Δόγμα Labrookos*

Καβατζάροντας τα 50 αποφάσισα να κάνω το αντίθετο από όλα αυτά που με συμβούλευαν οι συνομήλικοί μου.

Γιατί;

Όχι γιατί δεν τους «αγαπάω» πια, ούτε γιατί δεν τους εκτιμώ. Απλά και ειλικρινά εγώ προφανώς έχω αλλάξει και μάλιστα πολύ βαθιά μέσα μου. Γι’ αυτό θεωρώ τους μισούς «συμβιβασμένους» με την κατάστασή τους (δεν είναι και η καλύτερη -όχι στα οικονομικά, αλλά στα ψυχολογικά τους) και τους άλλους μισούς «βολεμένους» με το status quo (είτε αυτό είναι οικογένεια, είτε η δουλειά).

Μην με παρεξηγήσετε. Δεν είναι πολιτικό το κείμενο. Δεν αναφέρομαι στους παλιούς πολιτικούς μου φίλους, τους σημερινούς μουγκούς βουλευτές της «ΝΔ», ούτε στα επαγγελματικά στελέχη καριέρας που έχουν ως μοναδική δυνατότητα και φιλοδοξία να το παίζουν managers του ιδιωτικού τομέα, αλλά κατ’ ουσίαν να σιτίζονται από τον κρατικό κορβανά.

Μιλάω για τους κοινωνικούς φίλους μου, που υποφέρουν φορώντας στενά κοστούμια σε δουλειές οι οποίες  δεν τους προσδίδουν τίποτα πια (παρά μόνο πληρώνονται για να πληρώνουν δόσεις δανείων και οικιακούς λογαριασμούς), ανέχονται γυναίκες που έχουν πάψει προ πολλού να «γουστάρουν», γιατί «έχουνε παιδιά μαζί»… Έγιναν οι περισσότεροι «άντρες και πολίτες της ευκολίας» και κάποιοι «της καρπαζιάς». Τρώνε καθημερινά εκτός από την αναπόφευκτη παντόφλα στο σπίτι και δυνατές ηλεκτρικές σφαλιάρες από ένα κράτος δυνάστη. Ο λογαριασμός μεγάλωσε από το lockdown και τον αναγκαστικό εγκλεισμό διαβίωσης. Και τi κάνουν;

Τίποτα.

Μόνο «Να ή και θα» …

Εύλογα θα αναρωτιέστε:

Και εσύ τι είσαι; 

Ο Εθνικός Κήνσορας;

Ο Τσε Γκεβάρα της Μυκόνου;

Ο Πειρατής του Αιγαίου;

Ο «meta-μάγκας», που επειδή έμεινε εργένης γιατί είχε το ασυμμάζευτο, κρίνει εκ του ασφαλούς, επιβαρύνοντας ως άκληρος το δημογραφικό;

Απάντηση;

Όλα μαζί και λίγο και ουσιαστικά τίποτε από τα παραπάνω.

Οι λέξεις «ασυμβίβαστος», «αδέσμευτος» είναι too much. Ταιριάζουν περισσότερο στον Στρατάρχη Τίτο και το κίνημα με τον Νεχρού, και τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο (εσάνς ελληνισμού) Γκαμάλ Αμπντελ Νάσερ της δεκαετίας του ’60.

Οι λέξεις «ανθεκτικός» (resilient), «προσαρμοστικός», (adaptive) «διαδραστικός» (interactive), είναι too technical. Ταιριάζουν περισσότερο στον Mark Zuckenberg.

Τα επίθετα συναισθηματικά «ανώριμος», ηλικιακά «απροσάρμοστος», καριερίστικα «ασυνεχής», ίσως με αδικούν. [Εγώ γράφω, έχω το μαχαίρι (στυλό) και το πεπόνι (χαρτί), εγώ δικαιολογούμαι].

Άρα;

Κάνω outing! Και ας το χρησιμοποιήσουν οι έχοντες έλλειψη χιούμορ #Kyriakistas εναντίον μου στις επερχόμενες εκλογές ως ομολογία αποτυχημένης ενσυνείδησης για το LGTV στρατόπεδο. Αν και να το έκανα θα έτρωγα πόρτα στα gay bars. Δεν βάζουν μέσα ατημέλητες αρκούδες.

Τι είμαι;

Είμαι ένας πενηντάρης, που για να διατηρήσει την ισορροπία του σε «Έναν Τρελό-Τρελό Κόσμο» (κάτι σαν την ταινία του Mel Brooks), αποφάσισε να τον φέρει στα μέτρα του, και μάλιστα με τρεις τρόπους, που εκδομένοι ως σύνολο δημιουργούν «Σχολή».

