Κατεβάστε τους τόνους

Αν είναι να φαγωθούμε μεταξύ μας τι τους θέλουμε τους εχθρούς; Έλα όμως που οι εχθροί της πατρίδας, δηλαδή οι εχθροί του κοινωνικού συνόλου, όχι μόνο υπάρχουν αλλά και απεργάζονται καθημερινά σχέδια, στρατηγικές  και τακτικές, ώστε να μας βλάψουν. Όχι βέβαια γιατί απλά μας μισούν, αλλά γιατί έχουν λόγους πραγματικούς και σοβαρούς, ώστε να θέλουν το κακό μας. Έχουν συμφέροντα και ιδεοληψίες που τους στρέφουν κατά της Ελλάδας και της Ευρώπης και όταν μας βρίσκουν τόσο βαθιά διαιρεμένους το έργο τους γίνεται  ευκολότερο.

Η Ευρώπη σήμερα βρίσκεται σε πόλεμο. Η Ρωσία του Πούτιν δεν επιτέθηκε απλά εναντίον της Ουκρανίας, αλλά εναντίον της Ευρώπης και της Δύσης γενικότερα. Συνεπώς και εναντίον της Ελλάδας. Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν φαίνεται να τελειώνει, παρόλη την αντεπίθεση των oυκρανικών δυνάμεων και τη συντεταγμένη, προς το παρόν, υποχώρηση των Ρώσων. Η Ρωσία είναι μια υπερδύναμη και σίγουρα θα βρει τρόπους να συντηρήσει τη διαμάχη στα νοτιοδυτικά της σύνορα. Διότι η ιδεολογία που την οδήγησε στην εισβολή δεν έχει ακόμα ηττηθεί στο εσωτερικό της. Ο πόλεμος μπορεί να τελειώσει με την «απόσυρση» του Πούτιν από το προσκήνιο αλλά σε ένα περιβάλλον βαθιά αντιδημοκρατικό είναι λιγοστές οι ελπίδες για μια νέα φιλειρηνική προς τη Δύση ηγεσία. Η Ευρώπη έμπλεξε  και δεν θα ξεμπλέξει εύκολα με τη Ρωσία.

Ο πληθωρισμός ως αποτέλεσμα της ενεργειακής κρίσης δεν θα υποχωρήσει από τη μια μέρα στην άλλη, ακόμα και αν σταματήσει ο πόλεμος. Η ακρίβεια θα ταλαιπωρεί τα νοικοκυριά, ακόμα και αν η παρούσα κυβέρνηση αντικατασταθεί από μια άλλη στις εκλογές της επόμενης άνοιξης. Μαγική λύση δεν υπάρχει και το πρόβλημα είναι πανευρωπαϊκό. Τόσο η ΕΕ όσο και οι κυβερνήσεις θα αναγκαστούν να βάζουν για καιρό βαθιά το χέρι στα κοινοτικά και κρατικά ταμεία ώστε να καλύπτουν ένα μέρος της ζημιάς. Συνεπώς δεν είναι χρήσιμο, το θέμα της ακρίβειας να γίνεται αιτία για μια ανεξέλεγκτη μικροπολιτική και μάλιστα χωρίς κοστολογημένα και ρεαλιστικά επιχειρήματα. Σίγουρα το κάθε κόμμα έχει τη δική του αντίληψη για την κρίση και την αντιμετώπισή της, αλλά η εσωτερική πολεμική και τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη ποτέ δεν βοήθησαν καμιά  κοινωνία να ξεπεράσει τις εξωγενείς δυσκολίες της.

Φαινόμενα όπως το πρόσφατο με τους βιασμούς και την εκπόρνευση της 12χρονης κοπέλας, ή οι επαναλαμβανόμενες τραγικές γυναικοκτονίες, ούτε πρωτόγνωρα είναι ούτε θα σταματήσουν. Συμβαίνουν σε κάθε κοινωνία. Το να κατηγορεί μερίδα της αντιπολίτευσης το κυβερνών κόμμα ως κόμμα παιδεραστών και βιαστών δεν είναι μόνο ανοίκειο και εξωφρενικό, δεν είναι μόνο ψευδές. Είναι και επιζήμιο για την κοινωνική μας συνοχή. Βλάπτει τη διεθνή εικόνα της Ελλάδας σε μια εποχή που οι άμεσες ξένες επενδύσεις της είναι απαραίτητες για την πολυπόθητη βιώσιμη ανάπτυξη. Τα αρνητικά αποτελέσματα που παράγει θα τα βρει μπροστά της οποιαδήποτε κυβέρνηση αντικαταστήσει την παρούσα. Και τότε θα της είναι αδύνατο να ξεπεράσει την εικόνα που η ίδια φιλοτέχνησε για την πατρίδα της από τη θέση της αντιπολίτευσης.

