To θαύμα του Δεκαπενταύγουστου στον Έβρο

Ομολογώ ότι δεν είμαι πιστός κάποιας θρησκείας και άρα δεν πιστεύω στα θαύματα (παρότι έχω δει με τα μάτια μου τον Ζαγοράκη να σηκώνει την κούπα του Euro το 2004). Πιστεύω πως όλα έχουν μια λογική ή μια επιστημονική εξήγηση και το ότι εμείς μπορεί να την αγνοούμε δεν σημαίνει ότι αυτή δεν υπάρχει. Όμως αυτό που συνέβη χτές, ανήμερα της γιορτής της Παναγίας, μόνο σε θαύμα μπορώ να το αποδώσω.

Παραμονή του 15αύγουστου, δηλαδή στις 14 του Αυγούστου, τα μέσα κοινωνικής εκτόνωσης και προπαγάνδας γέμισαν με την είδηση ότι 40 άνθρωποι ήταν για εβδομάδες αποκλεισμένοι σε ένα νησάκι του Έβρου το οποίο βρισκόταν σε ελληνικό έδαφος αλλά το αιμοδιψές και απάνθρωπο ελληνικό κράτος τους άφηνε εκεί αβοήθητους με φτηνές δικαιολογίες περί τάχα προκλήσεως θερμού επεισοδίου επειδή το νησάκι τάχα ανήκε στη γειτονική χώρα, τη στιγμή που έγκυρα τρολ του twitter διαβεβαίωναν ότι είναι ελληνικό. Εννοείται πως η δικαιολογία του αιμοβόρου ελληνικού καθεστώτος δεν έστεκε έτσι κι αλλιώς καθώς οι καλοί μας γείτονες και ειδικά ο ίδιος ο κύριος Ερντογάν έχουν αποδείξει πολλάκις στο παρελθόν πόσο πιο ευαίσθητοι είναι από τους Έλληνες, ιδιαιτέρως σε ανθρωπιστικά ζητήματα.

Φυσικά η είδηση για τον πολυήμερο αποκλεισμό των 40 ανθρώπων όπως και το ότι ήταν πρόσφυγες από τη Συρία ήταν πέρα από κάθε αμφισβήτηση. Εκτός αν κανείς έχει το θράσος να αμφισβητεί Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, ανταποκριτές σε έντυπα του εξωτερικού ή τους συντρόφους της Αριστεράς και της Προόδου. Μέχρι και ο σύντροφος ο Κρίτωνας ο Αρσένης τουίταρε σχετικά, διαλύοντας κάθε αμφιβολία που μπορεί να υπηρχε για το αν και κατά πόσο το δράμα που διαδραματίζονταν στον Έβρο και η ελληνικότητα του νησιού είχα να κάνουν με την πραγματικότητα ή ήταν ένα παραμύθι βγαλμένο από κάποιο παχύ προπαγανδιστικό έντερο (προφανώς εννοώ ότι το τουίτ του συντρόφου Κρίτωνα επιβεβαίωνε ότι όλα ήταν αλήθεια).

Όπως καταλαβαίνετε η αναμφισβήτητη είδηση ξεσήκωσε κάθε ευαίσθητο άνθρωπο που γνωρίζει τον δόλιο ρόλο της Ελλάδας στα ελληνικά σύνορα ή στις περιοχές που είναι κοντά στα ελληνικά σύνορα και στις οποίες κανονικά πρέπει να αναφερόμαστε με τον όρο «περιοχές κοντά στα ελληνικά σύνορα» αντί του ρατσιστικού και παραπλανητικού «Τουρκία». Η ελεεινή Ελλάδα είχε ξεπεράσει τον άθλιο εαυτό της και όχι μόνο δεν άφηνε εντελώς ανοιχτά τα ανατολικά της σύνορα, αλλά και επί κοντα έναν μήνα είχε αφήσει στη μοίρα τους αβοήθητους ανθρώπους στο ελληνικό νησί του Έβρου που δυστυχώς δεν ήταν Τουρκικό έτσι η ωστε γνωστή για τις ευαισθησίες της χώρα να επαίμβει.

