Τι κρύβεται άραγε στη φρεσκοσκαμμένη Αμφίπολη; Μήπως ο τάφος του Μεγαλέξανδρου; (Σημαντικότατο διότι εάν επρόκειτο για αυτόν του Τουταγχαμών θα αμφισβητείτο η ελληνικότητα της Μακεδονίας μας). Άραγε ανακαλύψαμε το Άγιο Δισκοπότηρο; Η μήπως τελικά πρόκειται για την εξοχική κατοικία του «Βασιλιά» Έλβις Πρίσλεϊ, ο οποίος τελικά δεν απήχθη από εξωγήινους αλλά ζει εδώ, ανάμεσά μας;
'Ο,τι και να συμβαίνει πάντως ο κέρβερος πρωθυπουργός μας, Αντώνης Σαμαράς, δεν μπορούσε να αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη. Τι δηλαδή; Πιο μάγκας είναι ο Αλέξης που χαριεντίζεται με τους παππούληδες του Αγίου Όρους; Είναι ξεκάθαρο πως τα δυο μεγάλα (όπως τουλάχιστον έχει διαμορφωθεί η κατάσταση την τελευταία διετία) κόμματα θεωρούν δεδομένο πως αργά ή γρήγορα θα έχουμε εκλογές και έχουν ξαμολήσει τους αρχηγούς τους προς αναζήτησή ψήφων από το πόπολο.
Έτσι, αμέσως μόλις η αξίνα των αρχαιολόγων χτύπησε τα τοιχώματα του, αγνώστων λοιπών στοιχείων, μνημείου της Αμφίπολης τσουπ ο πρωθυπουργός της καρδιάς μας έσπευσε επί τόπου και βγήκε πρώτη μούρη στα κανάλια! Παρατηρήσαμε μάλιστα σε παγκόσμια πατέντα τον ύψιστο άρχοντα μιας χώρας να κάνει δηλώσεις μπροστά στις κάμερες αναλύοντας τη σημασία των ευρημάτων και υπογραμμίζοντας τη σημασία που έχουν τόσο για τον πολιτισμό μας όσο και για τα λεγόμενα εθνικά θέματα μας. Κάτι φυσικά που θα μπορούσε να κάνει και ένας νεαρός απόφοιτος αρχαιολογικής σχολής (χωρίς τα «εθνικά θέματα») αλλά τι το ψάχνετε; Προφανώς ο πάλαι ποτέ ηγέτης της Πολιτικής Άνοιξης θεωρεί πως με αυτό τον τρόπο θα κάνει το come back και θα καλύψει το χαμένο έδαφος που προέκυψε (και) λόγω του ανεκδιήγητου ΕΜΦΙΑ, χτυπώντας ξανά πρωτιά απέναντι στο φαβορί πλέον που ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ.
Η εμφάνιση αυτή α λα Ιντιάνα Τζοόυνς του Σαμαρά είναι το τελευταίο κομμάτι ενός παζλ που άρχισε να σχηματίζεται αμέσως μετά τις ευρωεκλογές. Η αρχή έγινε με τον- θρυλικό πια- ανασχηματισμό όπου όλοι οι επιτυχημένοι σε σταυρούς υποψήφιοι της ΝΔ σε Α' και Β' Αθήνας (όσοι τουλάχιστον δεν είχαν ήδη υπουργοποιηθεί) χρίστηκαν υπουργοί, ασχέτως ικανοτήτων και προσόντων.
Ένας πρωθυπουργός σε μια τόσο κρίσιμη εποχή (τόσο για τον ίδιο όσο και για την χωρά του) έχει μπροστά του δυο επιλογές. Η μια είναι να μπήξει το μαχαίρι στο κόκαλο, να συγκρουστεί με τα συμφέροντα ελπίζοντας πως ο κόσμος θα αναγνωρίσει την προσπάθεια του. Στο κάτω κάτω, δεν έχει να χάσει τίποτα. Αουτσάιντερ είναι. Ο Σαμαράς όμως προτιμά τον δεύτερο δρόμο και ελπίζει πως μέσα στα έγκατα του μνημείου της Αμφίπολης θα ανακαλύψει την κιβωτό με τα χαμένα ψηφαλάκια...
Υ.Γ. Επειδή φυσικά το παιχνίδι αυτό θέλει δυο ομάδες, ένα κομμάτι της ψεκασμένης αντιπολίτευσης έσπευσε να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου: Τι θα συμβεί έτσι και οι ποταποί Γερμανοί, ωσάν νέοι Ελγιν, μας κλέψουν το αμφιπόλιο κελεπούρι;
14°
