Ανδρέας Σπυρόπουλος: Βιώνω από πρώτο χέρι τις δυσκολίες της γενιάς μας

Αν και δημοφιλής στις κομματικές οργανώσεις από τα φοιτητικά του χρόνια, ο Ανδρέας Σπυρόπουλος είναι σχετικά άγνωστος στο ευρύ κοινό. Μετά την εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του κόμματος ήταν ο άνθρωπος που συνόδευσε τον νέο αρχηγό από το προεκλογικό «στρατηγείο» της Ιπποκράτους στη Χαριλάου Τρικούπη για την πανηγυρική του δήλωση. Έτσι λοιπόν θελήσαμε να γνωρίσουμε τον Ανδρέα Σπυρόπουλο από κοντά προκειμένου να μάθουμε τι σκέφτεται ένα «παιδί της Αλλαγής» για το στίγμα που άφησε το ΠΑΣΟΚ στην ελληνική κοινωνία, για τη δουλειά του, για το «μήνυμα της ανανέωσης» αλλά και για τις προκλήσεις της εποχής. 

Αλήθεια, κύριε Σπυρόπουλε, τι δουλειά κάνει ένας γραμματέας κόμματος;
Ο Γραμματέας είναι υπεύθυνος για τη συνολική οργάνωση και λειτουργία του κόμματος, από την Κεντρική Πολιτική Επιτροπή-που είναι το ανώτερο πολιτικό όργανο- και τους τομείς πολιτικής μέχρι τις περιφερειακές οργανώσεις, τα δίκτυα πολιτών και τις διάφορες θεματικές εκδηλώσεις. Συμμετέχει, επίσης, στη διαμόρφωση της στρατηγικής και του πολιτικού προγράμματος και ασφαλώς συντονίζει την επαφή και επικοινωνία του κόμματος με τις κοινωνικές ομάδες, τα μαζικά κινήματα και τις κοινωνικές οργανώσεις.

Όπως το ακούμε δεν σας φτάνει το 24ωρο…
Ειδικά τώρα που η Παράταξη κάνει την επανεκκίνησή της και ταυτόχρονα προετοιμαζόμαστε για τις εκλογές, ο χρόνος μας πιέζει. Αλλά με καλό προγραμματισμό και καλή διάθεση όλα γίνονται.

Άρα πάμε σε εκλογές;
Έτσι δείχνουν τα πράγματα. Εμείς είμαστε σε ετοιμότητα και έχουμε τον ευχάριστο «πονοκέφαλο» να εισπράττουμε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για τα ψηφοδέλτια μας.

Μια και λέτε για ψηφοδέλτια, τι γίνεται με παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ; Εννοώ ανθρώπους που έχουν προσφέρει στην παράταξη αλλά ίσως είναι η ώρα –πολιτικά πάντα– να μείνουν εκτός…
Η εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη αλλά και η εκλογή νέων- όχι απαραιτήτως ηλικιακά-, ανθρώπων στα όργανα της Παράταξης έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα για ανανέωση. Χρειαζόμαστε όμως και την πολύτιμη εμπειρία των παλαιότερων στελεχών της Παράταξης, που και οι ίδιοι κατανοούν την ανάγκη για ανανέωση. Κι εδώ είναι η πρόκληση, να φτιάξουμε ψηφοδέλτια που θα αναδεικνύουν τη συμπόρευση νεότερων και παλαιότερων στελεχών.

Η πρώτη επαφή με τον Νίκο Ανδρουλάκη. Τι θυμάστε;
Τον συνάντησα όταν ο ίδιος ολοκλήρωνε το μεταπτυχιακό τουστο Πολυτεχνείο της Ξάνθηςκι εγώ ήμουν πρωτοετής φοιτητής. Θυμάμαι σε εκείνες τις πρώτες συζητήσειςτην πίστη του ότι μόνο μέσα από τη συμμετοχή και τη δράση αλλάζουν τα πράγματα.

