Εκλογές στην Ιταλία: Οι ακραίες νεοφασιστικές απόψεις της Τζόρτζια Μελόνι, η άνοδος της ακροδεξιάς και του λαϊκισμού στην Ευρώπη, ο φιλοπουτινισμός ως συγκολλητική ουσία.
«Πιστεύω ότι ο Μουσολίνι ήταν ένας καλός πολιτικός. Αυτό σημαίνει ότι όλα όσα έκανε, τα έκανε για την Ιταλία. Κι αυτό δεν το βρίσκουμε στους πολιτικούς τα τελευταία 50 χρόνια». Η παλιότερη αυτή δήλωση δεν ανήκει σε κάποιον τυχαίο νοσταλγό μιας από της πιο σκοτεινές περιόδους της σύγχρονης Ιταλίας ή, έστω, σε κάποιον περιθωριακό Ιταλό πολιτευτή. Ανήκει στην αρχηγό των ακροδεξιών «Αδελφών της Ιταλίας», την πιθανότερη, με βάση τις δημοσκοπήσεις, επόμενη πρωθυπουργό της τρίτης μεγαλύτερης βιομηχανικής δύναμης της Ευρωζώνης.
Κάθε φράση της δήλωσης της Τζόρτζια Μελόνι είναι αποκαλυπτική των ακραίων απόψεών της από την εποχή ακόμα που δεν είχε ανάγκη, όπως τώρα, να κρύψει το νεοφασιστικό της πρόσωπο για να μην τρομάξει τους ιταλούς ψηφοφόρους που έχουν σαγηνευτεί από τον λαϊκισμό της. Αποκαλεί «καλό πολιτικό» - τον μοναδικό δήθεν των τελευταίων δεκαετιών - έναν δικτάτορα που αφού αποδοκιμάστηκε επανειλημμένα από τον ιταλικό λαό στις εκλογές, κατέλαβε με τους μελανοχίτωνές του την εξουσία ανατρέποντας τη νόμιμη κυβέρνηση, κλείνοντας το κοινοβούλιο και δολοφονώντας τον εκλεγμένο πρωθυπουργό της χώρας.
Τα μαύρα σύννεφα που μαζεύτηκαν στον ιταλικό ουρανό δεν είναι δυστυχώς τα μόνα που απειλούν με το ξέσπασμα της καταιγίδας την Ευρώπη και τον πλανήτη. Η επικράτηση των νοσταλγών του Χίτλερ πριν μερικές μέρες στη Σουηδία άνοιξε ήδη τους ασκούς του νεοναζιστικού Αιόλου που απειλεί την φιλελεύθερη δημοκρατία αμφισβητώντας τις αρχές και τις αξίες της. Η ηγεσία της «Ενωμένης Ευρώπης» βλέπει τα καθεστώτα τύπου Όρμπαν να πολλαπλασιάζονται αδυνατώντας να παρουσιάσει με πειστικό τρόπο μια εναλλακτική διέξοδο ικανή να αφυπνίσει τους πολίτες που μοιάζουν παραδομένοι στον πιο χυδαίο λαϊκισμό.
Οι καρικατούρες των δημοψηφισμάτων στην κατεχόμενη Ουκρανία αποδεικνύουν, για μια ακόμα φορά, ότι το πληγωμένο θηρίο γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνο προκειμένου να σωθεί. Ο πανικός του ηττημένου, μέσα και έξω από τη χώρα του, Πούτιν ξαναζωντανεύει το φάντασμα ενός πυρηνικού ολέθρου. Ταυτόχρονα, ο φιλοπουτινισμός εξελίσσεται σε συγκολλητική ουσία νεοναζιστικών και ακροαριστερών λαϊκιστικών κινημάτων με στόχο την επιστροφή στις χειρότερες μέρες του 20ού αιώνα. Ο αναθεωρητισμός που επιχειρούν να επιβάλουν οι αυταρχικοί ηγέτες του πλανήτη δεν αφορά μόνο στα σύνορα των χωρών. Αφορά στις ίδιες τις αρχές της ειρηνικής και δημοκρατικής συμβίωσης των λαών του πλανήτη.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι αυτήν ακριβώς τη διεθνή συγκυρία επέλεξε ο θρησκευτικός σκοταδισμός για να κάνει επίδειξη της ισχύος του. Η δολοφονία της Μάσχα Αμινί από την αστυνομία ηθών επειδή «δεν φόραγε σωστά τη μαντίλα της» έρχεται να επισφραγίσει τη σκληρότητα του καθεστώτος των Χομεϊνί. Ο εξευτελισμός των γυναικών και η καταπάτηση των δικαιωμάτων τους στο Αφγανιστάν των Ταλιμπάν είναι το αποτύπωμα της σαρίας στην κοινωνική ζωή των γυναικών κυρίως. Ωστόσο, ο θρησκευτικός σκοταδισμός δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο του Ισλάμ. Ας μην ξεχνάμε και την πρόσφατη εγκύκλιο της Εκκλησίας της Ελλάδος κατά των αμβλώσεων που διαβάστηκε σε όλους τους ναούς της χώρας.
Την Κυριακή το βράδυ, όταν θα φτάνουν στα αυτιά μας τα πρώτα exit polls των ιταλικών εκλογών, ας φέρουμε στο μυαλό μας τις μεγάλες στιγμές της πολιτικής ζωής της γειτονικής χώρας και τους πραγματικά μεγάλους ηγέτες που σφράγισαν τη δημοκρατική πορεία της Ιταλίας και της Ευρώπης. Ας θυμηθούμε τον «ιστορικό συμβιβασμό» αλλά και τις τεράστιες παλλαϊκές διαδηλώσεις κατά της τρομοκρατίας. Κι ας αναλογιστούμε ότι στη θέση του ευρωπαίου οραματιστή Μάριο Ντράγκι μπορεί σε λίγες ώρες να εγκατασταθεί μια θαυμάστρια του Μουσολίνι. Ίσως τότε να συνειδητοποιήσουμε ότι καμιά ελευθερία δεν θα είναι δεδομένη αν δεν καταφέρουμε να φράξουμε τον δρόμο στον νεοναζισμό, τον φιλοπουτινσμό και τον κάθε λογής σκοταδισμό και λαϊκισμό.
19°
