως πρόεδρος της Ανεξάρτητης Αρχής Ανταγωνισμού, με πενταετή θητεία.

Είναι πολλά που θα μπορούσαν να λεχθούν ακόμη για απόπειρες χειραγώγησης της Δικαιοσύνης αλλά και των μέσων ενημέρωσης στη περίοδο διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Καθώς εξελίσσεται όμως η διαδικασία ενώπιον των δύο Ειδικών Δικαστηρίων κατά Παπαγγελόπουλου - Τουλουπάκη και Παππά - Καλογρίτσα, σωστό είναι να αναμείνει κανείς τις αποφάσεις τους πριν καταλήξει σε συμπεράσματα για το ποινικό σκέλος των χαρακτηριστικών υποθέσεων NOVARTIS και τηλεοπτικών αδειών.

Στο πολιτικό επίπεδο ωστόσο δεν είναι δυνατόν να μην επισημανθεί ο θεσμικός πρωτογονισμός των χειρισμών των εμπλεκόμενων, δικαστικών λειτουργών και πολιτικών. Αρχίζοντας από τους αναξιόπιστους προστατευόμενους μάρτυρες - κουκουλοφόρους στην υπόθεση NOVARTIS, που χρησιμοποιήθηκαν για τη σπίλωση 10 πολιτικών αντιπάλων των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (ένας εκ των μαρτύρων μάλιστα βρίσκεται ήδη στη φυλακή για άλλες απάτες) και τελειώνοντας στις πρωτοφανείς αλληλοκαταγγελίες μεταξύ δικαστικών λειτουργών και πολιτικών που χειρίστηκαν βλακωδώς την όλη υπόθεση. Και αρχίζοντας από τα βοσκοτόπια του Καλογρίτσα και τους εκβιασμούς καναλαρχών και τελειώνοντας στις προσπάθειες ελέγχου μεγάλων δημοσιογραφικών συγκροτημάτων, που είχαν περιέλθει σε κατάσταση ανάγκης στα χρόνια της κρίσης, εις ό,τι αφορά τις συνεχείς απόπειρες του ΣΥΡΙΖΑ για χειραγώγηση μέσων ενημέρωσης. Αλλά περί αυτών μετά τις αναμενόμενες αποφάσεις των δύο Ειδικών Δικαστηρίων.

Κάπως «Μπρουτάλ και Νεαντερτάλ» ακούγονται όλα αυτά, όπως τραγουδούσαν τη δεκαετία του '80 στα σκυλάδικα. Και ευχής έργον θα είναι, επειδή άλλο η πολιτική και άλλο τα σκυλάδικα, να μην ξαναζήσουμε καταστάσεις σαν αυτές, που αποτελούν μερικές μόνο από τις πραγματικές εκτροπές των τελευταίων ετών.