Γιατί ο δήμος Αθηναίων μας στερεί τους μικρούς μας περιπάτους;

Το κλειστό γυμναστήριο του Μετς ανήκει στον δήμο της Αθήνας. Σε περίπτωση που κάποιος δεν το ξέρει, η σημαία του κυματίζει περήφανα στην οροφή για να το δηλώνει. Συνεπώς ο δήμος είναι που το παραχωρεί για διάφορες εκδηλώσεις. Και ο δήμος είναι που, αφού το παραχωρήσει, αδιαφορεί εντελώς για τις συνέπειες της παραχώρησης στις ζωές όσων έχουν την ατυχία να κατοικούν σε έναν ακόμα δήμο του οποίου η δημοτική αρχή δεν πολυενδιαφέρεται για την καθημερινότητα των δημοτών.

Από τις 15 μέχρι τις 19 Ιουνίου ο δήμος παραχώρησε το γυμναστήριο προκειμένου να διεξαχθεί ένα μεγάλο φεστιβάλ ενόργανης γυμναστικής. Το αποτέλεσμα ήταν για 5 ημέρες τα πεζοδρόμια να καταληφθούν από τα ΙΧ των οδηγών-γουρουνιών (συγγνώμη γουρουνάκια) που βαριούνται να κουνήσουν τα σάπια ποδάρια τους (αυτού του είδους οι άνθρωποι δεν έχουν «πόδια»), ένας δρόμος διπλής κατεύθυνσης να μετατραπεί σε δρόμο με μια λωρίδα κυκλοφορίας (εξαιτίας των άλλων οδηγών-γουρουνιών που δεν βρήκαν χώρο στα πεζοδρόμια και σκέφτηκαν να κλείσουν τον δρόμο).

Δεν ξέρω για τους συμμετέχοντες στο φεστιβάλ, αλλά οι κάτοικοι της περιοχής και ιδιαίτερα αυτοί που είχαν την απρονοησία να γίνουν γονείς σε έναν δήμο εχθρικό για οικογένειες, έκαναν διαφόρων ειδών γυμναστικές προκειμένου να καταφέρουν να πάνε μια απλή βόλτα τα παιδιά τους. Τα καροτσάκια με τα μωρά έβγαιναν στη μέση του δρόμου καθώς τα πεζοδρόμια ήταν κατειλημμένα και όσοι δεν είχαν καροτσάκια έκαναν παρκούρ για να καταφέρουν να κάνουν τον μικρό καθημερινό περίπατό τους (για ανάπηρους δεν μιλάω, αυτοί είναι καταδικασμένοι σε κατ’ οίκον περιορισμό και από τη σημερινή δημοτική αρχή και από τον υπουργό Προστασίας κάποιου πράγματος που σίγουρα δεν είναι ο Πολίτης).

Αυτό το χάος είναι αυτό που συμβαίνει ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που το συγκεκριμένο κλειστό γυμναστήριο φιλοξενεί κάποια μεγάλη εκδήλωση (τις υπόλοιπες μέρες τα πράγματα είναι κάπως λιγότερο άσχημα). Χάος, και μάλιστα χάος που βάζει ζωές σε κίνδυνο και κάνει τους κατοίκους να νιώθουν ανεπιθύμητοι στις ίδιες τους τις γειτονιές και φυλακισμένοι στα ίδια τους τα σπίτια. Κι αυτό επειδή ο αδιάφορος δήμος, αφού παραχωρεί τον χώρο, δεν ενδιαφέρεται να αναθέσει σε λίγους δημοτικούς υπαλλήλους να φροντίσουν ώστε οι αντικοινωνικοί επισκέπτες να μην κάνουν επίδειξη της αντικοινωνικότητάς τους και να μην καταχρώνται της φιλοξενίας που τους προσφέρει η πόλη. Ή επειδή δεν υποχρεώνει τους ανεύθυνους διοργανωτές να ελέγξουν την αντικοινωνικότητα των καλεσμένων τους. Για να καταλάβετε το μέγεθος της αδιαφορίας της δημοτικής αρχής, να σας πω ότι η έδρα της δημοτικής αστυνομίας για το συγκεκριμένο διαμέρισμα είναι λίγα μέτρα μακριά από το χάος που σας περιγράφω. 

