Λιμενικοί εγκληματίες και διασώστες διακινητές

Πριν λίγες ημέρες ο διασώστης Ιάσων Αποστολόπουλος, υπό το άγρυπνο και στοργικό βλέμμα του ευρωβουλευτή συντρόφου Κούλογλου, μέσα στη φωλιά του εγκληματικού δικτύου (έτσι τη χαρακτήρισε ο κύριος Αποστολόπουλος) που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση, κατήγγειλε την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ελλάδα και το Λιμενικό της Σώμα για ιδιαιτέρως σοβαρά εγκλήματα.

Μιλάμε για απαγωγές, βασανισμούς μέχρι και απόπειρες δολοφονίας σε βάρος ανθρώπων που θέλησαν να μπουν στην Ελλάδα, δηλαδή στην Ευρωπαϊκή Ένωση (τρέχα γύρευε γιατί, ίσως επειδή δεν έχουν ενημερωθεί από τους συντρόφους για το πόσο άσχημη είναι η ζωή εδώ, στο άντρο του κακού καπιταλισμού). «Οι ελληνικές αρχές απαγάγουν πρόσφυγες που έχουν ήδη φτάσει στις ελληνικές ακτές και τους πετάνε πάλι στην ανοικτή θάλασσα» κατήγγειλε ο διασώστης, για να προσθέσει ότι «τους κρατάνε σε μυστικά μέρη, κατάσχουν τα υπάρχοντά τους, ως επί το πλείστον κινητά τηλέφωνα και διαβατήρια. Τους μεταφέρουν σε σκάφη του Λιμενικού, τους βάζουν σε φουσκωτό χωρίς μηχανές και εν τέλει τους παρατάνε στην ανοιχτή θάλασσα, χωρίς τροφή, νερό ή οποιοδήποτε μέσο για να καλέσουν σε βοήθεια, γιατί τους έχουν πάρει τα τηλέφωνα». Δεν ξέρω αν όντως οι άνθρωποι αυτοί είναι πρόσφυγες (η ευκολία με την οποία συχνά κάνουν λάστιχο το Δίκαιο οι άνθρωποι που το επικαλούνται σε κάθε ευκαιρία έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον), αλλά μπροστά σε τόσο ακραίες καταγγελίες καμία σημασία δεν έχει. Το έγκλημα που περιγράφεται είναι βαρύ και γίνεται βαρύτερο από τη στιγμή που, αν κατάλαβα καλά, ο καταγγέλλων λέει ότι αυτά δεν έχουν συμβεί άπαξ, αλλά συμβαίνουν διαρκώς εδώ και καιρό. 

Με λίγα λόγια, ο κύριος Αποστολόπουλος είπε ότι το Λιμενικό Σώμα είναι ο εκτελεστικός βραχίονας ενός δολοφονικού σχεδίου της ελληνικής κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής της Ένωσης και δεν έχω ιδέα αν λέει αλήθεια ή αν λέει ψέματα, αλλά έχω κάποιες, νομίζω λογικές, απορίες.

Πώς μπορεί κάποιος να καταγγέλλει τόσο σοβαρά εγκλήματα και να μη συνοδεύει την καταγγελία με κάποιο αποδεικτικό υλικό; Θεωρεί ότι ο λόγος του είναι σημαντικότερος οποιουδήποτε στοιχείου; Θεωρεί ότι εμείς, οι εντελώς ανίδεοι από τα όσα συμβαίνουν στα νερά που χωρίζουν Ελλάδα και Τουρκία, δεν χρειαζόμαστε τίποτα πέρα από τις δικές του διαβεβαιώσεις ή την εγγύηση που παρέχει η παρουσία του συντρόφου Κούλογλου; Κάτι τόσο ακραία εγκληματικό γίνεται από τόσο πολλούς ανθρώπους (ένα ολόκληρο σώμα) με θύματα ακόμα περισσότερους για τόσο καιρό και δεν υπάρχει τίποτα; Έστω κάποια λίγα ονόματα λιμενικών από όλους αυτούς που διαπράττουν τα εγκλήματα αυτά θα μπορούσε να είναι μια καλή αρχή για να ξετυλιχθεί το κουβάρι. Έστω το όνομα ενός. Τα στοιχεία ενός σκάφους του λιμενικού μαζί με την ώρα και τη μέρα του συμβάντος μπορεί να αρκούν για να βρεθούν κάποιοι εγκληματίες. Καταλαβαίνω ότι κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ δύσκολο αν οι καταγγελλόμενες εγκληματικές ενέργειες είχαν γίνει λίγες φορές, αλλά από ό,τι καταλαβαίνω αυτή, σύμφωνα με τις καταγγελίες, είναι η συνήθης πρακτική.