Σας τους παραθέτω και σας τους συνιστώ:

Βήμα 1^ο: Μην παίρνετε τον εαυτό σας πολύ στα σοβαρά!

Όχι μόνο αυτό, αλλά επιλέξτε έναν από τους ήρωες της χρυσής εποχής του Ελληνικού Κινηματογράφου και ταυτιστείτε μαζί του. Κατά προτίμηση κωμικό. Εγώ λόγω διαχρονικής αδυναμίας στο ωραίο γυναικείο φύλο (προσοχή να μην γίνουμε #metoo) και πρόσφατα αποκτηθεισών διαστάσεων Οβελίξ, επέλεξα τον Λάμπρο Κωνσταντάρα.

Ναι! Καλά ακούσατε!

Ξυπνάω κάθε πρωί εφαρμόζοντας τη μέθοδο Στανισλάβσκι. Ούτε cato ούτε intermittent fasting. Δεν μπαίνω απλά στο ρόλο, ζω ως Λαμπρούκος!

Κάνω τις διατάσεις μου όπως εκείνος δίπλα στην πισίνα, (λέμε τώρα) φοράω τα χρυσά σταυρουδάκια μου ή Αντιπαριώτικα χαϊμαλιά), χτενίζω τα μαλλιά μου (πολύτιμα τα όσα έχουν μείνει) και ετοιμάζομαι για μια νέα συγκλονιστική ημέρα ως πρωταγωνιστικός ήρωας μιας ατελείωτης φαρσοκωμωδίας.

Κυρίες και Κύριοι.

Εισάγω το νέο δόγμα ζωής: The Labrookos Doctrine.

Βήμα 2^ο: Μην παίρνετε την Ελλάδα πολύ σοβαρά! Είναι μια πανέμορφη μεν, αστεία δε, χώρα

Η Ελλάδα είναι μια κούκλα ως προς το φυσικό περιβάλλον, αλλά τόσο αντιφατική ως προς τον Νεοελληνικό πληθυσμό της, και τις κυβερνήσεις της που στο τέλος καταντά «χώρα cartoon». Αν κάνετε το λάθος να νομίζετε ότι ανήκει στον προηγμένο κόσμο επειδή ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ζισκάρ ντ’ Εσταίν τη βάλανε -στριμώξανε με το έτσι θέλω- στην ΕΟΚ, μάλλον κάνετε λάθος. Μια σειρά κυβερνήσεων -όλων των αποχρώσεων- σας έχουν ήδη απογοητεύσει. (Ετοιμαστείτε για την επόμενη –συνεργασία τεχνοκρατών και λοιπών συστημικών χαρτογιακάδων). Φταίτε εσείς αν δεν το έχετε πάρει χαμπάρι. Αφού δοκιμάσατε ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή 1η φορά Αριστερά (woowwww!) και αισθανθήκατε ότι προδοθήκατε, τι άλλο θέλετε για να καταλάβετε πως δεν φταίνε οι πολιτικοί, αλλά τα ίδια τα πολιτικά ενεργούμενα, δηλαδή όλοι εμείς;

Σημ. (Η απόλυτη μετατόπιση ευθύνης με πονηρό τρόπο!).

Φαίνεται πως απέτυχαν και οι Άριστοι μετά τους Αριστερούς και αφού δεν μπορούμε να αλλάξουμε χώρα, προτείνω να αλλάξουμε αντίληψη γι’ αυτήν. Το λέω χωρίς να βάλω ούτε σταγόνα νερό στο κρασί της φιλοπατρίας μου. Αγαπάω την Ελλάδα, αλλά είναι σα να έχεις μια σούπερ γκόμενα, τη Linda Evangelista, είσαι καψούρης μαζί της, δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτήν, ενώ ταυτόχρονα σε τρελαίνει!

Υπάρχει λύση;

Πώς θα γίνει το έργο;

Πώς θα συνδυάσουμε το πάθος για την Πατρίδα μας με την αφόρητη ταλαιπωρία του Κράτους μας;

Λοιπόν η πρότασή μου είναι να θεωρήσετε a priori ότι είμαστε ένα τριτοκοσμικό country mix. Ένα κοκτέιλ φυσιολογικό και συνάμα αντιφατικό και πλούσιο σε πολιτισμό και ρηχό σε ορθολογισμό. Σοβαρά μιλάω. Κάτι ανάμεσα σε Τζαμάικα και Κούβα (που έχουν και αυτές ωραίες παραλίες), Αίγυπτο ή Λίβανο (χώρες με πλούσια ιστορία, με πολιτισμό η πρώτη / σε μόνιμο εμφύλιο η δεύτερη). Αν λοιπόν κατεβάσετε τον πήχη των προσδοκιών σας, ως προς το PEST περιβάλλον, όλα θα σας φαίνονται ωραία!

