Η ποικιλώνυμη Δεξιά ενός αποτυχημένου έθνους

«Γιώργο, γερά, να φύγει η Δεξιά». Δεν μας μέλλει που ακούστηκε στο Ζάππειο αυτή η εύχαρις φαιδρότητα από μερίδα του παπανδρεϊκού ισλάμ. Δεν μας μέλλει που ο υπανάπτυκτος Γιωργακισμός είναι ο κανόνας στο ΠΑΣΟΚ. Και κάνει λάθος ο κ. Βενιζέλος, που λέει ότι ούτε ηθικά, ούτε αισθητικά ανήκουν «στην παράταξή μας αυτές οι γελοιότητες». Γέννημα, θρέμμα και καμάρι της παράταξής σας είναι, Πρόεδρε.

Ξεχάσαμε τον δημοκρατικό λαό που γιουχάριζε τον αντίπαλό στις πλατείες και από πάνω ο Αντρέας τους απαντούσε συναινετικά «Εγώ τα δέχομαι τα ούου!»;… Άντε, το πολύ πολύ να έχουν μεταναστεύσει μαζικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ (μετά το γιαουρτοβόλο ξεχαρμάνιασμα της Αγανάκτησης) πολλοί τέτοιοι δημοκρατικοί χαρακτήρες, αποτελώντας τώρα την ομορφιά της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Βέβαια, δεν μας μέλλει επίσης που ο Γιωργάκης (που κάποτε έγινε Γιώργος και μετά ξανάγινε Γιωργάκης), δασκαλεμένος από τους συνήθεις συμβούλους που τον οδήγησαν ως εδώ, φέρθηκε τόσο μικροπρεπώς, παρά την ευπρεπή του αγωγή. Κρίμα, που σαν άβουλος, τάχα αδαής και ανυποψίαστος, έβλεπε και άκουγε τους υπανάπτυκτους να προσβάλλουν τον καλεσμένο του ομιλητή και δεν σηκώθηκε να τους πει, βρε ουστ από δω, γειώνοντάς τους πάραυτα! Δυστυχώς για τον Γιωργάκη, αποδείχτηκε ανεπιστρόφως ότι εξακολουθεί να παραμένει αχυράνθρωπος του κ. Πετσάλνικου.

Επειδή είμεθα ξεχασιάρηδες, να θυμίσουμε εδώ, ότι και το 2001, μετά την αδυναμία Σημίτη να περάσει το Ασφαλιστικό Γιαννίτση, εντελώς αψυχολόγητα και κάνοντας τον γερμανό ο Γιωργάκης έδινε (πολλές) απρεπείς συνεντεύξεις. Εκεί ανέφερε ξεδιάντροπα (και ασεβώς προς τον πρωθυπουργό του) ότι είναι έτοιμος να αναλάβει τις μεγάλες ευθύνες, όταν ο λαός του το ζητήσει… Κάτι που κανένας λαός δεν του ζητούσε, απλώς αυτός εκλιπαρούσε, πουσσαρισμένος από επιτήδειους συγγενείς και φίλους. Έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν, με δύο λόγια.

Γιατί, όπως και τότε, όπως πρόσφατα και με το ατυχές / αφελές «πείραμα Κοππά», έτσι και τώρα, ο Γιωργάκης είναι έτοιμος να αναλάβει τις ευθύνες για μια προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου από «σοσιαλιστικές και αριστερές δυνάμεις». Δηλαδή, το σύνθημα των υπανάπτυκτων «Γιώργο, γερά, να φύγει η Δεξιά!», ήταν απολύτως συνυφασμένο με την στρατηγική αυτής της σοσιαλαριστερής αντιδεξιάς επαγγελίας.

