Τι είδαμε στα σόσιαλ: «Να (ξανα)εμβολιαστούμε;», επίθεση στην Αχτσιόγλου, μια συγκλονιστική διάσωση

1) H αναμνηστική πλάκα που συμβολίζει το συλλογικό μας τραύμα από τη δεκαετία της κρίσης. Ένα ίχνος μνήμης που εκτός από την απόλυτη κτηνωδία συμβολίζει τον διχασμό μιας ολόκληρης κοινωνίας που δεν θέλησε να κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη. Τρεις άνθρωποι (η μία γυναίκα έγκυος) κάηκαν ζωντανοί υπό τις ιαχές του όχλου.

Σε αυτό το κτίριο στις 5 Μαΐου του 2010 δολοφονήθηκαν  η Παρασκευή Ζούλια 35 ετών και η Αγγελική Παπαθανασοπούλου 32 ετών, ο Επαμεινώνδας Τσάκαλης, θύματα του τυφλού μίσους που γεννά ο διχασμός. Τιμούμε τη μνήμη τους. Ποτέ ξανά. 

Μια μνήμη τραυματισμένη. Κάποιοι το απεχθάνονται. Από την αρχή ενοχλούσε αυτό το μικρό μνημείο, γιατί; Ποιες ιδέες εκφράζουν αυτοί που το βανδάλισαν; Είμαστε όλοι απέναντί τους, όπως είμαστε απέναντι στη Χρυσή Αυγή;

Για να το καταλάβουμε καλύτερα, να τι σημαίνει ο βανδαλισμός του μνημείου. Μήπως ενοχλεί η επιγραφή. Μήπως αντί για δολοφονήθηκαν έπρεπε να γράφει «έχασαν τη ζωή τους»... 

2) Οι επιθέσεις στην Έφη Αχτσιόγλου για την εμφάνισή της.

Ας μιλήσουν οι γυναίκες συνάδελφοί της από την αντίπαλη παράταξη:

3) Με αφορμή τα γενέθλια της φοβερής αυτής ηθοποιού. Επίκαιρη, πάντα.

Και ένα ακόμα σινεφίλ, που πέρασε από το timeline μας:

Μήπως ψάχνετε καμιά καλή σειρά στο Νέτφλιξ;

4) Αυτές οι φωτογραφίες κυκλοφόρησαν μόλις χθες. Η συγκλονιστική στιγμή που η Αμερικανίδα πρωταθλήτρια της συγχρονισμένης κολύμβησης Anita Alvarez, σε ζωντανή σύνδεση από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Υγρού Στίβου, έχοντας χάσει τις αισθήσεις της βουλιάζει στην πισίνα και η προπονήτριά της Andrea Fuentes βουτάει για να τη σώσει. Τα σώματα των δύο γυναικών, καθώς το ένα προσπαθεί να ανασύρει το άλλο στην επιφάνεια, καθώς το ένα σώζει το άλλο, μοιάζει σαν να χορεύουν κάτω από το νερό σε τέλεια αρμονία.

Όπως διαβάσαμε σε κλειστή ανάρτηση και μας άρεσε: Πόσοι είναι αλήθεια εκείνοι που θα έπεφταν στο νερό για εμάς; Ναι, στον κόσμο αυτό ερχόμαστε μόνοι και φεύγουμε πιο μόνοι. Και ναι, για αυτό πρέπει να είμαστε δυνατοί και αυτάρκεις. Και όμως έρχεται η στιγμή που κάποιος ή κάποια θα αποδείξει την ανεκτίμητη αξία των ανθρωπίνων σχέσεων.

5) Χθες όλοι μιλούσαν για αυτό.

Για να έχουμε εικόνα:

Δείτε πώς ανοίγει ο ορίζοντας!...

Επίσης, την ίδια ώρα, σε ένα ταβερνάκι στη Σύρο, ο 83χρονος Σταύρος Ξάρχακος γινόταν μαέστρος –και viral– σε μια παρέα 7 αγοριών με μπουζούκια και κιθάρα. Διαλέγουμε και παίρνουμε... Δύο κόσμοι.

