Η υπουργός Κεραμέως πρέπει να χώσει σε κάποιο νομοσχέδιο τροπολογία που θα προβλέπει ότι οι αρχισυνδικαλιστές εκπαιδευτικοί δικαιούνται αδείας μέχρι τη συνταξιοδότηση τους ακόμα και όταν αποτυγχάνουν να επανεκλεγούν.
Όσοι με διαβάζετε ή με ακούτε τακτικά θα ξέρετε πόσο εκτιμώ τη Νίκη την Κεραμέως και το έργο της. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι συμφωνώ με ό,τι κάνει και πολύ περισσότερο ότι θα κρατήσω το στόμα μου κλειστό όταν τη βλέπω να προχωράει σε ενέργειες που, εμένα τουλάχιστον, μου φαίνονται τρομακτικές. Όπως η απόφαση της να εφαρμόσει τον νόμο ο οποίος προβλέπει συγκεκριμένες μέρες άδειας για τους αρχισυνδικαλιστές εκπαιδευτικούς και να χαλάσει μια σοφή παράδοση 40 ετών.
Όπως πιθανόν θα ξέρετε οι αρχισυνδικαλιστές εκπαιδευτικοί, δηλαδή τα μέλη του ΔΣ της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ, δεν πατάνε σε τάξη. Βρίσκονται σε μόνιμη συνδικαλιστική άδεια προκειμένου να ανταπεξέλθουν με τον καλύτερο τρόπο στα σημαντικά τους καθήκοντα. Μόνο που αυτό συνέβαινε χάρη σε υπουργικές αποφάσεις οι οποίες τους απάλλασαν από τα εκπαιδευτικά τους καθήκοντα, παρότι ο νόμος του 1982 προέβλεπε πλήρη απαλλαγή μόνο για τον πρόεδρο και τον γενικό γραμματέα. Αντιπρόεδρος και ταμείας δικαιούνται 15 μέρες τον μήνα και 9 μέρες τον μήνα όλα τα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ.
Η υπουργός Κεραμέως λοιπόν, ως μη όφειλε, αποφάσισε να εφαρμόσει τον νόμο και να μην επιτρέψει σε όλα τα μέλη του ΔΣ των συνδικαλιστικών οργανώσεων της παιδείας να μείνουν μακριά από την εκπαιδευτική διαδικασία.
«Και πολύ καλά έκανε» θα πει κάποιος επιπόλαιος, δογματικός σαν κνίτης (ή σαν φιλελεύθερος) και με πλήρη άγνοια για τα θέματα της παιδείας συμπολίτης. Και τότε εγώ θα πρέπει να του απαντήσω: Έχετε διαβάσει τις αποφάσεις των συνεδριάσεων των ΔΣ ΟΛΜΕ και ΔΟΕ; Έχετε ακούσει τις θέσεις τους; Έχετε δει τους λόγους για τους οποίους απεργούν; Έχετε ακούσει τι λένε για την αξιολόγηση (όχι μόνο τη δικιά τους αλλα γενικώς); Είστε σίγουροι οτι θέλετε αυτοί οι άνθρωποι να μπαίνουν σε τάξη και να κάνουν μάθημα;
Είναι απολύτως απαραίτητο η υπουργός Κεραμέως να αλλάξει την απόφαση της και να εκδόσει και φέτος εκείνη την υπουργική απόφαση η οποία φαίνεται να απαλλάσει τους καθηγητοπατέρες και τους δασκαλοπατέρες από τα καθήκοντα τους, αλλα στην πραγματικότητα απαλλάσει τους μαθητές από τους καθηγητοπατέρες και τους δασκαλοπατέρες. Εν ανάγκη ας βάλει τους αρχισυνδικαλιστές να κάνουν δουλειές άσχετες με τη μάθηση αλλά απαραίτητες για τα σχολεία. Π.χ. σχεδόν όλα τα δημόσια σχολεία είναι γεμάτα μουτζούρες ανθρώπων που έχουν μπερδεψει την έκφραση με την αφόδευση. Μπορούν οι κύριοι της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ να βοηθήσουν στο βάψιμο. Και για να μη βάφουν σε ώρες σχολείου μπορούν να βάφουν το απόγευμα. Αρκεί να μη μπουν σε τάξη. Φυσικά αυτό είναι ένα ημίμετρο και στην πραγματικότητα η υπουργός Κεραμέως θα πρέπει (αν νοιάζεται στ αλήθεια για την παιδεία) να τους δίνει άδεια κάθε χρόνο, ακόμα και όταν η θητεία τους τελειώσει. Πρέπει να χώσει σε κάποιο νομοσχέδιο τροπολογία που θα προβλέπει ότι οι αρχισυνδικαλιστές εκπαιδευτικοί δικαιούνται αδείας μέχρι τη συνταξιοδότηση τους ακόμα και όταν αποτυγχάνουν να επανεκλεγούν.
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, ο κανόνας είναι ότι η εφαρμογή και η επιβολή των νόμων είναι υψίστης σημασίας για κάθε δημοκρατία. Νομίζω όμως πως εδώ βρισκόμαστε στην εξαίρεση που τον επιβεβαιώνει. Νομίζω πως η υπουργός Κεραμέως παρασύρεται και οδηγείται από αποφάσεις που μόνο πρόβλημα θα δημιουργήσουν στην εκπαιδευτική διαδικασία. Ας τη βοηθήσουμε να καταλάβει το λάθος της και να σεβαστεί μια παράδοση δεκαετιών που δεν πρέπει να χαθεί, όχι απο συντηρητισμό αλλά από αγάπη για την πρόοδο των μαθητών. Και μπράβο τους.
18°