Άρα και οι προχθεσινοί υπανάπτυκτοι λακέδες ήταν μέρος του σχεδίου «κάνω χωριστή εκδήλωση, μιλάω για αριστερές καταστάσεις, κατεβάζω με τα πούλμαν αντιδεξιούς τραμπούκους κατά Βενιζέλου και καταλαμβάνω το Κάστρο με το ιερό δισκοπότηρο». Έτσι και έρχεται το προοδευτικό πρόσημο να δέσει και να σταμπωθεί στην εικόνα του αχόρταγου Ποπολάρου Γιωργάκη, που θέλει να μας σώσει κι άλλο.

Ο αδελφός του Γιωργάκη, η ζωή του οποίου, ως μεγιστάνος, απασχολεί συχνά τα λάιφ στάυλ πρωτοσέλιδα, ισχυρίζεται ότι «Οι σημερινοί κυβερνήτες έριξαν τον Γιώργο» ). Εμ, βέβαια, πειράζει που ο Γιώργος (μέσα σε δύο -και- χρόνια που κυβέρνησε) δεν έκανε ούτε μια μεταρρύθμιση; Ή, μάλλον, τάχα τις πέρναγε στη Βουλή και τις διαλαλούσε διεθνώς, αλλά αμέσως μετά, με τις γνωστές τεχνικές που και τώρα ακολουθεί ο κ. Σαμαράς, τις αναιρούσε; Γι’ αυτό, άλλωστε, τον είχαν πάρει χαμπάρι στην Εσπερία και τον αποτελείωσαν μετά το απονενοημένο Δημοψήφισμα, που ήταν το ανόητο αποκορύφωμα της κοροϊδίας του προς τα έξω και προς τα μέσα…

Είναι αστείο να μιλάει έτσι ο Γιωργάκης, που προς τιμήν του, ξεκίνησε με εκσυγχρονιστική ρητορική να αλλάξει την Ελλάδα, αλλά τα βρήκε σκούρα, τα παράτησε και φεύγοντας τα άφησε ακόμα πιο μαντάρα από το λεηλατημένο τοπίο που παρέλαβε από τον Κωστάκη. Είναι αστειότερο, να μιλάει έτσι, γιατί και δημιούργησε χρέος τριψήφιων εκατομμυρίων εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας μόνο από τη διαχείρισή του στο κόμμα ΠΑΣΟΚ. Η φαραωνική σπατάλη του ιδίου και των κολλητών του θα μείνει παροιμιώδης.

                               ***

Φυσικά αν ο Γιωργάκης φέρθηκε άθλια, αυτό δεν καθαγιάζει τον κ. Βενιζέλο που εξακολουθεί να μιλάει, μηχανιστικά και άνευ περιεχομένου, για μια προοδευτική παράταξη που όπως έχουμε εξηγήσει δεν σημαίνει τίποτε πλέον. Τα είπε και ο Σημίτης χτες. Και πώς να σημαίνει κάτι, όταν η κατεστραμμένη χώρα έχει ανάγκη από μεταρρυθμίσεις / όρους επιβίωσης του έθνους, τις οποίες ο ίδιος όλο απειλεί ότι θα εξαγγείλει, αλλά δεν εξαγγέλλει ποτέ; Και πώς να τις υποσχεθεί, κάποιες μεταρρυθμίσεις που εναντιώνονται στα συμφέροντα των πελατών του; Το δείχνουν τόσες καλοπροαίρετες παρεμβάσεις που γίνονται με εντολή Βενιζέλου, για το καλό κάποιων άξιων συντεχνιών…

Είπε χτες ο ευφραδής Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πολλά και εντυπωσιακά. Όπως «Προοδευτικό είναι η αλήθεια, και οι αλλαγές». Ποιες αλλαγές, κ. Πρόεδρε; Αυτές που ολοένα μπλοκάρετε, γιατί οι «προοδευτικοί» ψηφοφόροι σας επίμονα σας πιέζουν να ματαιώσετε; Και εσείς δεν εγείρετε ανάστημα, γιατί φοβάστε να τα βάλετε με αυτό το παρακράτος, του οποίου τώρα κύριος σπόνσορας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ;

