Πολιτικη & Οικονομια

Πας μη αριστερός, φασίστας

Γιατί δικαιολογεί κάθε αντίδραση

Μάνος Βουλαρίνος
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ο χαρακτηρισμός «φασίστας» για όποιον διαφωνεί ή τολμά να κοροϊδέψει την Αριστερά στην Ελλάδα και η επίθεση στον σκιτσογράφο Χρήστο Παπανίκο.

Το ότι η Αριστερά δεν ανέχεται την κριτική, τη σάτιρα, τον χλευασμό και γενικώς όλα όσα αναγκαστικά ανέχονται όλες οι άλλες παρατάξεις της χώρας είναι και γνωστό και λογικό: καμία πίστη, από τη στιγμή που είναι φορέας ιερών και οσίων, δεν μπορεί να ανεχτεί την κριτική τη σάτιρα και τον χλευασμό καθώς αυτά δημιουργούν αμφισβητήσεις για την ιερότητα. Κι αν αρχίσουμε να αμφισβητούμε την ιερότητα το μαγαζί πίστης κλείνει. Ειδικά η «ανανεωτική αριστερά», η κακομαθημένη μαμά του ΣΥΡΙΖΑ (μπαμπάς είναι το ΠΑΣΟΚ του Αντρέα) που ήθελε και σφυροδρέπανο και ελεύθερη οικονομία / δημοκρατία, δεν σηκώνει κριτική, σάτιρα και χλευασμό με τίποτα. Θα θυμάστε φαντάζομαι ότι μετά από χρόνια κοροϊδίας προς κάθε κατεύθυνση ο Θέμος Αναστασιάδης γιαουρτώθηκε σε καρτέρι που του είχαν στήσει πρωην Ρηγάδες επειδή στην τότε στήλη του στην Ελευθεροτυπία «Μαύρη Τρύπα» είχε τολμήσει να τους κοροϊδεψει λες και ήταν τίποτα δεξιοί ή πασόκοι. Κανείς ποτέ δεν είχε διανοηθεί να αντιδράσει έτσι στη σάτιρα αλλά οι χαϊδεμένοι (ως αντίπαλοι του ΚΚΕ) του συστήματος αριστεροί πολυτελείας δεν ήταν σαν όλους τους άλλους. Και εξακολουθούν και στη σύγχρονη εξέλιξή τους να μην είναι.

Εξ ου και κανείς δεν παραξενεύτηκε από το μίσος εναντίον του σκιτσογράφου Χρήστου Παπανίκου ο οποίος τόλμησε να κοροϊδέψει τη στάση των συντρόφων στα γεγονότα του Έβρου. Όπως δεν παραξενεύτηκε και από την ένταση των αντιδράσεων οι οποίες θα έμοιαζαν με τις επιθέσεις των χριστιανομάχων συμπολιτών εναντίον του Μόσιαλου (πριν κάτι μήνες που είχε ανεβάσει εκείνη την γελοιογραφία με την Παναγία αν θυμάστε) αν δεν ήταν κάπως πιο απειλητικές καθώς, οι συνήθεις για θρησκόληπτους, κατάρες συνοδεύτηκαν από αναρτήσεις φωτογραφιών του Παπανίκου που έγραφαν «αυτός είναι ο Παπανίκος» εν είδει επικήρυξης στην Άγρια Δύση, όπως και δημοσιοποίηση της διεύθυνσής του ωστε να ξέρουν οι αγωνιστές σύντροφοι πού και ποιον να χτυπήσουν σε περίπτωση που το αποφάσιζαν. Αλλά αυτά είναι θεμιτά όταν έχεις να ανιμετωπίσεις φασίστες.

Γιατί και ο Χρήστος ο Παπανίκος είναι φασίστας, όπως έσπευσε να μας ενημερώσει μια περιφερειακή σύμβουλος Αττικής εκλεγμένη με τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Όπως φασίστας είναι και κάθε ένας που διαφωνεί με την Αριστερά ή που, ακόμα χειρότερα, τολμά να την κοροϊδέψει. Μην ξεχνάτε ότι η Αριστερά λειτουργεί περισσότερο ως οργανωμένη θρησκεία και λιγότερο ως πολιτική παράταξη με αποτέλεσμα η «διαφορετική άποψη» να μην υπάρχει στον κόσμο της, όπως στον κόσμο κάθε φανατικού πιστού μιας θρησκείας δεν υπάρχουν άλλοι θεοί και όσοι δεν πιστεύουν τον δικό του (τον αληθινό) θεό δεν είναι «πιστοί ενός άλλου θεού» αλλά άπιστοι. Η λέξη «φασίστας» για τους συντρόφους είναι η αντίστοιχη της λέξης «άπιστος» για την Ελένη Λουκά. Είναι αυτός που αρνείται να παραδεχτεί τη μόνη και μοναδική αλήθεια έτσι όπως αυτή μας έχει μεταδοθεί μέσω του Μαρξιστικού Ευαγγελίου.

Βέβαια και με δεδομένο ότι η λέξη «φασίστας» στην καθομιλουμένη έχει ξεφύγει από το αυστηρό ιδεολογικό πλαίσιο και αναφέρεται σε όποιον με βίαιο τρόπο προσπαθεί να επιβάλει τις απόψεις του, κάποιος μπορεί να παρατηρήσει ότι η παράταξη που κυρίως φέρεται με αυτόν τον τρόπο είναι η Αριστερά. Αλλά αυτό είναι μια μικρή λεπτομέρεια, μια από τις πολλές αντιφάσεις που συναντάει κανείς στις θρησκείες. Η ουσία είναι ότι η λέξη «φασίστας» είναι η καταλληλότερη για να περιγράψει όποιον δεν είναι αριστερός.

Αλλά ακόμα κι αν δεν ειναι η καταλληλότερη είναι σίγουρα η βολικότερη. Γιατί δικαιολογεί κάθε αντίδραση. Όταν απέναντι σου έχεις «δεξιούς» ή «κεντρώους» δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα. Αν όμως έχεις «φασίστες» και θα απειλήσεις και θα κυκλοφορήσεις φωτογραφίες και θα δώσεις διευθύνσεις και θα συκοφαντήσεις και θα δείρεις και θα βάλεις γκαζάκια και γενικά θα κάνεις όλα αυτά που χρειάζονται για να «σταματήσεις τον φασισμό». Και μπράβο σου.