Eίναι η τραπ η Χρυσή Αυγή της μουσικής;

Γράφει η ανάρτηση: Χτες, στη ‘γιορτή’ της (playback χωρίς κονσόλα) μουσικής, ανεχτήκατε λίγο ακόμα το τέρας και είχατε στο κοινό παιδιά που χειροκροτούσαν τις μπουνιές και το ξύλο... Σε περίπτωση που δεν καταλάβατε, ιδού τι εννοεί! 

Το Πλαίσιο εκμεταλλεύτηκε το αχαρακτήριστο –στην κυριολεξία– συμβάν με μία πολύ έξυπνη διαφήμιση. Τον γύρο του διαδικτύου έκανε το tweet της εταιρίας με αφορμή την κονσόλα που «έλειπε» από το stage των MAD VMA 2022.

6) Παραδείγματα παραπληροφόρησης:

7) Η δυτική είσοδος της πόλης της Μαριούπολης. Μια που το έφερε η κουβέντα, κάποιοι μιλούσαν για διώξεις του ελληνικού στοιχείου και της ελληνικής γλώσσας από τους Ουκρανούς «νεοναζί του Αζόφ». Τους αφιερώνουμε τη φωτογραφία.

8) Και επειδή γενικότερα το αφήγημα του Πούτιν περί αποναζιστικοποίησης, πέρασε σε πολύ κόσμο, διαβάστε αυτή την ανάρτηση.

Αντιγράφουμε:

Σήμερα το Κοινοβούλιο της Ουκρανίας:

• υιοθέτησε τη Στρατηγική για την αντιμετώπιση της Διαφθοράς
• επικύρωσε τη Διεθνή Σύμβαση ενάντια στη βία κατά των γυναικών
• υιοθέτησε το Ευρωπαϊκό πλαίσιο για τη διαχείριση των απορριμμάτων

Μια χώρα ήδη συγκριτικά προχωρημένη σε θέματα δικαιωμάτων και ελευθεριών (πχ επέτρεπε αιμοδοσία από ομοφυλόφιλους από το 2016, χρόνια πριν την Ελλάδα) ξεκινά ένα μακροχρόνιο ταξίδι ενσωμάτωσης του Ευρωπαϊκού νομικού κεκτημένου.
Ό,τι κι αν πιστεύει κανείς για τα ωφέλη και/ή την ταχύτητα της πιθανής της ένταξης, η διαδικασία αυτή θα καταστήσει την Ουκρανία σύντομα σε φάρο στην περιοχή σε θέματα ανθρώπινων, κοινωνικών, εργασιακών δικαιωμάτων και ελευθεριών και βέβαια θα οδηγήσει σε άλματα σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και ποιότητας ζωής.
Και κυκλοφορούμε ανάμεσα σε ανθρώπους που πιστεύουν πως η Ουκρανία χρειάζεται αποναζιστικοποίηση...

Kαι μετά έρχεται -δικαίως- η στιγμή που οι «27» συμφώνησαν να χορηγηθεί καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη χώρας στην ΕΕ, στην Ουκρανία και τη Μολδαβία.

Ποιος δεν καταλαβαίνει την αντίδραση της αναπληρώτριας πρωθυπουργού της Ουκρανίας, αρμόδιας για την ευρωπαϊκή και ευρωατλαντική ενοποίηση, λίγα δευτερόλεπτα αφότου ανακοινώθηκε η απόφαση; 

9) Μια που μιλάμε για δικαιώματα, και είναι μήνας Υπερηφάνειας. Είναι ένας από τους λόγους που πολεμούν οι Ουκρανοί: τα δικαιώματα, οι φιλελεύθερες δυτικές αξίες.

Όπως πολύ ωραία το είπε η Πρέδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, στο Συμβούλιο της Ευρώπης.

