Σκοτεινές επισυνδέσεις: Άνθρωποι στα μανταλάκια

Πράγματι, απέχουμε μόλις ένα σκαλοπάτι από την επενδυτική βαθμίδα (ΒΒ+). Και αυτό είναι θαυμάσιο νέο. Συνεπάγεται ισχυρότερη ανάπτυξη, καλύτερη εκτέλεση προϋπολογισμού, ευνοϊκότερη διάρθρωση στην εξυπηρέτηση του χρέους. Και αυτό είναι έργο πρωτίστως των παραγωγικών τάξεων, αλλά και της βοήθειας που μας παρέχουν τα κοινά ευρωπαϊκά ταμεία και φυσικά της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού. Είναι μια επιτυχία της κοινωνίας των πολιτών. Η υπόθεση όμως των «επισυνδέσεων» (μ’ αρέσει αυτή η λέξη) αναδεικνύει πρωτίστως έλλειμμα στην ασφάλεια της χώρας εξαιτίας της αυθαίρετης συμπεριφοράς αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών και δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά. Τουλάχιστον. Και εδώ είμαστε για να μιλάμε και γι’ αυτά. Τα καλά, αλλά και τα κακά. Και κυρίως τα επικίνδυνα.

Μέχρι προχθές η μόνη βεβαιωμένη «επισύνδεση» ήταν αυτή του Ν. Ανδρουλάκη. Νόμιμη μεν, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, αλλά ατυχής σύμφωνα με τον πρωθυπουργό. Ο οποίος, αν την γνώριζε, δεν θα την επέτρεπε. Αλλά επειδή ο εν λόγω ευρωβουλευτής ήταν και ο επόμενος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ είναι εξόχως ασύμβατο αυτοί που τον παρακολουθούσαν να μην έχουν ενημερώσει τον πρωθυπουργό. Δεχόμενος ως αληθή τη βεβαίωση του ΠΘ αναρωτιέμαι τι είδους αυτονομία είναι αυτή της ΕΥΠ που της επιτρέπει να παίζει ακάθαρτα πολιτικά παιχνίδια και μάλιστα τόσο επικίνδυνα. Ταυτόχρονα, ο Νίκος Ανδρουλάκης βγαίνει και παραμένει επί 5 μήνες στη σέντρα, εκτεθειμένος στα μανταλάκια, αλλά κανείς υπεύθυνος του κράτους ή της δικαιοσύνης δεν μας ή του γνωστοποιεί επισήμως τον λόγο της παρακολούθησης. Το πολιτικό «fair play» λέει ότι αν το σύστημα βγάζει επίσημα ένα όνομα πολίτη στη δημοσιότητα πρέπει να το συνοδεύει και με κάποιο αιτιολογικό. Διαφορετικά είναι αυθαίρετο, βάναυσο και αντιδημοκρατικό.

Στη συνέχεια πετάχτηκαν στην πολιτική αρένα δεκάδες ονόματα υπό παρακολούθηση πολιτών, τα περισσότερα στελεχών της ΝΔ, αλλά δυστυχώς και της ηγεσίας των ενόπλων δυνάμεων. Με στόχο τη δυσφήμιση της κυβέρνησης, αλλά χωρίς αποδείξεις. Και επειδή αυτοί που τα διακίνησαν είναι γνωστοί σκανδαλοθήρες και αναξιόπιστοι ο καθένας μπορούσε να υποθέσει ότι ήταν κατασκευασμένα για μικροπολιτικούς λόγους και φθηνές εντυπώσεις. Ή μήπως ήταν αληθινά, προερχόμενα από σκοτεινά και «ρυπαρά κέντρα» εντός της ΕΥΠ, που τροφοδοτούσαν αντιπολιτευόμενους αποδέκτες για τους ίδιους λόγους; Ή, ακόμα χειρότερα, μήπως ήταν κυκλώματα που είχαν αυτονομηθεί και έκαναν πολιτικές παρακολουθήσεις με νομότυπο ή και μη τρόπο χωρίς γνώση της πολιτικής ηγεσίας; Δηλαδή μιλάμε για ένα πολιτικό παράκεντρο στα σπλάχνα του επιτελικού κράτους και κάτω από τη μύτη του πρωθυπουργού; Μα τον Τουτάτη, που θα έλεγε και ο Αστερίξ. Να κοιμόμαστε ήσυχοι ή με το ένα μάτι ανοικτό ωσάν τους Ινδιάνους;

