Προεκλογική παρέμβαση (2) Το πατριωτικό μας γκέτο

Σε συνέχεια του δημοσιεύματος της περασμένης εβδομάδας και εις πείσμα της επιλεκτικής σιωπής των υποψηφίων για τη διακυβέρνηση της χώρας όσον αφορά στο ζήτημα των μεταναστών/προσφύγων, τους θέτουμε το δεύτερο ερώτημα, το οποίο αφορά τη μετακύλιση του προβλήματος της μη νόμιμης μετανάστευσης από την περιφέρεια στην πρωτεύουσα και από πλατεία σε πλατεία, και των ευθυνών από τους αρμόδιους φορείς στους απλούς πολίτες.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα.

Στα μέσα του χειμώνα η ξαφνική παρουσία υψηλού αριθμού μη καταγεγραμμένων μεταναστών από το Αφγανιστάν στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα προκάλεσε την έντονη αντίδραση των κατοίκων της περιοχής. Η απουσία του κράτους σε συνδυασμό με την εμπλοκή της Άκρας Δεξιάς οδήγησαν την περιοχή σε σημείο να μιλάμε σήμερα για το πρώτο (πατριωτικό) γκέτο της Αθήνας, στο οποίο καθημερινά προπηλακίζονται, απειλούνται, δέχονται επιθέσεις κάθε είδους όχι μόνο οι μετανάστες και μάλιστα οι καθ’ όλα νόμιμοι, αλλά και οι Έλληνες που δεν επιθυμούν να υιοθετήσουν τις ακραίες εθνικιστικές κορόνες.

Σήμερα, έξι μήνες μετά από τις πρώτες αντιδράσεις, κανένας μετανάστης ασιατικής ή αφρικανικής καταγωγής δεν κυκλοφορεί στην πλατεία, ακόμα και οι απόλυτα ενταγμένοι μετανάστες τη διασχίζουν με βήμα γοργό και το κεφάλι σκυμμένο, ενώ οι «Έλληνες πατριώτες», μεγάλης ηλικίας στην πλειονότητά τους, περιπολούν στην περιοχή και κοιτούν καχύποπτα όποιον «μη δικό τους» πλησιάσει την πλατεία.

Μιλήσαμε με τους αλλοδαπούς μαγαζάτορες της περιοχής, οι οποίοι δεν ήταν διόλου πρόθυμοι να μας εμπιστευτούν και η λήψη φωτογραφιών τούς τρόμαζε – ο φόβος των αντιποίνων.

Ο Αλί έχει μαγαζί με είδη τροφίμων. Τους τελευταίους δύο μήνες, όπως μας είπε, τον επισκέπτονται καθημερινά ηλικιωμένοι κύριοι και κυρίες και απαιτούνε να κλείσει το μαγαζί του και να φύγει από την περιοχή τους – πίσω τους ακολουθούνε μέλη της Χρυσής Αυγής προς επίρρωση της απειλής. Την περασμένη εβδομάδα ο Αλί έκλεισε το μαγαζί του και κίνησε προς το αυτοκίνητό του. Καθ’ οδόν αντιλήφθηκε την επιθετική παρουσία νεαρών και επιτάχυνε το βήμα του ώστε να προλάβει να μπει στο αυτοκίνητο. Από το κλειστό παράθυρο του αυτοκινήτου του έβλεπε μια ομάδα 15 νεαρών να χτυπάνε το αμάξι του και να τον απειλούνε με νοήματα. «Μην ξαναβάλεις εδώ το βρομοαμάξι σου, βρομιάρη», ήταν η φράση που συγκράτησε. Έβαλε μπρος το αυτοκίνητο και έφυγε.

