Η μοζαμβίκη είναι μακριά;

Στα βράδια της κρίσης σύμφωνα με τους κόρε ύδρο, «μαζί τα φάγαμε απ’ τον κώλο, μωρό μου» και ας ήμασταν τόσο μόνοι μας όσο ποτέ άλλοτε, ή μάλλον ας νομίζαμε ότι ήμασταν τόσο μόνοι μας. Μόνοι μας εμείς οι «μοναδικοί». Εμείς εναντίον όλων. Εμείς που ξέραμε την αλήθεια, μόνο εμείς, τα 10 εκ. των ηρώων απέναντι στους 6 δις άσχετους βελανιδοφάγους, ή κάπως έτσι ηρωικά και πένθιμα...... Στην πραγματικότητα είμαστε μόνοι μας ακόμη και μεταξύ μας. Ο καθένας την πάρτη του. Εμείς απέναντί τους. Όμως, στην πραγματικότητα, εμείς απέναντί μας. Ο καθένας μας εναντίον όλων των άλλων.

Περάσαμε ήδη 6 χρόνια ύφεσης, ζούμε 4 χρόνια με δανεικά από τους συνεταίρους μας, γιατί κανείς άλλος από τους 6 δις κατοίκους του πλανήτη δεν θέλει να μας δανείσει, φτιάξαμε και μεταξύ μας έναν κουμπαρά στην τράπεζα της ελλάδας για το δημόσιο χρέος που ζήτημα να μάζεψε τα έξοδα για την τηλεοπτική του διαφήμιση, και πυροβολήσαμε κάθε έννοια λογικής και επιχειρημάτων, πιστεύοντας κάθε αγράμματο και αστοιχείωτο που μας έταζε ζάππεια 1,2,3, επαναδιαπραγματεύσεις, σκισμένα μνημόνια –σκισμένα καλσόν, ψεκασμένα φληναφήματα για γερμανικές αποζημειώσεις που μετατρέπονταν σε βουλευτικές αποζημειώσεις για τους πολυλογάδες τους, και σε πύρινους λόγους για πινοσέτ και χούντα και προσκυνημένους δοσίλογους που μετά γίνονταν ταξίδια γνωριμίας στον σόιμπλε, στον ρασμούσεν, στο ΔΝΤ στην «κοιλιά του κήτους» από τον πρόεδρο του 15μελούς, και ηρωικές ανακηρύξεις ΑΟΖ στα καφενεία που θα μας γέμιζαν τσαμπουκά, αναζητώντας γαλόνια «υδατάνθρακες» εξόρυξης στην πετρελαιοπηγή που καθόμαστε πάνω της αλλά το μόνο που βγάζει πηγαία και αυθόρμητα είναι βλακεία και ημιμάθεια. Και εκεί ανάμεσα ο κρυμμένος φασισμός γίνεται δυνατός, και αναγνωρίσαμε δικά μας φιλικά πρόσωπα στους ναζί, στους «ελληναράδες» δολοφόνους. Πέρασαν 2μισι χρόνια από τις προηγούμενες εκλογές, πάμε σε νέες και τα κόμματα που σκίζονταν 30χρόνια για την απλή αναλογική την ξεχάσανε, συμβιβάζονται με τις 50 έδρες bonus στο 1ο κόμμα από το κατακριτέο πάλαι ποτέ «καλπονοθευτικό» εκλογικό νόμο του πάκη.