Και η αλήθεια; Ποια αλήθεια; Ότι όλη η φασαρία της χρεωκοπίας είναι αποτέλεσμα του σπάταλου πελατειακού ιδιωτικού παρακράτους, το οποίο λυμαίνεστε εσείς και το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα; Και ότι αυτό το παρακράτος με αυτό το πολιτικό σύστημα στην ηγεσία του είναι ΤΟ Σύστημα που λυμαίνεται με τη σειρά του την κοινωνία; Και ότι είναι αστείο να λέμε δεξιές και νεοφιλελεύθερες τις μεταρρυθμίσεις που αναστατώνουν ΤΟ Σύστημα; Και είναι άθλιο να κρύβουμε ότι ΤΟ Σύστημα και οι θεματοφύλακές του είναι η ποικιλώνυμη Δεξιά που προσπαθεί να διασώσει με νύχια και με δόντια το Στάτους Κβο;

Γι’ αυτό μάλλον έχει δίκιο ο κ. Πάγκαλος λέγοντας μεν : «Είμαι υπέρ του Βαγγέλη Βενιζέλου στην κυβέρνηση», αλλά και «ο κ. Βενιζέλος δεν είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να κάνει ανανέωση στο ΠΑΣΟΚ». Όχι γιατί είναι κακός ή ανήθικος άνθρωπος ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Είναι απλώς δομημένος, ως πολιτική προσωπικότητα, μέσα σε ένα κλίμα απόλυτου πελατειακού πασοκτζιζμού.

Αυτό δεν αλλάζει. Πώς να πραγματοποιήσει, λοιπόν, δομικές αλλαγές; Και φυσικά, δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑ άλλο πρόσωπο στο ΠΑΣΟΚ που να μπορεί να φέρει αυτή τη ζωογόνο αλλαγή στο πολιτικό σύστημα και την κοινωνία. Τα ίδια ισχύουν δυστυχώς και για όλα τα λοιπά κόμματα που έχουν εκπροσώπηση στο Κοινοβούλιο… Το διακύβευμα που διαχωρίζει την Δεξιά με την Αριστερά στον τόπο είναι ο πελατειακός λαϊκισμός. Βλέπει κανείς να μας δείξει ουσιωδώς ανατρεπτικές αριστερές δυνάμεις στο Κοινοβούλιο, που να παίρνουν θέση κατά του πανίσχυρου Στάτους Κβο του πελατειακού λαϊκισμού;

                                 ***

Γι’ αυτό ουσιωδώς Δεξιά είναι και ο μπον πουρ λ’ οριάν επικοινωνισμός του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος φτουράει γερά στο καθ’ ημάς ισλάμ. Οπότε, αφού η κατσίκα τον μασάει τον ταραμά, γιατί να μην της τον παραχώσουνε στο στόμα με την κουτάλα; Προσέξτε πώς μας παίζουν την παράσταση νίκης εδώ και καιρό. Όπως ακριβώς την έπαιξαν πέρσι και κέρδισαν τις φετινές εκλογές.

Φωνάζουμε τον κύριο Κούλογλου και του παραγγέλλουμε να δημοσιεύσει μια πέτσινη δημοσκόπηση και μετά την περνάμε σε όλα τα «συστημικά / καθεστωτικά» κανάλια, τα οποία ευχαρίστως την διαχέουν στην κοινωνία. Έτσι όλες οι γριούλες, οι βασανισμένες νοικοκυρές, οι απολίτικοι φραπεδιάρηδες, όλο το εθνικό ισλάμ, πείθεται ότι η με αυτό τον τρόπο μεθοδευόμενη παράσταση νίκης του ΣΥΡΙΖΑ είναι πραγματική. Και την ρουφάνε. Στη συνέχεια τα πράγματα γίνονται εύκολα. Όταν θα ανοίξουν τα τωκ σώου με τις δημοσκοπήσεις τους θα έχει διαμορφωθεί βεβαιότητα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μακράν πρώτο κόμμα.