Γιατί στη Ρωσία πιστεύουν πως: Η εμμονή με τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων ήταν μέρος της παγκόσμιας νεοφιλελεύθερης συνωμοσίας που απέβλεπε να μετατρέψει αγνές και ενάρετες κοινωνίες, όπως η ρωσική και η κινεζική, σε πρόσφορες για εκμετάλλευση. Κατά τον Πούτιν, τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων αποτελούν μέρος ενός δυτικού προτύπου το οποίο «οδηγεί απευθείας στην εξαχρείωση και στον πρωτογονισμό, απόρροια των οποίων δεν μπορεί να επίναι η δημογραφική και ηθική κρίση». (Τίμοθι Σνάιντερ «Ο δρόμος προς την ανελευθερία», εκδ. Παπαδόπουλος.)

Η Ρωσία μας αφαίρεσε αυτά τα χρόνια υπερηφάνειας. Σκοτώνουν Ουκρανούς queers. Προσπαθούν να φέρουν τον «ρωσικό κόσμο» στη χώρα μας που είναι γεμάτη ομοφοβία και τρανσφοβία, αλλά δεν τους αφήνουμε.

10) Λιώσαμε με αυτό!

Και ψάξαμε να βρούμε τι μας θύμισε:

11) Από το αγαπημένο account της στήλης του Νικόλαου Ζήσιμου. Εδώ για την Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής, 21 Ιουνίου, ποστάρει μια παλιότερη ανάρτησή του του Απριλίου, όπου συνοδεύει με την ηλεκτρική του κιθάρα το ουκρανικό τραγούδι που τραγουδήθηκε σε όλες τις εκδοχές και έγινε βάιραλ τον πρώτο καιρό του πολέμου.

Όπως γράφει, έγινε γνωστό από τον Andriy Khlyvnyuk, τραγουδιστή των Boombox, που αφού επέστρεψε στην πατρίδα του για να την υπερασπιστεί, ηχογράφησε a capella την πρώτη στροφή και την δημοσίευσε στο Instragram ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η πολιορκία του Κιέβου. Αφιερωμένο με αγάπη, δέος και σεβασμό, στους μαχόμενους υπέρ Ελευθερίας Ουκρανούς, τότε αλλά και τώρα, 117+1 μέρες ηρωικού αγώνα υπερ ελευθερίας.

12) Το διακύβευμα των ημερών: «Να εμβολιαστούμε;»

Άνοιξε η πλατφόρμα για την 4η δόση για όλες τις ηλικίες και οι περισσότεροι δεν είμαστε σίγουροι τι πρέπει να κάνουμε. Να την κάνουμε τώρα; Να περιμένουμε τον Σεπτέμβριο; Μηπως φτάνει με τα εμβόλια και βλέπουμε;

Για να αποφασίσετε, ίσως σας φανεί χρήσιμο το παρακάτω νήμα στο Τούιτερ από τον επιδημιολόγο και καθηγητή Δημόσιας Υγείας Θεόδωρο Λύτρα. Εμάς πάντως μας βοήθησε!

13) Και μία (θλιβερή και αδιανόητη, όσο και αναμενόμενη μετά τις τελευταίες εξελίξεις) είδηση της τελευταίας στιγμής. Που γυρνάει τις ΗΠΑ 150 χρόνια πίσω.

Με γνωμοδότησή του το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ καταργεί την ιστορική απόφαση Roe v. Wade, του 1973, κρίνοντας ότι δεν υπάρχει πλέον ομοσπονδιακό συνταγματικό δικαίωμα στην άμβλωση.

Αυτό σημαίνει ότι η κάθε πολιτεία των ΗΠΑ θα μπορεί να θεσπίζει τα δικά της μέτρα όσον αφορά στην έκτρωση και το πότε αυτή μπορεί να γίνει χωρίς να θεωρείται ποινικό αδίκημα. Ήδη οι μισές πολιτείες έχουν ψηφίσει ή θα ψηφίσουν νόμους για απαγόρευση των αμβλώσεων ή άλλους αυστηρούς περιορισμούς.