Έτσι φτάσαμε 4 χρονιά μετά ο ψεύτης πρωθυπουργός, που τότε καθύβριζε απο τη βουλή καθημερινά τον «προδότη» πρωθυπουργό σαν αντιπολίτευση, να μην πατά στη βουλή γιατί τον «προσβάλλει» ο τσύριζα, να μην καλεί υπουργικά συμβούλια, να συνεδριάζει μόνο με τον μπαλτάκο και τον χρύσανθο (και αυτοί με τις επαφές τους στα χρυσαύγουλα) για το «σκίσιμο» των μνημονίων, και να λέει ότι θα γίνουν εκλογές όποτε λέει το σύνταγμα και όχι όποτε θέλει ο τσύριζα, αυτός που 3 χρονια πριν ήθελε επαναλαμβανόμενες εκλογές μέχρι η πολιτική του άνοιξη να γινόταν κυβέρνηση. Θα έπρεπε να ζητησει απο την google να κατεβάσουν όλες τις ομιλίες του από τον παλαιό εκείνο τον καιρό να μη γελάμε μαζί του. Και το «ξώπορτο» που μας εκπροσωπεί γυρίζει νέα κωμωδία και ζητά απο το δντ να αποχωρήσει γιατί, τους λέει, θα βγούμε ξανα στις αγορές και μείνανε μαλάκες οι άνθρωποι απορρώντας με τη μαλακία που μας δέρνει στην ελλάδα. Ήδη το επιτόκιο πήγε στο 7% και θα τραβήξει την ανηφόρα. Έτσι χωρίς σχέδιο, χωρίς στόχους, χωρίς λογική, χωρίς πολιτική. Πολιτικοί (;) σε παράκρουση, αν όχι σε αποσύνθεση.

Ενώ 4 χρόνια τώρα κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας αξιολύπητα για τον υποτιθέμενο πλούτο και την υποτιθέμενη όποια ομορφιά μιας χώρας (που και καλά άλλη δεν υπάρχει) που καθημερινά καταστρέφουμε, κοκορευόμαστε πια και παγκόσμια για έναν τάφο 2 χιλιάδων χρόνων στην αμφίπολη που ελπίζουμε να ξεθάψουμε από μέσα του το φιλότιμο, την ειλικρίνια την άμιλλα, τη δημοκρατία, την ισότητα και όποια άλλη αξία θάψαμε βαθιά μέσα μας στην εποχή της κίβδηλης ευμάρειάς μας. Ο χρυσός αιώνας του «μερακλή». Και ίσως μια μέρα ανοίξουμε ένα ακόμη μουσείο εκεί, που θα είναι ανοιχτό όποτε γουστάρουν οι υπάλληλοί του, που θα είναι αυτοδικαίως εκ καλαμάτας ορμώμενοι, γιατί η ακρόπολη στην αθήνα δεν χωρά άλλους «καλούς έλληνες» καλαματιανούς. Και 4 χρόνια μετά το μετερίζι της κερατέας, μετράμε αντίστροφα την ώρα που τα σκουπίδια της φυλής θα ανατιναχτούν να γεμίσουν μέχρι και τον τάφο στην αμφίπολη.

Θυμάστε τότε που ο κόσμος είχε ταρακουνηθεί απο τις δεκάδες συγκεντρώσεις παγκοσμίως δεκάδων συμμετέχοντων υποστήριξης στο δίκαιο αγώνα μας βροντοφωνάζοντας «είμαστε όλοι έλληνες»; Τι να έγινε άραγε εκείνο το τεράστιο παγκόσμιο ρεύμα που χόρευε συρτάκι στις πλατείες ανά την υφήλιο; Γιατί δεν βάζουμε ένα λεωφορείο να τους μαζέψει να έρθουν να συνεχίσουν τον αγώνα από εδώ; Τώρα που βγαίνουμε απο το δντ!!!

Κολλάω στις φωτογραφίες-οδοιπορικό της μπιρμπίλη από τη βόρεια μοζαμβίκη), των πλούσιων στην καρδιά και την ψυχή κατοίκων της (το πιο δυνατό φωτορεπορτάζ της χρονιάς), μια ελλάδα που δεν υπήρξε ποτέ, μια ανόθευτη ζωή πάνω από τις στημένες αναλογίες του πλούτου των G20, η ζωή που χάσαμε στα αυθαίρετα δανεικά μίζερα lifestyle παραμύθια μας, η αλήθεια του «3ου κόσμου» κόντρα σε όλα τα οικονομικά εμπόδια που στήνουμε μεταξύ μας. Είμαστε η 32η πιο πλούσια χώρα του κόσμου (και αν υπολογίζαμε την παραοικονομία ίσως παραπάνω) και φωνάζουμε σαν να είμαστε η 186η φτωχότερη, και δανειζόμαστε από τους εταίρους μας για να πληρώνουμε τα χρέη μας και φωνάζουμε γιατί δεν μας δανείζουν και άλλα πολλά περισσότερα για να πληρώνουν τα πρωτογενή ελλείμματά μας, τις πρόωρες συντάξεις, τα επιδόματα έγκαιρης προσέλευσης, τα διακοποδάνεια και τις πιστωτικές μας κάρτες, και τα θαλασσοδάνεια στα χρεοκοπημένα media και λοιπές επιχειρήσεις τους.