Παραλογίζομαι;

Καθόλου.

Επειδή τρελάθηκε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στην αυτοεξορία εις Παρισίους και εφηύρε το Δόγμα «Ελλάς-Γαλλία Συμμαχία» για να μας «μπάσει» ετσιθελικά στην Ευρώπη; Εμείς σημαίνει ότι θα πειθαρχήσουμε; Δεν πήραν το μήνυμα «οι έξω» όταν «στα καπάκια» το 1981 τους το δηλώσαμε με ένα εμφατικό 48%! Ο «σοφός» λαός μίλησε στις 18 του Οκτώβρη. Δύο χρόνια μετά δεν κυβέρνησαν οι Πράσινοι φωνάζοντας «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο»; Ας μην ήταν ο Ανδρέας που σκόρπιζε τα ΠΕΠ (τότε ΕΣΠΑ) και θα σας έλεγα εγώ για πόσο θα μέναμε στην Ένωση...

Αν φέρετε στο μυαλό σας το χάρτη της Νοτιοανατολικής Μεσογείου συνορεύουμε με οκτώ χώρες:

1 ευρωπαϊκή: την Ιταλία –όμως σημειώστε πως σημειολογικά ββρισκόμαστε στον ίδιο μεσημβρινό με τον ανυπότακτο Νότο της…

4 Βαλκανικές: Βουλγαρία, Σκόπια, Σερβία /Κόσσοβο και Αλβανία (όχι τη Μεγάλη)

2 Αφρικανικές: τη Λιβύη και την Αίγυπτο (διά θαλάσσης + ΑΟΖ)

1 Ασιατική: τη διαχρονικά επιθετική Τουρκία.

Από αυτές μία βρίσκεται σε πόλεμο με τρεις-τέσσερις άλλες και απειλεί και εμάς, άλλες δύο είναι σε εμφύλιο πόλεμο και η τρίτη μπαίνει οσονούπω, ενώ -πλην της διχοτομημένης Κύπρου- καμία δεν κυβερνιέται δημοκρατικά. Δεν λες την περιοχή μας και γειτονιά πρότυπο…

Τι μας δίνει αυτή η ανάγνωση; Μήπως ότι μπορεί τελικά να είμαστε «αιχμάλωτοι της γεωγραφίας» μας; Μήπως ο Tim Marshall έχει δίκιο και πρέπει αντί για ιστορία στα Λύκειά μας να διδάσκουμε το bestseller του έγκυρου γεωπολιτικού αναλυτή, για να μην πετάνε σε ροζ συννεφάκια τα νέα ελληνόπουλα; («Αιχμάλωτοι της Γεωγραφίας», Tim Marshall, Διόπτρα, Αθήνα, 2019, «Η Δύναμη της Γεωγραφίας», Tim Marshall, Διόπτρα, Αθήνα, 2021).

Πίσω στο case study μας: ξυπνήσατε, κάνετε την πρωινή γυμναστική σας, ντυθήκατε και ετοιμάζεστε για τη δουλειά, αν βγαίνοντας λοιπόν από το σπίτι και μπαίνοντας στο αυτοκίνητο, αν σταματήσει -λέω αν- κάποιος στη διασταύρωση στο πρώτο κόκκινο φανάρι, τότε θα είστε χαρούμενοι και (ασφαλείς), γιατί στο γειτονικό Κάιρο δεν θα σταματούσε!

Αν βρείτε θέση να παρκάρετε στη δουλειά –έστω και μετά από μισή ώρα βόλτες γύρω-γύρω- θα είστε επίσης ευχαριστημένοι, γιατί στη γειτονικό Κόσσοβο δεν θα είχατε καν δουλειά, πόσο μάλλον θέση για πάρκινγκ… ή για να μην πούμε για φόρτιση στο «νέο καμάρι» σας, το ηλεκτροκίνητο Teslaσας.

Και αν φεύγετε για Κυκλάδες από το Λιμάνι του Πειραιά και αναρωτιέστε γιατί μπλοκάρουν τα πάντα στην Ακτή Μιαούλη, κάθε πρωί-μεσημέρι και βράδυ σκεφθείτε ότι στη Βηρυτό δεν υπάρχει καθόλου λιμάνι (!), αφού ανατινάχθηκε πέρυσι και ισοπεδώθηκε μια έκταση όση η Καστέλα και το Κερατσίνι μαζί!