Επειδή όμως τίποτα δεν αποκλείεται δέχομαι ότι, παρότι διαρκώς τελούνται αυτά τα εγκλήματα, δεν υπάρχει κανένα πιο χειροπιαστό στοιχείο παρά μόνο μερικές σκόρπιες μαρτυρίες. Γιατί η έδρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι καταλληλότερη για να καταγγελθούν τα εγκλήματα αυτά από όσο είναι το γραφείο ενός εισαγγελέα; Εκτός αν έχει ήδη γίνει η καταγγελία στον εισαγγελέα και η έρευνα διεξάγεται, περίπτωση στην οποία η απορία είναι γιατί σόου στις Βρυξέλλες παρέα με τον Κούλογλου την ώρα που διεξάγεται η έρευνα; Εκτός αν η καταγγελία στον εισαγγελέα έγινε, ο εισαγγελέας αδιαφόρησε, οπότε η απορία είναι γιατί δεν καταγγέλλεται και ο εισαγγελέας ως κατ' ουσίαν συνένοχος αυτών των εγκληματικών πράξεων;

Κάθε πιθανή εκδοχή της πραγματικότητας γεννά άλλα ερωτήματα, όμως κανένα από αυτά δεν εξηγεί το γιατί πριν λίγες μέρες ο διασώστης Αποστολόπουλος, υπό το άγρυπνο βλέμμα του ευρωβουλευτή Κούλογλου, κατήγγειλε την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ελλάδα και το Λιμενικό Σώμα ως εγκληματικά δίκτυα χωρίς να συνοδεύσει την καταγγελία με στοιχεία και χωρίς μια έστω μικρή αναφορά σε ενέργειες που έγιναν στην ελληνική δικαιοσύνη. 

Ούτε κρύβεται, ούτε θέλω να κρύψω τη δυσπιστία μου απέναντι σε τόσο ακραίες καταγγελίες, πολύ περισσότερο όταν αυτές εξυπηρετούν κομματική ατζέντα. Όμως η δυσπιστία μου δεν σημαίνει τίποτα για την πραγματικότητα και, παρότι δυσπιστώ, δεν είναι δυνατόν να αποκλείσω. Οι τόσο σοβαρές καταγγελίες πρέπει να διερευνώνται ακόμα και για τη μία στις εκατό πιθανότητες αυτά που περιγράφονται να είναι αληθινά. Κι αυτή τη διερεύνηση πρέπει να την κάνει ένας εισαγγελέας και να την κάνει από μόνος του χωρίς να περιμένει κάποιον να τον τραβήξει από το μανίκι. Το θέμα είναι λίγο πιο σοβαρό από προσβολές σε θρησκευτικές φιγούρες και άλλα πλάσματα της φαντασίας για τα οποία οι εισαγγελείς ξεσηκώνονται πιο γρήγορα κι από οπαδός σε υποψία ευκαιρίας για γκολ.

Διαφορετικά οι κατηγορίες αυτές θα κρέμονται στο διηνεκές και θα εξυπηρετούν ατζέντες με τον ίδιο τρόπο που διαιωνίζονται οι (επίσης χωρίς απόδειξη) κατηγορίες ότι οι διασώστες των ΜΚΟ είναι στην ουσία λαθροδιακινητές ή πράκτορες των Τούρκων. Σε κάθε περίπτωση, ό,τι κι αν συμφέρει τις ατζέντες, όλους εμάς μας συμφέρει η διερεύνηση και η αποκάλυψη της αλήθειας και η τιμωρία των όποιων ενόχων. Είτε αυτοί είναι βασανιστές/δολοφόνοι, είτε συκοφάντες. Και μπράβο τους.