Όπως έγραψε σε ανάρτησή του ο καθηγητής της Νομικής Σχολής Αντώνης Καραμπατζός: «Δυστυχώς η εν γένει στάση που υιοθετεί η συντηρητική πλειοψηφία του Ανωτάτου Δικαστήριο των ΗΠΑ (και οι υποστηρικτές της) σημαίνει κάτι πιο σοβαρό και επικίνδυνο από αυτό που ίσως φαίνεται εκ πρώτης όψεως: σημαίνει ότι η προστασία ή μη θεμελιωδών δικαιωμάτων και βασικών ατομικών βιοτικών επιλογών (όπως η άμβλωση) θα εξαρτάται από την εκάστοτε πολιτική πλειοψηφία, κυρίως σε πολιτειακό επίπεδο. Το αν δηλαδή τα άτομα θα απολαμβάνουν μία τέτοια προστασία θα το κρίνουν οι εκάστοτε συσχετισμοί της πολιτικής συγκυρίας. Εν ολίγοις, τα θεμελιώδη δικαιώματα θα μπαίνουν στο ζύγι των πολιτικών συσχετισμών και πλειοψηφιών. Αυτή η στάση, στην πλήρη γενίκευση-εκδίπλωσή της, δικαιολογημένα τρομάζει και βαίνει πέραν του ήδη σημαντικο».

Πέρα από το ότι πρόκειται για μια τρομακτική υποχώρηση σε ένα αυτονόητο στον δυτικό κόσμο κεκτημένο των γυναικών να αποφασίζουν για το σώμα τους και για τη ζωή τους, ποιες γυναίκες πλήττονται περισσότερο;

Εκτρώσεις γίνονταν από αρχαιοτάτων χρόνων και θα συνεχίσουν να γίνονται, τίποτα δεν μπορεί να τις απαγορεύσει. Όμως η απονομιμοποίηση τους θα οδηγήσει πολλές γυναίκες στο θάνατο ειδικά τις ευάλωτες. Δηλαδή τις φτωχές. Διστάζουμε να εκστομίσουμε τη λέξη «φτωχός» και έχουμε βρει το ευάλωτος ενώ είναι καθαρά ταξικό το ζητημα.Λυπάμαι που έχω γίνει σκληρή αλλά το θέμα των εκτρώσεων ακουμπάει τόσο πολλές γυναίκες που τις συνέπειες της απονομιμοποίησης τους θα τις υποστούν και οι αφελείς που στηρίζουν μισάνθρωπες, τραμπικες πολιτικές. Και οι δικές τους γυναίκες και κόρες θα έχουν πρόβλημα. Και τότε θα ξυπνήσουν. Φαίνεται ότι ο θρησκόληπτος δεξιός Αμερικανός πρέπει να θάψει την κόρη του, σφαγμένη, για να βάλει μυαλό.
Παράλληλα ας ξυπνήσουμε από τη μακαριότητα μας οι θιασώτες της δημοκρατίας στο δυτικό κόσμο. Θεωρούμε τα ανθρώπινα δικαιώματα δεδομένα, «φιλελεφτ», μέχρι που ξυπνάς ένα πρωί και δεν τα έχεις πια. Ξυπνάς ένα πρωί και δεν είσαι πλεον ελεύθερος.
Ας ξυπνήσει ο δημοκρατικός κόσμος κι ας συμφωνήσει σε ένα μίνιμουμ κοινού αγώνα και δεν απευθύνομαι στη ριζοσπαστική αριστερά γιατί τα βλέπουμε τα χαίρια της κι εδώ, η ριζοσπαστική αριστερά δεν αναγνωρίζει την καθολικότητα του δικαιώματος.
Σε ένα δεύτερο επίπεδο ελπίζω να έχουμε καταλάβει όλοι ότι το μέλλον της Ευρώπης θα κριθεί στις ΗΠΑ και ότι έχει πέσει στους ώμους του παππού Μπάιντεν όλο αυτό.
Αισιοδοξώ παρ όλα αυτά.