Ο τυχερός πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης

Τυχερός άνθρωπος ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και τυχερή η Ελλάδα που έχει έναν τόσο τυχερό πρωθυπουργό. Διότι ακόμα και στην πιο δύσκολη φάση της πρωθυπουργίας του, αυτή της αποκάλυψης των παρακολουθήσεων της ΕΥΠ, έχει αντιπολίτευση τον Αλ. Τσίπρα και τον Ν. Ανδρουλάκη και τον ξελασπώνουν. Τι γράφω; Όχι απλά τον ξελασπώνουν αλλά και του μεταλλάσσουν το μειονέκτημα σε πλεονέκτημα και τον ωθούν προς τα μπρος. Και φυσικά αν αυτό συνδυαστεί με το πραγματικά σημαντικό και ωφέλιμο για τη χώρα κυβερνητικό του έργο, του εξασφαλίζουν μια δεύτερη τετραετία. Υποθέτω ότι ένα ευχαριστώ θα τους το πει.

Διότι η νόμιμη «επισύνδεση» του τηλεφώνου του Ν. Ανδρουλάκη, για άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία, ήταν χτύπημα στο προφίλ του Κυριάκου. Ενός σύγχρονου, ευρωπαίου, φιλελεύθερου, μεταρρυθμιστή και σχετικά νέου πρωθυπουργού. Και ενόχλησε το κεντρώο του ακροατήριο. Και το γεγονός ότι δήλωσε πως δεν ήξερε, δεν λειτούργησε τελικά υπέρ του. Διότι, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ένα 60% δεν το πιστεύει. Αλλά και γιατί όταν ένας πρωθυπουργός έχει πάρει πάνω του την πολυθρύλητη ΕΥΠ, έχει τοποθετήσει διοικητή της εμπιστοσύνης του και αυτή στήνει παρακολουθήσεις σε υποψήφιο αρχηγό του ΠΑΣΟΚ εν αγνοία του, υπάρχει πρόβλημα. Σοβαρότερο από το γεγονός αυτής καθαυτής της παρακολούθησης. Και αυτό όσο κι αν προσπαθούν οι αντίπαλοί του δεν μπαίνει εύκολα κάτω από το χαλί.

Διότι, αντί να επιμείνουν στην άρση του απορρήτου της επίμαχης παρακολούθησης ο ΣΥΡΙΖΑ και τα media που τον ακολουθούν, στήνουν απίθανες θεωρίες συνομωσίας, χωρίς καμία απόδειξη και προκαλούν τον γέλωτα και του πιο φανατικού οπαδού τους. Μοιάζει ωσάν να απευθύνονται σε τελείως ηλίθιους. Στην ουσία βοηθούν ανερυθρίαστα την κυβέρνηση να διαχειριστεί την κρίση. Αφού πασχίζουν για τη γελοιοποίηση της υπόθεσης, το ευτελισμό των συνεπειών της και την απόσβεση του θέματος μέσα σε χαρές και γέλια. Κέρδος για την αντιπολίτευση, ελάχιστο. 

Και σαν να μην έφταναν αυτά, βγαίνουν και παραδέχονται ότι αποδείξεις δεν υπάρχουν παρά μονάχα πιθανοί κουκουλοφόροι μάρτυρες που τους ξέρουν αλλά δεν πάνε στον εισαγγελέα να τους δώσουν ώστε να ανακριθούν επίσημα και να αποκαλυφθεί η όλη ιστορία. Και στην αγωγή που τους κάνει ο Γρ. Δημητριάδης δεν πιάνουν την ευκαιρία από τα μαλλιά, δεν εμφανίζονται στο δικαστήριο αλλά παίρνουν αναβολή για το 2024 όταν όλα θα έχουν τελειώσει και η δίκη, αν γίνει, θα περάσει στα ψιλά. Αντί να πάνε με τα φοβερά και τρομερά στοιχεία που διατείνονται ότι κατέχουν να τον συντρίψουν και μαζί μ αυτόν και τον Μητσοτάκη. Οι άνθρωποι είναι ερασιτέχνες; Είναι απλώς εμπαθείς; Ή η τοξικότητα που διασπείρουν τους έχει κάνει το μυαλό μουσταλευριά και αδυνατούν να κάνουν στοιχειώδεις σκέψεις και κινήσεις; Και θέλουν και να μας κυβερνήσουν!