Μετά φωνάζουμε τον κ. Παππά, τον Διευθυντή του πολιτικού γραφείου του κ. Τσίπρα (αυτή είναι Διεύθυνση) και πετάει μια βαρυσήμαντη πιπεριά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πλησιάζει την αυτοδυναμία (!!!). Και μετά έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, «κάνει τη στροφή» και μας λέει ο κ. Σκουρλέτης «ποιος είπε ότι θα διαγράψουμε μονομερώς το χρέος». Ποιος, ποιος, ποιος μωρό μου, ποιος. Και αρχίζουμε το μεγάλο γλέντι.

Και αν κάνει οργανωμένες πλάτες στην Εκκλησία ο ΣΥΡΙΖΑ, («Το θαύμα έγινε»), τις κάνει γιατί ενδεχομένως συμφωνεί μαζί της και στα εθνολαϊκιστικά της, μαζί με τα πρακτικά ρουσφετολογικά της. Δεν ακούσαμε, βέβαια, τους βουλευτές του να ξεμπουρλιάζουν την Ιεραρχία, που θέλει διαρκώς να ανακατώνεται στα του Καίσαρος. Αφού προφανώς, παρά την «ορθόδοξη» ευαισθησία της, επιδεικνύει μια ασυνήθιστη για την Ορθοδοξία προσήλωση στα επίγεια και όχι στα επουράνια αγαθά...

Θα πει κανείς, βέβαια, αυτό σε μάρανε; Που οι Ιεράρχες δεν αρκέστηκαν μόνο στο να ικανοποιήσουν τα επείγοντα υλιστικά φορολογικά και άλλα μικροσυμφέροντά τους; Και μετά έκαναν επιτυχές λόμπυ στην προετοιμασία του αντιρατσιστικού κατά του συμφώνου συμβίωσης μεταξύ ομοφυλόφιλων και υπέρ της υποχρεωτικής αναγνώρισης των γενοκτονιών (μόνο) χριστιανικών φύλων; Έχει δύναμη ο Θεός της Ελλάδος. Δεν είναι σαν τον Θεό των Σκοπίων που είναι αδυναμάκι… Εμ, ο Θεός της Ελλάδος έχει σύμμαχο τον κ. Τσίπρα και ανταλλάσσουν ευλογίες. Γι’ αυτό και πώς θα χάσει έτσι το παλικάρι;

                                       ***

Θέλουμε, δηλαδή να πούμε, ότι Δεξιά δεν είναι μόνο η Νέα Δημοκρατία και ο Σαμαράς. Δεξιά είναι όλες οι δυνάμεις που αγωνίζονται να συντηρήσουν το Πελατειακό Ιδιωτικό Παρακράτος. Δεξιά είναι όλες οι δυνάμεις ΤΟΥ Συστήματος, όσοι αποκρύπτουν δόλια την κυριαρχία αυτού του παρακράτους ως αιτίας της Χρεωκοπίας, προτάσσοντας αντ’ αυτού το Μνημόνιο ως αιτία της… Και φυσικά αυτή η ποικιλώνυμη Δεξιά, αποκρύπτοντας τη δολιότητα αυτού του παρακράτους, υπόσχεται ακόμα καλύτερες μέρες, με λεφτά που υπάρχουν. Γιατί θα τα κατεβάσουν από το Λεφτόδεντρο, που πλέον είναι έτοιμο να καρποφορήσει.

Δεξιά είναι, φυσικά, και όσες δυνάμεις χαϊδεύουν ή και μιμούνται το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο. Δεξιά είναι το νταβραντωμένο αγωνιστικό ντιριντάχτα που βαράει μπούφλες σε όποιον είναι Άλλος, κάθε είδους Άλλος, δεν έχει σημασία τι είδους. Φτάνει που είναι Άλλος, θα είναι άξιος της έχθρας, του μίσους αυτής της Δεξιάς. Και όπως έχουμε ξανατονίσει, όταν αυτή η Δεξιά ολοκληρώνει την έχθρα και το μίσος μέσω της βίας, τότε γίνεται Ακροδεξιά.

