Το ζόρι με τον Μιχαήλ

Το μόνο στο οποίο έχουν δίκιο οι συμπολίτες που πολύ ενοχλήθηκαν από το μικρό βίντεο του Μιχαήλ είναι ότι είναι (ελπίζω όχι «ήταν») άσχημος. Εγώ, που επίσης δεν μπορώ να πλησιάσω τα πρότυπα ομορφιάς, αναπόφευκτα δεν μπορώ να γελάσω πολύ με την ασχήμια ή την αναπηρία ενός ανθρώπου, τουλάχιστον όχι τόσο όσο μπορούν να γελάνε οι συμπολίτες που αυτοαποκαλούνται ευαίσθητοι και προοδευτικοί. Αλλά την αναγνωρίζω. Κι αναγνωρίζω και το δικαίωμα σε όποιον του φαίνεται αστεία η φυσική κατάσταση κάποιου να ξεκαρδίζεται. Ελεγκτής στο τι γαργαλάει τον καθέναν δεν μπορώ να μπω, κυρίως επειδή ξέρω ότι δεν καθορίζουμε αυτά που μας φαίνονται αστεία. Αυτά καθορίζονται από το ήθος, την καλλιέργεια και την ιδεολογία μας. Συνεπώς, τους συμπολίτες που ενοχλήθηκαν από την αισθητική πλευρά της εμφάνισης κάποιου που για εβδομάδες πολεμάει σε μια πόλη που έχει μείνει χωρίς ρεύμα, φαγητό και νερό δεν μπορώ να τους κρίνω. Αλλά μπορώ να κρίνω την πολιτική πλευρά της ενόχλησης και να πω ότι την κατανοώ απολύτως. Πρέπει να είναι πολύ ενοχλητικό να σε ξεβρακώνουν κάθε τρεις και λίγο.

Για όσους δεν είχαν την τύχη να τον ακούσουν, ο άνθρωπος που συστήθηκε ως Μιχαήλ και μαχητής του τάγματος Αζόφ είπε τα εξής:
Αξιότιμοι βουλευτές της Δημοκρατίας της Ελλάδος, απευθύνομαι σε εσάς. Λέγομαι Μιχαήλ και έχω ελληνική καταγωγή. Ο παππούς μου, ο Βίκτορ Μισάιλοβιτς, πολέμησε τους Γερμανούς Ναζί κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τραυματίστηκε τρεις φορές. Τώρα παλεύω με τον ρωσικό ναζισμό. Τώρα είμαι ένας από αυτούς που προστατεύουμε την πόλη μας, τη Μαριούπολη, όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα, στις τάξεις του τάγματος Αζόφ.
Χρειάζεται να σας πω για τις δυσκολίες στον αγώνα με τον εχθρό; Ως στρατιώτης και γιος της γης μου, δεν νομίζω ότι χρειάζεται. Είναι καθήκον μου ως άνδρας και ως πολίτης. Αλλά δεν μπορώ να μην πω για τις καταστροφικές απάνθρωπες συνθήκες στις οποίες βρέθηκαν οι πολίτες μιας ειρηνικής πόλης. Ξέρετε, η Μαριούπολη είναι ένα μικρό μέρος της Ελλάδας στην Ουκρανία. Όσον αφορά στην κουλτούρα και την εθνική καταγωγή.
Γι’ αυτό πάντα βοηθούσατε αυτήν την πόλη και χάρη και σ' εσάς, έχει ανθίσει. Λοιπόν τώρα, το 90% αυτής της πόλης έχει καταστραφεί από τις ρωσικές δυνάμεις κατοχής. Από την 1η Μαρτίου είναι εντελώς αποκομμένη από τον έξω κόσμο. Στην πόλη δεν υπάρχει νερό, φαγητό, φάρμακα, στην πόλη έχει προκληθεί ανθρωπιστική καταστροφή. Ο εχθρός βομβαρδίζει από αέρος ειρηνικές γειτονιές. Το πυροβολικό πυροβολεί συνεχώς , εκτοξεύει ρουκέτες από τη θάλασσα. Οι άνθρωποι πεθαίνουν κατά χιλιάδες και δεν υπάρχει κανείς να τους θάψει. Ανάμεσά τους και ομογενείς. Καταλαβαίνετε…

