Mundial 2022: Η διοργάνωση του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου στο Κατάρ, η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι αντιδράσεις.
Δύσκολα θα μπορούσε να βρει αφορμή κάποιος φιλελεύθερος δημοκράτης για να διαφωνήσει με τον Εμανουέλ Μακρόν όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στο τιμόνι της Γαλλικής Δημοκρατίας. Ωστόσο, οι πρόσφατες δηλώσεις του για το Μουντιάλ του Κατάρ δίνουν μια τέτοια αφορμή. «Δεν πρέπει να πολιτικοποιούμε τον αθλητισμό», είπε ο Γάλλος Πρόεδρος κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη σύνοδο κορυφής της APEC στην Ταϊλάνδη, βαφτίζοντας ως «πολιτικοποίηση» τον αγώνα για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Πώς να εξηγήσει κανείς αυτή τη θέση στις γυναίκες του Ιράν που δίνουν επί μήνες τη μάχη για τη ζωή και την αξιοπρέπειά τους; Και πώς να μη νιώσει κανείς την αμηχανία του αρχηγού της εθνικής ομάδας του Ιράν όταν απαντούσε με κατεβασμένο το κεφάλι στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων λέγοντας με νόημα «καταλαβαίνω γιατί μου κάνετε αυτή την ερώτηση αλλά εμείς ήρθαμε μόνο για να παίξουμε ποδόσφαιρο». Και δεν είναι μόνο στις Ιρανές και τους Ιρανούς που χρωστάει να δώσει η ηγεσία του πλανήτη καθαρές απαντήσεις.
Ταυτόχρονα, έχει δίκιο ο Μακρόν όταν λέει ότι δεν μπορεί να γίνει αυτή τη στιγμή μποϋκοτάζ στους αγώνες. Το μποϋκοτάζ έχει την έννοια της αποχής από ένα τέτοιο γεγονός ως καταδίκη της διοργανώτριας χώρας. Στην περίπτωση του μουντιάλ του Κατάρ, ωστόσο, η στάση και οι θέσεις της διοργανώτριας χώρας στα θέματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ήταν απολύτως γνωστή και το 2010, όταν της ανατέθηκε η διοργάνωση της «γιορτής του παγκοσμίου ποδοσφαίρου». Ήξεραν όλοι, και πρώτοι απ’ όλους οι ηγέτες της FIFA, πού έδιναν τους αγώνες. Η καταδίκη είναι όλη δική τους.
Ποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι η πολιτική των χειρότερων ρατσιστικών, ομοφοβικών και θρησκευτικών διακρίσεων θα επιβραβευόταν με την ανάθεση της πιο δημοφιλούς παγκόσμιας διοργάνωσης;
Όσο κοντή κι αν -θέλουν μερικοί να- είναι η συλλογική μνήμη κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τον θόρυβο που ξεσηκώθηκε και τις καταγγελίες που έγιναν τότε για τα «οικονομικά κίνητρα» που συνόδευσαν την ανάθεση του μουντιάλ στο Κατάρ. Μεγάλα ονόματα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου έβαλαν την υπογραφή τους κάτω από μια απόφαση που προσβάλλει την ιστορία τους αλλά και την ιστορία του αθλήματος. Στην ουσία δεν «υπέκυψαν» μόνον οι ίδιοι αλλά μέσω αυτών και η παγκόσμια αθλητική κοινότητα. Οι αξίες του δυτικού πολιτισμού υπολογίστηκαν σε δολάρια…
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα σταμάταγε ξαφνικά η ποδοσφαιρική ζωή στον πλανήτη επειδή έτσι το θέλησαν οι εμίρηδες ενός καταπιεστικού και ανελεύθερου θεοκρατικού καθεστώτος; Ποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι η πολιτική των χειρότερων ρατσιστικών, ομοφοβικών και θρησκευτικών διακρίσεων θα επιβραβευόταν με την ανάθεση της πιο δημοφιλούς ίσως παγκόσμιας διοργάνωσης; Ποια νοσηρή φαντασία θα μπορούσε να διανοηθεί ότι τα γήπεδα της «γιορτής» θα έχουν χτιστεί από μετανάστες που βίωσαν τη χειρότερη μορφή της σύγχρονης δουλείας και άφησαν, μερικές χιλιάδες από αυτούς, στα θεμέλιά τους την τελευταία τους πνοή;
Ειπώθηκε το επιχείρημα ότι η διοργάνωση και η επαφή με τον «έξω κόσμο» μέσω των φιλάθλων που θα παρακολουθήσουν τους αγώνες θα επηρεάσουν θετικά τη ζωή των εμιράτων του κόλπου φέρνοντας προοδευτικές αλλαγές. Ακούγεται εξαιρετικά υποκριτικό να πιστεύει κανείς ότι μετά το μουντιάλ θα βελτιωθεί, έστω και στο ελάχιστο, η κοινωνική θέση της γυναίκας, ότι θα συνεχιστεί η «μουντιαλική» ανοχή των ομοφυλόφιλων «αρκεί να μην δώσουν αφορμή», ότι θα αναγνωριστούν περισσότερα δικαιώματα στους εργάτες του «θαύματος του κόλπου».
Γράφτηκαν βέβαια και άλλα «επιχειρήματα» όπως αυτό του γνωστού αθλητικογράφου ο οποίος θεωρεί ότι «το Κατάρ ήταν ένας ωραίος και βολικός εχθρός όλων των οργανώσεων της γης» και «αδυνατεί να πιστέψει πως οι Καταριανοί, ενώ τους αγόρασαν όλους, δεν έχουν χρήματα να αποζημιώσουν τις οικογένειες των νεκρών σε εργατικά ατυχήματα τα οποία υπήρξαν σαφώς αλλά όχι και τόσα πολλά»… Είναι κρίμα, δημοσιογράφοι που μονοπωλούν την αθλητική ενημέρωση στις οθόνες μας να γίνονται απολογητές των πιο βάρβαρων συμπεριφορών που εξακολουθεί δυστυχώς να βιώνει η ανθρωπότητα με τον πιο οδυνηρό τρόπο.
Είναι κρίμα, δημοσιογράφοι που μονοπωλούν την αθλητική ενημέρωση, να γίνονται απολογητές των πιο βάρβαρων συμπεριφορών που εξακολουθεί να βιώνει η ανθρωπότητα
Αυτό που θα γίνει σίγουρα και που τόσο «ανέμελα» θέλουν να προσπερνούν κάποιοι είναι ότι οι ηγέτες του Κατάρ θα αξιοποιήσουν τη διεθνή αποδοχή και προβολή του καθεστώτος τους για να διεκδικήσουν και άλλες τέτοιες διοργανώσεις παγκόσμιας αθλητικής και πολιτιστικής εμβέλειας. Και ότι θα ψάξουν να βρουν νέους Πλατινί ανάμεσα σε αυτούς που θα σηκώσουν το παγκόσμιο κύπελλο πανηγυρίζοντας την κατάκτησή του στη χειρότερη μέχρι σήμερα στιγμή της ποδοσφαιρικής ιστορίας.
Ας ελπίσουμε ότι η αγάπη των φιλάθλων όλου του κόσμου για το ποδόσφαιρο, ο θαυμασμός για τα ινδάλματά του και ο ενθουσιασμός για τις νίκες των εθνικών ομάδων δεν θα επισκιαστεί ξανά στο μέλλον από τη μεγάλη απογοήτευση που έχει σκορπίσει η σημερινή ντροπιαστική ήττα του αθλητικού ιδεώδους, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, του πολιτισμού και της δημοκρατίας.
4°
