Η «δική» μου Μαριέττα Γιαννάκου

Το αρκετά μακρινό 1994 και μόλις έχω επιστρέψει από τις σπουδές μου, ο αείμνηστος Μιλτιάδης Έβερτ, Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας τότε, μου έκανε τη μεγάλη τιμή για την ηλικία μου να με ορίσει μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου της νεολαίας της ΝΔ, της ΟΝΝΕΔ. Για την ιστορία της Οργάνωσης ήμουν η τρίτη κατά σειρά γυναίκα μετά τη Μαριέττα Γιαννάκου που καταλάμβανε αυτή τη θέση. Ξεκινάω το άρθρο μου με αυτήν την πληροφορία για να κάνω σαφές από την πρώτη φράση ότι πολλά πράγματα οι νεότεροι στη ΝΔ τα υπολογίζουμε με τη μοναδική και πρωτοποριακή πολιτική πορεία και συνεισφορά της Μαριέττας Γιαννάκου. Με το ανεξίτηλο σημάδι της μοναδικής πορείας αυτής της μοναδικής γυναίκας που πραγματικά άνοιξε δρόμους για όλες και όλους μας.

Οι νεότερες γυναίκες που ασχολούμαστε με την ενεργό πολιτική, την πολιτική ως μέσον για την καλυτέρευση της ζωής του ανθρώπου, εμπνεόμαστε και πορευόμαστε έχοντας ως οδηγό την λαμπρή και άξια παρουσία αυτού του σπουδαίου Ανθρώπου, αυτής της σπουδαίας Πολιτικού. Μιας πολιτικού η οποία δεν πολιτεύθηκε ποτέ με όρους πολιτικής αντιπαλότητας και εχθρότητας ή διχαστικού λόγου, ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές της πολιτικής της παρουσίας.

Δεν υπήρχε στην πολιτική της δράση και κουλτούρα η έννοια της εξόντωσης του αντιπάλου, γιατί απλά δεν έβλεπε αντιπάλους αλλά διαφορετικές πολιτικές απόψεις που έπρεπε να συνθέσει, να αμβλύνει τις διαφορές και να εστιάσει στα κοινά σημεία προκειμένου να δράσει και να δημιουργήσει.

Θυμάμαι ανεξίτηλα την πρώτη φορά που συναντώ ως ΟΝΝΕΔίτισα τη Μαριέττα Γιαννάκου, η οποία τότε ήταν Γραμματέας Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σχέσεων της ΝΔ. Και αμέσως με αιχμαλωτίζει το χάρισμά της να εμπνέει τους ανθρώπους, να ανοίγει νέους ορίζοντες, πρωτοποριακούς, να κατακτάει συνεχώς με την αξία της στόχους και να ανταποκρίνεται επιτυχώς σε ολοένα και αυξανόμενες ευθύνες. Από τότε θυμάμαι τις υπέροχες συζητήσεις μαζί της που σου ανοίγουν δρόμους αλλά και την ίδια τη σκέψη σου. Κουβέντες με βάση τις αξίες και τα ιδανικά ενός ηθικού ανθρώπου, μιας φιλελεύθερης ευρωπαίας και συνάμα πατριώτισσας πολιτικού, αλλά και μιας άξιας γυναίκας που ήθελε να «σπάσει» το κατεστημένο και τα στερεότυπα για τις γυναίκες πολιτικούς. Η κάθε συνάντηση μαζί της, η κάθε συνεργασία ήταν και ένα μάθημα ανεκτίμητης αξίας. Τότε ήταν που τη βάφτισα «κινητή βιβλιοθήκη», μια φράση με την οποία μου άρεσε να την αποκαλώ και να την «πειράζω».

Τα χρόνια πέρασαν και μας δόθηκαν και άλλες ευκαιρίες να συνεργαστούμε, στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση Γυναικών, στις Ευρωεκλογές.