Η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας δεν είναι μια επιλογή του Ερντογάν και δεν θα φύγει μαζί του. Είναι επιλογή της κυρίαρχης κάστας στη γείτονα χώρα. Η σημερινή επιθετικότητα, οι απειλές πολέμου, η αμφισβήτηση της εδαφικής κυριαρχίας μας είναι στρατηγικές επιλογές και δεν θα εκλείψουν μετά τις τουρκικές εκλογές της άνοιξης. Συνεπώς το ζήτημα θα μας συντροφεύει για καιρό και η πιθανότητα ενός αιματηρού επεισοδίου θα παραμείνει ισχυρή στο πεδίο. Το μεταναστευτικό είναι εργαλείο για την τουρκική ηγεσία και δεν θα μπει εύκολα στην εργαλειοθήκη. Τα πρόσφατα γεγονότα στον Έβρο με τους 36 και το δήθεν νεκρό κορίτσι ή  τους 92 γυμνούς και χτυπημένους μετανάστες είναι σκηνές από ένα έργο κι εμείς παρακολουθούμε απλά στην αρχή του. Οι προβοκάτσιες θα κλιμακωθούν στην προσπάθεια των στρατοκρατών της Τουρκίας  να δημιουργήσουν ανάφλεξη στην περιοχή. Κι εμείς δεν μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι, πόσο μάλλον να μπιζάρουμε την επιθετικότητα κατηγορώντας και μάλιστα άδικα την ίδια μας την πατρίδα. Για λίγες ψήφους κι αυτές αμφισβητούμενες.

Ακρίβεια, κοινωνικά σκάνδαλα και μεταναστευτικό είναι εθνικά θέματα και δεν προσφέρονται για χυδαία κομματική μικροπολιτική. Αντιθέτως απαιτούν από το πολιτικό σύστημα αλλά και τους διανοούμενους της χώρας χαμηλούς τόνους, περίσκεψη, σοβαρή μελέτη, επεξεργασίες και ισχυρά θεμελιωμένες προτάσεις. Η κυβέρνηση έχει ανάγκη τις σοβαρές προτάσεις της αντιπολίτευσης, αλλά και η αντιπολίτευση έχει ανάγκη τη σοβαρότητα, αν θέλει κάποια στιγμή να βρεθεί στη θέση του οδηγού που τόσο επιθυμεί και καλά κάνει να την επιθυμεί. Διότι δεν είναι 2015, είναι 2022 και τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το κυβερνών κόμμα προηγείται σταθερά στις δημοσκοπήσεις, παρόλες τις «στραβές στη βάρδια του» και αυτό κάτι σημαίνει. Αυτό το κάτι είναι που δεν αντιλαμβάνεται η αντιπολίτευση.

Οι Έλληνες γνωρίζουν ότι τα οικονομικά προβλήματα είναι αποτέλεσμα μιας διεθνούς συγκυρίας και όχι κυβερνητικών επιλογών. Η πλειοψηφία αναγνωρίζει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό τις προσπάθειες της κυβέρνησης για διαχείριση και αντιμετώπιση των προβλημάτων. Οι προτάσεις που παράγονται από την αντιπολίτευση δεν πείθουν επειδή ακριβώς είναι πρόχειρες και διατυπώνονται συχνά με τρόπο υστερικό. Ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ, η πολιτεία στη θέση του οδηγού δεν πείθει την πλειοψηφία για την ικανότητα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ανταποκριθεί στις ζόρικες απαιτήσεις των καιρών. Η κόντρα στη βουλή μεταξύ Μητσοτάκη και Τσίπρα ήταν αποκαλυπτική. Δεν είναι όλοι οι πολιτικοί για όλες τις φάσεις και τις καμπές στην πορεία μιας χώρας. Στις μεγάλες κρίσεις οι πλειοψηφίες συσπειρώνονται γύρω από εκείνη την ηγεσία που εγγυάται καλύτερα την ασφάλειά τους. 

