Το ταξί προχωράει αργά, βασανιστικά. Βάθη, σταθμός Λαρίσης, γραμμές του τρένου, Κωνσταντινουπόλεως, όλο και πιο χαμηλά, δυτικά, λεωφόρος Κηφισού, ανισόπεδες, βρόμικο τσιμέντο, σκουπίδια, φανάρια, σου καθαρίσω τζάμια; Τα λεωφορεία έχουν απεργία, στους δρόμους ασφυξία, μποτιλιάρισμα. Κουφόβραση, σκοτεινός ουρανός, παράσιτα, αποβίβαση Καλλιθέα, ελεύθερος, όβερ, Δυρραχίου, λαμβάνεις, όβερ, η μουσική υπόκρουση των ταξί. Γιγαντοαφίσες, τεράστια μάτια, παίξε όπως είσαι, το γνωστό φευγάτο χαμόγελο, αφηρημένο, χαμένο, διφορούμενο, χαμογελάω για σένα αλλά δεν είμαι εδώ, παίξε στοίχημα, μπορεί να κερδίσεις, μπορεί να με κερδίσεις, παίξε όπως είσαι, ζήσε όπως είσαι, αρκεί να έχεις λεφτά.
Περίπτερο, το Athens Review of Books και το DVD της Τζούλιας παρακαλώ, ο περιπτεράς απαθής, ο συνδυασμός της παραγγελίας δεν του κάνει καμία εντύπωση, ο κόσμος είναι ένας, συνολικός, 25 ευρώ, 5 το περιοδικό και 20, η αναλογία μου φαίνεται λογική, η Τζούλια κάνει πολιτική για τις μάζες, έχει εμβέλεια, πιο μεγάλο κοινό, λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους, αποκαλύπτει, αναδεικνύει σχέσεις εξουσίας, την πορεία του χρήματος, κατεδαφίζει την πρόσοψη της συντηρητικής εικόνας, την υποκρισία της καθωσπρέπει κοινωνίας. Μια αντεστραμμένη Σίββυλα, δείχνει τη συναλλαγή πίσω από τη λάμψη. Πίσω από τα χρυσά αγόρια, τους λαμπρούς γάμους, τους κληρονόμους, τους χορούς των ντεμπυτάντ, τις κοσμικές φωτογραφίες, πίσω από τους πλούσιους και διάσημους, τους επιτυχημένους, τους επώνυμους, δείχνει το χρήμα, το εμπόριο, την αγοραπωλησία. Θες να με δείξεις στους φίλους σου, χρυσό αγόρι; Θες να περηφανευτείς στη μονάδα σου; Εγώ θα κάνω κάτι καλύτερο, θα σε δείξω σε όλη την Ελλάδα. Πλήρωσε τώρα για να γαμήσεις, πλήρωσε τις σαμπάνιες, πλήρωσε τις γαρδένιες, πλήρωσε τα πούρα, τους παρατρεχάμενους, τους σωματοφύλακες, τους παρκαδόρους, πλήρωσε εμένα. Τίποτα δεν θα κάνεις στη ζωή σου, θα σε διορίσουνε στην ΑΓΡΟΓΗ, θα σε διορίσουνε υπάλληλο της Βουλής, θα σου αγοράσει ο μπαμπάς διαμέρισμα σε καλό δρόμο, πισίνα, τζακούζι, κι άλλο διαμέρισμα, εξοχικό, βίλα στη Μύκονο, offshore εταιρεία 15 ακινήτων, νόμιμα άρα ηθικά, θα σου ανοίξει χρηματιστηριακή εταιρεία, ο θείος γενικός γραμματέας θα σου δώσει τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων να τα κάνεις δομημένα ομόλογα για να βγάλεις τη μίζα, η γυναίκα σου θα είναι συμβολαιογράφος και σένα, θα συντάσσει κρατικά συμβόλαια παραχώρησης δημόσιας γης στο Βατοπέδι, θα παίρνεις, θα εισπράττεις, θα βγάζεις λεφτά, κι άλλα λεφτά, τίποτα δεν θα κάνεις μόνος σου στη ζωή σου, τίποτα δεν θα φτιάξεις, τίποτα δεν θα θυμάσαι, μόνο ότι πλήρωσες ένα βράδυ για να έχεις εμένα.