Η σημαντικότερη στιγμή όμως είναι όταν μου εμπιστεύεται τη θέση της Γενικής Γραμματέως Νέας Γενιάς, όταν ανέλαβε το Υπουργείο Παιδείας. Με εξέπληξε η επιλογή της στο πρόσωπό μου γιατί δεν ήμουν ο δικός της άνθρωπος με την έννοια που το έχουμε συνηθίσει στον χώρο της πολιτικής, καθώς σε τέτοιες θέσεις τοποθετούνται συνήθως οι δικοί μας άνθρωποι. Απλά εμπιστεύθηκε ένα κορίτσι, γνωρίζοντας την πορεία του, τις γνώσεις του, τις σπουδές του, τη δράση του, το πάθος του, την εντιμότητά του. Όμως σήμερα είμαι βέβαιη ότι κάθε φορά που τη συναντούσα θεσμικά και συζητούσαμε και αναλύαμε την πολιτική κατάσταση, τόσο την εγχώρια όσο και την ευρωπαϊκή, περνούσα πραγματικά από εξετάσεις δίχως να το καταλαβαίνω!

Η Μαριέττα Γιαννάκου εμπιστεύθηκε και άλλους νέους ανθρώπους σε καίριες θέσεις του Υπουργείου Παιδείας. Η Υπουργός Μαριέττα Γιαννάκου, ως πιστή φεμινίστρια, εμπιστεύθηκε και έδωσε ευκαιρίες και σε άλλες γυναίκες. Το Υπουργείο Παιδείας τότε είχε 7 γενικούς και ειδικούς γραμματείς εκ των οποίων οι 3 ήταν γυναίκες. Τρεις γυναίκες όχι απλά τυχαία ή επειδή μπορεί να ήταν φίλες της, αλλά τρεις γυναίκες πολιτικά στελέχη, με όραμα και πολιτική κατάρτιση και σκέψη.

Την ιστορία της τη γνωρίζετε και δεν επιθυμώ να είμαι μια ακόμα που θα παραθέσω το πλούσιο βιογραφικό και πολιτικό της έργο στη τόσο λαμπρή και επιτυχημένη πολιτική της πορεία. Θα σας μιλήσω όμως και θα τονίσω την πτυχή της σπουδαίας πολιτικού που όσο και να μεγαλώνουμε παραμένει δασκάλα και φάρος μας. Της πολιτικού την οποία προσπαθούμε να τη φτάσουμε, αλλά ποτέ δεν τα καταφέρνουμε γιατί είναι πάντα πιο μπροστά. Πιο μπροστά από εμάς, πιο μπροστά από τις εξελίξεις, πιο μπροστά από την εποχή της. 

Μένω, υποκλίνομαι στον άνθρωπο Μαριέττα που γνώρισα μέσα από την συνεργασία μας στα 3,5 αυτά χρόνια στο Υπουργείο Παιδείας η οποία από στενή συνεργασία έγινε στενή πολιτική φιλία, η οποία τελικά εξελίχθηκε σε μια στενή προσωπική σχέση.

Όλοι μας όταν σκεφτόμαστε την Μαριέττα Γιαννάκου σκεφτόμαστε έναν αυστηρό, απαιτητικό άνθρωπο. Ένα μανιάτικο σκληρό καρύδι! Μια γυναίκα με ατσάλινη δύναμη και μεγάλες αντοχές. Για να είμαι ξεκάθαρη απέναντί σας είναι όλα αυτά.

Αλλά πίσω από αυτό το αυστηρό πρόσωπο κρύβεται ένας γλυκύτατος και ευαίσθητος άνθρωπος που δεν συναντάς εύκολα, ιδιαίτερα στον απάνθρωπο και σκληρά ανταγωνιστικό χώρο της πολιτικής. Η συνεργασία μαζί της ήταν πραγματικά ένα σχολείο δουλειάς, επιμονής, υπομονής, αισιοδοξίας, πίστης αλλά και ήθους για εμένα. Ήταν ένα σπάνιο φαινόμενο διορατικής πολιτικού, με σεβασμό στον άνθρωπο και στη διαφορετική άποψη, αλλά με ξεκάθαρη πολιτική σκέψη που υπηρετούσε τα ιδεολογικοπολιτικά της ιδανικά.

Αποχαιρετώ τη δική μου Μαριέττα. Τη μεγάλη μου αδελφή, την κολλητή μου, την πνευματική μου μητέρα, σε κλίμα προσωπικής οδύνης και έντονης συναισθηματικής φόρτισης. Μαριέττα μου, Υπουργέ μου, δεν θα σου πω αντίο αλλά θα σου υποσχεθώ να σε κάνω περήφανη που πίστευες σε εμένα!