Αν λοιπόν μας ενδιαφέρει η Ελλάδα, αν αγαπάμε την πατρίδα μας, ας φροντίσουμε τουλάχιστον να μην παίζουμε το παιχνίδι των εχθρών της, δηλαδή των προβλημάτων που ξεπηδούν στο διάβα της. Η κυβέρνηση ας φροντίσει να οργανωθεί καλύτερα και να προλαβαίνει τα προβλήματα αντί να τα κυνηγά. Διότι δεν μπορεί να θέλεις να γίνεις επιστημονικό και τεχνολογικό κέντρο της Μεσογείου και να έχεις φοιτητικές εστίες ως άντρα ληστών. Διότι η υγεία των πολιτών είναι το πρώτο και δεν μπορείς να έχεις εφημερίες νοσοκομείων που να γίνεται «το σώσε». Διότι δεν μπορούν οι δήμοι να παρακολουθούν αμέτοχοι την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής σε κάθε πόλη, πόσο μάλλον να την υποβαθμίζουν συχνά ακόμα περισσότερο με τις επιλογές τους. Διότι το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων πρέπει να εξιχνιαστεί. Διότι όλα τα παιδιά πρέπει να πηγαίνουν στο σχολείο και να μαθαίνουν καλά γράμματα και να μην έχουν ανάγκη το φροντιστήριο ως βασική και κύρια παιδεία. Διότι…

Αλλά και η αντιπολίτευση ας προστατεύσει τουλάχιστον τα κόμματά της, ας δείξει τουλάχιστον μια στοιχειώδη σοβαρότητα. Διότι δεν μπορεί να είναι όλοι οι νεοδημοκράτες βιαστές. Διότι η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών στα πανεπιστήμια δεν κινδυνεύει από τους ΟΠΠΙ. Διότι δεν γίνεται να κρατικοποιηθεί πάλι η ΔΕΗ. Διότι χρειαζόμαστε ναυπηγεία. Διότι δεν φταίει το ελληνικό λιμενικό που οι δουλέμποροι και οι λιμενικοί του γείτονα βγάζουν καρυδότσουφλα γεμάτα μετανάστες με 7 μποφόρ στο Αιγαίο. Διότι δεν υπάρχει ευρωπαϊκή χώρα χωρίς αξιολογούμενους εκπαιδευτικούς. Διότι οι εξοπλισμοί των ενόπλων δυνάμεων είναι απαραίτητοι όσο ποτέ. Διότι η Ρωσία έχει όλα τα άδικα για την εισβολή στην Ουκρανία. Διότι δεν μπορείς να υπονομεύεις τη χώρα σου στα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Διότι… Διότι με όλα αυτά δεν κερδίζεις αλλά χάνεις.

Διότι ο κόσμος, οι πολίτες, οι ψηφοφόροι βλέπουν, κρίνουν, μετράνε και αποφασίζουν. Δεν είναι χάπατα, δεν είναι καθυστερημένοι. Διότι και οι πιο αδαείς κάτι καταλαβαίνουν και σοκάρονται από τις υπερβολές, αλλά και ανησυχούν όταν τα πράγματα στραβώνουν και γυρνούν εναντίον τους. Οι πολίτες, πέρα από ιδεολογική άποψη ή κομματική προτίμηση, θέλουν να ζήσουν με ασφάλεια σε ένα ειρηνικό περιβάλλον που θα τους δίνει την ευκαιρία να προοδεύσουν. Όταν νιώθουν ότι ζουν σε πολιτικά εμπόλεμη  ζώνη, σκιάζονται, νιώθουν ανασφάλεια και ψάχνονται. Και τότε, ακόμα και τα «τέρατα» μπορεί να τους γίνουν ελκυστικά. Τα δικά μας «τέρατα» έκαναν τη βόλτα τους και ευτυχώς  τα περισσότερα είναι στη φυλακή ή στο σπίτι τους. Συνεπώς το πολιτικό μας σύστημα έχει όλες τις προϋποθέσεις να μας οδηγήσει με ασφάλεια στη νέα εποχή. Ας το κάνει σε ειρηνικό περιβάλλον. Για το καλό της πατρίδας, για το καλό όλων.