Ποια είναι τα «κατορθώματα» του Χατζηδάκη σε Ολυμπιακή και ΔΕΗ

Χθες ο συμπαθής και καθόλου εριστικός Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ιωάννης Μπουρνούς ξεκίνησε την ομιλία του στη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου για τον ΕΦΚΑ με κάτι πολύ ενδιαφέρον. «Είδαμε τα κατορθώματά σας» είπε απευθυνόμενος στον Κωστή Χατζηδάκη, «τόσο στην Ολυμπιακή, όσο και στη ΔΕΗ» σε μια προσπάθεια να προκαταβάλλει τους −λιγοστούς− ακροατές σε σχέση με το σχεδιασμό του Υπουργού εργασίας για τον ΕΦΚΑ.

Ο κύριος Μπουρνούς δεν επεκτάθηκε. Όμως θα ήταν όντως σκόπιμο να δούμε το αποτέλεσμα των «ιδεοληψιών» (όπως αναφέρουν οι κρατιστές) του Κωστή Χατζηδάκη στις δύο αυτές εταιρείες.

Μπορεί να πέρασαν χρόνια αλλά όσοι είχαμε τη τύχη να πετάξουμε με την κρατική Ολυμπιακή της μεταπολίτευσης δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ. Μέχρι και ο Χάρρυ Κλυνν είχε ηχογραφήσει δίσκο για τις περιβόητες καθυστερήσεις της Ολυμπιακής (ακούστε εδώ). Οι δε απεργίες καθήλωναν έναν ολόκληρο λαό στο έδαφος και έκαναν τους τουρίστες να αναρωτιούνται γιατί μια χώρα που ζει από τον τουρισμό, πυροβολεί τα πόδια της. Το σημαντικότερο ωστόσο είναι ότι η εταιρεία, πριν πουληθεί οριστικά, κόστιζε ημερησίως ένα εκατομμύριο ευρώ στους έλληνες πολίτες. Ήτοι 360 εκατ. ευρώ το έτος. Τον Δεκέμβριο του 2002 είχε παραδοθεί «καθαρή» στους πολίτες και τα χρέη της διεγράφησαν. Μέσα σε πέντε χρόνια οι συσσωρευμένες ζημίες είχαν ξαναφθάσει τα 600 εκατ. ευρώ.

Τι έκανε ο Χατζηδάκης; Την πούλησε. Και όσο και αν μοιάζει παράξενο, βρέθηκε αγοραστής. Οι κρατιστές και φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ της εποχής είχαν ξεσηκωθεί. Μιλούσαν για εθνική καταστροφή, για προβλήματα στον τουρισμό, για ξεπούλημα και για τον ανάλγητο Υπουργό που πετάει τους εργαζόμενους στο δρόμο. Ξεκινώντας από το τελευταίο, οι εργαζόμενοι της ΟΑ «τακτοποιήθηκαν» με τεράστια μπόνους και μεταθέσεις στην ΥΠΑ. Όσο για το ξεπούλημα, μόνο στην Ελλάδα μπορεί κάποιος να λέει δημοσίως ότι μια εταιρεία με τόσες ζημίες ξεπουλιέται, χωρίς να τον πάρουν με τις ντομάτες. Ο τουρισμός απογειώθηκε με τις ιδιωτικές εταιρείες που υποκατέστησαν την ΟΑ, τα εισιτήρια φθήνυναν λόγω ανταγωνισμού και, κυρίως, οι Έλληνες πολίτες δεν πληρώνουν από την τσέπη τους για τη λειτουργία μιας εταιρείας με κακές υπηρεσίες. Τουναντίον, ο νέος ιδιοκτήτης πληρώνει και κάποιους φόρους στο δημόσιο.

Στη ΔΕΗ η κατάσταση ήταν ακόμη πιο ξεκάθαρη. Προ Χατζηδάκη, η εταιρεία είχε εμφανίσει ζημίες (το 2019) ύψους 1,68 δισ. ευρώ. Το ρεύμα ήταν φθηνότερο έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν λέει ότι τις μισές ζημίες θα τις πλήρωναν οι πολίτες με τους φόρους τους καθώς το κράτος είχε τις μισές μετοχές στην κατοχή του. Κυρίως όμως δεν λέει ότι οι ορκωτοί ελεγκτές έκαναν λόγο για χρεοκοπία αν δε ληφθούν άμεσα μέτρα. Το έλεγαν την άνοιξη του 2019.

Ευτυχώς το καλοκαίρι του 2019, ο Υπουργός Χατζηδάκης άλλαξε τη διοίκηση, έλαβε μέτρα, η εταιρεία διεσώθη και το 2020 εμφάνισε κέρδη! Μικρά, ύψους 35 εκατ. ευρώ, αλλά κέρδη. Η μετοχή εκτινάχθηκε από το 1 ευρώ επί διοίκησης συνδικαλιστών που είχε επιλέξει ο ΣΥΡΙΖΑ στα 10 ευρώ και, όπως φάνηκε από την πρόσφατη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, οι επενδυτές έκαναν ουρά για να συμμετάσχουν στη ΔΕΗ. Η δε αξία της (μικρότερης πλέον) συμμετοχής του δημοσίου στη ΔΕΗ είναι πολύ μεγαλύτερη από την εποχή που το δημόσιο είχε πάνω από το 50% των μετοχών της. Επιπλέον, τώρα γίνονται επενδύσεις ενώ επί ΣΥΡΙΖΑ η μόνη επένδυση που έγινε ήταν σε ένα μικρό εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος με φυσικό αέριο λίγο έξω από τα Σκόπια. Παραμένει ανενεργό.

Αυτά είναι τα πεπραγμένα του Κωστή Χατζηδάκη, στα οποία αναφέρθηκε ο κύριος Μπουρνούς. Δεν γνωρίζω αν απέφυγε να τα αναλύσει λόγω πίεσης χρόνου ή επειδή τελικά δεν υποστήριζαν το σκοπό για τον οποίο επικαλέστηκε. Στην περίσταση, όμως, ταιριάζει γάντι η διάσημη ερώτηση του Ρόναλντ Ρίγκαν. Πότε ήταν καλύτερη (και φθηνότερη) η ζωή σας; Με κρατική Ολυμπιακή και με κρατικοδίαιτους στην ΔΕΗ ή σήμερα; Η απάντηση είναι μάλλον εύκολη. Αντιθέτως είναι δύσκολη η απάντηση στο ερώτημα γιατί ένας νέος άνθρωπος σαν τον Μπουρνούς να υπερασπίζεται τις πρακτικές που ταλαιπώρησαν τη χώρα για δεκαετίες και τις οποίες σε άλλες περιστάσεις ακόμη και ο ίδιος καταγγέλλει για το γεγονός ότι μας έφτασαν μέχρι εδώ...