Η δημοκρατία μας κινδυνεύει από τους κύκλους που απεργάζονται αυτά τα τρομακτικά για το μέλλον του τόπου σενάρια
Η αξιωματική αντιπολίτευση στερούμενη τεκμηριωμένου και σύγχρονου κυβερνητικού προγράμματος, με ασαφείς προτάσεις για την οικονομία, την εκπαίδευση, την εξωτερική πολιτική εστιάζει την προεκλογική της καμπάνια στο πρόσωπο του πρωθυπουργού. Με μονοθεματική αντιπολίτευση αναδεικνύει το θέμα των επισυνδέσεων της ΕΥΠ, μετά το ανακύψαν θέμα της αντίστοιχης για τον κ. Ανδρουλάκη. Κάποιοι κύκλοι της εξυφαίνουν σενάρια προσαγωγής του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Ειδικό Δικαστήριο μετά τις πρώτη Κυριακή των εκλογών από «κυβέρνηση» μειοψηφίας και ανοχής, με τη συνδρομή και άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης, εμπλέκοντας στο σενάριο και τον ΠΑΣΟΚ. Παρουσιάζεται ούτε λίγο ούτε πολύ σήμερα από τον ΣΥΡΙΖΑ ο πρωθυπουργός ως απολυτάρχης Ορμπάν που απειλεί τη δημοκρατία στη χώρα μας.
Είναι απειλή όμως για τη δημοκρατία ένας πρωθυπουργός που έχει στο υπουργικό του συμβούλιο τον μεγαλύτερο αριθμό εξωκομματικών υπουργών σε μονοκομματική κυβέρνηση; Είναι προβληματικός δημοκρατικά ένας πρωθυπουργός που έχει επιλέξει έναν πολύ μεγάλο αριθμό εξωκομματικών γενικών γραμματέων υπουργείων, προέδρων μεγάλων κρατικών οργανισμών στην μονοκομματική του κυβερνητική πλειοψηφία; Και μάλιστα υπουργών και γραμματέων που προέρχονται από τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, ακόμη και της αριστεράς; Είναι απειλή ένας πρωθυπουργός που δεν παρεμβαίνει κομματικά στις επιλογές των διευθυντών των κρατικών θεάτρων και κρατικών οργανισμών (όπως για δεκαετίες συνηθίζονταν από όλα τα κόμματα) με αποτέλεσμα συμπαθούντες ή και στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης να τα διευθύνουν σήμερα; Και περιμένει η αξιωματική αντιπολίτευση να κερδίσει την εμπιστοσύνη των κεντρώων, κεντροαριστερών, φιλελεύθερων πολιτών για να κυβερνήσει, με αυτές τις παιδαριώδεις πολιτικές διχασμού και μίσους; Τους κεντρώους ψηφοφόρους που αποτελούν τους πολίτες που προτάσσουν την νηφαλιότητα, τη συνεργασία, τον ορθολογισμό, την ανταλλαγή επιχειρημάτων και όχι απειλών, ύβρεων και εξαλλοσύνης;
Φαντάζονται αυτοί που απεργάζονται σενάριο αποσταθεροποίησης της χώρας μεταξύ των επερχόμενων δυο εκλογικών αναμετρήσεων με ειδικά δικαστήρια κατά του πρωθυπουργού ότι πείθουν τους ταλαιπωρημένους επί δεκαετία πολίτες με αυτές τις πολιτικές κινήσεις να τους εμπιστευθούν και πάλι τη διακυβέρνηση της χώρας; Και με τη γείτονα χώρα σε ταραχώδη προεκλογική περίοδο και τον αμφισβητούμενο πλέον απολυτάρχη της που παίζει στην κυριολεξία το κεφάλι του, απειλώντας ακόμη και με πόλεμο, με βραδινές επιθέσεις στα νησιά μας;
Η δημοκρατία μας κινδυνεύει όχι από τον Κυριάκο Μητσοτάκη αλλά από τους κύκλους που απεργάζονται αυτά τα τρομακτικά για το μέλλον του τόπου σενάρια που θυμίζουν πισωγύρισμα στον μεσοπόλεμο, όμως στο ανάποδο. Απειλή για τη δημοκρατία είναι αυτοί που απεργάζονται την κομματική κατάληψη των αρμών της εξουσίας, επιδιώκουν την καταστρατήγηση του διαχωρισμού των εξουσιών, την κομματική κατοχή των μέσων ενημέρωσης και της δικαιοσύνης, που οργανώνουν την στοχοποίηση των πολιτικών τους αντιπάλων με χαλκευμένες κατηγορίες. Είναι αυτοί που έδρασαν με αυτόν τον τρόπο όταν ήταν κυβέρνηση και σήμερα αντιμετωπίζουν τη δικαιοσύνη. Αυτοί που ήδη απειλούν ότι η δεύτερη φορά τους ως κυβερνήτες θα είναι διαφορετική, που απειλούν ότι θα ψάξουν και θα βρουν τους πολίτες με διαφορετική άποψη έναν έναν και θα τους χώσουν 3 μέτρα κάτω από το έδαφος. Αυτοί που απεργάζονται μια αναχρονιστική κοινωνία παρακολούθησης όλων των πολιτών, μεταφοράς των ταγμάτων εφόδων από τα πανεπιστήμια και σε άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής. Αυτοί που θαυμάζουν, που πρεσβεύουν μια κοινωνία του αναχρονιστικού σταλινισμού, ενός πολιτικού συστήματος που έχει απορριφθεί με αγώνες από όλες τις δημοκρατικές κοινωνίες και που η εναπομένουσα εφαρμογή του στην Κίνα, στη Βόρεια Κορέα, σε ορισμένες ακόμη χώρες της Λατινικής Αμερικής προκαλεί δημοκρατική ανατριχίλα μόνο και στη σκέψη.
