Η ανάρτηση της Έλενας Ακρίτα για τον Alice Cooper και οι αντιδράσεις για τη φωτογράφισή του με υπουργούς της κυβέρνησης.
Με λύπη παρατηρώ ότι πολλοί συμπολίτες χλευάζουν την κυρία Ακρίτα επειδή είχε, για άλλη μια φορά, την τόλμη να πει το προφανές για τον Άλις τον Κούπερ: σιγά τον θρύλο.
Και μπορεί ο κύριος Κούπερ να έχει γράψει περισσότερα από μισό τραγούδι, αλλά στην πραγματικότητα αυτό δεν λέει απολύτως τίποτα. Όπως δεν λένε τίποτα και οι δεκάδες επιτυχίες του. Η τέχνη δεν είναι κιμάς να πηγαίνει με το κιλό ούτε είναι άθλημα στο οποίο οι επιδόσεις είναι μετρήσιμες. Η τέχνη είναι πολιτισμός και ο πολιτισμός είναι πολύ περισσότερα πράματα (χωρίς γ) από μερικές επιτυχίες, ειδικά όταν οι επιτυχίες αυτές ανήκουν στην σεξιστική υποκουλτούρα του χαρντ ροκ, ένα είδος μουσικής που ο καπιταλισμός και ο νεοφιλελευθερισμός αγκαλιάζουν εδώ και δεκαετίες.
Αν λοιπόν εξαιρέσουμε τις εμπορικές επιτυχίες, τι έχει να επιδείξει ο κύριος Κούπερ προκειμένου να τον δεχτούμε ως «θρύλο»;
Ήταν μήπως στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβρη του ’73; Ήταν μήπως εξόριστος κατά τη διάρκεια της Χούντας στο Παρίσι ή σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα; Συμμετείχε σε κάποια από τις σπουδαίες συναυλίες της μεταπολίτευσης; Από τα τόσα τραγούδια που έχει γράψει αφιέρωσε έστω και ένα στην Εθνική Αντίσταση και τους αντάρτες του ΕΛΑΣ; Πόσες φορές έχει διαδηλώσει στην αμερικανική πρεσβεία και πού είναι η παλαιστινιακή μαντήλα του; Πόσες φορές είχε εμφανιστεί στο Ηρώδειο πριν από την προχτεσινή του εμφάνιση;
Αλλά να μην περιοριστούμε στο μακρινό παρελθόν. Ας έρθουμε και στο σήμερα.
Ποια είναι η θέση που πήρε ο κύριος Κουπερ στο δημοψήφισμα του 2015, τότε που μια μικρή χώρα ύψωσε το ανάστημά της και τα έβαλε με τα θεριά της oικουμένης; Τουίταρε με χασταγκ #this_is_a_coup όταν η νεοφιλελευθερη νεα τάξη πραμάτων έπαιζε τα ρέστα της εναντίον του συντρόφου Τσίπρα και των γενναίων υπουργών του; Πότε κατήγγειλε το μαύρο στην ΕΡΤ και πότε τίμησε τους νεκρούς της; Πού ήταν ο κύριος Κούπερ στη μεγάλη εξέγερση του 2008, μόλις 40 (ούτε μισό αιώνα) χρόνια μετά τον Γαλλικό Μάη; Δεν θυμάμαι κανέναν Κούπερ στις διαμαρτυρίες για την κακομεταχείριση των προσφύγων την περίοδο πριν το 2015 και μετά το 2019. Δεν θυμάμαι κανέναν Κούπερ να διαμαρτύρεται για την ελευθερία του τύπου στην Ελλάδα και τα πετσωμένα μέσα. Ψάχνω στις σελίδες του στο face το book και δεν βλέπω ούτε μια φωτογραφία του να γράφει Εnd police brutality, Support art workers ή OXI στην πανεπιστημιακή αστυνομία. Τι διάολο καλλιτέχνης είναι αυτός; Βάζω στοίχημα ότι δεν θα έχει παίξει ούτε σε ένα φεστιβάλ ΚΝΕ Οδηγητή.
Τι καλλιτέχνης είναι αυτός που αδιαφορεί για τις μεγάλες εξεγέρσεις του καιρού μας; Τι καλλιτέχνης είναι αυτός που δεν συμμετέχει στους αγώνες του λαού μας; Για ποιο λόγο να πας σε συναυλία αυτού του ανθρώπου όταν δεν ξέρεις καν αν είναι με τον Άνθρωπο; Τι να χειροκροτήσεις; Τις μουσικές; Την παράσταση; Τι νόημα έχουν όλα αυτά αν δεν υπάρχει η διαβεβαίωση ότι αυτός που βλέπεις στη σκηνή ανήκει στον προοδευτικό κόΖμο;
Φυσικά δεν περίμενε κανείς από έναν παρακμιακό Αμερικάνο χαρντροκά να φτάσει το μέγεθος ενός Νταλάρα, ενός Κραουνάκη, ενός Μάλαμα, μιας Μποφίλιου, ενός Αγγελάκα, ενός Ζουγανέλη για να μιλήσω μόνο για λίγους από τους σύγχρονους πραγματικούς θρύλους της μουσικής που, ως θρύλοι, είναι πάντα στο πλάι των αγώνων του λαού. Αλλά θα μπορούσε, αν θέλει να θεωρείται σπουδαίος και αν τον ενδιαφέρει η γνώμη του πνευματικού κόΖμου της χώρας, τουλάχιστον κάτι να πει για τη χούντα Κούλη. Και σίγουρα να μη φωτογραφίζεται με τους υπουργούς της (και μάλιστα με υπουργό που θέλει να διώξει τις καταλήψεις από τα πανεπιστήμια) αγνοώντας την πείνα, την αστυνομοκρατία, την καταπίεση, τη φίμωση και όλα τα άλλα που υφίσταται ο ελληνικός Λαός από το 2019 και μετά. Και μπράβο του.
4°