Ρωτάω γιατί είναι ενδιαφέρον να μάθουμε πώς έφτασε η σχέση σας να γίνει τόσο στενή. Και το λέω επειδή είναι δύσκολο μια γνωριμία να είναι αμιγώς πολιτική τόσα χρόνια…
Μέσα από τις κοινές διεκδικήσεις της εποχής στα πανεπιστημιακά ζητήματα και τις κοινές ανησυχίες πράγματι ήρθαμε πιο κοντά. Συχνά στα περιφερειακά πανεπιστήμια οι δεσμοί φιλίας που δημιουργούνται αποδεικνύονται πιο σταθεροί μέσα στον χρόνο. Ο Νίκος Ανδρουλάκης ξεχώριζε για το ήθος του, την καθαρή του πορεία, τη δημοκρατική του προσέγγιση στα πολιτικά πράγματα.

Μιλώντας για πορεία, έρχομαι στα δύσκολα χρόνια του ΠΑΣΟΚ, τα χρόνια που για ορισμένους το κόμμα έφταιγε για όλα. Πώς νιώθατε τότε;
Το 2013 εκλέχθηκα στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή,όποτε έζησα πολύ έντονα και στενά αυτή την περίοδο. Το ΠΑΣΟΚ την περίοδο εκείνη είχε επιφορτιστεί να αντιμετωπίσει τα αποτελέσματα της καταστροφικής διακυβέρνησης Καραμανλή και της Νέας Δημοκρατίας. Κλήθηκε να πάρει δύσκολες αποφάσεις. Υπήρχε, όμως, η πεποίθηση ότι έπρεπε να ληφθούν για να παραμείνει η χώρα στην ευρωπαϊκή οικογένεια και να επιβιώσει δημοσιονομικά. Ήταν πολύ δύσκολες στιγμές. Η Παράταξηβίωνε συλλογικά μια παρατεταμένη αυτοκριτική. Μην ξεχνάμε ότι τότε η αντιπολίτευση δεν έδειχνε καμία πρόθεση συναίνεσης. Ήταν η εποχή πουαφενός ο ΣΥΡΙΖΑ και αφετέρου η Νέα Δημοκρατία του κυρίου Σαμαρά με τα «Ζάππεια» έχτιζαν το αντιμνημονιακό μέτωπο. Για εμάς ήταν ημέρες μοναξιάς. Πολλοί τότε ξέχασαν και επιχείρησαν να απαξιώσουν όσα είχε πετύχει το ΠΑΣΟΚ κατά τα χρόνια της διακυβέρνησης του σε επίπεδο κοινωνικής πρόνοιας, ίσων ευκαιριών για όλους, αναβάθμισης του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων, τη δημιουργία μιας ισχυρής Ελλάδας στα πρότυπα της Ε.Ε..

Όπως ο Νίκος Ανδρουλάκης, έτσι κι εσείς ανήκετε στην γενιά που μεγάλωσε τα χρόνια του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο ορισμένοι συνδέουν την παρακαταθήκη του κόμματος μόνο με παροχές Κυκλοφορούν ενίοτε memes με τον Ανδρέα Παπανδρέου να φαίνεται να λέει «τότε με το ΠΑΣΟΚ είχατε πολλά…». Πώς σας φαίνεται αυτό;
Εμείς λέμε ότι τα χρόνια της μεταπολίτευσης ήταν χρόνια ευημερίας για την ελληνικό λαό. Το ΠΑΣΟΚ έπαιξε σημαντικό ρόλο στις ζωές εκατομμυρίων Ελλήνων. Άλλαξαν πολλά και οι ζωές πολλών προς το καλύτερο. Φυσικά έγιναν και λάθη. Όμως υπήρξε μια μοναδική ευκαιρία για συμπερίληψη όλης της κοινωνίας στο οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Υγεία για όλους, Παιδεία για όλους και στη συνέχεια η ένταξη μας στην ΟΝΕ, στο ευρώ και άλλες σημαντικές επιτυχίες που απαιτούσαν όραμα και σχεδιασμό.