Απειλή για τη δημοκρατία είναι βέβαια και αυτοί που γυρίζουν το βλέμμα τους από την άλλη πλευρά, παραβλέπουν αυτά τα επικίνδυνα για την χώρα σενάρια γιατί βολεύουν πρόσκαιρα τα κομματικά τους συμφέροντα, ενδιαφερόμενοι κυρίως για την πολιτική τους επιβίωση. Δρουν δυστυχώς ως χρήσιμοι «ηλίθιοι» της αποκαθήλωσης της με τόσο κόπο αποκτηθείσας κανονικότητας. Απειλή για τη δημοκρατία είναι αυτοί που από την εξουσιαστική τους μανία είναι έτοιμοι να τινάξουν στον αέρα όλη την προσπάθεια της κοινωνίας τα τελευταία χρόνια στον χώρο της οικονομίας, του εκσυγχρονισμού του κράτους, της διεθνούς επανάκαμψης της χώρας όχι ως χρεοκοπημένος παρίας αλλά ως πυλώνας σταθερότητας και οικονομικής προόδου της ευρύτερης περιοχής των Βαλκανίων και της ανατολικής Μεσογείου. Απειλή για τη δημοκρατία είναι αυτοί που δηλώνουν ότι δεν λειτουργούν στην κανονικότητα και προσπαθούν ως εκ τούτου να την αλλοιώσουν, να την μετατρέψουν σε κοινωνικό και οικονομικό χάος για να επικρατήσουν και πάλι πολιτικά.
Απειλή για τη δημοκρατία είναι αυτοί που διαβάλλουν τη χώρα στο εξωτερικό με χαλκευμένα στοιχεία, όπως αυτά της μικρής Μαρίας στον Έβρο, αυτοί που στηρίζουν πολιτικά ακόμη και με στελέχη τους τις ΜΚΟ που διαβάλλουν με ψεύδη και υπερβολές την χώρα στο εξωτερικό, παίζοντας το παιγνίδι του Ερντογάν. Πάντα βέβαια με το αζημίωτο με τα χρήματα της Ευρώπης για τους μετανάστες.
Η χώρα έχει πληρώσει μεγάλο τίμημα με την προηγούμενη κυβερνητική εφαρμογή όλων αυτών των αλλοπρόσαλλων πολιτικών: των κλειστών τραπεζών, των ανοιχτών συνόρων, του διαλυμένου κράτους του Ματιού, του αναχρονισμού στην παιδεία, των ρημαγμένων από την φορολογία πολιτών της μεσαίας τάξης, αυτής που είναι ο πυλώνας κάθε αστικής φιλελεύθερης δημοκρατίας. Απειλή για τη δημοκρατία είναι οι πολιτικοί που πρεσβεύουν αυτό το πισωγύρισμα στην αντικανονικότητα. Είναι βέβαιο ότι θα βρουν στο δρόμο τους τους δημοκρατικούς πολίτες. Όσο θα επιτίθενται στην αποκτηθείσα μέχρι στιγμής κανονικότητα τόσο θα κινητοποιούν, θα σηκώνουν από το καναπέ τους κεντρώους ορθολογιστές πολίτες. Και καλό είναι να το αντιληφθούν αυτό, όσο είναι καιρός, και αυτοί που πλήρωσαν το μεγαλύτερο πολιτικό κόστος όταν έβαλαν πλάτη με πολιτική αυταπάρνηση των ηγετών τους στη διάσωση της χώρας το 2020 και που σήμερα σκέφτονται να «πλαγιάσουν» με τον πολιτικό τους βιαστή.
Ο επιτυχημένος προσεταιρισμός των ψηφοφόρων της μεσαίας τάξης σε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν αποτελεί εφάπαξ κατάκτηση ενός κόμματος, αλλά πρόσκαιρο χαρτί
14°
