Ρωσία, αποπυρηνικοποιημένη ζώνη

Μετά τη νικηφόρα υπέρ της Ουκρανίας λήξη του πολέμου, η Ρωσία θα πληρώσει πολύ βαρύ τίμημα, επειδή είναι η Ρωσία και, ως εκ τούτου, έκανε ό,τι έκανε — αντίστοιχο όμως θα πληρώσουμε όλοι μας. Για την ακρίβεια, το πληρώνουμε ήδη.

Και μόνο η μερική επαναστροφή των χωρών τής ΕΕ προς τον γαιάνθρακα και η χαλάρωση των ωραίων, δίκαιων και αυστηρών μέτρων για την επίτευξη των στόχων που έχουμε θέσει έως ότου περάσουμε κατά 100% σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, δεν είναι μόνο μία ήττα γοήτρου για τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά και κάτι πολύ απτό και πολύ συγκεκριμένο: κάτι που θα πλήξει ακόμη περισσότερο το περιβάλλον, δηλαδή τους ανθρώπους.

Αν και δεν ζούμε σε καθεστώς κλιματικής αλλαγής αλλά κλιματικής ΚΡΙΣΗΣ, είμαστε βέβαιοι πως δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην αντιστρέψουμε τελικώς την κατάσταση: η συνολική πρόοδος της ανθρωπότητας ήταν, είναι και θα είναι γραμμική και χωρίς σκαμπανεβάσματα, και οι επιστήμες και η τεχνολογία ήταν, είναι και θα είναι πάνω από κάθε σκοταδιστική, αναχρονιστική και οπισθοδρομική ιδεολογία, πάνω από τα οράματα μεγαλείου και σκότους φυλάρχων και αυτοκρατόρων στιλ Παλπάτιν.

Μολαταύτα, πισωγυρίσματα σαν το τωρινό πλήττουν —ξαναλέμε— ανθρώπους· πλήττουν ζώα· και πλήττουν ολόκληρα οικοσυστήματα. Εξαιτίας —δηλαδή για όνομα του καλού Θεού— ενός κράτους-παρία που το διαφενετεύει μία νομενκλατούρα βενζινοπωλών με νοοτροπία και πρακτικές μαφίας, δεν πρόκειται μόνο να στερηθούν το ψωμί τους κάτι εκατομμύρια πάμφτωχοι άνθρωποι σε χώρες που μαστίζονται από ανέχεια, αλλά να πατήσει φρένο η ίδια η πρόοδος του ανθρώπου — η ίδια η ιστορία. Κι αυτό δεν θα έπρεπε να είναι ανεκτό.

Η ιστορία δεν γυρίζει πίσω, και αυτή η παρένθεση θα κλείσει, όπως έκλεισαν και ΟΛΕΣ οι προηγούμενες με ΟΛΟΥΣ τους άλλους πολεμάρχους-δικτάτορες, με όλους τους άλλους μικρούς και μεσαίους και μεγάλους Παλπάτιν, με όλους αυτούς τούς ψηλούς σε σώμα κοντού. Εν προκειμένω, οι αποφάσεις είναι ειλημμένες και δεν θα αλλάξουν: η Γκρέτα θα νικήσει· βασικά, θα θριαμβεύσει — θα περάσουμε κατά 100% σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, και μάλιστα οι διαδικασίες θα επιταχυνθούν πολύ πιο σύντομα από όσο φαίνεται μπορετό αυτή τη στιγμή,για να κερδηθεί το χαμένο ελέω ρωσικού επεκτατισμού έδαφος.

Είναι όμως στ’ αλήθεια (μόνο) επεκτατισμός; Ή είναι (και) κάτι άλλο; Γιατί διαβάζουμε διαρκώς —πλέον συζητείται εντελώς ανοιχτά— πως εντέλει ο πόλεμος της Ρωσίας δεν έγινε για την… αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας (αυτό δεν το ’χαψαν ούτε άνθρωποι με δυσκολία στην κατανόηση κειμένου αθλητικής εφημερίδας, ούτε εθνικομπολεσεβίκοι), δεν έγινε τέλος πάντων μόνο για να αποκτήσει Lebensraum η πρώην ΕΣΣΔ, αυτή η υπό τον Πούτιν ένωση ολιγαρχών, αλλά ακριβώς για να ΜΗ στραφούμε σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας — πιο σωστά, για να το καθυστερήσουμε όσο γίνεται, για να πουληθεί όσο περισσότερο αέριο και πετρέλαιο μπορεί να πουληθεί ΤΩΡΑ, και μάλιστα στις υψηλότερες δυνατές τιμές.

Γιατί; Γιατί η παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμους πόρους τυχαίνει να μη συμφέρει καθόλου όσους πουλάνε υδρογονάνθρακες και… και τίποτε άλλο. Τι να κάνουν αν δεν μπορούν να τους πουλήσουν, αν δεν έχουν πού αλλού να τους πουλήσουν, αν πρέπει να φτιάξουν πανάκριβα δίκτυα για να τους πουλήσουν σε τριτοκοσμικές αγορές, και ΚΥΡΙΩΣ αν δεν έχουν τα φόντα και τη βούληση να στρέψουν προς άλλους τομείς την οικονομία τους; Κλέφτες να γίνουν;

Ή πειρατές;

Ναι, η πειρατεία φαντάζει ιδανική κάποιες φορές για τον ανίκανο πάνω στην απελπισία του. Με τη διαφορά ότι κανείς ποτέ πειρατής δεν ευδοκίμησε. Όλοι τους είχαν κακά (πολύ κακά) ξέτελα.

