Συνέντευξη: Ο δημοσιογράφος Ανδρέας Παπαδόπουλος μιλάει για την υποψηφιότητά του στις εκλογές με το ΠΑΣΟΚ - Κίνημα Αλλαγής, στον Βόρειο Τομέα Αθηνών
Ο Ανδρέας Παπαδόπουλος, δημοσιογράφος και πρώην εκπρόσωπος τύπου της ΔΗΜΑΡ είναι υποψήφιος με το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές. Θα δώσει τη μάχη του σταυρού στον Βόρειο Τομέα όπου ήδη δραστηριοποιείται συναντώντας φίλους και ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Την περιοχή την ξέρει καλά αφού εκεί μεγάλωσε και την πολιτική ακόμα καλύτερα, αφού έχει ήδη –παρά το νεαρό της ηλικίας του– μακρά θητεία στην ανανεωτική αριστερά. Ο Ανδρέας Παπαδόπουλος ήταν εκπρόσωπος τύπου της ΔΗΜΑΡ τα δύσκολα χρόνια της συγκυβέρνησης και της χρεοκοπίας της χώρας, και εγκατέλειψε το κόμμα όταν ο Φώτης Κουβέλης οδήγησε τη Δημοκρατική Αριστερά στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ και αργότερα στην εξαέρωση.
Ανήκετε στην κατηγορία εκείνη των συναδέλφων δημοσιογράφων που δεν είχε αποκλείσει ποτέ την κάθοδο στην πολιτική, είναι συγκοινωνούντα δοχεία;
Ένας παλιός δημοσιογράφος είχε περιγράψει τη σχέση πολιτικής και δημοσιογραφίας με όρους νομίσματος, αναφέροντας πως είναι οι δυο όψεις. Προσωπικά είμαι από τους δημοσιογράφους που πιστεύω στην έννοια της έντιμης υποκειμενικότητας. Δεν έκρυψα ποτέ τις πολιτικές μου απόψεις, κάτω από το πρίσμα τους άλλωστε έκανα από τις αρχές του 2000 δημοσιογραφία όταν μπήκα στο πολιτικό ρεπορτάζ. Ειρήσθω εν παρόδω δεν έχω κάνει και κανένα άλλο είδος δημοσιογραφίας. Αποκλειστικά πολιτικό ρεπορτάζ και πολιτικό σχόλιο.
Μια απλοϊκή ερώτηση. Γιατί με το ΠΑΣΟΚ και γιατί ξανά στην πολιτική;
Γιατί θεωρώ πως για κάποιον που προέρχεται από την ανανεωτική αριστερά ο πιο κοντινός χώρος είναι το ΠΑΣΟΚ. Γιατί με μια μεγάλη κοινότητα ανθρώπων που κινούνται εντός ή πλησίον των ορίων του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ έχουμε ταύτιση απόψεων για το τι πρέπει να γίνει στη χώρα. Γιατί γνωρίζω προσωπικά αρκετά χρόνια τον Νίκο Ανδρουλάκη και τον πιστεύω. Άλλωστε από την προηγούμενη δεκαετία έχω στηρίξει με κάθε τρόπο όλες τις πρωτοβουλίες για την ενοποίηση των χώρων. Την φιλόδοξη προσπάθεια των «58» το 2013, τη δημιουργία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης το 2015, την ίδρυση του ΚΙΝΑΛ το 2017.
Πώς θα πείσετε κάποιον αναποφάσιστο να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ;
Θα προσπαθήσω να τους πείσω επικαλούμενος την αναγκαιότητα να υπάρχει στη χώρα μια σοβαρή σοσιαλδημοκρατική παράταξη. Θα επικαλεστώ όχι τόσο τα ιστορικά πεπραγμένα του ΠΑΣΟΚ που είναι πολλά και σημαντικά, όσο τη στάση που είχε το ΠΑΣΟΚ και οι κύριοι Παπανδρέου και Βενιζέλος την προηγούμενη δεκαετία, όταν κράτησαν τη χώρα όρθια κόντρα σε θεούς και δαίμονες. Η ίδια φιλοσοφία διέπει και τη σημερινή ηγεσία του κόμματος υπό τον κ. Ανδρουλάκη. Φρονώ πως είναι ο μοναδικός πολιτικός που δεν έχει λαϊκίσει ούτε στιγμή από τότε που έγινε πρόεδρος, που πορεύεται πάνω σε ράγες αρχών, τιμώντας την ιστορία και την παράδοση του κόμματος που ηγείται.
Τι θα κάνετε και τι δεν θα κάνετε για να διεκδικήσετε την ψήφο των πολιτών στον Βόρειο Τομέα;
Θα κάνω οτιδήποτε πρέπει μέσα σε ένα πλαίσιο αρχών, με αξιοπρέπεια και χωρίς να νιώθω ότι γίνομαι ενοχλητικός ή και κουραστικός ζητώντας την ψήφο τους. Αυτό που σίγουρα δεν θα κάνω είναι να τους κοροϊδέψω. Δεν θα τους παρουσιαστώ ως κάτι άλλο από αυτό που είμαι. Θα διεκδικήσω την ψήφο τους με βάση το αξιακό μου φορτίο και την προσωπική μου διαδρομή. Για αυτό, άλλωστε, στον Βόρειο Τομέα υπάρχουν υποψήφιοι για όλα τα γούστα!
