Οι δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας τον Σεπτέμβριο περιγράφουν το πολιτικό σκηνικό όπως αυτό διαμορφώνεται λίγους μήνες μετά τις ευρωεκλογές και ενόψει ενός «θερμού» χειμώνα και πιθανών εθνικών εκλογών.
Με δεδομένο ότι στην εκτίμηση ψήφου προηγείται καθαρά ο ΣΥΡΙΖΑ, αξίζει να σταθούμε λίγο πιο προσεκτικά στα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων της συγκεκριμένης περιόδου. Όσον αφορά τους δύο κλασικούς δείκτες, καταλληλότητας πρωθυπουργού και παράστασης νίκης, παρατηρούμε ότι στον πρώτο προηγείται ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας (με μειωμένη διαφορά), ενώ στον δεύτερο η ψαλίδα ανοίγει εντυπωσιακά υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ.
Η έρευνα της MRB (μετά την παρουσία των δύο πολιτικών αρχηγών στη ΔΕΘ) μας προσφέρει περισσότερα στοιχεία προς ανάλυση. Ο κ. Σαμαράς και η κυβέρνηση προηγούνται καθαρά όσον αφορά τις έννοιες της σταθερότητας, της αλήθειας και του ρεαλισμού, ενώ ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ στις έννοιες της ελπίδας και της ανακούφισης. Όταν οι πολίτες καλούνται να απαντήσουν για το ποιες θέσεις οδηγούν σε απόγνωση και σε τέλμα και ποιες είναι παραπλανητικές, χρεώνουν τις 2 πρώτες στην κυβέρνηση και την τρίτη στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ντέρμπi (με διαφορά γύρω στο 1% υπέρ της Νέας Δημοκρατίας) γίνεται για το ποιος καρπώνεται τις έννοιες της ανάπτυξης και της πειστικότητας.
Στη δημοσκόπηση της Public Issue και στις ερωτήσεις σχετικά με τα χαρακτηριστικά της εικόνας των κομμάτων, τα υψηλότερα θετικά ποσοστά για τη Νέα Δημοκρατία τα συναντάμε στο «έχει ικανό αρχηγό» (Σαμαράς 27% - Τσίπρας 23%), ενώ αντίστοιχα για τον ΣΥΡΙΖΑ στο «είναι πιο κοντά στα συμφέροντα της μεσαίας τάξης» (με διαφορά 22%). Το τελευταίο, δηλαδή το ποιο από τα δύο κόμματα θα καταφέρειι να «κερδίσει» τη μεσαία τάξη και τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους, θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στο αποτέλεσμα των επόμενων εθνικών εκλογών.
Στην παρούσα φάση φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το πλεονέκτημα. Έτσι εξηγείται και η ελαφριά στροφή της ηγεσίας του προς λιγότερο «επιθετικές» και πιο γειωμένες κινήσεις. Αν παράλληλα ο Αλέξης Τσίπρας καταφέρει να πείσει για τον ρεαλισμό του αλλά και για το ότι όντως μπορεί να αλλάξει τα κακώς κείμενα που συμβαίνουν στη χώρα, θα έχει κάνει ένα, μεγάλο, βήμα προς τη νίκη.
Την ίδια στιγμή, βλέπουμε ότι οι μεγαλύτερες απώλειες της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι προς τα δεξιά, αλλά προς τα αριστερά της (δημοσκόπηση ALCO). Άρα και το κόμμα του Αντώνη Σαμαρά είναι λογικό να απευθυνθεί στα πιο μετριοπαθή κοινά όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές και να ακολουθήσει μια στρατηγική με κοινό παρανομαστή τη σταθερότητα και το φόβο του αγνώστου, στοχεύοντας στις ψήφους της μεσαίας τάξης η οποία «αγχώνεται» με την αβεβαιότητα.
Σε κάθε περίπτωση, μέχρι τις εκλογές η προσπάθεια να πεισθεί η κρίσιμη μάζα που θα γείρει την πλάστιγγα υπέρ της μεγάλης διαφοράς του ενός ή της οριακής πρωτιάς του άλλου κόμματος, θα είναι σκληρή και το αποτέλεσμα καθόλου δεδομένο. Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε ότι η περίοδος της σταθερής εκλογικής συμπεριφοράς, ειδικά για τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους, ανήκει στο παρελθόν και οι αλλαγές στις τάσεις της κοινής γνώμης μπορούν να διαφοροποιηθούν ανά πάσα στιγμή.
12°
