Η διεθνής απάντηση στον κ. Τσίπρα

Αν ακούσει κάποιος από τη μία τον κ. Τσίπρα να μιλάει για την κατάσταση στην Ελλάδα και από την άλλη σοβαρούς διεθνείς παράγοντες  να αναφέρονται στο ίδιο ζήτημα, θα νομίζει ότι η συζήτηση αφορά σε δύο εντελώς διαφορετικές χώρες. Για τον κ. Τσίπρα, στην Ελλάδα δεν υπάρχει δημοκρατία αλλά έχει εγκαθιδρυθεί ένα αυταρχικό καθεστώς, με συνθήκες που προσομοιάζουν σε χούντα, κυριαρχεί η διαφθορά, υπάρχει έλλειψη ελευθερίας του Τύπου. Εικόνα που παραπέμπει σε τριτοκοσμικά κράτη κι όχι σε μια ευρωπαϊκή φιλελεύθερη δημοκρατία. Σύμφωνα με το ίδιο αφήγημα του κ. Τσίπρα, η διεθνής θέση της χώρας υποβαθμίζεται διαρκώς και βρίσκεται στην τελευταία θέση της Ευρώπης σε σειρά κρίσιμων δεικτών (κράτος δικαίου, δικαιώματα πολιτών, ελευθερία του τύπου, πληθωρισμός, τιμές ρεύματος, επιδόσεις στη διαχείριση της πανδημίας κ.λπ.). Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνει ότι η κατάσταση σήμερα είναι πολύ χειρότερη από εκείνη που παρέδωσε εκείνος το 2019 κι αυτό οφείλεται στις πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Είναι πράγματι αυτή η εικόνα που επικρατεί διεθνώς για την Ελλάδα; Την ίδια ημέρα που από το Περιστέρι ο κ. Τσίπρας μιλούσε για «εκτροπή» δημοσιευόταν η τελευταία έκθεση του Economist Intelligence Unit που ουδείς αμφισβητεί την εγκυρότητά της. Σύμφωνα με την έκθεση, η Ελλάδα το 2022 ανέβηκε 9 θέσεις στην κλίμακα του «Δείκτη Δημοκρατίας» (Democracy Index) μέσα σε έναν χρόνο, καταγράφοντας μια από τις πέντε καλύτερες επιδόσεις στον κόσμο.

Έτσι, για το 2022 η Ελλάδα κατατάσσεται στην 25η θέση, από την 34η  το 2021. Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι βρίσκεται σε καλύτερη θέση από άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως η Ιταλία (34η θέση) και το Βέλγιο (36η θέση), ενώ κατατάσσεται πιο ψηλά  και από τις ΗΠΑ (30ή θέση). Η έκθεση λαμβάνει υπόψη πέντε παράγοντες (εκλογική διαδικασία και πλουραλισμός, λειτουργία της Κυβέρνησης, πολιτική συμμετοχή, δημοκρατική πολιτική κουλτούρα και ατομικές ελευθερίες), βάσει των οποίων προκύπτει η βαθμολογία κάθε χώρας.

Στην Έκθεση καταγράφονται προβλήματα που αφορούν στις παρακολουθήσεις και ζητήματα που άπτονται της ελευθερίας του Τύπου. Αλλά πρέπει να σημειωθεί ότι η άνοδος της Ελλάδας κατά 9 θέσεις έγινε λαμβανομένων υπόψη αυτών των παρατηρήσεων. Το 2018, που ήταν η τελευταία πλήρης χρονιά διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, η Ελλάδα κατατασσόταν στην 40ή θέση σε σύνολο 167 χωρών - προτελευταία στην Ευρώπη, ακριβώς πάνω από την Τουρκία.

Λίγες μέρες νωρίτερα δημοσιεύθηκε η Έκθεση της Διεθνούς Διαφάνειας για το 2022 στην οποία η διεθνής κατάταξη της χώρας μας στον Δείκτη Αντίληψης Διαφθοράς (CPI), έχει βελτιωθεί κατά 16 θέσεις: από 67η το 2018 που κυβερνούσε ο κ. Τσίπρας στην 51η σήμερα.