Όσο όλα αυτά ήταν σπερμολογίες, ο καθένας είχε δικαίωμα να υποθέτει ό,τι ήθελε, να οργίζεται, να απολαμβάνει ή να αδιαφορεί. Προχτές όμως και με αφορμή την πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, ακούστηκαν στη Βουλή 6 τρανταχτά ονόματα. Τα ανακοίνωσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά δεν τα διέψευσε κανείς. Έγινε καβγάς, αλλά για την ταμπακέρα δεν ακούστηκε τίποτα. Η ανακοίνωση φυσικά και ελέγχεται ως προς τη νομιμότητά της. Διότι πώς κρεμάς, κύριε Τσίπρα, ανθρώπους στα μανταλάκια, έτσι χαλαρά; Μεταξύ των οποίων τον υπουργό Εργασίας κ. Κ. Χατζηδάκη, τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ κ. Φλώρο, τον αρχηγό ΓΕΣ κ. Λαλούση και 3 ακόμα. Ποιος σου τα σφύριξε και με ποιο δικαίωμα; Και ποιος είναι ο ρόλος της ΑΔΑΕ σε αυτό; Αλλά αυτό είναι θέμα της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και της Δικαιοσύνης και όχι του κάθε πολίτη. Ο απλός αλλά ενεργός πολίτης θα αναρωτηθεί και δικαίως πώς διαρρέουν ονόματα υπουργών ή υψηλόβαθμων κρατικών στελεχών που παρακολουθούνται και μένουν μετέωρα; Ονόματα τα οποία βεβαίως κυκλοφορούσαν στα ΜΜΕ εδώ και καιρό. Και αυτομάτως θα αναρωτηθεί για την αιτία. Γιατί η ΕΥΠ παρακολουθούσε τα 6 αυτά άτομα; Και θα απαιτήσει να το μάθει. Από τη στιγμή που δημοσιοποιήθηκαν δεν υπάρχει απόρρητο.

Διότι, αν η ΕΥΠ παρακολουθούσε νομίμως και επισήμως τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ ή τον Κωστή Χατζηδάκη υπάρχει πρόβλημα – αλλά υποθέτω ότι θα είχε τους λόγους της. Φυσικά και προέχει η ασφάλεια της χώρας. Βεβαίως κάτι τέτοιο σοκάρει διότι δείχνει έλλειψη εμπιστοσύνης σε κορυφαία στελέχη, και πώς να το καταπιώ; Όταν όμως ανοίγει η καταπακτή και τα ονόματα δημοσιοποιούνται αλλάζει το πράγμα. Αλλάζει σε ποιότητα και σοβαρότητα. Και γι’ αυτό είσαι υποχρεωμένος να δώσεις επί τόπου εξηγήσεις επί του θέματος. Πρωτίστως σε ανθρώπινο επίπεδο. Μετά σε πολιτικό. Αλήθεια ή ψέμα; Και αν είναι αλήθεια, γιατί; Για να μην πω ότι οι σοβαρές ύποπτες δουλειές δεν γίνονται από το τηλέφωνο. Μήπως δεν είναι λόγοι ασφαλείας αλλά άλλοι; Εκβιασμών, ας πούμε;

Δημόσια πρόσωπα βλέπουν τα ονόματά τους στην πρώτη σελίδα με το ερωτηματικό και την κηλίδα που αφήνει η πράξη της παρακολούθησης. Για ελάτε στη θέση τους. Πρέπει δηλαδή τώρα ένας κορυφαίος υπουργός, ένας σοβαρός και έντιμος πολιτικός σαν τον Κωστή Χατζηδάκη, να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας στον γείτονά του που τον κοιτάζει με απορία; Για αναλογιστείτε το κόστος για την Ελλάδα όταν οι αρχές ασφαλείας ή μήπως η κυβέρνηση (;) δεν εμπιστεύονται τον αρχηγό του στρατού και τον παρακολουθούν; Δηλαδή, αν και αυτόν, ποιον άλλον; Αν το πράγμα έχει φτάσει εκεί, πώς είμαστε για όλους σίγουροι; Ή μήπως δεν είμαστε για κανέναν; Αλλά αν είμαστε τόσο καχύποπτοι και διερευνητικοί πώς και η ΕΥΠ έγινε σουρωτήρι και διαρρέουν τόσο σοβαρές παρακολουθήσεις; Και πού αλλού καταλήγουν εκτός από τα χέρια της αντιπολίτευσης; Όχι μόνο τα ονόματα, αλλά και το περιεχόμενο. Πόσο «ακριβοί στα πίτουρα και φθηνοί στ’ αλεύρι» είμαστε; Κάτι δεν πάει καλά εδώ!