Είτε ήσουν είτε δεν ήσουν ΠΑΣΟΚ λοιπόν το ζούσες, ήταν μαζικό φαινόμενο. Αργότερα είδαμε ταινίες, τραγούδια, βιβλία. Για παράδειγμα την ταινία «Ας Περιμένουν οι Γυναίκες» του Σταύρου Τσιώλη...
Ψήφισε η μάνα μου Νέα Δημοκρατία; (σ.σ. μια από τις πιο γνωστές ατάκες της ταινίας). Πέραν του χιούμορ, η ταινία αναδεικνύει την επίδραση που είχε το ΠΑΣΟΚ στην ελληνική κοινωνία. Μια επίδραση καταλυτική, αν σκεφτούμε ότι η Ελλάδα έζησε επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ την πιο λαμπρή περίοδο της Μεταπολίτευσης, με ένα νεοσύστατο τότε κοινωνικό κράτος σε μια σταθερή πορεία εξευρωπαϊσμού.

Επιστρέφω στο ΠΑΣΟΚ του σήμερα. Πριν λίγες μέρες δημιουργήθηκε αντιπαράθεση με δυο προκατόχους σας, τη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου και τον Γιάννη Ράγκουση, για τα οικονομικά του κόμματος.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης βγήκε από την πρώτη μέρα και μίλησε ανοικτά και καθαρά για το θέμα αυτό. Ρυθμίσαμε τα δάνεια μας, με όρους αγοράς και δεν ζητήσαμε καμία εύνοια. Ό,τι ισχύει για κάθε πολίτη θέλουμε να ισχύει και για εμάς. Δεν μπορούν ως εκ τούτου ο κύριος Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ, και στελέχη που είχαν θέση ευθύνης στην Παράταξή μας κατά το παρελθόν να μας κατηγορούν για τίποτα.

Με αφορμή το ζήτημα των στελεχών που έφυγαν προς οποιαδήποτε πολιτική κατεύθυνση, νομίζω ο Νίκος Ανδρουλάκης έκλεισε την πόρτα της επιστροφής, έτσι δεν είναι;
Όποιος ξέχασε την πορεία του στην Παράταξη και τι του προσέφερε για μια υπουργική καρέκλα δεν νομίζω ότι έχει θέση στο ΠΑΣΟΚ. Οπορτουνιστές δεν έχουν θέση ανάμεσα σε όσους έμειναν και την στήριξαν ακόμη και τις πιο δύσκολες στιγμές της.

Είδαμε στο πρόσφατο συνέδριο σας να κάνουν την εμφάνιση τους ιστορικά στελέχη του κόμματος. Να το εισπράξουμε αυτό ως ένδειξη ενότητας;
Η ενότητα στέκεται δίπλα στην ανανέωση και την πολιτική αυτονομία ως βασικά μας προτάγματα. Στο συνέδριο ήρθαν εκείνοι που δεν αναζήτησαν στασίδι εξουσίας, εκείνοι που έμειναν στα δύσκολα. Όμως μας έδωσε ιδιαίτερη δύναμη η παρουσία νέων ανθρώπων που δεν είχαν μετάσχει ξανά στην πολιτική διαδικασία. Κι αυτό είναι το στοίχημά μας: ένα κόμμα ανοιχτό σε όλους.