Το γιατί ενοχλήθηκαν οι εθνικοσοσιαλιστές συμπολίτες είναι μάλλον προφανές. Λογικό είναι καθόλου να μην τους αρέσει κάποιος που καμαρώνει που ο παππούς του πολέμησε τους ορίτζιναλ εθνικοσοσιαλιστές, πολύ περισσότερο όταν αυτός ο κάποιος συνεχίζει το έργο του πολεμώντας τους σύγχρονους. Συνεπώς η ενόχληση των χρυσαυγιτών αλλά και των απλών ακροδεξιών είναι μάλλον εύκολα κατανοητή. Τι ήταν όμως αυτό που ενόχλησε τους αριστερούς συνοδοιπόρους τους; Υπήρξε κάτι όντως ενοχλητικό για τους συντρόφους ή απλώς βρήκαν μια ακόμα αφορμή να επιτεθούν στην κυβέρνηση και να διαδώσουν την (πολύ βολική όταν διαπράττεις γενοκτονία) πουτινική προπαγάνδα περί ναζί Ουκρανών;

Νομίζω πως όλα ισχύουν. Οι σύντροφοι όντως βρήκαν άλλη μια αφορμή να επιτεθούν στην κυβέρνηση και ταυτοχρόνως να διακινήσουν την αυταπόδεικτα αστεία προπαγάνδα του Κρεμλίνου για τους «ναζί Ουκρανούς» και το «ναζιστικό ταγμα Αζόφ». (Αυτό που κάνει αυταπόδεικτα αστεία την περί ναζισμού προπαγάνδα είναι η στάση των ναζί και ακροδεξιών της Δύσης, οι οποίοι ΟΛΟΙ στηρίζουν τον Πούτιν, τη Ρωσία, την εισβολή στην Ουκρανία και τη γενοκτονία των Ουκρανών. Δεν είναι περίεργο μια χώρα με τόσους πολλούς ναζί και ένα ναζιστικό τάγμα στην εθνοφυλακή της, να δέχεται επίθεση από μια αντιναζιστική χώρα που θέλει να την «αποναζιστικοποιήσει» και όλοι οι ναζί να είναι στο πλευρό της αντιναζιστικής χώρας; Δεν σας λέει τίποτα αυτό; Δεν παίρνετε χαμπάρι τίποτα; Θέλετε και να σας το ζωγραφίσουν με σβάστικες πάνω στην άσπρη, μπλε και κόκκινη ρωσική σημαία;)

Αλλά επίσης οι σύντροφοι ειλικρινώς ενοχλήθηκαν. Γιατί η εμφάνιση του Μιχαήλ στην ελληνική Βουλή απέδειξε πόσο αστεία είναι η προπαγάνδα τους. Γιατί ακούγοντας των Μιχαήλ να μιλάει, ακούγονταάς τον να περηφανεύεται για τον αντιναζιστή παππού του και τον δικό του αγώνα εναντίον του ρωσικού ναζισμού, βλέποντας έναν άνθρωπο που διάλεξε να χάσει τη ζωή του πολεμώντας τον ρωσικό ναζισμό παρά να βάλει την ουρά στα σκέλια και να το σκάσει, όλοι καταλαβαίνουμε πως αυτοί που η πουτινική προπαγάνδα τους παρουσιάζει ως ναζί είναι στην πραγματικότητα οι γενναίοι εχθροί του ισχυρότερου εκφραστή του σύγχρονου ναζισμού. Είναι στην πραγματικότητα αυτοί που είναι έτοιμοι να θυσιαστούν για να μην χαρούν οι Κασιδιάρηδες αυτού του κόσμου. Με λίγα λόγια, η εμφάνιση του Μιχαήλ τούς χάλασε την αντιουκρανική σούπα. Και το να σου χαλούν τη σούπα είναι όντως εξοργιστικό. Και θα ήταν και πιο αποτελεσματικό αν τα κυβερνητικά στελέχη δεν ήταν τόσο δειλά ώστε, αντί να βάλουν την ουρά στα σκέλια και να μιλούν για «λάθος», έβρισκαν το σθένος να υπερασπιστούν την αλήθεια και τον Μιχαήλ. Όχι τίποτ' άλλο. Μόνο και μόνο για να μην το κουβαλούν βάρος στη συνείδησή τους. Όσοι έχουν.