Ο Αμπάς είναι ιδιοκτήτης internet café. Σύμφωνα με μαρτυρία του, καθημερινά κατά τις 7 το απόγευμα επισκέπτονται το μαγαζί του «ομάδες κρούσης» και απαιτούν να το κλείνει στις 7.30. Κι όταν κάποια φορά τούς είπε ότι σύμφωνα με το νόμο έχει δικαίωμα να το λειτουργεί εκτός ωραρίου καταστημάτων, η απάντηση που έλαβε ήταν «εδώ είναι Ελλάδα και θα κάνεις ό,τι σου λέμε εμείς». Τον περασμένο μήνα μια ομάδα νεαρών είχε πετάξει «γκαζάκι» στο μαγαζί του με αποτέλεσμα να προξενηθούν σοβαρές ζημιές. Το παραδίπλα παντοπωλείο ενός Πακιστανού έκλεισε γιατί ο ιδιοκτήτης ανησυχούσε για την ασφάλεια της οικογένειάς του.

Σε ένα άλλο internet café, o ιδιοκτήτης μάς εξιστόρησε την ιστορία του Ασφάν, του οποίου τα ίχνη αγνοούνται πλέον. Πριν τρεις εβδομάδες μια ομάδα ηλικιωμένων μαζί με νεαρούς εισέβαλαν στο μαγαζί του και απαίτησαν να κλείσει το μαγαζί τη στιγμή εκείνη – ήταν 7.30 το απόγευμα. Ο ιδιοκτήτης συμμορφώθηκε στην εντολή και οι πελάτες απομακρύνθηκαν. Ο Ασφάν, πελάτης του café, απομακρύνθηκε επίσης και κίνησε προς το σπίτι του. Η ομάδα τον ακολούθησε και όταν έφτασε στην πλατεία Αττικής τού επιτέθηκε με μαχαίρια και ξύλα. Ο Ασφάν διεκομίσθη στο νοσοκομείο με σοβαρά τραύματα όπου και παρέμεινε για τέσσερις ημέρες.

Όπως μας είπαν, στις συμμορίες αυτές συχνά γίνονται μέλη και παιδιά μεταναστών τα οποία για να γίνουν αποδεκτά πρέπει πρώτα να περάσουν διάφορες δοκιμασίες. Η κρισιμότερη όλων είναι να χτυπήσουν μετανάστη.

Ο εντεκάχρονος Αμάν πήρε μέρος στη συζήτηση και μας εξομολογήθηκε πως μετά τις 7 το απόγευμα δεν μπορεί να περάσει από την Αλκιβιάδου με το ποδήλατό του, καθώς στήνουν ενέδρα ηλικιωμένοι και νεαροί και όποιος μετανάστης περνάει τον σταματάνε και τον ξυλοφορτώνουν. Τις προάλλες, όπως μας είπε, είχαν χτυπήσει το φίλο του. Ο Μπαμού επιβεβαιώνει την πληροφορία. «Στήνουν ενέδρες στην Αλκιβιάδου και στην Αγορακρίτου – αριστερά και πίσω από την πλατεία. Εγώ για να πάω στο σπίτι μου στην Αγορακρίτου από την Αχαρνών, κατεβαίνω την Πιπίνου, στρίβω στη Μιχαήλ Βόδα και ανεβαίνω την Αγορακρίτου». Στη συζήτηση παρεμβαίνει και ένας άλλος φίλος, «εμένα με χτύπησαν πριν δύο ημέρες. Ήμουν στον τηλεφωνικό θάλαμο και μίλαγα με την οικογένειά μου και απαίτησαν να κλείσω το τηλέφωνο. Δεν τους άκουσα και με χτύπησαν». Τον τελευταίο μήνα έχουν χτυπήσει τουλάχιστον 100 άτομα.

Έξω από ένα μίνι μάρκετ της γειτονιάς γράφει «η επιχείρηση πωλείται». Μιλήσαμε με τον ιδιοκτήτη. Αναγκάζεται να το κλείσει, όπως μας είπε, γιατί κάθε μέρα έρχονται συμμορίες και τον απειλούν. Τον υποχρεώνουν επίσης να κλείνει τα μαγαζί του στις 7.30 το απόγευμα – εντύπωση μας έκανε ότι στα ράφια του το πιο προβεβλημένο προϊόν ήταν ο κρόκος Κοζάνης. Τον χρησιμοποιούν οι αραβικής καταγωγής μετανάστες αντί του σαφράν – όταν οι πολιτισμοί συναντιούνται εις πείσμα των «καθαρόαιμων πολιτισμένων».