Αυτό που κάνει η Τζούλια μήνες τώρα, σχεδόν με μαρξιστική ακρίβεια, είναι αποκαλυπτικό, διαπαιδαγωγικό, και εντέλει απελευθερωτικό. Έδειξε με απλά μαθήματα πολιτικής ανάλυσης τις οικονομικές σχέσεις που κρύβονται πίσω απ’ τα πράγματα. Αυτές που σου κρύβουν τα πρωινάδικα της πεσμένης τιράντας για συνταξιούχους που τους πέφτουν τα σάλια, τα μεσημεριανάδικα της απύθμενης νεανικής βλακείας, τα βραδινά της απροκάλυπτης χειραγώγησης στερημένων ψυχών. Αυτό που εσύ νομίζεις διασκέδαση, φαν, τηλεοπτικό πρόγραμμα, show business, διάσημοι και διαβόητοι, κοσμικές σελίδες, σταρ σίστεμ, γυαλιστερά εξώφυλλα περιοδικών, όλο το χρηματιστήριο αξιών μιας φτηνιάρικης επαρχιακής ζωής, δεν είναι τίποτε άλλο παρά εμπόριο ανθρώπων, ένα πορνό σκληρό, άμεσα εξαργυρώσιμο στο ταμείο. Αφού είναι, ας το δείξουμε, πάρ’ το στη μούρη και πλήρωσε. 20 ευρώ, 35% για το πρακτορείο τύπου, 5% ΦΠΑ για το κράτος, 200 χιλιάδες κόπιες, 4 εκατομμύρια, 150 χιλιάδες ευρώ η αμοιβή. ΣΔΟΕ, έρευνες για τιμολόγια. Ακριβείς αποτιμήσεις, υπεραξία, σχέσεις εκμετάλλευσης, φόρος.
Και για να μη σου μείνει καμία αμφιβολία, για να σου διαλύσει κάθε ψευδαίσθηση, στο λέει, δεν σ’ αφήνει καθόλου να παραμυθιαστείς, να οχυρωθείς στο ρόλο του ανυποψίαστου καταναλωτή: Σ’ αρέσει, ρωτάει ο φακός; Όχι. Καυλώνεις; Δεν καταλαβαίνω τίποτα. Σ’ αυτό το σκληρό εμπόριο υπάρχουν μόνο κέρδη και ζημιές, δεν υπάρχει ερωτισμός, πάθος, αισθησιασμός, πείνα. Δεν υπάρχει καμία προσφορά του κορμιού σου, του εαυτού σου στον άλλον, κανείς δεν αφήνεται στην επιθυμία, η μόνη πείνα που υπάρχει είναι για εξαργύρωση, χρήμα, επιτυχία, αναγνώριση. Eίσαι βλάκας, λέει η Τζούλια στην κάμερα, δηλαδή στο θεατή, είσαστε ηλίθιοι, δεν καταλαβαίνω τίποτα, δεν νιώθω τίποτα.
Αν εσύ, μικρέ μου, φτωχέ ηλίθιε, νομίζεις ότι φχαριστιέμαι επειδή πληρώνεις, κάνεις λάθος. Η ηδονή θέλει μυστικότητα, προσωπικές σχέσεις, χρειάζεται ιδιωτικότητα, κρυμμένα μυστικά που μοιράζονται μονάχα οι εραστές, θέλει επιθυμία, προσφορά, απαιτεί συνενοχή. Χαρακτήρες γαμάμε, όχι εικόνες, όχι σύμβολα. Όλα τ’ άλλα, καλλιστεία, μοντέλα, εξώφυλλα, κορίτσια των τηλεοπτικών εκπομπών, επώνυμη σάρκα, δεν έχουν σχέση με τον πόθο. Είναι απλώς προστιθέμενη αξία, που ανεβάζει την ταρίφα στα escort και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση των πελατών. Business as usual. Πλήρωσε για να μάθεις, κανένα μάθημα δεν είναι δωρεάν.
4°