Ό,τι και να είναι η Ελλάδα, δεν μπορείς να αποσταθεροποιήσεις μια κυβέρνηση λέγοντας σαχλαμάρες. Δημοσιεύοντας αυθαίρετες λίστες με κυβερνητικά στελέχη και τις συζύγους τους για να προκαλέσεις εσωτερικό πρόβλημα στην κυβέρνηση. Αφήνοντας υπονοούμενα ότι το predator έβγαλε πρόεδρο της ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη. Ότι το ίδιο κακόβουλο λογισμικό έσωσε την οικογένεια του Πιερρακάκη από τη φωτιά στο Μάτι. Ότι μέσω αυτού φωτογράφησαν τον Τσίπρα στο κότερο. Διότι με τόσες και τέτοιας υφής αρλούμπες δεν καταδέχεται ούτε να γελάσει ο κόσμος. Και οι δημοσκοπήσεις το αποτυπώνουν.

Ενώ την ίδια εποχή που ο Ερντογάν βρυχάται και η παρέα του μας απειλεί με νυχτερινές επισκέψεις στο χώρο μας (λίγο σεξιστικό δεν είναι αυτό;) ο Αλ. Τσίπρας διαλέγει τη συγκυρία να πάει στον Γάλλο πρέσβη και να τον απειλήσει με ακύρωση της αγοράς των φρεγατών. Αν δεν μπει και η ελληνική βιομηχανία όπλων στην παραγωγή. Όταν, με το καλό, γίνει πρωθυπουργός. Έτσι στο ξεκάρφωτο. Στην ουσία μας λέει ότι δεν θέλει τις φρεγάτες, δεν θέλει τον εξοπλισμό της χώρας του προκειμένου να αντιμετωπίσει μια εξόφθαλμη απειλή. Όταν οι μετρήσεις δείχνουν καθαρά ότι ο φόβος ενός πολεμικού επεισοδίου είναι πολύ υψηλά στις ανησυχίες του Έλληνα πολίτη. Μα τόσο ερασιτεχνισμός; Ή μήπως κάτι άλλο;

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση δουλεύει και παράγει εντυπωσιακά για την Ελλάδα αποτελέσματα. Και καινοτομεί και μεταρρυθμίζει και βοηθάει τους ασθενέστερους και αντιμετωπίζει τις συνέπειες του Ουκρανικού. Κάνει ό,τι πρέπει για μια κυβέρνηση ευρωπαϊκού κράτους. Ξέρω ότι οι μεταρρυθμιστές της κεντροαριστεράς, όσοι απόμειναν, δεν είναι ευχαριστημένοι. Θα ήθελαν περισσότερα, αλλά δεν κυβερνούν αυτοί, δεν είναι αυτοί στο μέτωπο του πολέμου να δουν πόσα απίδια βάζει ο σάκος. Από την άνεση του πληκτρολόγιου όλα φαίνονται εύκολα. Τι κάνει όμως αυτή η κυβέρνηση; Σταχυολογώ:

• Έναρξη σεισμικών ερευνών για κοιτάσματα φυσικού αερίου.
• Εξυγίανση των ναυπηγείων Ελευσίνας με διάσωση 600 θέσεων εργασίας και προοπτική δημιουργίας επιπλέον 1.400.
• Τριάντα (30) αμερικάνικα πανεπιστήμια επισκέφτηκαν την Ελλάδα αναζητώντας συνεργασίες και ανταλλαγές φοιτητών χωρίς δίδακτρα για 1-2 εξάμηνα.
• Εξάλειψη όλων των εκκρεμών αιτήσεων για αναγνώριση ισοτιμίας ξένων πτυχίων από τον ΔΟΑΤΑΠ.
• Εξάλειψη όλων σχεδόν των εκκρεμών συντάξεων έως το 2021 και του 80% του 2022 και έκδοση κάθε νέας αίτησης για κύρια σύνταξη εντός 60 ημερών.
• Ανάπτυξη 6% για το 2022, διπλάσια της υπόλοιπης ευρωζώνης, σύμφωνα με την Κομισιόν.
• Πρωτοφανής απορρόφηση των κονδυλίων από το ΕΣΠΑ που μας φέρνει στην πρώτη θέση της ΕΕ.
• Πληθωρισμός μια μονάδα κάτω από τον μέσο όρο της ευρωζώνης με το καλάθι του νοικοκυριού να δουλεύει και να κρατά σταθερές τις τιμές βασικών προϊόντων.
• Τα κυμαινόμενα λιανικά τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος βρίσκονται στη δεύτερη χαμηλότερη θέση μεταξύ 15 ευρωπαϊκών χωρών τον Οκτώβριο, ενώ επιβάλλεται έκτακτη φορολογία στις εταιρίες ενέργειας ύψους 374 εκ. Ευρώ.
• Και αυξήσεις δίνει στις συντάξεις, αλλά και έκτακτη ενίσχυση στους πιο ευάλωτους.
• Και τα σύνορα φυλάγονται επαρκώς διασώζοντας ταυτόχρονα εκατοντάδες ανθρώπους που προωθούν με τη βία οι Τούρκοι προς την Ελλάδα.
• Και διάφορα διαβάζω ότι γίνονται για την προστασία των αδυνάμων, την στήριξη της κοινωνίας και της εργασίας, την καταπολέμηση των ανισοτήτων, τον εκσυγχρονισμό του συστήματος υγείας, την στήριξη των αναπήρων και των κακοποιημένων παιδιών και γυναικών.