Πρόσφατα αρθρογραφήσατε για το στεγαστικό, αναφερθήκατε μάλιστα στο πορτογαλικό παράδειγμα. Είναι λοιπόν το στεγαστικό το πρόβλημα της γενιάς των 30αρηδων;
Βιώνω από πρώτο χέρι τις δυσκολίες της γενιάς μας. Ως μηχανικός έκανα μια εταιρεία με έναν συνάδελφο μου και καταλαβαίνετε ότι ιδιαίτερα το πρώτο διάστημα τα πράγματα ήταν πραγματικά πολύ δύσκολα. Ως γενιά λοιπόν ζήσαμε τα πρώτα μας επαγγελματικά βήματα σε ένα περιβάλλον άγχους, υποαμοιβών και αναγκαστικής μετανάστευσης στο εξωτερικό για πολλούς. Όμως τα προβλήματα εξακολουθούν και παραμένουν ίδια, ιδιαίτερα για ανθρώπους που δεν έχουν δικό τους σπίτι, ανθρώπους που σκέφτονται να κάνουν οικογένεια. Για εμάς η υπογεννητικότητα είναι μείζον ζήτημα. Για τον λόγο αυτό θελήσαμε να μάθουμε τι έχουν κάνει χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία, χώρες που βιώσαν και οι ίδιες κρίσεις και αντίστοιχα προβλήματα με τα δικά μας. Αυτές, λοιπόν, σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης για την κοινωνική τους πολιτική. Αντίθετα, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει εντάξει στις προτεραιότητές της το θέμα της στέγασης.

Αν δεν κάνω λάθος έχει προαναγγείλει την ίδρυση υπουργείου Στεγαστικής Πολιτικής. Λέτε πως δεν αρκεί;
Ας εστιάσουμε στις πράξεις. Οι εξαγγελίες για μένα δεν έχουν ουσιαστικό περιεχόμενο. Η Πορτογαλία και η Ισπανία ενέταξαν χιλιάδες κατοικίες στον σχεδιασμό τους για το Ταμείο Ανάκαμψης σε αντίθεση με την Ελλάδα, για την οποία η  κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θεώρησε επαρκή την πρόβλεψη μόνο μερικών δεκάδων κατοικιών.

Επιμένω στο ζήτημα της στέγασης γιατί ένα ζήτημα του καιρού μας είναι το Airbnb. Πολλοί λένε ότι χρειάζεται ρύθμιση. Γενικότερα, η αγορά χρειάζεται ρύθμιση;
Για εμάς ως πολιτική δύναμη είναι κεντρικής σημασίας η ρύθμιση. Ναι μεν κυριαρχούν οι δυνάμεις της αγοράς, αλλά το κράτος οφείλει και πρέπει να παρεμβαίνει όπου χρειάζεται. Να σας πω πέραν των ενοικίων και του Airbnb, ότι από την αρχή της ενεργειακής κρίσης ζητήσαμε παρέμβαση του κράτους. Ζητήσαμε πλαφόν στη λιανική τιμή του ρεύματος και φορολόγηση των κερδών των παρόχων ηλεκτρικής ενέργειας. Ιδιαίτερα σήμερα σε ένα περιβάλλον συνεχών κρίσεων και αυξανόμενων ανισοτήτων, προφανώς η λειτουργία της ελεύθερης αγοράς χρειάζεται ρύθμιση.

Δεν το εφήρμοσε αυτό πρώτη η κυβέρνηση Ντράγκι στην Ιταλία;
Εμείς το είχαμε πει από τον Γενάρη αλλά η κυβέρνηση επέλεξε να τρέξει πίσω από τις υπόλοιπες χώρες.

Είστε νέος ως γραμματέας αλλά και νέος στην ηλικία. Θα πιέσετε προς κατευθύνσεις που φέρνουν σε πρώτο πλάνο τους σημερινούς 40αρηδες και φυσικά τις νεότερες γενιές;
Αλίμονο αν δεν είναι αυτό το μέλημά μας. Για κάθε χώρα η νέα γενιά αποτελεί το μέλλον της. Στη δική μας χώρα και ιδιαίτερα η γενιά των 30άρηδων 40άρηδων έχει βιώσει αλλεπάλληλες κρίσεις. Έχουμε το βίωμα αυτό, οπότε είναι βασική προτεραιότητά μας να σχεδιάσουμε τις λύσεις που θα φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.