Ακροδεξιά, όπως οι αγανακτίστας, οι γιαουρτοβόλοι, οι αγαναζισμένοι, οι κουκουλοφόροι τραμπούκοι στις Σκουριές που καίνε μαγαζιά αντιφρονούντων. Όπως οι τζιχαντιστές που τραμπουκάρουν στα Πανεπιστήμια, αφού τους πνίγει το δίκιο και απαιτούν λευτεριά στα ρόπαλα, με τα οποία σπάνε τα κεφάλια των Άλλων. Και πάντα θα αγωνίζονται για να διασώσουν το Άσυλο των ροπάλων κατά του Ασύλου των ιδεών (εκτός και αν μιλάμε για ιδέες αντικειμενικά ωφέλιμες που μας αρέσουν, οπότε παρέχουμε Άσυλο και για τις ιδέες).

                                       ***

Η απόλυτη γελοιότητα περί «προοδευτικής διακυβέρνησης που χρειάζεται η χώρα», σαράντα χρόνια τώρα, πάντα ήταν η καλή δικαιολογία για να διευρύνεται η επικράτεια του πελατειακού λαϊκισμού. Ένα θαύμα που θεμελίωσε ο εκδημοκρατισμός της διαφθοράς του Μένιου και δεν υπήρξε ένα ποτέ ένα κόμμα κοινοβουλευτικά εκπροσωπημένο, που να του αντιστάθηκε. Όλα αυτά τα κόμματα, δεξιά και «αριστερά», όλα έβαλαν το χεράκι τους, ανάλογα με τη δύναμή τους -αριθμητική ή επιδραστική- ώστε να τα καταφέρει να αποτύχει το έθνος. Και ακόμα αγωνίζονται, για την πρόοδο, ρε γαμώτο, με την άδολη στήριξη της κοινωνίας, μην ξεχνάμε...

Δεν έχει υπάρξει κοινοβουλευτικό κόμμα της Μεταπολίτευσης που να μην λειτουργεί με απόλυτη προσήλωση στην πελατεία και το πολιτικό κόστος… Φυσικά, βέβαια, τώρα με την κρίση, που άνοιξε το κουτί της Πανδώρας και βγήκαν και τα σκουλήκια και κάνουν πρόγραμμα, τα πράματα είναι ακόμα χειρότερα. Η τρέχουσα κοινοβουλευτική περίοδος είναι ιστορικά η αθλιότερη όσων έχουμε ζήσει μεταπολεμικά.

                                     ***

Όλα αυτά τα νόστιμα, που αναφέραμε πιο πάνω, είναι η απόλυτη συντήρηση, η Δεξιά που διαλύει τον τόπο. Θα κάνουν πάντα ό, τι μπορούν τα παιδιά, ώστε να επαναβεβαιώνεται η ρήση ότι πιο Δεξιά από τον Λαϊκισμό, δεν έχει. Και όπου κυριαρχεί αυτή η ποικιλόχρους Δεξιά, τα έθνη αποτυγχάνουν, για να αποπειραθούμε και μια καρκινοβάμονα προσέγγιση του γνωστού θεωρήματος («Τι θα δει στην Ελλάδα ο Νταρόν Ατζέμογλου;»). Αφού τα θεσμικά συστήματα μπουρδουκλώνονται και διαλύονται από τον λαϊκισμό, ιδιαίτερα από τον δικό μας που είναι και ούλτρα πελατειακός και συχνά βίαιος, να γιατί δεν έχουμε ανοιχτούς θεσμούς, να και γιατί αποτυγχάνουμε. Τι δεν καταλαβαίνεις, εσύ που θες «γερά, να φύγει η Δεξιά»;