Φυσικά κανείς Έλληνας δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος με την κυβέρνησή του αλλά φυσικά και είμαστε πολύ μακριά από το προηγούμενο χάλι. Φυσικά και δεν γίνονται όλα καλά και όλα γρήγορα. Όμως η βελτίωση των ελληνικών πραγμάτων μέσα και έξω από τη χώρα είναι προφανής. Το ψηφιακό θαύμα στη δημόσια διοίκηση το βιώνουμε καθημερινά. Η εξάλειψη του άγους των καθυστερούμενων συντάξεων είναι καινοφανής για τα ελληνικά πράγματα. Και γι’ αυτό η πλειοψηφία συνεχίζει να υποστηρίζει την κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη. Δεν είναι θέμα ιδεολογίας, είναι θέμα πρακτικό. Θέμα επιβίωσης και προόδου.

Η υπόθεση των παρακολουθήσεων, όσο δεν σπάει το απόρρητο για την «επισύνδεση Ανδρουλάκη», θα συνεχίσει να κάνει ζημιά στην κυβέρνηση. Ειδικά στον χώρο του κέντρου που είναι πιο ευαίσθητος σε τέτοια θέματα. Από τη στιγμή που ο νέος νόμος προϋποθέτει την υπογραφή του προέδρου της Βουλής για παρακολούθηση πολιτικού, φαίνεται πολιτικά ώριμο να ανοίξει αυτή η υπόθεση για το κοινό και να λυθεί η όποια παρεξήγηση ή να αποδοθούν ευθύνες. Διαφορετικά θα αποτελεί υπόστρωμα για την ανάπτυξη θεωριών συνομωσίας, ή και ανεκδότων. Αλλά και βάση για συμπεράσματα περί αλαζονικής συμπεριφοράς και αυταρχικού επιτελικού κράτους. Εκτός και αν υπάρχει λερωμένη φωλιά οπότε…

Οι τερατολογίες της αντιπολίτευσης δεν φαίνεται να κάνουν σοβαρή ζημιά στην πολιτική ηγεμονία του πρωθυπουργού. Δεν θα μπορούσαν άλλωστε, είναι τόσο άγαρμπες. Δυστυχώς γι αυτήν θα πρέπει να αναζητήσει σοβαρές πολιτικές θέσεις. Εντός όμως του πλαισίου της ΕΕ και σε περιβάλλον ελεύθερης αγοράς, εν έτει 2023. Και εδώ είναι το πρόβλημα. Γιατί τα κόμματα αριστερής προέλευσης, που έκαναν σημαία τους το λαϊκισμό, δεν κατέχουν το θέμα, δεν θέλουν και δεν μπορούν να πολιτευτούν ορθολογικά. Μη τοξικά. Δεν διαθέτουν στελέχη με την τεχνογνωσία και την κουλτούρα να το κάνουν.

Γι’ αυτό ακούτε κάτι παράφωνες σοσιαλ - κάπως κορώνες μιας νόθας και παλιάς κοπής αριστερόστροφης λογικής που με ρετσέτες της πρώιμης μεταπολίτευσης προσπαθούν να συσπειρώσουν το πιο συντηρητικό και καθυστερημένο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Τα εναπομείναντα αποθέματα του Αυριανισμού, του αριστερισμού με ενέσεις εκ του Τραμπισμού αλά γκρεκ. Και γι’ αυτό καταφεύγουν σε δημιουργία τοξικού κλίματος μήπως και καλύψουν την ένδεια πολιτικών θέσεων και στόχων. Τον Αλέξη Τσίπρα τον ξέρουμε, απλώς επαναλαμβάνει τον εαυτό του, αξιόπιστα. Περιμέναμε όμως από τον Νίκο Ανδρουλάκη να διατυπώσει ευθαρσώς το αφήγημά του για τη χώρα ως νέος αρχηγός. Αλλά δεν το είδαμε. Ούτε θα το δούμε. Φαίνεται ότι του αρκεί κάτι σε 10% και η ελπίδα συμμετοχής ως ελάσσονος εταίρου σε μια ντεμέκ σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση. Δεν είναι κι άσχημα.