Κι ενώ ο προοδευτικός κόΖμος της χώρας ήταν έτοιμος να απαιτήσει μέχρι και κήρυξη πολέμου, να ποστάρει επικολυρικά ποστ αντίστασης και να κάνει συγκινητικούς παραλληλισμούς με αρχαίες τραγωδίες που μπορεί να μην έχει διαβάσει αλλά έχει δει στο θέατρο με γνωστους πρωταγωνιστές ελληνικών σειρών, όλα άλλαξαν με το που ξημέρωσε η μέρα της Μεγαλόχαρης. Ούτε τουίτ ούτε ανταπόκριση από το ελληνικό Νησί του Θανάτου. Σιγή ασυρμάτου. Αγωνία. Για ώρες. Λες και οι ελληνικές αρχές που διαβεβαίωναν ότι κανείς ποτέ δεν ήταν πάνω στο νησί έλεγαν αλήθεια.    

Μέχρι που τα τουίτ άρχισαν να εμφανίζονται ξανά με συγκλονιστικές εξελίξεις: οι αποκλεισμένοι στη νησίδα του Έβρου, η οποία μέχρι τις 14/08 ήταν ελληνική, πέρασαν στην άλλη πλευρά του ποταμού και η νησίδα μετατράπηκε σε τουρκικό έδαφος. Καταλαβαίνετε πως ακόμα κι εγώ ο άπιστος δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο πέρα από το θαύμα. Όσο κι αν σπάω το κεφάλι μου να βρω μια άλλη εξήγηση καταλαβαίνω πως μόνο ένα πράγμα μπορεί να συνέβη: η Παναγία, ανημερα της γιορτής της, εμφάνισε στους (αναμφισβήτητα) αποκλεισμένους πρόσφυγες (ακόμα πιο αναμφισβήτητα) από τη  Συρία μια βάρκα και  με ασφάλεια τους οδήγησε στη  αλλη όχθη  την ίδια στιγμή που μετέτρεπε τη νησίδα από ελληνικό έδαφος σε τουρκικό. Μόνο με τα κινητά τους δεν ασχολήθηκε η μεγαλόχαρη κι αυτό επειδή δεν χρειάστηκε: Λειτουργούσαν ακόμη μετά από εβδομάδες αποκλεισμού καθώς γέμιζαν με τη θετική ενέργεια που τους έστελναν οι αλληλέγυοι.

Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, το θαύμα είναι η μοναδική εξήγηση που μπορώ να δώσω σε όσα έγιναν χτες στον Έβρο καθώς δεν υπάρχει καμία περίπτωση κάποιοι συμπολίτες να χρησιμοποίησαν τους δυστυχείς μετανάστες σαν μαριονέτες στο κουκλοθέατρο που με κάθε ευκαιρία στήνουν για να εξυπηρετήσουν τις πολιτικές τους επιδιώξεις. Και μπράβο τους και μεγάλη η χάρη της. 

ΥΓ – Τα ψέματα και οι υπερβολές των συντρόφων όπως και η στυγνή εργαλοιοποίηση δεν σημαίνει ότι τα δράματα των μεταναστών και των προσφύγων δεν είναι συχνά αληθινά και μεγάλα. Ούτε ότι δεν υπάρχουν τραγωδίες στα σύνορα της Ελλάδας / Ευρώπης με την Τουρκία. Σημαίνει όμως ότι εξαιτίας τους οι πρόσφυγες και οι μετανάστες θα καταλήξουν να μοιάζουν με τα αρνιά στον ψεύτη βοσκό που τελικά κανείς δεν πίστευε ότι ο λύκος τα έτρωγε. Αυτό όμως προφανώς δεν νοιάζει τους συντρόφους. Άλλωστε πάντα τους ένοιαζε ο Άνθρωπος και ποτέ οι άνθρωποι.