Σε προσωπικό επίπεδο, μια ανάμνηση που σας έμεινε χαραγμένη από την πολιτική σας ζωή και μια από τη δημοσιογραφική.
Σε πολιτικό επίπεδο δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ τα όσα έγιναν το καλοκαίρι του 2013 με την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη. Και επειδή τα σκέφτομαι συχνά, νιώθω όπως όταν βλέπω την ταινία «Τιτανικός», που στην αρχή πιστεύεις πως κάτι θα γίνει και το πλοίο δεν θα πέσει στο παγόβουνο. Ήταν μοιραίες εκείνες οι ημέρες, με την έννοια πως ένας χώρος που ξεκίνησε με τόσες προσδοκίες κατέληξε ως μια θλιβερή ανάμνηση για πολλούς ανθρώπους. Τις θυμάμαι σχεδόν με φωτογραφικό τρόπο, μέρα μέρα, στιγμή στιγμή. Δημοσιογραφικά δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν ήμουν στο μικρόφωνο των Παραπολιτικών 90,1 και ολοκληρωνόταν η 17ωρη διαπραγμάτευση του Αλέξη Τσίπρα. Ήταν από τις στιγμές που δεν μπορούσα να διαχειριστώ τα συναισθήματά μου. Από τη μία ένιωθα ανακούφιση που η χώρα θα έμενε στην ευρωζώνη και από την άλλη ένιωθα μια απίστευτη οργή για όσα είχε κάνει το κόμμα του κ. Τσίπρα αφενός για να οδηγήσει τη χώρα έξω από την ευρωζώνη, αφετέρου για να στοχοποιήσει όσους/ες πιστεύαμε πως πάση θυσία η Ελλάδα πρέπει να μείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη.
Νιώθετε ότι υπάρχουν άνθρωποι που σας διαμόρφωσαν ή σας επηρέασαν;
Ναι, βέβαια. Αναφέρομαι, φυσικά, στη διαμόρφωση της πολιτικής ταυτότητας. Περισσότερο από όλους ο Λεωνίδας Κύρκος. Είμαι πάρα πολύ τυχερός που βρέθηκα κοντά του τα τελευταία χρόνια της ζωής του και πέρασα τόσο πολύ χρόνο μαζί του. Ήταν η επιτομή του ήθους, της συνέπειας, της ταύτισης θέσεων και στάσης ζωής. Υπάρχει πάντα στο μυαλό μου η φράση του «όταν έχεις δυσκολία να πάρεις μια απόφαση να επιστρέφεις στις αρχές σου». Παραμένω, επίσης, μεγάλος θαυμαστής του Μιχάλη Παπαγιαννάκη. Ήταν ζηλευτή η μοναδική ευρυμάθειά του, για αυτό και ήταν πρωτοπόρος σε πάρα πολλά ζητήματα. Συζητώντας μαζί του ταξίδευες σε κάθε σημείο της γης, μάθαινες για όλα τα νέα ρεύματα ιδεών, άκουγες για κινήματα και προσωπικότητες. Σε επίπεδο άσκησης πολιτικής έχω επηρεαστεί από τον κ. Κώστα Σημίτη, τον καλύτερο πρωθυπουργό, κατά την άποψή μου, της μεταπολίτευσης. Τον πρωθυπουργό της μεγαλύτερης κοινωνικής σύγκλισης, της ουσιαστικότερης εξωτερικής πολιτικής, της θεσμικής θωράκισης της χώρας κ.ά.
Τέλος, σας στεναχωρούν οι επιθέσεις ή τα σχόλια που ακούτε κατά καιρούς;
Κοιτάχτε, τα πρώτα χρόνια, ένιωθα κάπως παράξενα. Ίσως γιατί σκεφτόμουνα ότι τα διαβάζει η μητέρα μου, η αδερφή μου, που δεν ήταν μαθημένες. Στη συνέχεια θα σας έλεγα ότι συνήθισα. Και οφείλω να σας πω ότι στην πραγματικότητα δεν με ενοχλούσαν ακόμα και τα πιο χυδαία σχόλια όταν αυτά προέρχονταν από πρόσωπα που δεν με γνώριζαν. Αντιθέτως, ακόμα και τώρα, θα στεναχωρηθώ αν διαβάσω κάτι αρνητικό από κάποιο πρόσωπο που με έχει συναναστραφεί. Από εκεί και πέρα, σκεφτείτε τι περάσαμε, με αποκορύφωμα τη μεγαλύτερη απάτη της μεταπολίτευσης, το δημοψήφισμα. Τότε που διχάστηκαν ακόμα και οικογένειας. Φασίστες, που ακόμα και σήμερα δεν γνωρίζω το «χρώμα» τους είχαν γράψει στο τοίχο του σπιτιού μας «γερμανοτσολιάδες»! Θέλω να ελπίζω ότι αυτά ανήκουν στο παρελθόν και δεν θα τα ξαναζήσουμε, παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια ροπή προς αυτές τις λογικές «ή εμείς ή αυτοί».
12°