Βήμα 3^ο: Μην παίρνετε την όποια ιδιότητά σας καθόλου στα σοβαρά

Ως «ιδιότητα» εννοώ το αγγλικό “identity”, δηλαδή την «ταυτότητά» σας.

Τι είστε; Καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης και αναρωτιέστε γιατί το Υπουργείο Παιδείας σας αντιμετωπίζει ως νοσηλευτές που οφείλουν να κυκλοφορούν με τσιμπίδες, να τις χώνουν στις μύτες των παιδιών, γιατί «δεν γίνεται αλλιώς» να τσεκάρουν τα rapid tests των μαθητών; Εσείς φταίτε!

Ενώ είστε «πολυεργαλεία» δεν θέλετε να συμβαδίσετε με το fusion πνεύμα της νέας εποχής.

Από την άλλη, αν είστε μαθητές του δημοτικού και αισθάνεστε πειραματόζωα ή πιγκουίνοι -ή και τα δύο- γιατί σας βάζουν να κάνετε μάθημα με ανοικτά παράθυρα μέσα στο κρύο, για να αποδείξουν ότι «δεν κλείνουν τμήματα στην Ελλάδα», έχετε το θράσος να διαμαρτύρεστε κιόλας;

Καλά να πάθετε!

Ακόμη και αν είστε ανήλικα;… Μόλις γυρίσετε σπίτι βάλτε να δείτε Ice Age (# 1+2) και θα προσαρμοστείτε κατάλληλα. Τι καλύτερο από το να ταυτιστείτε με τα γλυκύτατα λεμούρια. Ιδού η λύση!

Ούτως ή άλλως cartoons μας κυβερνούν. Κωμικά είναι και τα προγράμματα σπουδών. Γιατί τα μικράκια μας να νομίζουν ότι κυριολεκτικώς παιδευόμενα «εκπαιδεύονται»;

Την αυτογνωσία δεν δίδασκαν ο αρχαίοι ημών, ως μείζον ζητούμενο;

Ορίστε!

Θα γίνει η νέα γενιά, ένα universe υπερηρώων της «Νίκης» ή της “Nike”!

Μπορεί να αποκτήσουν τα παπουτσάκια των ελληνοπαίδων και χορηγό, εκτός αν προλάβει ο πολυεθνικός γίγαντας να εγκαταστήσει και εδώ  εργοστάσια σαν αυτά της Taiwan και πιάσουν δουλειά στις γραμμές παραγωγής τα 12χρονα, όπως αδιαμαρτύρητα γίνεται εκεί. Οπότε θα λυθεί και το πρόβλημα των άνεργων νέων πτυχιούχων, που δυστυχώς υπερβαίνουν εδώ και μια 10ετία το 60%. Θα πιάνουν δουλειά πριν καν πάρουν πτυχίο Λυκείου και θα παίρνουν και αμοιβή-bonus ένα ζευγάρι trendy sneakers, αντί για τον banale κατώτατο μισθό και την ασφάλιση, που ως κακομαθημένα διεκδικούνε...

Αν αποφασίσετε λοιπόν να κάνετε τα 3 πρώτα βήματα, είστε έτοιμοι και για το 4ο, που θα σας μεταφέρει αυτόματα στον κόσμο της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, μέσω του Davosιανού  Charles Schwab και ως πειθαρχημένοι resetαρισμένοι 50άρηδες θα ασπαστείτε ως πανάκεια το Labrookos Doctrine.

Βήμα 4^ο: Μετακομίζετε -κυριολεκτικά- ως avatars στο Metaverse.

Αφήνετε πίσω σας, το failed state «Ελλάδα», μαζί με τον σαπιοκοιλιά, sapiosexual εαυτό σας και πηδάτε στο μέλλον!

Κάνετε το άλμα από τη Lazyboy πολυθρόνα σας, από τον ΙΚΕΑ καναπέ σας, (φορώντας πάντα τα VR γυαλιά σας) και ίσως και το  ElonMuskικό τσιπάκι σας made by TESLA σε έναν καινούργιο φανταστικό κόσμο!

It’s a brave new world για κάθε «ληγμένο» 50άρη και κάθε botoxαρισμένη 50άρα της Νέας Ελλάδας.

Don’t Look Up… Just Look Straight Ahead

* Εμπνευσμένος νεολογισμός από τον Τεράστιο Λάμπρο Κωνσταντάρα και όχι από τους Brooks Brothers (το brand)