Όσο για τον Ζελένσκι και την επιλογή του να παρουσιάσει μαχητές του Αζόφ, πιθανότατα να έκανε ένα μικρό λάθος. Πιθανότατα να νόμιζε ότι οι όλοι οι Έλληνες θα συγκινηθούν από έναν ομογενή που από επιλογή πολεμάει και μάλλον θα πεθάνει για την πιο ελληνική πόλη της Ουκρανίας. Πιθανότατα να νόμιζε ότι σχεδόν όλοι οι Έλληνες θα μπορούσαν να ταυτιστούν με κάποιον που ο παππούς του πολεμούσε τους ναζί και ο εγγονός του συνεχίζει τον αγώνα του. Και πιθανότατα να νόμιζε ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει τα άντερα να βάλει στη θέση του και να ξεμπροστιάσει όποιον χρησιμοποιεί την πουτινική προπαγάνδα για να εξυπηρετήσει τις εκλογικές του ανάγκες ή/και το ρωσικό καθεστώς. Και μπράβο του.

*Για τα περί ναζισμού στην Ουκρανία και το πώς στήθηκε και λειτουργεί ακόμα η ρωσική προπαγάνδα μετά την πρώτη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία το 2014 μπορείτε να διαβάσετε πολλά άρθρα και βρείτε πολλά βίντεο. Ειδικά για το τάγμα Αζόφ η πραγματικότητα, εν συντομία κι αν δεν πιστεύετε το Μακελειό ή τον Ριζοσπάστη, είναι η εξής: δημιουργήθηκε μετά την πρώτη εισβολή της Ρωσίας το 2014 ως εθελοντική παραστρατιωτική οργάνωση που δρα εναντίον των Ρώσων εισβολέων. Ο ηγέτης του ήταν φουλ στις εθνικοσοσιαλιστικές ιδέες, πράγμα που πιθανόν να σημαίνει ότι κάτι αντίστοιχο θα συνέβαινε και για πολλούς μαχητές (παρότι όταν θες να πολεμήσεις έναν εισβολέα και να εκδικηθείς τη δολοφονημένη οικογένειά σου ή το καμένο σπίτι σου δεν σε νοιάζουν οι πολιτικές απόψεις του επικεφαλής αξιωματικού). Μετά από λίγο καιρό όμως το τάγμα εντάχθηκε επισήμως στην ουκρανική εθνοφρουρά και η στρατολόγηση άνοιξε, με αποτέλεσμα να χαθεί και ο όποιος ναζιστικός χαρακτήρας. Ήταν πια επισήμως κομμάτι του στρατού της Ουκρανίας και όχι μια αυτόνομη οργάνωση. Ο ναζί ηγέτης το εγκατέλειψε, ίδρυσε κόμμα, κατέβηκε στις εκλογές και, αντίθετα με τους Έλληνες ομοϊδεάτες του, δεν κατάφερε να μπει στην Ουκρανική Βουλή. Αυτή τη στιγμή το τάγμα Αζόφ είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της άμυνας της Μαριούπολης και πολεμάει ενάντια σε κάθε προγνωστικό τους Ρώσους εξολοθρευτές. Φυσικά οι Ρώσοι και οι (επί πληρωμή ή ερασιτέχνες) ακόλουθοί τους αρέσκονται να μιλούν για «ναζιστικό τάγμα» προκειμένου να δικαιολογήσουν τις σφαγές τους. Όλα αυτά (και πολύ περισσότερα) μπορείτε να τα βρείτε στο ίντερνετ αρκεί να ψάχνετε σε σοβαρές πηγές όπως π.χ. το BBC.