Ο Μοχαμέτ από το Αφγανιστάν είναι αιτών άσυλο εδώ και πέντε χρόνια. Μιλάει εξαιρετικά ελληνικά και εργάζεται ως φαναρτζής. Το σπίτι του ήταν στον Άγ. Παντελεήμονα. Αναγκάστηκε να μετακομίσει, καθώς επί μήνες τον παρενοχλούσαν οι επονομαζόμενοι «κάτοικοι του Αγ. Παντελεήμονα». Κάλεσαν μάλιστα και την υγειονομική υπηρεσία, υπάλληλοι της οποίας πήγαν στο σπίτι του για να το ελέγξουν. Εντύπωση προκαλεί ότι μαζί με τους υπαλλήλους στο σπίτι του εισέβαλαν και μέλη της Χρυσής Αυγής. Σε ερώτησή μας σχετικά με το αν μετάνιωσε που έφυγε από το Αφγανιστάν, η απάντηση ήταν θετική. «Εκεί ήταν πολύ άσχημα και επικίνδυνα. Όμως ήταν η πατρίδα μου και μπορούσα να βρω το δίκιο μου. Εδώ δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Ό,τι και να γίνεται, εμείς φταίμε».

Ως εκ τούτου, καλούμε τη μέλλουσα πολιτική ηγεσία να τοποθετηθεί. Πώς σκοπεύει να αντιμετωπίσει το ζήτημα του Αγ. Παντελεήμονα την 5η Οκτωβρίου; Σημειώνουμε ότι τα θύματα της πλατείας δεν είναι πλέον οι λεγόμενοι «λαθρομετανάστες» (sic) κατά των οποίων συχνά διαδηλώνουν οι «επιτροπές κατοίκων της πλατείας», αλλά οι νόμιμοι μετανάστες με πολύχρονη παρουσία στην περιοχή, καθ’ όλα κοινωνικά και οικονομικά ενταγμένοι. Οι δε ηλικιωμένοι που διεκδικούν την «καθαρότητα της Ελλάδας» λησμονούν ότι η σύνταξή τους προέρχεται από τις ασφαλιστικές εισφορές των αλλοδαπών.

Το πρόβλημα βέβαια έχει ως αφετηρία την παντελή έλλειψη πολιτικής. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει καμία μέριμνα για την υποδοχή και τη φροντίδα των ανθρώπων αυτών, παρά μόνο τα διαβόητα κέντρα κράτησης, εκατοντάδες αλλοδαποί προωθούνται στο κέντρο της Αθήνας μήπως και καταφέρουν να αιτηθούν πολιτικό άσυλο. Οι ευθύνες μετακυλίονται από τους αρμόδιους φορείς στους απλούς πολίτες. Άλλοι εξ αυτών στέκονται αρωγοί στην ανθρωπιστική κρίση που λαμβάνει χώρα έξω από το σπίτι τους, κι άλλοι παίρνουν απλά το «νόμο» στα χέρια τους...

Στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα έχει χαθεί κάθε έλεγχος. Η παιδική χαρά είναι ακόμα κλειστή και ο Δήμος Αθηνών είναι αδύναμος να επιβληθεί.

Καλούμε, συνεπώς, τη μέλλουσα πολιτική ηγεσία να τοποθετηθεί: είναι αυτή η Ελλάδα που μας αξίζει;

https://afroditealsalech.blogspot.com   alsalech@gmail.com

{ Φωτογραφίες: ΙΑΚΩΒΟΣ ΧΑΤΖΗΣΤΑΥΡΟΥ }