Κατεβαίνουμε σε πορείες και κυνηγάμε ανεμόμυλους τους τοκογλύφους των λαών, τις χώρες τους που δανείζονται με υψηλότερα επιτόκια από αυτά που μας δανείζουν εμάς τον περιούσιο λαό, τους απόγονους της αρχαίας αθηναϊκής δημοκρατίας (που στηριζόταν στην ύπαρξη δούλων και φόρων από τις άλλες πόλεις). Παραμυθιαζόμαστε και αναρωτιόμαστε γιατί δεν μας τα δίνουν, ενώ τους είναι ηθική υποχρέωση αυτών των βελανιδοφάγων. Και μετά παρκάρουμε και ένα πανό για την παγκοσμιοποίηση και για την παγκόσμα φτώχεια. Ποιητική αδεία, το άλλοθί μας για το iphone, το ipad, το tablet, το 4G, τα εισιτήρια για τον manuchao, το τατουάζ του τσε στο μπράτσο, τις corona με λεμόνι, τα κερασμένα σφηνάκια, για τη ζωή που κλέβουμε από τους κάτοικους της κάθε μοζαμβίκης, αλλά που «αγωνιζόμαστε» κάποια στιγμή (μετά θάνατον) να μοιραστούν και αυτοί μαζί μας.

Στη μοζαμβίκη, στον 3ο κόσμο και σε άλλες 152 χώρες οικονομικά φτωχότερες από εμάς, μεγαλώνουμε τον πλούτο μας, εμείς και οι 30 πάνω από εμάς. Εμείς σε βάρος αυτών. Εμείς οι αγωνιστές και αυτοί οι κακόμοιροι του χρώματος, της γεωγραφίας, της ενέργειας, της ιστορίας. Εμείς τα φάγαμε για αυτούς. Αλλά μπορούμε να κατηγορούμε πάντα αυτούς τους στιβ τζομπς του κόσμου που είναι σημαντικά πιο πάνω από εμάς. Αλίμονο, μπορούμε να τους το γράψουμε στο iphone. Το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει με λιγότερα από 10 δολάρια την ημέρα. Αλλά δεν είναι θέμα απόστασης. Κάποιοι ζούσαν και ζουν ανάμεσά μας.

Αν είμαστε μαζί τους τότε ίσως μπορεί να είμαστε και εναντίον μας. Το να είμαστε μαζί τους και στις πράξεις είναι δύσκολο. Το να μην τους «εμπαίζουμε» είναι εύκολο. Το να ξέρουμε ποιοι είμαστε και πού είμαστε είναι εύκολο. Η κεφαλαιοποιηση της apple το 2014 θα είναι κοντά στο 1,3 τρισ. δολάρια. Το παγκόσμιο ΑΕΠ είναι κοντά στα 75 τρισ. δολάρια. Το ΑΕΠ της μοζαμβίκης περίπου 15 δισ. δολάρια.

Το ΑΕΠ της χώρας μας το 2013 μειώθηκε στα 225 δισ. δολάρια. Το ότι δεν το μοιραζόμαστε δίκαια μεταξύ μας είναι δική μας ευθύνη. Το ότι συρρικνώνεται είναι επίσης δική μας ευθύνη. Το ίδιο ισχύει και για τον παγκόσμιο πλούτο, 75 τρισ. δολάρια διά 7δισ. κάτοικοι μπακαλίστικα και ανορθόδα μας κάνει 10.714 δολάρια ανά άτομο, σήμερα. Του χρόνου όμως δεν θα ήταν ούτε τα μισά.