Στο ίδιο πλαίσιο με τα παραπάνω, οι εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (όχι τα πορίσματα κάποιων ευρωβουλευτών συγκεκριμένων πολιτικών ομάδων) με όλες τις παρατηρήσεις για αναγκαίες παρεμβάσεις και την επισήμανση τομέων στους οποίους θα μπορούσε να υπάρξει  περαιτέρω βελτίωση, δείχνουν ενίσχυση κι όχι αποδυνάμωση του κράτους δικαίου στην Ελλάδα.

Η παραπάνω εικόνα αποτυπώνεται και στην αντίληψη που διαμορφώνουν πλέον για την Ελλάδα, διεθνείς οικονομικοί παράγοντες. Εταιρείες παγκόσμιοι κολοσσοί, όπως η Microsoft, η Google, η Amazon, η Pfizer, επενδύουν στην Ελλάδα επειδή τη βλέπουν ως την πιο αναπτυγμένη χώρα της περιοχής όχι μόνο οικονομικά, αλλά και θεσμικά.

Απέναντι σε όλα αυτά ο κ. Τσίπρας έχει ως σημείο αναφοράς την έκθεση μιας οργάνωσης, των Reporters Without Borders, που κατατάσσει την Ελλάδα στην 108η θέση στην ελευθερία του Τύπου, πίσω από πολλές δικτατορίες. Είναι τόσο σοβαρή η έκθεση ώστε η Burκina Faso, καταγραφόταν στην 41η θέση (πάνω από πολλές ευρωπαϊκές χώρες) τη στιγμή που λόγω της επιβολής δικτατορίας η χώρα αποβαλλόταν από την Αφρικανική Ένωση. Ένας σοβαρός ηγέτης της αντιπολίτευσης θα έλεγε ότι είναι αδιανόητο η χώρα του να κατατάσσεται κάτω από δικτατορίες και να αναφέρεται η Βόρεια Κύπρος ως χώρα (η οποία σημειωτέον καταγράφεται 27 θέσεις πάνω από την Ελλάδα). Αντ’ αυτού ο κ. Τσίπρας κραδαίνει την έκθεση και τη χρησιμοποιεί για να τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς του αδιαφορώντας αν ,στην προσπάθειά του να πλήξει την κυβέρνηση, πλήττει τη χώρα. Όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ και στην υπόθεση των «38» στον Έβρο αλλά και στην υπόθεση των παρακολουθήσεων όπου, αντί να κινηθεί θεσμικά μέσω της διερεύνησης της υπόθεσης από τη Δικαιοσύνη και τη θέσπιση κανόνων για την αντιμετώπιση προβλημάτων στην ΕΥΠ, είδε το ζήτημα ως μια ευκαιρία κομματικού ακτιβισμού.

Το 2019 η Ελλάδα έβγαινε βαριά τραυματισμένη από μια δεκαετή κρίση με χαμηλό κύρος στην Ε.Ε. λόγω των τυχοδιωκτισμών Τσίπρα-Βαρουφάκη και θαμπή διεθνή εικόνα λόγω της χρεοκοπίας και όσων ακολούθησαν. Στα χρόνια που ακολούθησαν, με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, κατόρθωσε να ανατρέψει την αρνητική εικόνα του πρόσφατου παρελθόντος. Αποτελεί πλέον μέρος των λύσεων και όχι των προβλημάτων κι έχει αποκαταστήσει το κύρος της στην Ε.Ε., τις ΗΠΑ και τον υπόλοιπο κόσμο εκπέμποντας την εικόνα μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής χώρας. Αρκεί η σύγκριση της εικόνας του Κυριάκου Μητσοτάκη να μιλάει στο Κογκρέσο και του Αλ. Τσίπρα να συνομιλεί δημοσίως με τον Μπιλ Κλίντον για να αντιληφθεί κάποιος τη διαφορά.

Προφανώς μένουν πολλά ακόμη να γίνουν και σε πολλά επίπεδα. Και στη βελτίωση της λειτουργίας του κράτους δικαίου και στην απονομή της δικαιοσύνης. Αλλά σε πείσμα του «κάλπικου» αφηγήματος του κ. Τσίπρα, η Ελλάδα προοδεύει. Κι ένα είναι βέβαιο: ότι η σημερινή της εικόνα δεν έχει καμία σχέση με την τριτοκοσμική εικόνα που εξέπεμπε επί των δικών του ημερών.