Βεβαίως και κανείς δεν λέει ότι η «επισύνδεση» συνεπάγεται και ενοχή. Αλλά όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά πόσο καχύποπτη είναι αυτή η κοινωνία. Πόσο έτοιμη και εθισμένη είναι να σου κολλήσει τη ρετσινιά. «Για να τον παρακολουθούν κάποια βρομιά θα έχει κάνει» λένε στο καφενείο. Αντ’ αυτού, άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Πολιτικοί διαξιφισμοί και κόντρες αλλά σε άλλο γήπεδο. Ανοίγονται συζητήσεις, ειλικρινά ή υποκριτικά, περί δημοκρατίας και κράτους δικαίου, με σαφώς πολιτικό περιεχόμενο, αλλά η ουσία δραπετεύει διότι δεν ενδιαφέρει παρά ολίγους. Πώς καθαρίζει, όμως, το όνομά του ο άνθρωπος που το είδε κρεμασμένο στα μανταλάκια; Θα περιμένει 3 χρόνια για να το μάθει επίσημα και άλλα τόσα για να εκδικαστεί η μήνυση στην οποία θα προχωρήσει;

Το πολιτικό πρόβλημα σήμερα δεν είναι γιατί η ΕΥΠ παρακολουθούσε. Αυτή είναι η δουλειά της αρκεί να την κάνει νόμιμα, όχι απλώς νομότυπα. Υπάρχουν δύο προβλήματα που ζητούν άμεση λύση. Το πρώτο είναι ότι έχεις μέσα στην ΕΥΠ θύλακες οι οποίοι κάνουν διαρροές και μάλιστα με στόχο πολιτικό. Και αν παρέχουν πληροφορίες στην αντιπολίτευση, γιατί να μην κάνουν το ίδιο και προς άλλα κέντρα ή ξένες δυνάμεις; Το δεύτερο είναι ότι γίνονται δήθεν απόρρητες έρευνες αλλά κυκλοφορούν ονόματα ακόμα και στη Βουλή, γεννιούνται ερωτηματικά για ανθρώπους και ρόλους, αλλά κανείς υπεύθυνος δεν δίνει άμεση απάντηση. Και τα δύο προβλήματα δείχνουν ότι οι υποκλοπείς είναι αυθαίρετοι, καλύπτονται πίσω από το απόρρητο, δεν λογαριάζουν τη δικαστική εξουσία ενώ η εκτελεστική εξουσία απλώς παρακολουθεί. Δηλαδή μέχρι τις εκλογές θα πάμε έτσι; Στην «κόλαση της ΚΥΠ»;

Οι περισσότεροι εκ της αντιπολίτευσης δεν επιζητούν καμιά μεταρρύθμιση επί του θέματος. Απλώς ενδιαφέρονται για μικροπολιτική χρήση. Μιλούν για «ορμπανοποίηση», «αφρικανοποίηση», ελλαττωματικό κράτος δικαίου και αναρωτιούνται αν μένουμε ακόμα στην Ευρώπη. Οι συνήθεις υπερβολές που πετούν την μπάλα στην εξέδρα. Κάποιοι δεν θέλουν καν υπηρεσίες ασφαλείας και βλέπουν παντού αντιδημοκρατικές εκτροπές. Η κυβέρνηση ωστόσο οφείλει μια γενναία απάντηση τόσο σε όσους είδαν τα ονόματά τους στον αέρα, όσο και σε κάθε δημοκρατικό πολίτη.