Φυσικά στη δημοτική αδιαφορία πρέπει να προσθέσουμε και την κυβερνητική αδιαφορία και ειδικότερα την αδιαφορία του υπουργείου Προστασίας κάποιου πράγματος που σίγουρα δεν είναι ο Πολίτης, το οποίο έχει φαίνεται μεταβιβάσει στο πουθενά οποιαδήποτε αρμοδιότητα για τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Αλλά εδώ η βασική ευθύνη είναι αυτού που παραχωρεί έναν χώρο χωρίς να νοιάζεται για τις συνέπειες της παραχώρησης.

Οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της Αθήνας ξέρουν ότι όλα αυτά που περιγράφω δεν είναι μια θλιβερή εξαίρεση της συγκεκριμένης άτυχης περιοχής. Είναι ο θλιβερός κανόνας σε έναν δήμο που οι κάτοικοι και οι ανάγκες τους για ασφαλή μετακίνηση, για τους μικρούς καθημερινούς περιπάτους, θυσιάζονται από τη δημοτική αρχή στο πλαίσιο καλών σχέσεων με μαγαζάτορες, συλλόγους, οργανώσεις, κόμματα και κάθε άλλον που θέλει να βιοποριστεί σε βάρος της πόλης.

Το Σάββατο κατεβαίνοντας στην περιοχή κάτω από το Σύνταγμα, αφού αντίκρισα τη γνώριμη παρακμή των έργων για τον Μεγάλο Περίπατο, διαπίστωσα (ή μάλλον επιβεβαίωσα γιατί είμαι σε ηλικία που δύσκολα πείθομαι) πόσο κενές περιεχομένου είναι οι διακηρύξεις για ελέγχο των μαγαζάτορων που κλέβουν τον δημόσιο χώρο με τα τραπεζάκια και τις ζαρντινιέρες τους. Ο δήμος κοκορεύεται που τάχα επέβαλε την τάξη στην Τσακάλωφ και την πλατεία Αγίας Ειρήνης την ώρα που σε όλη την πόλη οι ιδιοκτήτες καφέ και μπαρ (και όποιος άλλος θέλει να κλέψει πεζοδρόμιο) είναι πιο ασύδοτοι από ποτέ. Δεν ξέρω ποιον θέλει να πείσει, αλλά η δημοτική αρχή μοιάζει με κάποιον που δουλειά του είναι να σφουγγαρίσει ένα ολόκληρο σπίτι κι εκείνος καμαρώνει που σφουγγάρισε μισό πλακάκι του μπάνιου και περιμένει και μπράβο για τη δουλειά που (δεν) έκανε.

Όπως όλα δείχνουν, η αντιμετώπιση των βασικών προβλημάτων των δημοτών (και λίγα είναι τόσο βασικά όσο η δυνατότητα μετακίνησης) έχει επικοινωνιακό χαρακτήρα, αλλά νομίζω ότι ο δήμαρχος πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβει ότι εκτός από τον Μεγάλο Περίπατο (που ακόμα δεν υπάρχει) υπάρχουν και οι καθημερινοί μας περίπατοι. Μπορεί να είναι μικροί, αλλά είναι πολύ πιο σημαντικοί για την εύρυθμη λειτουργία της πόλης από οποιοδήποτε μεγαλεπήβολο σχέδιο για τους τουρίστες. Γιατί αφορά την καθημερινότητα των κατοίκων της πόλης. Δηλαδή το μεγαλύτερο κομμάτι των ψηφοφόρων που σε περίπου έναν χρόνο θα κληθούν να ψηφίσουν στις δημοτικές εκλογές για τον δήμο. Και μπράβο τους.