H πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η συζήτηση στη Βουλή και οι επερχόμενες εκλογές.
Γενικώς οι πολυδιαφημισμένες «μεγάλες στιγμές» του κοινοβουλίου, όπως είναι οι προτάσεις μομφής, με κάνουν και βαριέμαι πιο πολύ κι από άλμπουμ του Sting ή των U2, πιο πολύ κι από κοινωνικό δράμα που διαδραματίζεται στην επαρχία του αμερικάνικου νότου, πιο πολύ κι από ταινία που θίγει ένα ευαίσθητο κοινωνικό ζήτημα κι έχει κερδίσει Όσκαρ καλύτερης ταινίας. Κι αυτό επειδή το αποτέλεσμα κάθε πρότασης μομφής είναι γνωστό εκ των προτέρων ενώ η ίδια η συζήτηση είναι η βαρετή επανάληψη συζητήσεων που έχουμε ήδη παρακολουθήσει στις τηλεοπτικές ενημερωτικές εκπομπές με ομιλητές όχι ιδιαιτέρως υψηλού επιπέδου σε ό,τι έχει να κάνει με τη ρητορική τους δεινότητα ή με τη δυνατότητά τους να επιχειρηματολογήσουν (με κάποιων μάλιστα το επίπεδο να είναι ιδιαιτέρως χαμηλό). Συνεπώς η πρόταση μομφής του Αλέκση μού φαίνεται άλλη μια βαρετή, ανούσια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης με τη συγκεκριμένη να είναι λίγο πιο βαρετή και ανούσια εξαιτίας της αφορμής της που είναι οι εγκεκριμένες από εισαγγελέα άρα –μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου (που νομίζω πρακτικά δεν γίνεται)– νόμιμες παρακολουθήσεις της ΕΥΠ.
Βλέπετε, σε αντίθεση με πολλούς συμπολίτες πιστεύω ότι οι κίνδυνοι για την εθνική ασφάλεια/οικονομία δεν προκύπτουν από τους μανάβηδες και τους μπακάληδες και τους περιπτεράδες αλλά από υψηλόβαθμους αξιωματικούς, υπουργούς και λοιπούς μεγαλοπαράγοντες του τόπου (οπότε όχι μόνο δεν με σοκάρει η παρακολούθησή τους αλλά τη θεωρώ και επιβεβλημένη), είμαι σίγουρος ότι η ΕΥΠ είναι άλλη μια ελληνική δημόσια υπηρεσία (που απλώς λειτουργεί εν κρυπτώ, άρα σε ακόμα χειρότερη κατάσταση από τις υπόλοιπες) γεμάτη κομματικά παραμάγαζα και δεν έχω ιδιαίτερη εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη. Πράγμα που σημαίνει ότι είμαι βέβαιος ότι α) γίνονται συνεχώς παρακολουθήσεις, οι περισσότερες από τις οποίες είναι νόμιμες και δικαιολογημένες, β) θα γίνονται και αδικαιολόγητες αλλά δεν υπάρχει τρόπος να αποδειχθεί ότι είναι αδικαιολόγητες, γ) οι μυστικές υπηρεσίες λέγονται «μυστικές» για κάποιο λόγο και η δουλειά τους δεν είναι για να ανεβαίνει στη Διαύγεια, δ) καμία έρευνα δεν θα μας διαφωτίσει σε τίποτα.
Με λίγα λόγια δεν υπάρχουν και πολλά να συζητηθούν δημοσίως για τις παρακολουθήσεις της ΕΥΠ. Και αυτά που είναι να συζητηθούν δεν μου μοιάζουν και φοβερά ενδιαφέροντα ή σοβαρά (δεν θα συζητηθεί, ελπίζω, η αιτία της παρακολούθησης ούτε φαντάζομαι θα συζητηθεί από ποιον ήξερε ο Αλέκσης τις παρακολουθήσεις). Οπότε επί τρεις ημέρες στη Βουλή θα συζητούν ό,τι συζητούν κάθε μέρα στα παράθυρα με το διά ταύτα να είναι δεδομένο εκ των προτέρων. Η πρόταση μομφής δεν θα υπερψηφιστεί, η ζωή θα συνεχιστεί και όλα αυτά θα γίνουν πολύ λίγο πριν το σημαντικό και ουσιαστικό «διά ταύτα»: τις εκλογές. Στις οποίες θα δοθεί η απάντηση στο μόνο ερώτημα που στην πραγματικότητα θα απασχολήσει τη Βουλή αυτό το τριήμερο, που δεν είναι το τι συνέβη με τις παρακολουθήσεις, αλλά το ποιος είναι προτιμότερος στη θέση του πρωθυπουργού: Ο Μητσοτάκης ή ο Τσίπρας;
Με δεδομένο ότι η απάντηση σε αυτή την ερώτηση μου φαίνεται μάλλον εύκολη, το μόνο που μπορώ να πω για το τριήμερο στο οποίο η κορύφωση θα είναι «οι αρχηγοί που θα διασταυρώσουν τα ξίφη τους» είναι: βαριέμαι. Και μπράβο μου.
Υ.Γ.: Ναι, ο Αλέκσης και ο ΣΥΡΙΖΑ στον ρόλο των προστατών των θεσμών και της δημοκρατίας είναι ό,τι πιο κοντινό σε σύνδεσμο οργανωμένων οπαδών στον ρόλο του προστάτη από την οπαδική βία. Επικίνδυνο αλλά πολύ διασκεδαστικό. Ή πολύ διασκεδαστικό αλλά επικίνδυνο. Αλλά σε πολύ λίγο έχουμε εκλογές και θα δούμε τι από τα δύο.
Υ.Γ.2: Φυσικά ο Μητσοτάκης έχει αποτύχει (αυταπόδεικτα αφού τους έδιωξε) στην επιλογή συνεργατών για την ΕΥΠ και άρα στον έλεγχο της υπηρεσίας και των παραμάγαζών της που φαίνεται να έχουν πάρε δώσε με τους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ (εκτός αν την ενημέρωση, για να πετύχει το «6 στα 6» ο Αλέκσης, την είχε υπογείως από την ΑΔΑΕ… Από κάπου πάντως την είχε και από πουθενά δεν μπορεί να την είχε με καθαρό τρόπο). Δεν ξέρω αν θα μπορούσε να πετύχει και πώς, αλλά δεν είμαι εγώ ο πρωθυπουργός, όποιος έχει τα γένια έχει και τα κτένια κ.λπ. κ.λπ.