                                                      * * *

Η Ρωσία έχει χάσει αυτό τον πόλεμο ήδη από την ντροπιαστική της ήττα στη Μάχη του Κιέβου. Η πανωλεθρία που υπέστη εκεί, μαζί με τις αλλεπάλληλες αποτυχίες των κατασκόπων, των πρακτόρων, των ασασίνων και των μπιστικών που στάλθηκαν να δολοφονήσουν τον Πρόεδρο Ζελένσκι και να εγκαταστήσουν κυβέρνηση δωσιλόγων και ανδρεικέλων, δεν έγειραν απλώς την πλάστιγγα υπέρ της ελεύθερης Ουκρανίας, αλλά ΕΛΗΞΑΝ τον πόλεμο με ήττα του εισβολέα. Το διάστημα από τότε μέχρι σήμερα παρακολουθούμε τρία πράγματα: μία σειρά τρομοκρατικών επιθέσεων κατά αμάχων και πολιτικών στόχων, κατά εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, κατά σχολείων και νοσοκομείων, κατά παιδιών και κατά σκύλων και κατά ζωολογικών κήπων· την απέκδυση της Ρωσίας από οτιδήποτε «θετικό» μπορούσε να θεωρηθεί από τους αφελείς ότι διέθετε — υπάρχουν μπόλικοι τέτοιοι, They Live που λέει και ο Κάρπεντερ· και τον πόλεμο των μαφίας των βενζινοπωλών κατά της Δύσης. Γιατί, όχι, ΔΕΝ βλέπουμε μία «νορμάλ» στρατιωτική αναμέτρηση.

Βλέπουμε όμως και κάτι ακόμη. Βλέπουμε επίσης τι μπορεί να πετύχουν μια χούφτα όπλα προηγμένης τεχνολογίας όταν τα χρησιμοποιούν άντρες και γυναίκες που πολεμούν για τη νίκη και αμύνονται του πατρίου εδάφους. Αν μάλιστα αυτά τα κανόνια και τα λοιπά εργαλεία είχαν έρθει ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥΣ από τους Συμμάχους (όπως και όφειλαν), θα είχαμε γλιτώσει πολλές δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, και σήμερα δεν θα συζητούσαμε για πόλεμο: θα είχε λήξει από πριν της Παναγίας.

Αλλά, ό,τι έγινε έγινε. Το θέμα είναι τι γίνεται αύριο.

Αν κάτι είναι ξεκάθαρο για εμάς είναι το εξής δίπολο: (i) η Ευρώπη πρέπει να γίνει χθες και να παραμείνει ες αεί ενεργειακά αυτάρκης — δεν γίνεται να πέφτει θύμα εκβιασμού από τον κάθε τυχάρπαστο ηγεμονίσκο· και (ii) το πυρηνικό οπλοστάσιο της Ρωσίας —ο υποτιθέμενος άσος στο μανίκι του ολοκληρωτικού κόκκινου φασισμού— πρέπει να καταστραφεί.

Κι αν η ευρωπαϊκή ενεργειακή αυτάρκεια αφορά εμάς, η αποπυρηνικοποίηση της Ρωσίας αφορά τη διεθνή κοινότητα στο σύνολό της. Ούτε στο περιθώριο πρέπει να τεθεί η χώρα —καμία χώρα δεν πρέπει να τίθεται στο περιθώριο—, ούτε να της συμβεί οτιδήποτε τόσο ακραίο. Οι άνθρωποι εκεί, που φυτοζωούν σε έναν άλλο αιώνα και δεν ξέρουν καν την ΕΝΝΟΙΑ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πρέπει να στηριχτούν με κάθε τρόπο για να αποκτήσουν δημοκρατικούς θεσμούς, για να μορφωθούν, για να χτίσουν τουαλέτες μέσα στο σπίτι, και για να περιορίσουν το σπιτικό αλκοόλ και τη γυναικεία κακοποίηση. Δεν χρειάζονται πυρηνικά γι’ αυτά τα πράγματα. Ίσα-ίσα, ΑΚΡΙΒΩΣ εξαιτίας της μιλιταριστικής ρωσικής αυταπάτης πάνω από εκατό εκατομμύρια άνθρωποι ζουν στον Μεσαίωνα εκεί πέρα.

 Συμπερασματικά:

1. Δεν μπορεί το ένδοξο μέλλον της σύνολης ανθρωπότητας να εξαρτάται, ή να κινδυνεύει, από χώρες σαν τη σημερινή Ρωσία. Δεν μπορούμε να κοιμόμαστε και να ξυπνάμε με τον φόβο ενός πυρηνικού πολέμου. Αυτό είναι εκτός συζητήσεως.
2. Αύριο, μετά τη νικηφόρα υπέρ της Ουκρανίας λήξη του πολέμου, θα δεχτούμε όλους αυτούς τους ανθρώπους στον κανονικό κόσμο. Με τους όρους του κανονικού κόσμου.